dinsdag 30 april 2013

Kroningsdag

Oranje, oranje, oranje, veel drank, drukte en harde muziek. Enfin, u weet waar ik het over heb, Koninginnedag ofwel deze keer Kroningsdag.
Gelukkig was daar ook nog een moment van rust: in het Frans Loenenhofje traden de Kennemerduin Singers op samen met het Italiaanse koor Cora Jubilate. Samen zongen ze Tulpen uit Amsterdam (Tulipa!) of ze nooit anders gedaan hadden.

maandag 29 april 2013

De familieblues

Een boek over familieverhoudingen: De familieblues van Yvonne Kroonenberg. Op haar eigen nonchalante wijze babbelt Kroonenberg over de rol die je in kunt nemen in je familie. Aan de hand van allerlei voorbeelden laat ze zien hoe families in elkaar zitten, waarom het moeilijk is om het een schoonmoeder naar de zin te maken, waarom sommige moeders kleine meisjes zijn gebleven en wat voor invloed oma's hadden.
Ook onderstreept ze hoe het kan doorwerken wat er een generatie eerder in jouw familie is gebeurd.
Erg interessant, heel herkenbaar en zeer toegankelijk geschreven.

zondag 28 april 2013

Kermis

Een jaar of wat geleden hoorde ik binnen 24 uur twee maal een mij volkomen onbekend woord: hogatie.
Collega N. (oorspronkelijk uit Tilburg) vertelde dat zij jarenlang in de veronderstelling was dat hogatie de benaming was voor het reuzenrad. Om er nog niet zo lang geleden achter te komen dat het gewoon een soort bijnaam was, afgeleid van: 'Kijk, hóóg gaat ie!'
De volgende dag hoorde ik Kluun (ook Tilburger), praktisch hetzelfde verhaal vertellen. De hogatie is in Tilburg kennelijk een begrip, terwijl ik er nog nooit van gehoord had.
Enfin, de kermis staat er weer, zo kom ik erop. Sommige dingen blijven altijd hetzelfde: touwtje trekken met de kleinkinderen gaat net zoals vroeger met mijn zoons. Een eeuwigheid wachten tot ze hun prijs hebben uitgekozen die eenmaal thuis standaard binnen een kwartier weer kapot is.
Alleen wipte kleindochter wel weer vrolijk uit de draaimolen in plaats van een keel op te zetten omdat ze nog een rondje wilde, zoals jongste zoon vroeger deed.

P.S. Collega N. dacht dat de schrijfwijze hooggaatie is en zij kan het weten...

zaterdag 27 april 2013

Arno

Ik  kwam er eerst niet zo in, in het concert van Arno gisteren in het Patronaat. Op de een of andere maniert leek de fut er bij hem een beetje uit. Misschien was hij ontstemd doordat hij in de kleine zaal moest optreden in plaats van de grote? Of misschien lag het gewoon aan mij.
Maar na de eerste helft verbeterde het gevoel. Ook door het plezier dat je hem zag krijgen in de interactie met het publiek dat massaal Oh la la la en Putain putain meezong.
Over het publiek gesproken, ik heb nog nooit zoveel dames van middelbare leeftijd in het Patronaat gezien, meestal ben ik de enige 'mevrouw' maar nu zwaaiden de parelkettinkjes lustig in het rond. Fans van het eerste uur?

