vrijdag 30 september 2016

Woonbeurs

Mooi leren bankje hè? Dat zou je zeggen, maar dit bankje is gemaakt van hout. Nog bijzonderder is dat de verschillende compartimenten er met een zuignap uitgetild kunnen worden. Daaronder zie je de springveren die het bankje een comfortabele zit geven.
Gezien in de stand van het Hout- en Meubileringscollege en gemaakt door Valentijn Rieb. Samen met de houten bustier van Marjolijn Vos was het meteen ook het enige verrassende van de hele woonbeurs.

woensdag 28 september 2016

Ziekjes

Een dagje slap en snotterig op de bank. Wat kon ik nog meer doen dan oude films kijken? Een tekeningetje maken van mijn uitzicht....

maandag 26 september 2016

Mimicry

Net een slang achter een boom hè, hier op de foto. Het is de Uilvlinder die op haar vleugels een tekening van een oog heeft. Als de vleugels gespreid zijn lijkt het op een uil, vandaar. Maar hier dus op een slang (vind ik). Mimicry heet dat, als een dier op een ander dier lijkt, ter misleiding van zijn vijanden.
Te zien in de vlindertuin van Artis.

zondag 25 september 2016

Zonnewijzer

Misschien wel de grootste zonnewijzer van Nederland staat in Leiden. Op de muur van de oude Meelfabriek vormen strepen en een buis een gigantisch uurwerk. Het is een ontwerp van Henk Sloos en het werd in 1983 aangebracht op de fabriek.
Op de foto hieronder is het bijna 9 uur,(eigenlijk 10 uur vanwege zomertijd).

vrijdag 23 september 2016

Popje, hou je muil

Het is even rommelig, het begin van de voorstelling Popje, hou je muil. Ik dacht naar het verhaal van een uitgeblust huwelijk te kijken maar het zijn eigenlijk losse sketchjes die gebaseerd zijn op het leven van een echtpaar met een schoenenzaak. Zo begint de vrouw liefdevol tegen de schoenen te praten alsof het kleine kinderen zijn om op een ander moment weer in gezang uit te barsten, wat ze trouwens heel goed kan. Deze voorstelling van Servaes Nelissen is op zijn best als er poppen in het spel komen, in dit geval aangeklede schoenen. Dan vergeet je al snel dat de zwarte pianist eigenlijk een lakschoen is en het nuffige dametje een laarsje met hakje.
Ilse Warringa is van alle markten thuis, ze heeft een geweldige stem, is lenig en kan goed acteren. De kracht van Servaes Nelissen zijn zijn sukkelige typetjes, maar vooral zijn poppen..
De voorstelling eindigt vrolijk met een slapstickachtige scène die het rommelige geheel helemaal goed maakt.

dinsdag 20 september 2016

De Donker broers

Niet zo lang geleden zag ik een documentaire over de gebroeders Donker. Gijs, Justus en Aad Donker waren alle drie getalenteerde schilders en werkten ook vaak samen aan één doek.
In het laatste levensjaar van Aad (1998) maakten ze onderstaand schilderij, een portret van C.H. Goekoop, die ooit burgemeester van Leiden was. Het portret hangt in de bieb van Leiden waar ik vandaag in sneltreinvaart doorheen werd geloodst, maar niet snel genoeg om niet geraakt te worden door de kleuren en de kracht van het werk.
Hier zie je de broers aan het werk en hier kun je de hele documentaire zien.

maandag 19 september 2016

Gastvrij

Tijdens onze fietstocht in Friesland kwamen we in een cafeetje in Burdaard. Hier werden gasten uitgenodigd hun waterflesje te vullen aan de bar in plaats van te klunzen bij het fonteintje, heel sympathiek.
Dat heb ik wel eens anders gezien....

zaterdag 17 september 2016

Op inhoud, paralympische portretten

De energie spat er van af, van de foto's van Inge Hondebrink. Zij fotografeerde sporters met een handicap voor haar expositie die momenteel staat in De Gang in de Grote Houtstraat.
Nog te zien tot 1 oktober, een aanrader!

donderdag 15 september 2016

Cruquius

Van buiten is het al een imposant gebouw, een soort burcht compleet met kantelen en acht enorme balansarmen, maar van binnen is het ook de moeite waard, het Cruquiusmuseum.
In dit voormalige gemaal kun je zien hoe vroeger het Haarlemmermeer werd leeggepompt. Om al dat water af te voeren werd eerst de Ringvaart gegraven.
De gids vertelde dat er met tien stoom ketels werd gewerkt, dag en nacht en dat in één minuut zo'n beetje de hoeveelheid van een klein zwembad kon worden weggepompt. Evengoed duurde het drie jaar om met drie van zulke gemalen de Haarlemmermeer in te polderen. Een knap staaltje werk, alleen al om die enorme gietijzeren pompen te maken, vervoeren en te plaatsen.
In 1852 was de drooglegging een feit. Graan voor Visch....
Leuk detail: elke maandagochtend gaan dertig vrijwilligers gretig in de weer met poetslap en oliespuitje zodat het museum tiptop in orde blijft.

maandag 12 september 2016

023 minuten passie van...

