woensdag 30 november 2016

Slakkensporen

Het begin van de voorstelling Slakkensporen is erg traag. Een oud vrouwtje zit in haar leunstoel, poetst haar bril op, schenkt een kopje thee in en pakt haar koektrommel. Allemaal in tempo slak. Tegelijkertijd zie je ook slakken op haar muur zitten die wat traag bewegen, er schuilt iets onder haar vloerkleed en uit de muren verschijnen geheimzinnige handen om haar theepot aan te reiken. Als het vrouwtje besluit naar buiten te gaan verandert het decor in een wit scherm waarop haar avonturen zijn te volgen in een filmpje. Ineens is het dan weer echt Hotel Modern zoals ik het graag zie: hier zoeven auto's in de vorm van strijkbouten langs de weg en op een passerende brommer blijkt een garnaal te zitten. Erg grappig en vindingrijk. Toch wel wat teleurstellend dat de voorstelling zo kort duurt, slechts 50 minuten. Vanavond nogmaals in de Toneelschuur.

dinsdag 29 november 2016

Spraakmakend Rotterdam

Rotterdam stikt van de markante gebouwen waar veel over  te vertellen valt dus architectuurhistoricus Suzanne Roelofs had stof genoeg tot praten gisteren op haar lezing Spraakmakend Rotterdam. Dat de stad flink gebombardeerd was in de oorlog was niet alleen reden tot wederopbouw, maar nu kon er ook eens flink heringericht worden. Beschikte Rotterdam al in 1932 over de eerste galerijflat van Europa, later kwamen daar nog vele spraakmakende gebouwen bij. Ik noem de bekende kubuswoningen, de Euromast en de Erasmusbrug. Maar ook de toren op Zuid, de flat die op omvallen staat en als tegemoetkoming voor het publiek een piloon kreeg die de flat optisch tegenhoudt.
Ik weet nu ook dat het nieuwe spectaculair ogende station zijn model kreeg, louter omdat het niet het zicht mocht benemen vanuit het Groot Handelsgebouw en dat de overkapping slechts is aangebracht om de metrotrappen droog te houden.Zo simpel kan het ontwerpen van een spectaculair gebouw soms zijn...
De volgende lezing van Suzanne in de bieb is op 12 december en gaat over Verrassend Amsterdam.

maandag 28 november 2016

Badkamergalm

Gezellig hoor, zo'n concertje op de zondagmiddag in je eigen buurtje. Jan Willem Reitsma programmeert elke laatste zondag van de maand een bandje in het Badhuis in de Leidsebuurt en aansluitend kun je in stijl blijven eten. Zo was er gisteren Trio Trabant, met muziek uit 'Zuid-west Zigeunië' gecombineerd met een heerlijke goulash van Henriëtte en haar team. Allemaal erg gezellig en smakelijk.
Wat opvalt op de foto is de manier waarop violist Winfried Veenker zijn viool vasthoudt. Hij vertelde dat deze houding lang is vol te houden en dat is belangrijk bij de dansmuziek die op bruiloften wordt gespeeld.

zondag 27 november 2016

Eendensoep

Het is al leuk om iemand te zien tekenen maar als de tekeningen dan gemaakt worden met zand en weer met gemak gewist en veranderd worden maakt dat het wel extra boeiend. Gerrie Hondius speelde gisteren de voorstelling Eendensoep, een zandconcert over een nieuwe liefde, met een pikant tintje, want 'the adult version'.  Het verhaal is gebaseerd op haar boekje Eendensoep, een grappig verhaal met een lief einde. Met muzikale begeleiding en geluidseffecten van Martijn Smits.
Jammer dat er zo weinig mensen de weg wisten te vinden naar het Rosenstock-Huessy Huis want deze voorstelling verdient beslist meer bezoekers.

vrijdag 25 november 2016

Zie de mens

Het blijft een fascinerend gezicht als je door Zwolle loopt en ineens een schitterend, glitterend ei boven de huizen ziet opdoemen als een soort ufo. Dat is de bol die bovenop het klassieke gebouw van museum de Fundatie is gezet, een gouden greep.
In de museum was het behoorlijk druk, het was dringen om de portretten te kunnen bekijken van de expo: Zie de mens. Honderd portretten uit de laatste honderd jaar, uit elk jaar een portret, een zeer gevarieerde tentoonstelling. Van Picassso, die zijn minnares als bijzettafeltje afbeeldde tot Brancusi met een supergestileerd eivormig hoofd.

donderdag 24 november 2016

Fleurig

Het is een fantastische reclame, deze manden met bloemen. Ze staan op de hoek van een straat in Zwolle om naar een bloemenzaakje te verwijzen. Op een fiets, ook nog!

