dinsdag 31 december 2013

Westergracht

Wat aardig, een ansichtkaartje van de wijkraad.
1955, toen was de Westergracht nog een gracht.

maandag 30 december 2013

Hulp

'Wij vallen met onze leeftijd in de steunzolen, hè meid?' zei de blonde vrouw in onvervalst Rotterdams tegen haar vriendin. 'Eerst steunkousen en dan de steunzolen'. De vriendin zat met twee verschillende schoenen aan op het bankje in de schoenenzaak. Om haar heen stonden stapels dozen. 'Nee, da's niks voor jou, veels te hoog', zei de blonde, met een bedenkelijke blik op het dunne hakje aan de voet van haar vriendin. Toen stapte ze op een andere klant af: 'volgens mij moet u een lager laarsje nemen, dat staat u veel beter'. De vrouw keek bevreemd op. 'Dat doen wij altijd', zei de blonde tegen de verkoopster, 'wij geven altijd ons advies. Nee, worden er niet voor betaald hoor. Maar een beetje korting zou natuurlijk wel fijn zijn'. Ze keek het jonge verkoopstertje hoopvol aan. Die zuchtte. Zou het ooit nog zes uur worden vandaag?

zondag 29 december 2013

Zot

Zot! van de Theaterbeweging is een interactieve locatievoorstelling over psychiatrie die, hoe toepasselijk, plaatsvindt in het Dolhuys. De start doet nogal therapeutisch aan, we moeten stickers uitzoeken met een term die bij je past, een ander met zo'n zelfde term opzoeken en erover praten, dan weer iemand opzoeken die juist contra is. En hoe wil je liever níet benoemd worden?
Vervolgens zien we in korte scènes op verschillende plaatsen in het Dolhuys mensen met hun problemen worstelen. Een man is bezeten van het nieuws en probeert verbanden te leggen tussen verschillende krantenartikelen, zijn kamer hangt er vol mee. Zijn broer heeft erg veel moeite om contact met hem te krijgen. Een meisje heeft moeite met herkennen van lichaamstaal en doet haar uiterste best om dat te doorgronden. In een fraai animatiefilmpje zien we een meisje opgenomen worden op de Paaz. In het laatste theaterstukje komt datzelfde meisje weer thuis, de ontvangst is onwennig en stroef, maar uiteindelijk is er weer contact met haar ouders, een positief einde van deze serie.
De scènes zijn stuk voor stuk indrukwekkend, maar nog het meest aangrijpend is het verhaal van onze gids Russell. Hij vertelt hoe hij zelf schizofreen werd en vele jaren op straat zwierf. Na drie psychoses en met behulp van medicijnen is hij weer tot zichzelf gekomen. Nu heeft hij een gezin en een baan in de opvang van psychiatrische patiënten als ervaringsdeskundige. Terecht dat hij dan ook de sticker met 'succesvol' krijgt die iemand uit het publiek hem spontaan opplakt.

zaterdag 28 december 2013

Godfried

Een korte maar fijne voorstelling: Godfried, van Steef de Jong en Annelies van Hullebusch. Bij hen betekent het woord toneelspelen nog letterlijk spelen. Geknield op het toneel laten zij een pop (die overigens sprekend op Bomans lijkt, met dezelfde gezichtsuitdrukking, bril en het weerbarstige haar) met de voetjes in de 'zee' waden en een opwaaiend laken stelt storm in de duinen voor, je voelt bijna de zandkorrels je huid striemen. We zien Bomans geïrriteerd een meeuw wegjagen als hij zijn behoefte doet, hij schrijft in zijn dagboek en hij worstelt met de storm.
Voor deze voorstelling is geput uit het dagboek wat Bomans schreef toen hij een week op Rottumerplaat zat. Hij had het er niet naar zijn zin, Bomans was geen natuurmens en vond de nachten vol vreemde geluiden maar eng.
Via een beamer wordt één van zijn sprookjes, de Bramenplukker, verteld, simpel en mooi. En als slotstuk zingen Steef en Annelies een liedje over een eikel die in de grond wordt gestopt, de cirkel van het leven. Hun stemmen passen goed bij elkaar waarbij grappig genoeg Steef vaak de hoge partij voor zijn rekening neemt. De ondersteunende muziek in de voorstelling is ook van zijn hand en al net zo prettig. Het smeuïg Vlaams accent van Hullebusch is trouwens ook een pluspuntje.
Klik hier voor de trailer.