Er was deze dagen te veel te doen om de hele rit uit te zitten, maar interessant is het zeker, de 23 minuten interviews van Frenk van der Linden met hele diverse gasten. Je hebt van tevoren geen flauw idee wat de passie is van de gast waar Frenk mee gaat praten en dat komt nogal eens verrassend uit. Zo is Klaas Kruistum helemaal weg van zijn drone en van Youtube en vertelde de Ierse muzikant Danny Guinan verheugd dat de Voyager 1 in 2013 buiten ons zonnestelsel is geraakt. 's Avonds kwam Abdelkader Benali heel enthousiast binnenjoggen in zijn sportkleding, behangen met medailles, zijn passie was hardlopen. Tekenaar Trik nam zijn verzameling petjes mee waarvan hij sommige merkwaardig genoeg heel lelijk vond. Weer heel anders was het verhaal van Johanna ter Steege, zij vertelde hoe ze soms enorm geraakt wordt door kunst en illustreerde dat met een intiem en ontroerend verhaal over het overlijden van haar moeder.
Ik had graag alle interviews gezien, maar ja, moest ook nog naar het Korenlint, meezingen met Cajanus, naar het Singer Songwriter Festival en monumenten bezoeken...enfin, druk!

zondag 11 september 2016

Andriessen piano's

De enige piano waar ik ooit bij in de buurt kom is die waar onze dirigente op tingelt tijdens de repetitie, dus ik zou nooit op het idee komen om pianohandel Andriessen te bezoeken. Maar nu was het monumentendag en daar deden zij ook aan mee, dus hup, naar de Botermarkt. Qua monument zijn vooral de piano's zelf van belang las ik ergens.
Ik kwam in een grote lichte ruimte waar prachtige vleugels en piano's stonden, sommigen speelklaar, anderen zonder toetsen. Aangrenzend twee werkplaatsen met kasten met laatjes vol speciale apparatuur en gereedschap. Een vriendelijke jongeman vertelde mij dat er een speciale opleiding pianoreparateur bestaat, ik had geen idee... Je leert dan ook stemmen (logisch natuurlijk). Pianostemmer is een beroep dat snel vergrijst vertelde hij, dus wel handig dat er een nieuwe lichting stemmers aankomt. Verder zullen ze bij Andriessen de piano liefst niet repareren maar eerder restaureren begreep ik dus hier worden de betere merken aangeboden.
Toen ik nog even ronddwaalde tussen de Bechsteins en Bösendorfers viel me de kunst op aan de muren. Geitenkoppen en een enkele koeienschets. De eigenaar vertelde me dat die gemaakt waren door zijn vrouw, 'ze heeft een hele veestapel gemaakt' zei hij, 'geschilderd op blokken hout'. Er ging me een lichtje op, dat had ik al eerder in de Vishal gezien, een werk van Gemma van Poppelen. Alles grijpt ineen.

donderdag 8 september 2016

Dag Burgemeester

Weer een leuke tentoonstelling in Museum Haarlem: Dag Burgemeester(s). Niet alleen hangen er foto's van scheidende burgemeester Bernt Schneiders maar ook van zijn drie voorgangers, Jaap Pop, Elisabeth Schmitz en Jan Reehorst.
Heel passend kwam net toen wij de foto's bekeken, Jaap Pop himself binnenzetten. Hij nam wat foto's van de expositie en vroeg, toen hij zag dat wij hem herkenden: 'Vindt u het aardig?'. Nou, héél aardig vonden we het en dat was voor hem weer reden om ons het een en ander te vertellen. Zo wees hij ons op het exclusieve kastje dat de brandweer hem schonk bij zijn afscheid: een brandblusser waarin net een fles jenever in past. Pop heeft zelf de tentoonstelling samengesteld en koos uit onderwerpen als sport, werkoverleg, jongeren, koninklijk. Zo krijg je een aardig beeld van de bezigheden van een burgemeester.
In de vitrines liggen bijzondere voorwerpen zoals de boksbroek die Schneiders heel eventjes heeft gedragen getuige de foto ernaast en sigaartjes van Elisabeth Schmidt, 'bewaard door mij voor de geschiedenis' aldus het kaartje van Pop wat erbij ligt.
De tentoonstelling is nog dit hele jaar te bekijken.
Hieronder een foto van eigen hand die de tentoonstelling helaas niet heeft gehaald: Elisabeth Schmitz bij de opening van het (toen nog) concertgebouw in 1986.

