dinsdag 31 maart 2015

Kantoor

Dit is een ansichtkaart uit de jaren vijftig denk ik. Het moet een kantoor zijn maar wat doen die dames daar? Brieven schrijven? Er zijn niet eens typemachines. Misschien zijn het zelfs wel de jaren veertig.
Zou het een klas zijn? Wel behoorlijk op leeftijd, die leerlingen. En waarom zit die mevrouw vooraan in een hoek ten opzichte van de anderen?

maandag 30 maart 2015

Gluren bij de Buren (2)

Het lag niet aan Lotte. Die zong heel mooi gisteren tijdens Gluren bij de Buren. Ze heeft een mooie warme jazzy stem. Maar net toen het applaus was weggestorven na een van de liedjes klonk er een helder stemmetje van een kindje dat het zo wel genoeg vond: 'Gaan we nú naar huis?'.

zondag 29 maart 2015

Gluren bij de buren

Spannend middagje vandaag, de eerste editie van Gluren bij de Buren in Haarlem.
We mochten onder andere binnenkijken in een woonboot in het Spaarne waar Joost Dobbe optrad. Prettig stem en dito uitstraling (en zo'n woonboot op zo'n plek willen we allemaal wel).
Volgende verrassing was RebupArt, een hoekpand in de Kruistochtstraat. Hier zit een soort clubhuis voor pubers. Op de bovenetage zit een piepklein maar o zo leuk theatertje, compleet met tien theaterklapstoelen, pluchen gordijnen en een circusachtig tentdoek-plafond. Hier trad Merel Moistra op, een brutale huis- tuin- en keukendiva met liedjes en grappen over haar transseksualiteit, erg grappig. Ze heeft geen mooie stem maar haar levenslustige optreden maakt veel goed.
De laatste verrassing was in de Kamperstraat. Via een garage bereik je een sfeervolle caféachtige ruimte. Het is de Kookgarage, Hier trad Julia Henneman op, een elfachtig vrouwtje in een struisvogelpakje, met een eigenzinnige collage van liedjes en korte sketches.
Er waren ruim 70 locaties waar iets te doen was, dus elke bezoeker zal een andere middag gehad hebben. Geweldig dat er zoveel mensen hun huizen en talenten willen delen. Geslaagd initiatief!

zaterdag 28 maart 2015

Hete Peper

Hete Peper van Volksoperahuis is een voorstelling over de liefde van Saïdja voor Oddah in Indonesië ten tijde van de onafhankelijkheidsstrijd. Oddah kiest voor Jan (Poncke) Princen, een Nederlander die de kant van Indonesië kiest. De voorstelling wordt gespeeld door Nederlandse en Javaanse acteurs en muzikanten. Vertelling, poppenspel en een moderne vorm van wajang worden door elkaar gebruikt net als de verschillende soorten muziek.
De vertelling lijkt eenvoudig maar er zitten meer lagen in dan op het eerste gezicht. De verhouding tussen Nederlanders en Indonesiërs was in die tijd tamelijk ingewikkeld. De introductie van Marion Bloem maakte het mij niet eenvoudiger moet ik zeggen.
De pop  Saïdja mocht na afloop op de foto en dat deed iedereen ook grif.

vrijdag 27 maart 2015

Wild

Nadat ik de film Wild had gezien die naar het waargebeurde verhaal van Cheryl Strayed is gemaakt wilde ik ook het gelijknamige boek lezen. Op het dieptepunt van haar leven, ze is dan 26, ze heeft haar moeder verloren, was verslaafd en is net gescheiden, besluit Strayed om het kilometerslange Pacific Crest Trail te lopen om zichzelf terug te vinden. Het valt haar ontzettend zwaar maar ze volbrengt haar tocht en het lopen heelt haar gewonde hart. De film volgt vrij nauwgezet het boek maar ondanks dat je het verhaal al kent blijft het boeien. Strayed houdt van literatuur (ze leest Flannery O'Connor en Maria Dermout tijdens haar reis) en ze kan zelf ook beeldend schrijven.
Aanrader.