vrijdag 27 december 2013

Helden van de Zorgbalans

Leuke originele foto's, de expositie De wijkzuster/broeder als held. Arjen Born portretteert de thuiszorgmedewerkers als winnaars op het ereschavot met op de achtergrond vaak nog een glimp van de cliënt. De foto's zetten de medewerkers mooi in het zonnetje, dat mag ook wel eens. Van de foto's zijn ook nog eens ansichtkaarten gemaakt!
De expositie staat tot en met 28 januari in bibliotheek Noord aan de Planetenlaan.

woensdag 25 december 2013

Kerst

Fijne dagen!

maandag 23 december 2013

Paviljoen Welgelegen

Eenmaal in het Provinciehuis voor de expo Zonder licht geen schaduw ontdekte ik dat er ook een kleine tentoonstelling is over de geschiedenis van het huis en zijn bewoners. In drie kleine zalen worden meubelen getoond en klokken, inktstellen, een uniform en een borstbeeld. Fotoprojectie en achtergrondgeluiden brengen wat sfeer in het geheel. Op panelen is informatie te lezen over Paviljoen Welgelegen. Gebouwd door Henry Hope rond 1790 als buitenplaats voor zijn kunstschatten is het later in gebruik genomen door Lodewijk Napoleon als paleis. Hij sprak liefdevol over 'Mon Pavillon' waardoor het nu nog steeds Paviljoen Welgelegen wordt genoemd. Onder bewind van koning Willem I werd het paviljoen weer jarenlang een museum.
Het interessantste aan de expositie zijn een aantal filmpjes gemaakt door Marcella Kuiper. Hierin wordt uit de doeken gedaan hoe de meubelen, het parket en zelfs het behang gerestaureerd zijn nadat eerst uitputtend onderzoek werd gedaan naar de oorspronkelijke kleuren en vormen. We zien conservator Gerrit Bosch verrukt een stuk hout tonen waarop de handtekening staat van de 'parketteur' die het oorspronkelijke parket legde (wat trouwens een zeer opvallend, bijna 'Escheriaans' motief heeft). Ook is hij zichtbaar in zijn nopjes met een aantal dozen waarin flarden van het oorspronkelijke behang, in vloeipapier verpakt, worden bewaard.
De hele restauratie in 2007 was een schrikbarend monnikenwerk. Het is heerlijk om in deze filmpjes te zien dat er mensen zijn die ervan genieten om zulk werk te mogen verrichten.

Zonder licht geen schaduw

C=299 792 458 m/s Zonder licht geen schaduw, zo heet de tentoonstelling voluit die momenteel in het Provinciehuis staat. Nogal sombere schilderijen van Lilian Kreutzberger, potplant achter duistere gordijnen, verkleurde natuurfoto's van Rob van der Nol en knipwerk van Lenneke van der Goot. Zij schildert, knipt en scheurt in haar werk, zoals in het grote werk op de foto. Van haar hand zag ik eerder de fraaie uitgeknipte papieren wolven in de etalage van de Vishal. In het werk Statue of a wolf blijkt ze bij nadere beschouwing vooral veel langwerpige stickertjes te gebruiken, herkenbaar voor haar werk blijkt als ik later een boek van haar inkijk, ze werkt veel met tape dat ze plakt en weer uitsnijdt.

zondag 22 december 2013

Haarlem

Nee, niet vandaag genomen deze foto, maar wel een sfeervol winters plaatje.

zaterdag 21 december 2013

De violist

Tijdens mijn wandeling langs de Amsterdamse lichtkunst kwam ik dit beeld tegen in de Stopera. Origineel dat de violist zo uit de vloertegels omhoog rijst. Curieus is het feit dat de maker onbekend is en dat er zelfs meerdere beelden in Amsterdam staan van onbekende makers en die zomaar 'wild' zijn geplaatst. Er wordt gefluisterd dat Beatrix een van de onbekende makers zou zijn en aangezien sommige mensen vinden dat dit beeld trekken heeft van Claus....

