Haar vriendin

De klant voor mij stapelde haar boodschappen op de lopende band. Terwijl ze haar portemonnee pakte verzuchtte de kassière vanuit het niets: 'Hè, wat mis ik mijn vriendin'. De klant keek haar verbaasd aan en ik dacht met haar mee. Was de vriendin dood? Was de vriendin geëmigreerd of gewoon uit het oog verloren? Was het 'een' vriendin of 'mijn' vriendin? De klant besloot even niet te reageren en ze begon haar gescande boodschappen in te pakken. 'Gisteren hebben we zo heerlijk gedanst!' ging de kassière verder. Met de vriendin? zag ik de klant denken. 'Ze geeft dansles' vertelde de kassière verder. Ik zag aan de klant dat ze nu maar aannam dat het over dezelfde vriendin ging, gelukkig, niet dood of geëmigreerd. 'Countrylinedance!'. Dat brak het ijs. De klant zei, ietwat opgelucht: 'O. dat heb ik ook eens gedaan, het was best nog wel moeilijk!' 'Ja, wel ruim 300 figuren' wist de kassière en de klant vulde aan: 'elke keer dat ik moest draaien raakte ik in de war! Maar het was wel leuk om te doen.' Ze betaalde haar boodschappen en tevreden gingen ze uit elkaar. Alles weer duidelijk en opgelost en volgende week werd er waarschijnlijk gewoon weer gedanst met de vriendin.