dinsdag 22 november 2016

Inchecken

Let op: je gaat een dagje op stap met de trein en je wilt ReizenMetKorting op je pas zetten, of je wilt je VrijReizenDag opmaken. Je neemt een soepele aanloop en springt over de gesloten poortjes. Bij de automaat bij de rechterpijl op de foto verricht je de vereiste handelingen. Daarna moet je inchecken. Je loopt terug naar de poortjes en neemt weer een zwierige zwaai over hekjes, draait je om en checkt in met je NSpas bij de linkerpijl. Voila, de poortjes zwaaien open je kunt kalmpjes naar het perron wandelen om je reis te beginnen.
Zo dacht de NS waarschijnlijk toen ze de ingang van het Haarlems station afsloten met poortjes.
Maar even serieus, wie bedenkt dit.....?

maandag 21 november 2016

De zevende hemel

Het is een nieuwigheidje in de Nederlandse filmwereld: een film waarin de spelers plotseling in zingen uitbarsten, zoals in de film Mama Mia. Ik verwachtte er niet veel van, maar het viel alles mee. De film De zevende hemel opent met een zingende en gitaarspelende Huub van der Lubbe (waar ik fan van ben), die verder niet meespeelt. Het verhaal gaat over een zieke moeder die samen met haar man een restaurant drijft, een rol van Henriëtte Tol en volgens mij heeft ze de laatste jaren steeds deze zelfde rol in allerlei series. Ze wil in haar laatste levensdagen graag haar familie bijeen hebben en uiteraard gaat dat niet zonder slag of stoot maar lukt het uiteindelijk toch. Enfin, een film gelardeerd met zingende acteurs dus: Thomas Acda, Noortje Herlaar en Jan Kooiman, waarvan we weten dat ze aardig kunnen zingen. Een verrassing was voor mij Halina Reijn, heel goed bij stem. Enfin, door de liedjes en al die huilende mensen in de film werd ik er helemaal in meegesleept.
En ik voorspel het hier alvast, dit wordt dé trend: Nederlandse films met zingende acteurs erin.

zondag 20 november 2016

Novemberstorm

Oeps! Het is te hopen dat de bewoners van dit huis aan de Schotersingel erg lang genoten hebben van deze boom voordat hij hun dak ruïneerde.

zaterdag 19 november 2016

Toni Erdmann

Ik zag op tegen de lange zit (2 uur en 42 minuten) maar dat viel alles mee. Tony Erdmann is een film die je meesleept. Hoofdpersoon Winfried Conradi is de koning van de practical joke. Te pas en te onpas verschijnt hij met een vals gebitje in of met een idiote pruik op zijn hoofd, iets wat bij de openingsscène al meteen duidelijk wordt als hij de postbode in de maling neemt. Zijn dochter Ines heeft een stressvolle baan in Boekarest en Winfried vraagt zich af of ze wel gelukkig is. Onverwacht overvalt hij haar op haar kantoor, iets waar Ines niet bepaald blij mee is. Als ze denkt dat hij weer naar huis is vertrokken duikt hij weer op in één van zijn vermommingen. Al ergert Ines zich groen en geel aan hem, ze lijkt meer op hem dan ze beseft, dat zal blijken als ze haar verjaardag viert.
Originele, geestige af en toe zelfs hilarische film. Een pluim voor Sandra Hüller als Ines, een geweldige rol. En wat de duur van de film betreft: net toen ik dacht: deze scène kan echt wel wat korter was hij afgelopen.

vrijdag 18 november 2016

Een wereld vol veren

De expositie Een wereld vol veren ziet er prachtig uit. Je komt binnen in een zaal waar in het midden antieke stukken staan gecombineerd met een moderne jurk. Op drie van de wanden worden muurvullende filmbeelden vertoond waarin veren centraal staan en er klinkt mooie muziek. Alles bij elkaar heeft het een weldadige uitstraling.
Op deze expositie zie je welke rol veren hebben vervuld door de eeuwen heen. Voor een volk dat niets had waren veren heel belangrijk waardoor ze zelfs als betaalmiddel werden gebruikt. Maar ook als versiering, bij rituelen, als symbool van kracht of leiderschap werden veren gebruikt.
Eén bizar feitje: van een bepaald soort vogels werden de veren uitgetrokken. De kale huid van de vogel werd ingewreven met een papje van bessen, de veren die weer aangroeiden hadden een andere (gewenste) kleur. Enfin, dit en nog veel meer op de mooi vormgegeven tentoonstelling in het Museum voor Volkenkunde in Leiden.

woensdag 16 november 2016

Alleen maar mijn moeder

Het blijft bijzonder hoe kinderen loyaal aan hun ouders blijven, hoe ze ook behandeld worden. In Alleen maar mijn moeder beschrijft Trees Roose de verhouding tussen haar en haar moeder. Als Trees zes is verongelukt haar vader en vanaf dan staat haar moeder er alleen voor, zonder geld en zonder enige hulp van familie. Ze worstelt en rommelt zich door het leven. Trees vertelt dat ze op wel 30 adressen heeft gewoond, bij de raarste mannen in huis waar haar moeder dan een verhouding mee had aan geknoopt. Op een dag verhuist haar moeder zelfs met achterlating van Trees, die dan puber is en niet eens weet waar ze haar moeder kan terugvinden. Als Trees 16 is en de kans krijgt om zelf een kamertje te huren grijpt ze dat met beide handen aan, erger dan het was kan het niet zijn. In de volgende jaren krijgt ze allerlei baantjes en gaat weer naar school. Langzaam ontworstelt ze zich aan haar milieu. Toch blijft ze contact houden met haar moeder en zorgt ze voor haar als ze oud en ziek wordt. Dan beseft ze dat ze eigenlijk altijd al de rol van moederen voor haar eigen moeder op zich heeft genomen. Altijd blijft ze afstand voelen maar tegelijk blijft ze onontkoombaar met haar moeder verbonden.
Mooi geschreven, zeer meeslepend. Vergelijkbaar met De woonschool, of Het glazen kasteel en net zo'n aanrader.