donderdag 19 december 2013

How long is now

How long is now, een stuk van Conny Janssen danst, is oorspronkelijk gemaakt voor een fabriekshal. En warempel had de grote zaal van de Toneelschuur gisteren ook iets industrieels door de pilaren, belichting en het grauwe decor. Maar liefst twaalf dansers deden mee aan deze productie waar het begrip tijd als uitgangspunt diende volgens de de flyer. Dat haalde ik er niet uit maar het was wel een aardige, zeer diverse voorstelling met bijzonder aangename livemuziek van Alamo Race Track.

woensdag 18 december 2013

Sieraden en architectuur

Het is een bijzonder smaakvolle combinatie: de sieraden van het Haarlems Sieraad Collectief en de foto's van het gerestaureerde Rijksmuseum, gemaakt door Pedro Pegenaute. Ze zijn samen tentoongesteld in het Architectuurmuseum. Het fijne draadwerk van Annemiek Steenhuis past heel goed bij het lijnenspel van de lichtkoepel van het atrium en de colliers van Floor Max hebben dezelfde kleur en sfeer als het poortje op de foto ernaast.
De sieraden worden ook erg mooi gepresenteerd, op hoge tafeltjes zonder glas ervoor en met een klein spotje erop gericht. Hier komt bijvoorbeeld de boa-ketting van Brigit Daamen, gemaakt van halve holle vilten 'stenen' erg goed uit.
Nog tot half januari te zien.

dinsdag 17 december 2013

Klacht

'Ik vraag steeds boeken aan over I-pads', klaagt een mevrouw aan de balie van de bibliotheek, 'en dan krijg ik alsmaar boeken over Apple'.
(Ik had het zelf kunnen zijn...).

maandag 16 december 2013

Lost and found

Als ik een artikel lees over de afdeling Gevonden Voorwerpen van de NS komt daar steevast het kunstbeen ter sprake dat ooit in de trein achterbleef. Dit been was afgelopen weekend in levende lijve te zien in de pop-up store in het Centraal Station van Amsterdam samen met een koffer vol met nepbankbiljetten, een kinderviool en een snoezig doopjurkje met bijpassend tasje en diadeem. Deze voorwerpen waren alleen te bekijken, maar andere dingen, de minder interessante, hadden leerlingen van Artemis omgetoverd tot allerlei kunstobjecten of handige hebbedingetjes die verkocht werden. Zo waren er kussentjes gemaakt van truien en sweaters, en schattige lampjes gemaakt van bolhoeden. Ook een geweldig object (of was het een lamp?) gemaakt van een waterval van aan elkaar hangende brillen en er stond een poef van opgerolde samengesnoerde dekens. Mooi van eenvoud was een stoel gemaakt van een open geklapte koffer.
Iets professioneler waren de tassen gemaakt van oud leer van de zittingen van treinstellen (mooi, maar wel 99,- euro) en vogelhuisjes gemaakt van de gele treintijdborden, u weet wel, die weggedaan worden opdat we niet meer zien hoeveel vertraging de trein heeft. Erg aardig allemaal en wie weet komt er nog eens een herhaling van.

zondag 15 december 2013

Amsterdam Light Festival

Als je in de schemering het Amsterdams Centraal Station uitstapt zie je meteen een grote bol met gaten die in het water drijft, blauw aangelicht. Het is een van de objecten van het Amsterdam Light Festival, een tour langs lichtobjecten dwars door de stad. Het is af en toe zoeken, niet alles is heel makkelijk te vinden. Wij liepen via Nemo en de Hortus naar de Stopera waar met honderden oude schemerlampjes de woorden We light Amsterdam was neergezet. Als je je best deed kon je dat erin zien vanaf een extra geplaatste trap langs de Stopera. Vanaf de grond leken de lampjes een soort lichtgevende Waterloopleinrommelmarkt. De lampen waren ingezameld bij Amsterdammers dus een soort gemeenschapsproject, leuk idee.
Andere opvallende kunstwerken (alhoewel ze natuurlijk allemaal op zich al opvielen, oplichtend in het donker) waren een woud van lichtgevende stokken in de Hortus, een boom met lichtgevende objectjes gemaakt van plastic flesjes en andere troepjes, een groot vuurwerkachtig object op de Amstel en tot slot een reuzemobiel boven het water van draadfiguren: een huis met een dansend paartje erin, een boom, een auto, lantaarnpalen en een fiets, heel fraai.
De route werd druk bezocht, door jong en oud, want het is zeker ook heel aantrekkelijk voor kinderen.

