vrijdag 31 maart 2017

Wëreldbänd

Vijf mannen die allerlei instrumenten bespelen en dat doen in de vorm van een kolderieke revue, dat is de Wëreldbänd. Denk aan de jaren twintig, dertig, strooien hoedjes, de dikke en de dunne. Maar ook aan circus, kermis en släpstick (zo heet de voorstelling ook). Het is een avond vol vermaak, muziek en inventieve vondsten. Zelfs in de pauze word je vermaakt met een spelletje viooltennis met het publiek. Werkelijk 'kostelijk', om in stijl van de avond te blijven.
Klik hier voor een indruk.

maandag 27 maart 2017

Tobia

Gedenkwaardige middag gisteren in de Doelenzaal van de Bieb: ter gelegenheid van de heruitgave van Tobia of de ontdekking van het masturbariaat van Lennaert Nijgh kwamen de oude getrouwen van Nijgh bijeen om uit het boek voor te lezen of iets te zingen. De fragmenten waren soms breedsprakig, soms hilarisch en het 'instrumentarium' van Tobia werd uitgebreid besproken. Als voorlezers kwamen onder andere opdraven René Stekelenburg, Lilian Blom en Renée de Borst ('Lennaert noemde mij Tante Tietje'). Opvallend was dat zowel voorlezers als het (al bijna bejaarde) publiek af en toe een traantje moesten wegpinken bij de herinnering aan hun alweer vijftien jaar geleden overleden vriend. De jonkies achter de bar snapten er niets van, voor hen bracht alleen 'Land van Maas en Waal' iets van een herinnering terug.
De middag werd mooi afgesloten met Waterdrager, gezongen door Josee Koning en Fokke Hoekstra die zich heeft opgeworpen als redder van het schip De Jonge Jacob.

zondag 26 maart 2017

Urban Sketching

Het streven van een Urban Sketcher is om zijn leefomgeving en de bewoners te tekenen. Op facebook leeft de hele community nogal en kun je genieten van ieders tekeningen. Grappig om te zien dat iedereen een eigen stijl heeft. Goed of fout is daarbij niet aan de orde.
Vandaag kwamen tekenaars van de afdeling Urban Sketching Nederland samen in Haarlem om daar te tekenen. Voor de mensen die  van ver kwamen is Haarlem natuurlijk een goudmijn met zijn talloze mooie plekjes, geveltjes en hofjes. Maar je kunt natuurlijk ook gewoon de andere tekenaars tekenen.

woensdag 22 maart 2017

Het universum van Arthur Prins

'Ik heb een deurtje naar het heelal toe' zegt Arthur Prins en hij licht toe dat hij ooit in zijn jeugd ernstig ziek was en toen wanen en hallucinaties kreeg. Door een spirituele ingeving begon hij te tekenen.
Op de tentoonstelling zijn zijn 'bidprints' te zien. Hij zegt daarover: 'bidden is niet alleen iets spiritueels maar het is voor mij ook concentratie en meditatie. Voor tekenen geldt hetzelfde.' Zijn tekeningen zijn collages, hij combineert tekeningen en stukken schildering met fijngetekende details en teksten en groepeert ze in blokken, kleurig en overzichtelijk.
Zijn stem horen we via een bandopname. Hij geeft ons nog de goede raad: 'Verwezenlijk jezelf. Maak jezelf tot uitgangspunt van groei en ontwikkeling.'

maandag 20 maart 2017

Cajanus

De rij op de Grote Markt voor de Bavo was al veelbelovend gisterenmiddag en ja hoor, de laatste voorstelling van Cajanus een gigantische opera was dan ook uitverkocht. Fijn voor iedereen die hier zo hard aan heeft mee gewerkt.
Cajanus vertelt het verhaal van de Finse reus Daniël Cajanus, die in de 18e eeuw in Haarlem kwam wonen en in een menagerie tentoongesteld werd. Cajanus ligt begraven in de Bavo waar nu dan de voorstelling plaats vond.
Alles klinkt prima, van de solisten tot en met de koren en er is goed gebruik gemaakt van de ruimte in de Bavo. Hier en daar hoorde ik ook even het orgel van de Bavo, heel subtiel. Leuk dat er ook een kinderkoor meedeed. Jammer dat er vanaf de hoge tribune soms een kroonluchter in de weg hangt. Opvallend is de aankleding: de spelers zijn gehuld in jassen en truien die gemaakt zijn van dekens. Het geeft een heel kleurig effect en straalt meteen warmte uit, heel prettig in de koude Bavo. De make-up van de koren is heel simpel: witte gezichten met een soort zwarte maskertje of pandaogen, het is buitengewoon effectief en sprekend.
Attent dat er een betiteling verscheen op één van de pilaren. Helaas (misschien omdat het overdag was) kwam ik daar pas na een uur achter. Ook heel fijn dat er verwarmde kussen te huur waren.
Klik hier voor een filmpje met een impressie.
De foto is gemaakt door Rob Veltkamp en afkomstig van de Facebookpagina van de Grote of St-Bavokerk.

