The end?

Sinds twee jaar ben ik fanatiek aan het tekenen. Ik probeer elke dag iets te creëren met het idee: meters maken, dan wordt het misschien nog eens wat. Sinds ik daar zo druk mee bezig ben merk ik dat de aandacht voor mijn blog verslapt. Ik hou Wilikditwel al elf jaar bij en zoals ik hier al schreef: het heeft me veel gebracht: het idee dat ik iets voor mijn blog wilde schrijven gaf me vaak net het zetje om erop uit te gaan en mijn drempelvrees te overwinnen en nieuwe dingen te ontdekken.
Maar onderhand heb ik het gevoel dat ik mezelf ga herhalen, alles is al eens langs geweest.
Misschien zal ik hier af en toe nog wat posten, misschien is het nu echt klaar.
Mocht je me missen, neem dan een kijkje in mijn archieven of maak een account aan op instagram en volg Wilikditwel daar.
Voor nu in elk geval: fijne feestdagen!

Muziek

Zo ben je er nooit meer, zo ben je er twee avonden op rij. Ik was deze week twee keer in het Patronaat, donderdag voor Severin Bells en Sue the Night, mooie muziekavond hoewel Nana Adjoa die de eerste supportact was een beetje wegviel met haar wat kabbelende muziek. Severin Bells rockte als altijd en de stem van Sue vind ik prachtig maar de belichting die recht in je gezicht schijnt mag echt weg.
Gisteren trad Spinvis op in een (ongekend) muisstille uitverkochte grote zaal. Prachtige liedjes en muzikaal een topshow.

Onder Hollandse helden

Frénk van der Linden vierde onlangs zijn 60e verjaardag met het boek Onder Hollandse Helden en met een bijpassende tentoonstelling in de Fundatie. Een mooi opgezette expo met schilderijen, foto's en beelden.
Hier zien we een foto  waarop van der Linden als broekie te gast is bij Joseph Luns, het interview zou zijn doorbraak betekenen. Verderop drentelt een heer op leeftijd in aanbidding om de schilderijen en beelden van Johan Cruijff. En leuk, bij Lennaert Nijgh hangt een portret van Saskia Minoli, uit mijn eigen Leidsebuurt.
Bij de tentoonstelling hoort een uitgebreide flyer met uitspraken over de geportretteerden van Frénk zelf.

Hier tekent...

Floris Tilanus.
Volgens de aankondiging van Athenaeum Boekhandel zou hij zijn tekentafel achter de winkelruit opstellen en ik had daar een beeld bij van een tekenaar zittend in de etalage maar Floris zat gewoon buiten op zijn knieën op een groot vel papier te werken. Leuk om even mee te mogen kijken.

Petit paysan

Je bent een klein keuterboertje, je doet je hele leven al niks anders en je houdt van je koeien. En dan komt er een besmettelijke ziekte waardoor je veestapel afgemaakt zou moeten worden. Pierre overkomt het en hij kijkt niet machteloos toe maar grijpt zelf in. Helaas is de bureaucratie sterker.
Je vraagt je af hoe alles gefilmd is, was een zieke koe echt een zieke koe? De kadavers zijn in ieder geval wel echt, akelig genoeg. Regisseur Hubert Charuel heeft als boerenzoon zelf herinneringen aan de dreiging van de gekkekoeienziekte. Hij gebruikte zijn ouderlijk boerderij als locatie en familie en vrienden voor de bijrollen.
Mooie film over onmacht en verlies.

InterTwined

Het Haarlems Sieraad Collectief bestaat 10 jaar en daarom exposeerden ze op verschillende plekken in Haarlem. In het Provinciehuis staat nu de tentoonstelling InterTwined waar een aantal zeer uiteenlopende objecten staan geëxposeerd. Houten maskers van Annemiek Steenhuis maar ook een blauw papieren collier van Floor Max en een ketting van groene blaadjes van Sylvia Blickman, erg fraai allemaal.
Van de hand van Bibi Smit, maar die hoort dan geloof ik weer niet bij het collectief deze fraaie installatie van glas.

Greaseman

Gisteren gezien in de Toneelschuur: Greaseman van Volksoperahuis, over de vervuiling die Shell achterliet op Curacao. De voorstelling werd voorafgegaan door een inleiding van Alex van Stipriaan die zo veel  interessants te vertellen had dat hij tot twee keer toe gemaand moest worden om te stoppen omdat de voorstelling begon. De voorstelling werd omlijst door fijne muziek van een bandje met een heuse steelpan (op zijn Engels...) en zang van Susan Malaika Bailey. De verhaallijn van de teruggevonden vader vond ik wat zwak maar verder was het een prettige voorstelling. En na afloop mochten we even de steelpan van dichtbij bekijken.

Honolulu King

Ik las Honolulu King van Anne-Gine Goemans, een mooi boek. De 80-jarige Indische Hardy bestiert een toko in Haarlem. Hij heeft veel verdriet van de dementie van zijn geliefde vrouw Christina en droomt ervan om weer op te treden met zijn lang geleden succesvolle bandje Honolulu Kings. Als hij wil toetreden tot de vrijmetselarij komt er een geheim uit zijn verleden aan het licht. Door het onverwachte einde blijft het boek nog een tijdje nazingen.
In haar boek verweeft Goemans het alledaagse leven van Hardy en zijn kleindochter Synne met de geschiedenis van Nederlands Indië, de Bersiap en de bezetting van de Japanners op een hele natuurlijke manier. Een aanrader.

Powermask

Een prachtige expositie in het Wereldmuseum in Rotterdam: Powermask. Modeontwerper Walter van Beirendonck maakte een keuze uit de collectie van het museum en combineerde dat met mode en hedendaagse kunst. Hij had zelf de hand in de vormgeving van de expositie, hij was er dagen zo niet maanden mee bezig, zo vertelde een medewerkster. En dat deed hij goed. De tentoonstelling is een feest voor het oog. Meteen in de eerste zaal knalt een zwarte muur je tegemoet die kunstenaar Brian Kenny voltekende met totemachtige figuren waarop van Beirendonck weer maskers plaatste. Op schermen zien we oude en nieuwe beelden van maskers, uit allerlei landen. Ook zeer inspirerend is de wand met oude foto's die Coco Fronsac met verf voorzag van kleurige maskers.

Het Natuurhistorisch

Ze hebben wel gevoel voor humor daar bij het Natuurmuseum in Rotterdam. De website vermeldt: Het Natuurhistorisch; een doodleuk museum. En dat is het ook! Er zijn eigenlijk voornamelijk opgezette dieren en botten en fossielen, maar het is erg leuk. Je kunt zo op je gemak prachtige vlinders bekijken, enge insecten en wilde dieren. Eén zaal heeft de titel: Uitslovers en daar staan dieren die een bijzondere prestatie leveren. Niet alleen de langste nek, maar ook de heetste scheet en de grootste gulzigaard. Grappig en informatief.
Verder is er het rariteitenkabinet van Dr. Deinse en een expo met de naam Pure Veerkracht over het aanpassingsvermogen van dieren in de stad. Beslist een aanrader dit museum!