zaterdag 14 december 2013

Niet uit het raam leunen

Kijk, dat is nou eens verrassend. Als ik de Gierstraat in wil rijden valt mijn oog op het balkonnetje boven café Het Kantoor. Hier doet iemand uit de tijd van Dickens een poging een kerstlied te zingen. Niet heel toon- en tekstvast maar alla, het is bijna Kerstmis, het publiek is vergevingsgezind. Even later leest hij een kerstverhaal voor, dat is meer zijn professie. Op de hoek van de Breestraat zingt een kerstkoortje voor een klein publiek. Boven de Joy Gift Shop leunt een man uit het raam. Ook hij zingt kerstliedjes en begeleidt zichzelf op gitaar. Een paar meter verder speelt een vrouw accordeon op de stoep voor de Huiskamergalerie.
Het hoort allemaal bij de 'Open Raamconcerten' die vandaag in de Gierstraat plaatsvinden, erg leuk. Om alvast in de kerstsfeer te komen.

vrijdag 13 december 2013

Zachtjes...

De man stond met zijn fiets aan de hand, zijn dochtertje zat achterop. Hij tuurde naar boven, naar het raam waar niemand verscheen. Ongeduldig begon hij met zijn fietsbel te bellen. 'Ssst, papa' zei het meisje vermanend, 'zo wordt de baby bang van je'.

donderdag 12 december 2013

Sale

Komt het poortje van de bibliotheek hier niet voordelig uit?
Het is sale in de bieb, vandaag kostten alle afgeschreven boeken 3 euro, morgen 2 euro en zaterdag nog maar 1 euro per stuk.

woensdag 11 december 2013

Muts

Steekt deze kardinaalsmuts niet prachtig af tegen de strakblauwe lucht? Een hardroze vrucht met oranje zaden, een gewaagde maar schitterende combinatie.
In tegenstelling tot de duindoorn kun je hem beter niet eten, want hij is giftig, (maar voor vogels dan weer niet).

dinsdag 10 december 2013

Breakfast at Tiffany's

Het is mij een raadsel waarom Breakfast at Tiffany's zo'n beroemde film is geworden. Het is een verhaal van niks en Audrey Hepburn, waarvan ik altijd dacht dat zij de rol van een stijlvolle dame speelde, gezien de foto's die ik van de film kende, blijkt in de film slechts een opportunistisch leeghoofdje, bovendien acteert ze nogal middelmatig. Holly Golightly heet ze, zeer toepasselijk, en we zien haar van feest naar feest wervelen, taxi's in en uitstappend, rokend en drinkend. Ze krijgt een nieuwe bovenbuurman die haar leven verbaasd/bewonderend gadeslaat en dan weet je het al, die krijgen elkaar. Eerst is er nog een hobbel te nemen in de vorm van een ex-man, vier kinderen en een gangsterkoning maar dan vinden buurman en zij elkaar toch.
Zoals gezegd, een wat nikserige film, met een zeer irritante bijrol van Mickey Rooney die een stuntelende Chinees speelt (in die tijd waarschijnlijk erg geestig). Toch leuk om deze film uit 1961 eens te zien, alleen al vanwege het gedateerde tijdsbeeld, de japonnetjes en New York in de jaren zestig.
De leukste rol in de film is eigenlijk die van de rode kater, een geweldig parmantig beest (volgens IMDB gespeeld door maar liefst 9 verschillende katten).

maandag 9 december 2013

In de steigers

Is hij niet enig? In de wachtkamer bij mijn tandarts staat een vitrine met deze kies in de steigers. Miniatuurbouwvakkertjes gaan hem te lijf met witkwast en gereedschap.
Een tandarts met humor is nooit weg...

zondag 8 december 2013

Drukte

Zondagmiddag. De Toneelschuur*)  heeft over bezoekersaantallen niet te klagen. En allemaal op de fiets!