woensdag 15 maart 2017

Onderweg

Een griepje en geen biebboeken meer, dat is niet fijn. Gelukkig is daar mijn plankje blijvers. Ik heb vandaag Onderweg herlezen, van Hilma Wolitzer, uitstekend geschikt voor de herstellende patiënt. De 26 jarige Linda is net zes weken getrouwd of ze wordt weduwe. Haar man laat haar achter met een auto die ze nauwelijks kan besturen en met zijn twaalfjarige dochter Robin. Ze besluit haar baantje als dansleraar op te zeggen en Robin naar haar familie aan de andere kant van de Verenigde Staten te brengen. Robin is een dwarse puber die op geen enkele manier aan Linda tegemoet komt. Om en om krijg je een kijkje in het hoofd van één van de twee zodat de verschillen tussen hen extra uitvergroot worden. Onderweg ontdekt Linda ook nog dat zwanger is en raken ze in contact met een aantrekkelijke lifter, enfin, het is een heerlijk meeslepend verhaal dat ik weer met veel plezier heb gelezen.
Het boek is in 1980 geschreven en op de achterflap prijkt Wolitzers foto, een aardige jonge vrouw met een hoofd vol krullen. Ik ben verbijsterd als ik lees dat ze in 1930 is geboren, ouder dan mijn ouders is en misschien wel niet meer in leven nu? Het boek is eigentijds en vitaal, het enige gedateerde eraan is de term 'flitsblokjes' en natuurlijk het feit dat de hele digitale revolutie nog niet heeft plaatsgevonden. Bestaat tijd eigenlijk wel vraag ik me wel eens af.

maandag 13 maart 2017

50 Jaar Velvet Underground en Nico

O, wat baalde ik dat ik snotterig en grieperig op de bank lag in plaats van bij de presentatie van het boek van Peter Bruijn was: 50 Jaar Velvet Underground, de plaat die rock volwassen maakte. De hele plaat (met de bekende banaan op de hoes) werd integraal gespeeld dooor verschillende bandjes.
Maar goed, gelukkig was mijn familie ruim vertegenwoordigd in het Patronaat en is daar socialmedia.
En bovendien, in het holst van de nacht kwam jongste zoon (die mee had gedaan met zijn bandje Severin Bells) mij aan mijn ziekbed uitgebreid verslag doen hoe leuk het was geweest en hoe lekker hij had gespeeld.
Ik geloof het graag. Zo te horen was het een hele geslaagde avond.

woensdag 8 maart 2017

Verdwijnen

In de film Verdwijnen zoekt Roos haar moeder en jongere broertje op die ergens in het Hoge Noorden wonen. De verhouding tussen haar en haar moeder lijkt niet erg warm totdat Roos vertelt dat ze ernstig ziek is, dan veranderen de verhoudingen. Een vrij statische film met prachtige bos- en sneeuwbeelden, en een mooie rol van Rifka Lodeizen als Roos. Bijzonder is de hobby van het broertje, hij vangt overal geluiden op, in het ijs bijvoorbeeld, of de hartslag van henzelf om er later mee te gaan mixen.
Klein minpuntje was de verhouding in leeftijd tussen de moeder, dochter en broertje, die leek mij niet zo te kloppen. Maar verder een fijne, mooi gestileerde film.

zaterdag 4 maart 2017

Miniworld Rotterdam

Het is een soort Madurodam maar dan kleiner en overdekt en het lijkt een uit de hand gelopen hobby van enkele treintjesnerds: Miniworld Rotterdam. Hier vind je Rotterdamse highlights zoals de Euromast, de kubuswoningen en een flink stuk havengebied, maar ook polderlandschappen, strandjes en een popfestival. Alles op schaal met petieterige mensjes erin. Als je braaf achter elkaar aan loopt krijg je vanzelf alles te zien. Voor kinderen is er een reling waar ze op kunnen staan om alles goed te bekijken en je kunt op knopjes drukken om iets in werking te zetten, zoals een hijskraan of verlichting. Je zou er uren kunnen blijven rondkijken zoveel is er te zien. Er zijn veel kleine grapjes verstopt, een koe op een balkonnetje of de gouden koets met panne. Eens in het half uur wordt het ook langzaam nacht in Miniworld en is alles verlicht met kleine lampjes.
Allemaal erg leuk, voor kinderen maar ook voor kindgebleven volwassenen.