vrijdag 26 april 2013

De baard van God

De nieuwste productie van Hotel Modern, De baard van God, lijkt een beetje op twee gedachten te hinken. Bij het betreden van de zaal krijgt iedereen een boardingpass en de mensen die 'businessclass' blijken te reizen boffen want die krijgen een glaasje wijn en later wat nootjes. Dat lijkt de opmaat voor een grappige avond maar dan volgt het verhaal van  Joost, de vader van een van de actrices. Joost is een paar jaar voor zijn overlijden geïnterviewd en zijn verhaal horen we in de voorstelling. De beelden die we tegelijkertijd op een groot scherm zien worden gemaakt door met vingercamera's kleipoppetjes te volgen, een hele geslaagde combinatie. Het is een mooi maar zwaar verhaal over het Joodse gezin in de oorlog. Ze probeerden te vluchten maar toen dat niet lukte zijn ze allemaal gescheiden ondergedoken. De vader van Joost overleefde de oorlog niet en het is hartverscheurend om de oude man na al die jaren nog te horen huilen om dat verdriet.
Het verhaal over de baard van God is veel luchtiger. God zou meegewerkt hebben aan deze productie, maar zoals dat gaat worden er vaak scènes uitgeknipt en er is niet veel van zijn aandeel overgebleven. Wel zien we wat homevideo's van God over de schepping. We zien God uit een hand vol brij een banaan maken. Het is gewoon een omgekeerd afgespeeld filmpje, maar erg grappig.
Een ander verhaal gaat ook weer over dood en afscheid nemen. Een oude vrouw sterft en haar dochter moet het huis uitruimen. Hoewel zij verbeeld wordt door een simpel kleipoppetje is de sfeer van verdriet en herinneringen heel goed getroffen.
Na afloop mag het publiek, zoals altijd bij Hotel Modern, weer op het podium tussen de rekwisieten kijken. En als je dan die losse beentjes, kartonnen geveltjes en halve popjes ziet realiseer je je weer hoe bijzonder het is dat de spelers je hiermee moeiteloos meenemen in hun verhaal.

woensdag 24 april 2013

Column

Wat leuk, ik kreeg een eervolle vermelding in de columnwedstrijd van Nederland-Schrijft!
De eerste prijs (plaatsing in het Haarlems Dagblad) ging naar Inchecken van Laura van der Vet, ook mijn favoriet.
Over mijn column Mutsje zegt de jury: "In Mutsje komt het gissen van de leeftijd van de hoofdpersoon – ergens tussen de 70 en 100 - later in de column terug. Dat is leuk gedaan. De column is zorgvuldig en goed geschreven. Het laat iemand tot leven komen door te citeren. Het is iets meer een verhaal dan een column dus we zouden als tip mee willen geven Mutsje in te sturen voor een korte verhalenwedstrijd."
Jury, dank voor de lovende woorden.
Lees Mutsje hier.

dinsdag 23 april 2013

MoMu

Het viel wat tegen, het Modemuseum in Antwerpen. Om te beginnen konden we de ingang niet vinden, die bleek zo dichtgeplakt te zijn met een grote poster en de openingstijden dat het niet meer op een entree leek. Van binnen leek het museum ietwat pretentieus. Veel ruimte, grote brede trappen maar niet eens een vaste expositie. Slechts de tentoonstelling over stoffen, Couture in kleur: Zijde & Prints uit het Abrahamarchief.
Wat best een aardige expositie was. De firma Abraham was zo wijs om van de mooiste stoffen die ze uitbrachten een flinke lap te bewaren en verzamelde bovendien kleine staaltjes in plakboeken. Op de expositie zijn deze stalen op soort bijeengebracht. Rozen, effen stoffen en dierenprints, gecombineerd met kleding uit dezelfde tijd. Een cocktailjurk van Dior, een avondjapon van Yves Saint Laurent of een ensemble van De Givenchy en hier geldt weer: hoe ouder, hoe eleganter de ontwerpen zijn.
Op de begane grond een expositie van eerstejaars studenten van de modeacademie. Daar bevonden zich ware kunstwerkjes onder (zie foto), ingenieus van coupe en staaltjes van techniekbeheersing. Maar, zoals ik de Vlaamse gids met haar Belgische rrrr hoorde vertellen tegen haar groepje: 't Is nie om te drrraachen, maarrr slechs als vorrrmstudie'.
Goed om te weten.

maandag 22 april 2013

Correctie

Het was in de Sudermanstraat in Antwerpen. Een van de stadsgenoten kon zich niet inhouden. Begrijpelijk, zo'n straatnaam vraagt erom....