maandag 14 november 2016

Kleding

Opgevangen in de wandelgangen: 'Soms zit ik 's ochtends op de fiets naar mijn werk en dan denk ik, wat heb ik eigenlijk áán?'

zondag 13 november 2016

Autibiografie

In Autibiografie (geen spelfout) beschrijft Nicole Jacobs-van den Hurk het leven van de autistische Karin van Doorn.  Karin heeft het moeilijk op school, ze heeft geen aansluiting met de rest van de klas, begrijpt veel opmerkingen niet en tast voortdurend in het duister. Ze kan moeilijk omgaan met onverwachte gebeurtenissen en aanrakingen en worstelt zich door het leven. Verrassend genoeg treft ze later een man die haar begrijpt en waar ze zich prettig bij voelt. Helaas verandert hij erg na een hersenabces en dat betekent het einde van het huwelijk.
Nicole Jacobs werkt, volgens de achterflap, al vijftien jaar met autisten. Ze beschrijft het leven van Karin met heel veel inlevingsvermogen. Een aanrader voor iedereen die met een autist te maken heeft.

zaterdag 12 november 2016

Jean Tinguely

Ik had me iets meer voorgesteld van de expositie van Jean Tinguely in het Stedelijk. Waarom, tja, misschien omdat ik een soort draaiende kleurige kermis verwachtte? In werkelijkheid waren de meeste machines roestig en bruin en werkten ze pas als je op een knop drukte en dan ook alleen als het apparaat eerst 15 minuten had 'uitgerust'. En hoever die 15 minuten al om waren kon je bij lang niet alle machines zien. Enfin, toch leuk om gezien te hebben. Leuk ook dat er veel correspondentie bewaard was gebleven van een eerdere expositie in de jaren zestig.

donderdag 10 november 2016

Juliana, vorstin in een mannenwereld

Onlangs verscheen de biografie van Jolande Withuis over Juliana en daarover ging de schrijfster gisteren in gesprek met Oranje-kenner Dorine Hermans en Juliana fan Gerbrand Bakker.
In de media was nogal wat te doen geweest over het boek, zeker toen prinses Irene herself vertelde er zich 'diep gekwetst' door te voelen. Logisch dat één van de eerste vragen uit het publiek was: 'Hoe zou ú het vinden als er over u zo'n boek werd geschreven?' Withuis had haar antwoord klaar: 'Juliana was een vorstin en dan is het belangrijk dat er een wetenschappelijk werk over haar verschijnt met betrouwbare bronnen'.
Gerbrand Bakker noemde het boek ontstellend onthullend en hij realiseerde zich na lezing pas dat Bernhard een enorme hork is geweest. (Hij moest even naar het juiste woord zoeken).En Dorine Hermans vroeg zich na lezing af: 'het koningschap is enorm zwaar. Mogen wij dat Amalia wel aandoen?' Misschien is het boek zo onbedoeld een pleidooi voor de republiek.

maandag 7 november 2016

Kunstlijn

Gezien tijdens de Kunstlijn in smederij Felix: dit prachtige stilleven van Oscar van der Linden.
Sowieso was het leuk om even binnen te mogen kijken in de smederij, een plek waar je normaal niet zo gauw komt. Hier maken Liedeke Veninga en Ron Felix hun krullerige kunst.

zondag 6 november 2016

Tonio

De film Tonio sprak me meer aan dan het gelijknamige boek van A. F. Th. van der Heijden
Het verhaal is bekend, de 21-jarige Tonio, enig kind van A. F. Th en zijn vrouw Mirjam overlijdt door een verkeersongeluk. De ouders zijn kapot van het verlies. De casting is goed gedaan, alle leden van het gezin hebben dezelfde krullerige donkere haarbos en je weet meteen, zij horen bij elkaar. Chris Peters, als Tonio, heeft een gemoedelijke en vriendelijke uitstraling en wint meteen je sympathie. Mooie film met een glansrol voor Pierre Bokma als vader.


vrijdag 4 november 2016

Kunstlijn

Dit weekend loopt de Kunstlijn weer door Haarlem. Vanavond is de officiële opening maar vandaag is er al een voorproefje te zien in de Doelenzaal van Bibliotheek Zuid-Kennemerland die door Bianca Vooges omgetoverd is tot schatkamer. Hier is werk te zien van onder andere Soek, Anouk Rosenhart en Roni Klinkhamer. Veel mozaïek maar ook dit schattige kastje.