dinsdag 30 oktober 2007

Belgicum

Stephan Vanfleteren fotografeert de rafelrand van België. Niet de mooie oude steden of het schone platteland maar verweerde koppen, verveloze interieurs en eenzame zielen.
Stephan zag de kust volgebouwd worden met afzichtelijke gebouwen, wat voor hem betekende dat vooruitgang juist een afscheid betekent van iets wat er eerder was.
Uit zijn foto's blijkt zijn hang naar het bijna verloren gegane België en zijn liefde voor het land. Tot 6 januari te zien in het Fotomuseum in Antwerpen.
In de inleidende tekst bij de tentoonstelling staat: Vroeger, tijdens een college vroeg de leraar "wie kan nu iets hebben tegen de vooruitgang?" Toendertijd durfde hij niet zijn hand op te steken. Nu wel.

maandag 29 oktober 2007

Koninklijke koek

Ik was een paar dagen in Antwerpen.
En ook daar doen ze het. De koninklijke familie op de koektrommel zetten.
En daar lig je dan, op de rommelmarkt. Voor 3 euro.
Ik heb het niet gekocht. Maar wel gegniffeld.

donderdag 25 oktober 2007

Groeten uit Haarlem

Ach, hoe blij kun je zijn met een aankoop van 10 cent!
Vanmorgen gevonden bij de Schalm:

Heerlijk rustig was het die (zondag?)middag om 13.45 uur. Wat was het stationsplein ruim en overzichtelijk.
Het zal eind jaren zestig geweest zijn.

dinsdag 23 oktober 2007

Barbie

Meisjes van 50 weten jullie het nog?

Hoe we van raamkozijn naar raamkozijn renden om te kijken naar de Barbie die daar in haar standaardje te pronk stond? Welk pakje zou ze vandaag aanhebben?
Wij wisten precies op welk adres je een goedgeklede Barbie kon aantreffen. Ik weet nog een huis op de Hooimarkt waar we op weg naar de bibliotheek altijd even gingen kijken. Daar stond een Barbie die steevast de nieuwste gekochte outfit droeg. Jaren heb ik een folder met Barbiekleertjes gekoesterd, maar om daadwerkelijk zo’n setje te kopen, dat lag ver buiten mijn bereik. Mijn Barbie droeg couture van eigen hand.

De foto is uit het ‘Barbie verzamelboek’ , zeer geschikt voor het nostalgische gevoel.

zondag 21 oktober 2007

Alles is liefde

Super Hollands, dit verhaal dat begint bij de intocht van Sinterklaas in Amsterdam. Het scenario van Kim van Kooten, met alle verschillende verhaallijnen die bij elkaar komen, is leuk. De acteurs zijn goed; Carice van Houten, Thomas Acda, Daan Schuurmans, Michiel Romeyn om er maar een paar te noemen. Amsterdam ziet er op zijn voordeligst en meest romantisch uit.
Maar toch, er mist iets. Misschien omdat ik al zoveel voorstukjes had gezien en in elk tijdschrift en elk tvprogramma wel aandacht aan de film besteed werd dat ik er onwillekeurig iets heel groots en meeslepends van ging verwachten. En dat is hij niet. Het is gewoon een hele leuke film, maar eigenlijk is dat goed genoeg.
Alles is liefde, voorlopig draait hij nog wel even, dus ga er heen en oordeel zelf!

vrijdag 19 oktober 2007

Control

De groep Joy Division is in mijn idee net zo'n cultband als The Grateful Dead, ik ken er bijna geen nummer van, maar toch kom ik steeds weer die naam tegen en heel veel muzikanten zijn er door beïnvloed.
De film van Anton Corbijn, Control, gaat over Ian Curtis, de zanger van Joy Division. In zwart-wit beelden schetst de film het korte leven van deze in zichzelf gekeerde sombere en door zijn epilepsie tot medicijnen veroordeelde man. Doordat hij zich ook nog eens verdeeld voelde tussen zijn jonge echtgenote en dochter en zijn minnares voelde hij zich kennelijk zo verscheurd dat hij de toevlucht nam tot zelfdoding op 23-jarige leeftijd.
Corbijn maakte een interessant tijdsbeeld van het Engeland uit de 70-er jaren, van zowel het huiselijke leven als de muziekscene. Mooi om te volgen hoe de band zich ontwikkelt en fascinerend te beseffen dat ze met slechts twee albums inderdaad een cultstatus hebben bereikt.
(Ik herkende trouwens best veel muziek, dus dat viel weer mee)

donderdag 18 oktober 2007

Huiselijk

Het is herfst. Dat merkte ik vanmorgen gelijk toen ik wakker werd…

dinsdag 16 oktober 2007

De natuur gaat zijn gang


Elke spontaan aangewaaide boom moet je koesteren in deze CO2-rijke tijd.
Dat vind ook de Gemeente Haarlem, afdeling Kade- en Walkantonderhoud.

maandag 15 oktober 2007

Speldjes

Wie spaarde ze niet vroeger? Niemand die ze op zijn jas speldde, je verzamelde ze op een stuk schuimrubber of in een speciaal album. Voor € 2,50 kocht ik een doosje vol nostalgie op de rommelmarkt.