*) Zie de reacties, deze drukte was niet voor de Toneelschuur maar voor de Philharmonie. Ook prima.


zaterdag 7 december 2013

Anton Pieck parade

Het is traditioneel rotweer geloof ik als de Anton Pieckparade plaatsvindt.
Flanerende dames, deftige heren, straatjongens en schoorsteenvegers, allemaal gekleed in de stijl van de Anton Piekplaatjes, dwaalden vandaag door de Warmoesstraat en rond de Grote Kerk.
Deze mevrouw had geen last van het koude weer, ze pronkte met haar mooie pauwenhoedje, digitale camera verstopt in haar mof.

donderdag 5 december 2013

Kerstbad

Sinterklaas heeft nog niet zijn hielen gelicht of de winkels zijn alweer ingericht in kerstsfeer.
Mij iets te vroeg, maar ik moet zeggen, dit kerstballenbad bij V & D vind ik wel erg leuk.

woensdag 4 december 2013

Chanoeka

Gisteren belandde ik bij toeval op de Grote Markt, aangetrokken door feestelijke wereldmuziek. Mannen met hoeden en baarden dansten er op los in een kring, aangevuurd door een zanger en een toetsenist.
Het bleek om de viering van Chanoeka te gaan, het Joodse lichtjesfeest. Hiermee wordt het wonder herdacht dat een klein kruikje olie 8 dagen de menora kon laten branden, vandaar ook de kandelaar die bij de dansers op de Grote Markt stond.

dinsdag 3 december 2013

Olieblik

De kelder van Jansje, de sympathieke cadeautjeswinkel in de Grote Houtstraat, staat vol met olieblikken. Ze zijn in Bali omgetoverd tot een opbergblik, een designopberger zoals ze zelf zeggen.
Hoe dan ook, let eens op de prachtige kelder! Je waant je hier toch echt in de middeleeuwen?

maandag 2 december 2013

Duindoorn

Dit is de duindoorn. De oranje besjes smaken zuur met een wat bittere nasmaak. Niettemin, in tijden van schaarste handig om te weten, ze zijn rijk aan vitamine C.

zaterdag 30 november 2013

Vette dinsdag

Thomas Kleibeuker is chirurg. Als hij ontdekt dat hij een enorm fout heeft gemaakt bij een operatie neemt hij de benen, bedrinkt zich en duikt onder in het carnaval. Alhoewel het stuk Vette dinsdag drie spelers heeft is het in feit een monoloog van Kees Hulst, de twee andere acteurs spelen slechts een zwijgende bijrol. De tekst van Peer Wittenbols is soms grappig, maar ook vaak nogal wijdlopig en wat hoogdravend. Vaak rijmt de tekst en daardoor krijg je soms het idee dat je naar een stuk van Brederode of Hooft kijkt. Toch doet Kees Hulst het goed, als hij vertelt hoe hij en een collega-chirurg op de vlucht slaan voor de politie zie je het moeiteloos voor je.

vrijdag 29 november 2013

De post

Mijn man komt triomfantelijk binnen met de post. Op mijn brief staat 65 jaar, op zijn post staat Beste avonturier.
Nou, het klopt allebei niet...

donderdag 28 november 2013

Kippenvel

Iemand zin in zingen?

woensdag 27 november 2013

Oeloek

Er staat een in bubbeltjesfolie verpakte man op het toneel. Een vrouw komt driftig aanlopen en zegt in haar mobieltje: 'jaja, ik had dus een man besteld, maar hij doet het niet!'. Er volgt een pittig telefoongesprek, de man wordt uitgepakt en er blijkt een gebruiksaanwijzing bij te zitten. Deze scène is net als de anderen in het programma Prille roest allemaal even snel, grappig en origineel. Wat te denken van een uitvaartbegeleider die een buikspreekpop uit zijn tas haalt, 'O, dat is tegenwoordig heel normaal. En wilt u dat de pop de as uitstrooit?'
Naast dit soort grappen zijn de acteurs ook heel acrobatisch en kan de enige vrouw in het gezelschap ook nog eens heel goed zingen. De ene scène loopt naadloos door in de andere. Bij regen op het tennisveld wordt het speelveld bliksemsnel afgedekt met een groot zeil dat uiteindelijk over het publiek wordt heengetrokken. Als het dan weer terug op het toneel ligt fungeert het heel suggestief als wilde zee, simpel omhoog gezwaaid door twee acteurs, op de achtergrond het decorstuk dat op een balk is gezet waardoor het wiebelt: een bootje op woeste zee dus.
Eerder speelden ze op het Vijfhoekhuiskamerfestival, een goeie zet want nu was de zaal uitverkocht: Oeloek.