zondag 21 april 2013

Spannend

'Je moet geen schrijver willen worden, je moet verhalen willen schrijven', dat vertelde René Appel vandaag op de workshop Spannende verhalen schrijven. Deze workshop werd georganiseerd door de bieb als opstapje voor de nieuwe verhalenwedstrijd van Nederland-Schrijft.
René Appel is zelf schrijver van tientallen spannende psychologische thrillers, dus hij weet waar hij het over heeft.
Appel ging praktisch te werk. Hij begon met de vraag: Wat ga je precies schrijven? Een kort verhaal of een boek? Een detective a la Agatha Christie, een griezelverhaal met veel bloed of een thriller a la Silence of the lambs? Waar haal je de ideeën vandaan? Na het idee komt de research, hier kun je veel inspiratie uithalen. Vanuit welk perspectief vertel je? In tegenwoordige of verleden tijd? Enzovoort, volop inspirerende voorbeelden en ideeën. Ik kreeg er helemaal zin in al heb ik nog niet de flauwste plot in gedachten. Over het moeilijk beginnen aan een verhaal zei hij: 'Als je niet op de eerste zin kan komen, begin dan maar met de tweede. Dan ben je tenminste op gang.'
Geen excuus meer dus, aan de slag.

zaterdag 20 april 2013

MAS

Apart wel, dit gebouw in Antwerpen. Het is het Museum Aan de Stroom of kortweg MAS genoemd. Van veraf lijkt het of de stenen muren verbonden zijn door een soort doorzichtig golfplaat. Pas als je dichterbij komt zie je dat het speciaal gefabriceerd rond gebogen glas is, nogal spectaculair. Het mocht wat kosten kennelijk. Als je het glas wegdenkt zou je de overgebleven delen zo in elkaar kunnen laten zakken. De toegang naar het dakterras is gratis, sympathiek. De roltrappen verschuiven steeds 90° ten opzichte van elkaar, dus bij elke verdieping heb je een ander uitzicht. Gek dat de laatste trap geen roltrap is, dat valt toch een beetje tegen voor al die 80plussers als ze de 9e verdieping hebben bereikt. Ook de gekozen vloertegel met een onregelmatige oppervlak leidt misschien tot ongelukjes.
Maar dit zijn details. Het fotogenieke gebouw is spectaculair net als het uitzicht. En een fikse broodwinning voor de glazenwassers.


vrijdag 19 april 2013

Datsja

Gezien in Antwerpen, dit bijzondere kippenvertrek, een soort datsja. Gelegen op pontons vol met planten waar collectief Timecircus een project over duurzaamheid is gestart.

maandag 15 april 2013

Doornroosje

De wipkip is weg. De wipkip en de wipmotor die op het speelplaatsje stonden zijn verdwenen, weggehaald om gerenoveerd te worden. Het was trouwens niet eens een kip, maar een 'ding'. Nu is het verlies van de kip niet zo groot, de kleindochters waren daar altijd na anderhalve minuut alweer op uitgekeken, maar erger is dat het kasteel ook weg is. Het rood-geel-blauwe speelkasteel waar ook een glijbaantje aan vast zat en de jongste al voor ze kon lopen het trappetje wist te beklimmen. Waar de oudste mijmerend op het balkonnetje ging staan met de hand onder haar wang, de ogen dicht. En toen ik vroeg 'Wat is er kind, heb je hoofdpijn?' zij, bijna verontwaardigd, uitriep 'Néé oma, ik ben een prinses die in slaap is'. Dat kasteel willen wij dus wel graag terug. Alhoewel ik laatst zag dat oudste er al bijna uit is gegroeid. Maar zo voelt het nog niet voor haar, niet zolang er nog prinsen onderweg zijn. En wie weet komt er wel een groter kasteel voor terug?