Drie glazen melk per dag!

Pril, gut ja, de naam van dat afwasmiddel !

En Derk de Vries was kennelijk een zelfingenomen sigarenroker.

Lodalientje was de vertegenwoordigster van Loda, een merk schoonmaakmiddelen.

De Vara deed ook mee met de speldjesrage, ik heb er nu maar liefst vier!

En tot slot Flipje, het bessenmannetje van de Betuwe.
Deze speldjes zijn denk ik veertig jaar oud, al die tijd zorgvuldig bewaard!

zaterdag 13 oktober 2007

400 Jaar wonen (2)

Vandaag was de themadag 400 jaar wonen in het Noord-Hollands Archief. Aan het publiek was gevraagd om interieurfoto’s ter beschikking te stellen. Dat leverde een bonte verzameling op waarbij opviel dat er vroeger bijna geen interieurfoto’s gemaakt werden. Foto’s maakte je van je kinderen of van je gezin of als er een baby werd geboren, maar niet zomaar van een tafel met een paar stoelen. De onderstaande foto van mijn opa en oma zou er naadloos tussen hebben gepast.

We zien een kleine woonkamer, waarin de eettafel met pluche tafelkleed een centrale plek innam. Mijn opa zit op een rookstoel, zo’n stoel met verstelbare rugleuning waarin je een uiltje kon knappen. In mijn herinnering staat er zo’n staande asbak naast met een geheimzinnige drukknop waarmee je alle peuken weg kon laten roetsen. Aan de muur achter hem een plankje met borstel om je kleren te schuieren en daaronder een krantenrekje. Opa en oma waren lid van een boekenclub, vandaar de rijk gevulde boekenkast. Naast oma de radio waar al snel een televisietoestel zou prijken. Aan de muur een koperen kandelaar. Op de grond een Perzisch tapijt met franje. Er was een speciale kam om die franje netjes te houden.
Het is ergens tussen 1955 en 1960. Een etage hoger woonden mijn ouders.

vrijdag 12 oktober 2007

Jackie Leven

Zijn naam klinkt als een jong meisje vond mijn zoon, maar integendeel,
Jackie Leven is een grote dikke Schot. Gisteren trad hij op in Paradiso, met zijn toetsenist Michael Cosgrave. Als een koning zit hij op het podium, vertelt zijn anekdotes, die je al kent van een vorig optreden of van een CD. Maar toch krijg je het idee dat hij daar speciaal voor jou zit, de tijd neemt voor zijn liedjes. En dan die stem! Uit de diepste diepten van dat enorme lijf komt een prachtig bronzen stemgeluid! Zó mooi!
Hij doet geen verzoeknummers, geen toegift. Minzaam deelt hij na het optreden handtekeningen uit.
Het concert is afgelopen, maar die stèm!
Luister hier.

donderdag 11 oktober 2007

Haarlemse heren

Iemand een idee waar deze drie knorrige heren wonen?

Ze waren mijzelf ook nog nooit opgevallen, maar hoogstwaarschijnlijk hangen ze er al een tijdje.
En wel boven de onvolprezen hobbywinkel Gerard Smit aan de Gedempte Oude Gracht, kijk maar:

dinsdag 9 oktober 2007

Ballonvaart

Toen ik lang geleden veertig werd kreeg ik van mijn echtgenoot dit cadeau:

Een ballonvaart! Heel spannend was het. We gingen met zijn tienen: vriendinnen, collega's, familie en buren, al dagen hadden we het erover. De eerste keer werd het uitgesteld omdat de wind verkeerd stond, maar een paar dagen later ging het door. Iedereen kwam 's avonds naar het Kenaupark waar we zouden opstijgen. Om negen uur reed er een klein autootje het gras op met daarachter een aanhanger. Was dat alles? Ja, daaruit kwam de mand en een soort poef waarin de luchtballon zat. De ballon werd uitgevouwen, omstanders werden ingeschakeld om te helpen en met een ventilator werd er lucht in geblazen om hem al wat vorm te geven. Daarna werd er warme lucht in geblazen waardoor de ballon langzaam omhoog kwam. Een heel raar gezicht als je in de Rozenstraat woont en ineens dit beeld ziet:
Toen de ballon in de lucht hing klom iedereen in het mandje.
Een flinke dot gas en toen het onvergetelijke moment: los van de grond!
Daar gingen we!
Als een paardebloempluisje zweefden we over Haarlem, het was fantastisch!

Wegen, huisjes, mensjes en weilanden gleden onder ons door.
De ballon koerste recht op Schiphol af waar ze helemaal niet blij met ons waren: "What is that hotairballoon doing overthere?" hoorden we telkens over de boordradio.
Op de akker van een boer maakten we de landing, bijna even spectaculair als het opstijgen. Het mandje stuiterde nog wat over het land en maakte toen slagzij zodat iedereen over elkaar rolde.