dinsdag 6 september 2016

Collecte

Het is weer kankerbestrijdingcollecteweek. Dit jaar collecteerde ik voor het eerst niet in de wijk aan de overkant, maar in de straat om de hoek, in een echte arbeiderswijk. Dat was weer een heel ander gebeuren. Om te beginnen werden aardig wat huizen verbouwd, dus daar viel niet veel te collecteren. Verder deed bijna de helft van de bewoners niet open omdat ze
a, niet thuis waren
b, de bel niet hoorden omdat die stuk was (tip: een belreparatieservice is een gat in de markt)
c, er helemaal geen bel wás (ja echt, het huis net helemaal opgeknapt, alles strak in de lak en dan merkwaardig genoeg geen bel)
Ter compensatie strooide de rest van de bewoners gul met briefjes van vijf en tien en kwam een enkele uk een handjevol munten in de gleuf van de bus stoppen.
Eén mevrouw liep me nog achterna met wat kleingeld in de veronderstelling dat het voor de dierenbescherming was, want haar man had gezegd: 'het is vier oktober toch dierendag?'.
En een man die lekker in het zonnetje voor zijn huis zat zei niets te willen bijdragen. Toen ik later aan de overkant van de straat liep stak hij toch over om iets te geven.
Bij één van de laatste huizen gluurde een man om de hoek van zijn voordeur en zei: 'ik wilde net onder de douche gaan'. Ik zag een mollig ontbloot bovenlijf en geloofde hem onmiddellijk. Hij sloot tot mijn opluchting de deur, zo kun je toch nog blij zijn als iemand niets geeft.

zaterdag 3 september 2016

Haar vriendin

De klant voor mij stapelde haar boodschappen op de lopende band. Terwijl ze haar portemonnee pakte verzuchtte de kassière vanuit het niets: 'Hè, wat mis ik mijn vriendin'. De klant keek haar verbaasd aan en ik dacht met haar mee. Was de vriendin dood? Was de vriendin geëmigreerd of gewoon uit het oog verloren? Was het 'een' vriendin of 'mijn' vriendin? De klant besloot even niet te reageren en ze begon haar gescande boodschappen in te pakken. 'Gisteren hebben we zo heerlijk gedanst!' ging de kassière verder. Met de vriendin? zag ik de klant denken. 'Ze geeft dansles' vertelde de kassière verder. Ik zag aan de klant dat ze nu maar aannam dat het over dezelfde vriendin ging, gelukkig, niet dood of geëmigreerd. 'Countrylinedance!'. Dat brak het ijs. De klant zei, ietwat opgelucht: 'O. dat heb ik ook eens gedaan, het was best nog wel moeilijk!' 'Ja, wel ruim 300 figuren' wist de kassière en de klant vulde aan: 'elke keer dat ik moest draaien raakte ik in de war! Maar het was wel leuk om te doen.' Ze betaalde haar boodschappen en tevreden gingen ze uit elkaar. Alles weer duidelijk en opgelost en volgende week werd er waarschijnlijk gewoon weer gedanst met de vriendin.

vrijdag 2 september 2016

Artis

We waren in Artis, in het verblijf waar ook vliegende honden  aan het plafond hingen, (ja die bestaan echt). Hoe langer je keek hoe meer je er zag.  'Kijk daar, het lijken wel knuffels' zeiden we tegen elkaar. 'zouden ze wel echt zijn?' Gelukkig lopen er bij Artis tegenwoordig vrijwilligers rond aan wie je van alles kunt vragen. Het waren inderdaad knuffels vertelde de vrouw in plat Amsterdams. Ze hadden namelijk geen vrouwelijk vliegende honden, alleen veertien mannelijke, en de hormonen speelden soms nogal op. 'Tja' zei ze, 'en dan bedienen ze elkaar soms maar dat wil er nog wel eens wild aan toe gaan of te lang duren en nu heeft één van de vliegende honden zijn vleugel beschadigd'. Iemand kwam op het idee om knuffelhonden op te hangen, misschien leidde dat af. 'Als een opblaaspop' snapte één van de toehoorders. Inderdaad, alleen werkte het niet. De honden trapten er mooi niet in.