zondag 14 april 2013

Jean Paul Gaultier

Op weg naar de Kunsthal in Rotterdam kom je al helemaal in de stemming. Bomen hebben een blauw-wit gestreept doekje om, vastgemaakt met een vetersluiting. Een verwijzing naar Jean Paul Gaultier, naar wiens tentoonstelling we op weg zijn, de man die beroemd werd met zijn Bretonse streepjes. Als je er eenmaal op gefocust bent zie je dat streepje overal. De kelners in het restaurant dragen een gestreept shirt, de menukaart heeft blauwe streepjes, de Colaflesjes en zelfs de Euromast! Een geweldig staaltje van samenwerking.
De tentoonstelling is druk bezocht, veel vriendinnengroepjes, een enkele man, maar ook complete klassen met pen en opdracht in de hand.
Wat als eerste opvalt zijn de etalagepoppen die gebruikt zijn. Op hun gezicht, dat vrij neutraal is gemodelleerd, projecteert een beamer een echt gezicht. Dat gezicht beweegt, knippert, fronst, glimlacht, of praat zelfs. In eerste instantie een heel vervreemdend effect, zijn dit poppen, of echte mensen? Gaultier staat er zelf ook tussen, je hoort (en ziet) hem ook praten, toch merkwaardig met een hoofd dat verder star op zijn plaats blijft. Het is een knap staaltje techniek, maar het leidt ook nogal af van waar je voor komt, de kleding zelf.
Qua mode heeft Gaultier veel wegen bewandeld. Het al genoemde Bretonse streepje zien we uitgevoerd in textiel, kraaltjes en struisvogelveren, casual en chique. Maar ook heeft hij het korset weer op de kaart gezet, met dank aan Madonna, die zijn korsetten droeg tijdens haar show. Verder is hij beïnvloed door de punkbeweging, liet zich graag inspireren door de 'ongewone' mens, en verwerkte folkore en etnische elementen in zijn collecties. Ook maakte hij meubels en parfum en werkte even als DJ.
Er is heel veel te zien op deze interessante tentoonstelling, maar wat achteraf vooral bijblijft zijn de sprekende poppen en dat is toch jammer.

vrijdag 12 april 2013

Filmfabriek Hollandia

Idee van filmmaker Marius Bruijn: een filmavond met vertoning van oude zwart-witfilms van de Haarlemse filmfabriek Hollandia, gecombineerd met nieuw Haarlems werk. En zo geschiedde donderdagavond in de Doelenzaal in Bibliotheek Haarlem.
Rommy Albers, medewerker bij EYE, wist uitputtend veel feiten over Maurits Binger, de directeur van Hollandia. Hij wilde ze ook graag allemaal met het publiek delen, wat ietsje te veel van het goede was. Maar de films maakten veel goed. De nieuwe korte filmpjes waren stuk voor stuk de moeite waard. Allemaal geïnspireerd op het werk van Binger. Zo maakte Marcella Kuiper Tijd, waarin ze oude zwart-witstadsbeelden samenvoegt met hedendaagse kleurenbeelden. Onderin het beeld loopt de tekst van het gedicht Tijd van Rutger Kopland, een poëtisch geheel.
Van de oude films was vooral Zeeuwsche meisjes een hoogtepunt. Twee struise deernen (Annie Bos en Christine van Meeteren) zitten al etend en kwebbelend in de tram naar Zandvoort waar ze zich in badkostuum hijsen om te gaan pootje baden. Bij vlagen hilarisch en een erg leuk tijdsbeeld. In de film Carmen van het Noorden verscheen heel even het bordes en de deur van (nu) Coffeestar in beeld, op ons eigen Doelenplein, bijzonder!
De films werden deze avond van live muziek voorzien door Niels van der Weiden.

woensdag 10 april 2013

Snorrr

Knutseldeknutsel, wat is knippen en plakken toch heerlijk ontspannend.
En hier zien we meteen het bekende gezichtsbedrog, meet het maar na: beide snorren zijn even groot.

dinsdag 9 april 2013

Lente

Eindelijk is het wat minder koud. Snel aan de slag met je nest. Voor je het weet is het mei....
Heeft deze pimpelmees zijn oog laten vallen op ons nestkastje? Ik ben er nog niet achter.

maandag 8 april 2013

Spreuk

'Alles komt altijd goed'.
Ik zeg het vaak bij mezelf, ter bezwering, maar vaak klopt het ook echt.
Et voila, achter het Meterhuis, staat het op de muren geschreven.
Nou, dan moet het wel waar zijn.

