Slakkensporen

Het begin van de voorstelling Slakkensporen is erg traag. Een oud vrouwtje zit in haar leunstoel, poetst haar bril op, schenkt een kopje thee in en pakt haar koektrommel. Allemaal in tempo slak. Tegelijkertijd zie je ook slakken op haar muur zitten die wat traag bewegen, er schuilt iets onder haar vloerkleed en uit de muren verschijnen geheimzinnige handen om haar theepot aan te reiken. Als het vrouwtje besluit naar buiten te gaan verandert het decor in een wit scherm waarop haar avonturen zijn te volgen in een filmpje. Ineens is het dan weer echt Hotel Modern zoals ik het graag zie: hier zoeven auto's in de vorm van strijkbouten langs de weg en op een passerende brommer blijkt een garnaal te zitten. Erg grappig en vindingrijk. Toch wel wat teleurstellend dat de voorstelling zo kort duurt, slechts 50 minuten. Vanavond nogmaals in de Toneelschuur.