dinsdag 26 november 2013

Elle s' en va

Het is echt een feelgoodroadmovie voor 60 plussers: Elle s'en va. Gisteren zat de hele zaal bomvol, (maandagmiddag!) met de doelgroep.
Catherine Deneuve speelt Bettie, een 63-jarige restauranthoudster die er ineens schoon genoeg van krijgt als ze hoort dat haar ex een nieuw liefje heeft dat ook nog zwanger is. Ze laat de boel de boel en stapt in haar auto om een eind weg te rijden. Ze komt terecht aan de keukentafel van een oud boertje, belandt in bed met een jonge charmeur (die de dodelijke zin uitspreekt: 'vroeger was je vast beeldschoon') en wordt gebeld door haar dochter waar ze nauwelijks contact mee heeft met de vraag haar kleinzoon naar zijn opa te brengen. Charly en zij kennen elkaar nauwelijks en in eerste instantie is het contact niet erg makkelijk. Nadat hij het bloed onder haar nagels heeft gehaald komen ze toch nader tot elkaar. Om het verhaal helemaal af te maken blijkt de opa toch niet zo'n nurkse man als hij eerst lijkt, enfin, een happy end.
Geslaagde film. Deneuve is prettig om naar te kijken maar de ontdekking van deze film is Charly (Nemo Schiffman), wat een talent.

maandag 25 november 2013

Koninklijke putdeksel

Werkelijk, je zult toch ter ere van je kroning 'vereerd' worden met een putdeksel! Dat is nog erger dan een koninklijke koektrommel. En dan ook nog zo slordig in het plaveisel gekwakt.
Ik wist dat ie ergens bij de Grote Markt lag, ben er zelfs al minstens 50 keer overheen gereden, maar ben vandaag eens op zoek gegaan waar hij nu echt te vinden is. In de Koningstraat dus, vlakbij de ingang van het stadhuis.

zaterdag 23 november 2013

High Chaparral

Gekregen van iemand die snapt wat ik bedoel met 'vintage' ansichten, deze kaart van John Cannon (de acteur Leif Erickson). Hij speelde vroeger in High Chaparral, een cowboyserie van toen ik tien was denk ik. Ik kan me de hele John niet meer herinneren, maar als ik de serie even googel stuit ik op de foto van Manolito en ja, daar komt weer wat bovendrijven...

donderdag 21 november 2013

Turn on the lights

Vandaag werd op spectaculaire wijze de 'feestmaand' geopend op de Dam in Amsterdam. Turn on the ligths is een lichttheatershow waarmee de Bijenkorf het winterwinkelseizoen inluidt. De straattheatergroep Plasticiens Volants lieten hun enorme fantasiefiguren boven de hoofden van het publiek zweven, zeemeerminachtige wezens, losse hoofden en een enorme slang. Daartussendoor steltlopers in verlichte pakken en dat alles begeleid door harde muziek. Als klapstuk van het spektakel werd de feestverlichting van de Bijenkorf ontstoken, spetterde er vuurwerk vanaf het dak en dwarrelde er over de hele Dam confetti.
Waarmee maar even duidelijk wordt gemaakt wie hier de koning is in shoppingland.

dinsdag 19 november 2013

Max Poppink

Ze zijn uit het leven gegrepen, de beeldjes van Max Poppink. IJverige muzikanten en kwelende zangeressen, vrolijke fietsers en zingende nonnen. Het zijn een soort driedimensionale karikaturen, gemaakt met een eigen recept van papier en klei. Je wordt er vrolijk van.
Te zien in de vitrine van de bieb Haarlem Centrum, bij Coffeestar.

maandag 18 november 2013

Save our souls

Dank zij een optreden met mijn koor in de Nieuwe Bavo ben ik nu in het bezit van dit geweldige hebbedingetje: een Prayerbox, ofwel alles wat de katholieke mens nodig heeft voor onderweg. Het bevat, naast een blaadje met gebeden, een klein kruisje, een minirozenkrans en een buisje wijwater.
Nou, wie doet me nog wat?