zondag 7 april 2013

Benefiet

Ik had vandaag drie redenen om naar de Kokstraat te gaan: Gerrie Hondius trad op in haar hoedanigheid als zandtekenkunstenares, de locatie was een mij onbekende schuilkerk en de opbrengst van dit optreden was bestemd voor Alpe d'Huzes.
Via een poortje en een steegje betraden wij de trap die leidt naar de schuilkerk, een onverwacht gebouw op deze plek en zo te zien momenteel in gebruik als kantoor of galerie. Een ruime hoge zaal met een tonvormig blauwgeverfd plafond, cherbubijntjes op de muren.
Petra Hondius (ja, zus van) heette ons van harte welkom en vertelde dat zij zelf door kanker was getroffen en herstellende van haar laatste operatie. Binnenkort beklimt zij de Alpe d'Huez, het goede doel van deze benefietvoorstelling. Goed zo Petra, zet hem op!
Daarna vertelde zus Gerrie op geheel eigen wijze het sprookje Roodkapje. Met zand dus, via een beamer zagen we haar de plaatjes maken. Een illusie waar je moeiteloos in meeging, tot ze even een foutje moest herstellen en hup, daar werd het hele tableau met stoffer en blik opgeveegd. Er ging even een aah door de zaal.
Een leuke kleine voorstelling en deze Roodkapje bleek uiteraard de echte Hondiustwist te hebben.

vrijdag 5 april 2013

Voor mijn zusje

Intrigerende roman: Voor mijn zusje van Heather Gudenkauf. Een complexe geschiedenis over een adoptiekind en tienermoeders die afstand van hun baby deden.
Allison is 21 als ze wordt ontslagen uit de gevangenis waar ze jaren gevangen zat voor een ernstig misdrijf. Ze krijgt werk in een boekhandel en het leven lijkt haar weer wat toe te lachen, maar juist in de boekhandel haalt haar verleden haar in. Elk hoofdstuk heeft de naam van degene die het vertelt, dus het verhaal ontrolt zich vanuit verschillende standpunten. En steeds loopt het net iets anders dan je denkt.
Origineel en spannend.

donderdag 4 april 2013

Vogelvlucht

Toch een beetje lente als je kijkt naar deze frisgeschilderde vogels van Hannes Kuiper.
Te zien in het speeltuintje aan het Wilsonsplein in Haarlem.

woensdag 3 april 2013

Bok staan

Weet u het nog? Hoger! Kop in! Kreten die je vroeger hoorde bij het buitenspelen als het de tijd was van bok springen. Zie je het ooit nog wel eens een kind doen? Kunnen kinderen tegenwoordig überhaupt nog wel bokkie springen?
Op de foto het beeld dat Kees Verkade maakte in 1968. Het staat op het Julianaplein in Heemstede tegenover de bieb.

dinsdag 2 april 2013

Beeld van Beatrix

In het Loo in Apeldoorn zagen we naast de tentoonstelling over Wilhelmina ook de expositie Beeld van Beatrix. In de pers is hier al veel aandacht aan geschonken: meer dan 2000 onderdanen portretteerden hun koningin.
Uit al deze inzendingen zijn er 75 uitgekozen voor deze expositie. Opvallend is de diversiteit van de inzendingen. Er hangt bijna geen 'gewoon' schilderij bij, de kunstwerken zijn gebreid of geweven, van glas  of koffiecupjes gemaakt, uit staal gestanst of gemozaïekt van resthout. Ook is vaak gekozen voor een symbolische weergave: alleen hoed en haar, of juist het weglaten hiervan. Erg leuk om eens met eigen ogen te bekijken.
Op de foto mijn favoriet van Diederick Kraaijeveld, een pop-art achtige Bea gemaakt van rest- en sloophout.

maandag 1 april 2013

Wilhelmina

Waar eens de jurkjes van Maxima te bewonderen waren, namelijk in het Loo, hangen nu de gewaden van Wilhelmina. Uiteraard zijn er verschillen in maat en snit, maar toch is het erg leuk om ze te kunnen bekijken. Wilhelmina had niet het makkelijkste figuur, maar haar japonnen zijn zeker het aanzien waard door ingestikte plooitjes, borduurwerk en strikken.
Op deze tentoonstelling (getiteld Wilhelmina's levensavond) is nog veel meer te zien: schilderijen, fauteuils en bureautjes. Ook verschillende voertuigen zoals haar schilderspipowagen, een flessegroene Mercedes-Benz Cabriolet, een koninklijke opoefiets, ja, zelfs een draagstoel voor toen ze slecht ter been werd, en ietwat luguber, de witte lijkkoets plus in het wit gestoken paarden.