Alleen maar mijn moeder

Het blijft bijzonder hoe kinderen loyaal aan hun ouders blijven, hoe ze ook behandeld worden. In Alleen maar mijn moeder beschrijft Trees Roose de verhouding tussen haar en haar moeder. Als Trees zes is verongelukt haar vader en vanaf dan staat haar moeder er alleen voor, zonder geld en zonder enige hulp van familie. Ze worstelt en rommelt zich door het leven. Trees vertelt dat ze op wel 30 adressen heeft gewoond, bij de raarste mannen in huis waar haar moeder dan een verhouding mee had aan geknoopt. Op een dag verhuist haar moeder zelfs met achterlating van Trees, die dan puber is en niet eens weet waar ze haar moeder kan terugvinden. Als Trees 16 is en de kans krijgt om zelf een kamertje te huren grijpt ze dat met beide handen aan, erger dan het was kan het niet zijn. In de volgende jaren krijgt ze allerlei baantjes en gaat weer naar school. Langzaam ontworstelt ze zich aan haar milieu. Toch blijft ze contact houden met haar moeder en zorgt ze voor haar als ze oud en ziek wordt. Dan beseft ze dat ze eigenlijk altijd al de rol van moederen voor haar eigen moeder op zich heeft genomen. Altijd blijft ze afstand voelen maar tegelijk blijft ze onontkoombaar met haar moeder verbonden.
Mooi geschreven, zeer meeslepend. Vergelijkbaar met De woonschool, of Het glazen kasteel en net zo'n aanrader.