zondag 17 november 2013

Concurrentie

Het is 's nachts half een en ik lig nog even te lezen. Het kattenluikje kleppert en daar komt de poes binnen draven. Met een aanloop springt Fritz op bed waar hij zich uitgebreid nestelt  bovenop mijn zacht snurkende man en begint te spinnen. Met half gesloten ogen werpt hij mij een innig tevreden en triomfantelijke blik toe: Zo, die is de hele nacht van mij!

zaterdag 16 november 2013

De wilden

Ik had wel wat thrillers gelezen van Marion Pauw, maar haar boek De Wilden is wel heel iets anders. Hoofdpersoon Naní is echtgenote van een succesvol architect en moeder van twee pubers. Zelf runt ze een klein cateringbedrijfje. Ze leidt het stereotiepe leventje van de nouveau riche in Amsterdam-zuid totdat ze een affaire krijgt met een van haar medewerkers, waar haar dochter op genante wijze achter komt. Naní wordt min of meer verbannen uit haar eigen huis. Ze besluit dan maar helemaal ver weg te gaan en vertrekt naar Panama.
Het verhaal begint met een excursie in de jungle. Als Naní even achterblijft om te plassen raakt ze haar groep kwijt. Een paar dagen weet ze te overleven en dan wordt ze gevonden door mensen van een indianenstam die haar liefdevol opnemen en verzorgen. Volgens hun geesten zal Naní ervoor zorgen dat het dorp een school zal krijgen waardoor de regering hun kinderen niet kan wegvoeren naar de grote stad. Als Naní eenmaal weer terug in de bewoonde wereld is merkt ze dat ze nog steeds niet welkom is bij haar gezin en keert ze weer terug om te zorgen dat die school er ook daadwerkelijk komt.
Het boek leest als een trein. Het overleven in de jungle en de totaal andere cultuur van de Indianen en haar verhouding met haar gezin is mooi verweven met elkaar.  Het geeft ook te denken over de enorme verschillen tussen Westerse en niet-Westerse culturen, wat het belang is van geld en het nut van ontwikkelingshulp.

vrijdag 15 november 2013

Plan Kruutntoone

Het is een driemansband uit Groningen, Plan Kruutntoone, alhoewel de drummer ons toevertrouwde dat hij uit Rotterdam komt. Ze doen wat denken aan Spinvis en De Kift. Sobere gedichten gemengd met keiharde polderjazz. Een zanger met banjo, een bassist en een eigengereide drummer die in een krachtig staccato steeds een slag slaat, of een piepend naaimachientje bedient. Gisteren speelden ze in de Pletterij, die aangename huiskamer. Jammer dat de muziek soms de zang overstemde, ik had de teksten graag wat beter gehoord.
Heel subtiel, het allerlaatste nootje van het concert was voor de drummer: één tikje op een houten kleerhanger.

woensdag 13 november 2013

Lichtjes

Haarlem heeft het silhouet van de Bavo als feestverlichting, Heemstede koos voor het gemeentehuis.
Ook gezellig.

dinsdag 12 november 2013

Schemerlicht

Voor als je een beetje gezellig wilt fietsen: het fietsschemerlampje!

maandag 11 november 2013

Omgekeerd lezen

Grappig idee, deze spreuken op het raam bij wijze van vitrage. Net als je in het voorbijgaan onopvallend probeert te lezen wat er staat zie je het enige zinnetje wat je vanaf de buitenkant wél goed kunt lezen: Lastig hè, omgekeerd lezen?

zondag 10 november 2013

Seinwezen

Een bijzondere plek: het Seinwezen. Om er te komen moet je over een spannend weggetje langs Manege Vos, zo'n weggetje waarvan je niet wist dat ie bestond. Bijna aan het einde staat een oud NS pand, wat onlangs helemaal is opgeknapt. Je kunt het pand huren voor bijeenkomsten of vergaderingen.
Gisteren was er het Fort Festijn, een 'gezellig klein festijn met een mix van leuke cadeautjes voor de feestdagen, workshops en inspiratie' aldus de website. Hartstikke hip en VT-wonenachtig allemaal.

zaterdag 9 november 2013

Mmmm...meelwormen!