De ballon moest weer ingepakt, alle ballonvaarders kregen champagne en toen was ik helemaal verzoend met het feit dat ik veertig was geworden.

maandag 8 oktober 2007

Arendsoog

Omdat het nog steeds kinderboekenweek is, deze advertentie uit 1964.

vrijdag 5 oktober 2007

Romy

César et Rosalie, een film uit 1972, had anno nu best een trage saaie film kunnen zijn, maar dat valt alles mee.
Rosalie, gespeeld door Romy Schneider, heeft een verhouding met de rijke schroothandelaar César (Yves Montand) wanneer David, haar knappe ex, weer opduikt. Verwikkelingen, jaloezie en een vrouw die niet kan kiezen zijn genoeg ingrediënten voor een film die twee uur lang aangenaam is.
De tijdgeest uit zich in bijvoorbeeld de kleding die tegenwoordig weer helemaal retro en hip is (krijtstreeppakken), iedereen rookt nog als een schoorsteen, men scheurt als een gek over de Franse wegen en niemand draagt een veiligheidsgordel. Rosalie lijkt een heel vrije vrouw, die uitsluitend voor zichzelf kiest, (haar kind is de meeste tijd afwezig), maar wordt nog wel voortdurend gevraagd koffie te zetten of bier te halen.
Ik was benieuwd naar Romy Schneider, leuk om deze beroemde filmicoon eens te zien spelen, het maakt benieuwd naar meer. Yves Montand is overtuigend als de driftige en jaloerse minnaar en prettyboy David (Sami Frey) is zeer geschikt om bij te zwijmelen.

donderdag 4 oktober 2007

Fietstassen

Met de diefstal van mijn fiets waren natuurlijk ook mijn fietstassen verdwenen.
Een beetje werkende/winkelende vrouw van zeg, 35+ kan niet zonder fietstassen. Dus op naar de fietsenwinkel om nieuwe te kopen. Sinds de aankoop van mijn vorige tassen was de collectie uitgebreid met een tas van een soort ijzersterk plastic in verschillende kleuren. Probleem: nu moest ik kiezen tussen al die kleuren. Wilde ik als (KPN)postbode door het leven of als oranjefan? Bovendien is mijn nieuwe tweedehandsje groen dus dat moest ook nog combineren. Moeilijk, moeilijk. Maar mijnheer Rijwieltrust (want daar was ik) gaf mij alle tijd. Na rijp beraad koos ik voor zwart, want dat had ik nu eenmaal al in gedachten gehad toen ik naar de winkel toe ging.
Waar stond mijn fiets, want dan ging mevrouw Rijwieltrust ze zelf op mijn bagagedrager zetten. Mijn slappe, ach, dat doe ik zelf wel, wimpelde ze weg en ze ging ijverig aan de gang om een paar extra gaatjes in de riempjes te maken om de tassen zo strak mogelijk te monteren. Om het helemaal af te maken kreeg ik nog 10% ENFB korting en een dropje mee voor onderweg!
Wat kan ik anders zeggen dan: een dikke 9 voor deze winkel en deze service!
Geen foto, geen website, maar gewoon een ouderwetse winkel: De Rijwieltrust, Zijlstraat 64 in Haarlem.

woensdag 3 oktober 2007

Kinderboekenweek

Vandaag begint de Kinderboekenweek. Drommen kinderen zullen weer aan allerlei activiteiten deelnemen georganiseerd door boekhandel en bibliotheek. Vroeger heb ik nooit iets van kinderboekenweek gemerkt. Toch bezit ik twee boekenweekgeschenkjes, uit 1962 en 1963. Die kreeg je toen bij aankoop van fl 3,50 aan kinderboeken.
Keesje Kruimel van Hans Dijkhuis is een beetje sprookjesachtig verhaal over een jongetje met een vliegende bezemsteel. Als je het nu leest is het wat tuttig en gedateerd. Bij het zien van de tekeningen van Piet Klaasse voel ik me weer helemaal zeven, met mijn neus in het boek.
Vier maal J en Janus van Hans Andreus is een veel vlotter geschreven verhaal over drie jongens die Jan heten en een meisje Jeannetje die een boef proberen te vangen, Janus. Ook hier weer duikel ik door de tekeningen van Babs van Wely onmiddellijk terug in de tijd.
Zouden kinderen van nu dat over een aantal jaar ook hebben bij het terugzien van het kinderboekenweekgeschenk van Lydia Rood?

dinsdag 2 oktober 2007

Trend

Een tijdje geleden signaleerde ik al de terugkomst van de borduurtrend. De Hema gaat nog een stapje verder en komt met de nieuwe breitrend.
Gewoon, het ouderwetsche gebreide babybroekje maar nu heet het: Newbornpak.


Welnu, Wilikditwel heeft twee vliegen in één klap met dit actuele patroontje uit 1957: een tweedelig gebreid jongenspakje mèt kruissteekrand!

Breibeschrijving op aanvraag!