Het was druk bij de insectenproeverij vandaag in de bieb. Nog voor kokkin Daisy van Bugbon haar hapjes had uitgestald stonden de eerste wachtenden al bij haar tafeltje. Dank zij de leuke aankleding met spanen bakjes en bananenblad zag zelfs de chocolademuffin met duidelijk zichtbare wormpjes er uitnodigend uit en werd er dapper geproefd. Deze nieuwe lekkernijen maakten duidelijk de tongen los want er werden veel vragen gesteld en levendige discussies gevoerd.
En dat allemaal naar aanleiding van het Nederland Leestgeschenk Erik of het klein insectenboek.

vrijdag 8 november 2013

Kopstuk

Voor wie het ontgaan is: Haarlem bezit sinds kort een nieuw beeld.
Het is de kop van Harry Mulisch, zich koesterend in het zonnetje, alsof hij op een terrasje zit, daar op de Grote Markt.

donderdag 7 november 2013

Metamorfose

Persoonlijk vond ik er nooit veel mis mee, met de bovenverdieping van de bieb in Haarlem Centrum: praktisch en duidelijk, alles was goed te vinden, prima.
Maar nu! De etage heeft een metamorfose ondergaan. Ruim en licht en uitnodigend en met volop comfortabele zitplekken. Komt dat zien!

Zie hier het riante uitzicht vanaf de bank bij de afdeling Reizen en Geschiedenis.

woensdag 6 november 2013

Gekken en dwazen

Wat is dat toch voor rare geldingsdrang om overal je naam op te schrijven? Hier in de Hoofdwacht is het luik driftig beschreven.
Kennelijk heeft het een historische waarde want bij de laatste verfbeurt zijn ze niet weg geplamuurd.

maandag 4 november 2013

Echt Hema

Hij stond er net nog, de kunstlijnetalage bij de Hema in de Kruisstraat, dus je kunt er op een holletje nog heen.
Gekleurde en lichtgevende vissen van Ap Esenbrink gemaakt van plastic afval (of zou het nieuw gekocht zijn, dat hoop ik maar niet), enfin, fris en kleurig. Bij de Hema dus.

zondag 3 november 2013

Kunstlijn

Er was weer zoveel te zien deze Kunstlijn, dat het bijna verlammend werkte. Ik was vandaag in ieder geval al erg tevreden met een ommetje op de Grote Markt: de zeer gevarieerde overzichtstentoonstelling in de Vishal en even het stadhuis en de refter in en uit. Daarna een kijkje in de Hoofdwacht waar boven Rob Slooten, met kleurige strakke foto's, en Jack Prins, met fraai frutselig ijzerwerk exposeerden. Beneden Marjan Jaspers met keramiek en schilderijen met daarin een schermpje met bewegend beeld, heel hip. (Op de foto: hond kijkt geïnteresseerd naar een filmpje van zichzelf, heel grappig).


zaterdag 2 november 2013

Tambú

De naam zegt het al: in het stuk Tambú, a freedom song van het Volksoperahuis speelt de tambú de hoofdrol. Een tambú is een trommel, maar ook een manier van dansen en muziek maken en een symbool voor de opstand van de slaven op Curaçao.
In het stuk verkoopt Johnny, die op Curaçao woont, de tambú van zijn vader aan het Historisch Museum (het zou erger kunnen zou je zeggen). Als zijn halfbroer, de hardloper Lorenzo, die in Rotterdam woont, naar Curaçao komt en dan ziek wordt weet Johnny het zeker, dat komt omdat de Tambú uit de familie is. Hij steelt hem terug en Lorenzo geneest en kan de marathon lopen.
Albert Schoobaar en Kees Scholten spelen niet alleen de broers, maar met evenveel gemak de stiefvader van Lorenzo, de museumdirecteur of twee vrouwen bij de begrafenis van de vader.
Belangrijk in dit stuk is uiteraard de muziek, verzorgd door een Caribische band, de massieve tambúspeler Ompi Tio, die ook nog enkele grappige kleine rolletjes meespeelt, en de drie zangeressen (waaronder Izaline Calister).
Een fijn stuk over verleden, familie en identiteit.

(Foto van Jochem Jurgen beeld: Bart Sparnaaij)