donderdag 26 maart 2015

Jarig

'Zo' zegt de jarige tevreden te midden van de andere 80-plussers, 'tenminste een verjaardag zonder allerlei ziektegeschiedenissen'. De visite beaamt dit. 'Maar ik heb wel gezegd dat Siem van ome Jaap dood is' herinnert een oom zich, 'en Annie van om de hoek' vult een tante aan. 'En Henk van Siepie'. Het werd nog een heel rijtje.

woensdag 25 maart 2015

Drees

Je herkent hem meteen, Willem Drees. Dit portret staat in Den Haag, bij het Buitenhof en werd gemaakt door Eric Claus.

dinsdag 24 maart 2015

IJsvogel

Vanmorgen las ik op facebook dat hier langs het Houtmanpad een paartje ijsvogels woont. Ik dacht altijd dat ijsvogels in Nederland alleen in Limburg voorkwamen maar afgelopen zondag tijdens een wandeling rond de Veerplas zagen mijn medewandelaars ook al een ijsvogeltje. Ik niet want ik liep er, druk kletsend met mijn buurvrouw, voorbij.
Dus vandaag ging ik in gestrekte draf op pad voor een herkansing.
Maar helaas, wat ik ook patrouilleerde, geen ijsvogel gezien. Wel een vogelaar met imposant fototoestel die wellicht ook een glimp wilde opvangen van het beestje.

maandag 23 maart 2015

Bloemig

Je ziet wel vaker van die fietsen die opgefleurd zijn met wat klimop en kunstbloemen, maar dit vond ik wel een hele stemmige. De bleekgroene blaadjes combineren prachtig bij de oudroze fietsbel en het roestige stuur, een plaatje.
Mist iemand hem? Hij staat al weken geparkeerd op het Doelenplein bij de bieb.

zondag 22 maart 2015

Meeuwenverschrikker

Geen meeuw te bekennen op dit dak in de Waarderpolder terwijl er normaal  een meeuwenkolonie zit te krijsen volgens mijn zegsman. De meeuwen durven niet want er staat een vlieger op het dak in de vorm van een nep-roofvogel. Slim bedacht.
Voor zolang als het duurt natuurlijk want die meeuwen zijn ook niet gek. Ik meende een enkeling alweer poolshoogte te zien nemen.

zaterdag 21 maart 2015

Station Haarlem

Suzanne Roelofs gaf gisteren een lezing over Art Nouveau en het Haarlems Station, heel toepasselijk deed ze dat in de Bibliotheek op het station. Boven die bibliotheek was oorspronkelijk het huis van de seinwachter weet ik nu, met een klein balkonnetje zodat hij alle sporen goed kon overzien.
Margadant bouwde het station tussen 1905 en 1908. Onder invloed van de toen nieuwe stroming Art Nouveau mochten de kappen van het station zichtbaar zijn.
Buiten konden onder de overkapping de koetsen worden geparkeerd zodat men droog kon in en uitstappen. Er was een ingang en een uitgang, waardoor de stroom bezoekers vlotjes naar en van de trein werd geleid.
Uiteraard wees Suzanne ons op de prachtige tegeltableaus die her en der te zien zijn (gemaakt door de kwaliteitsfirma Rozenburg) en op het plafond in de ingangshal, dat me werkelijk nog nooit was opgevallen.
Een extraatje bij deze interessante lezing: toen we buiten liepen kwam net even de zon door de wolken heen zodat we toch iets van de eclips meepikten.

vrijdag 20 maart 2015

Open Joodse Huizen

Ook dit jaar weer in Haarlem: Open Joodse Huizen.
Op 4 mei stellen huiseigenaren hun huis open om samen met het publiek het verhaal te horen van de vroegere Joodse bewoners.
Op de informatieavond vertelde Denise Citroen dat ze, toen ze meewerkte aan de documentaire Shoah, gegrepen werd door de vele verhalen die de hoofdpersonen van de film vertelden. Denise woont in de Plantagebuurt waar vroeger veel joden woonden.  Ze hoorde vaak van buurtgenoten dat er mensen hadden aangebeld wiens familie in het huis had gewoond of die er zelf ondergedoken hadden gezeten. Deze dingen bleven door haar hoofd spelen en zijn uiteindelijk samengekomen in Open Joodse Huizen. De huizen zijn als het ware de verhalendragers wat weer heel goed voegt met de joodse traditie om verhalen te vertellen.
Vorig jaar was de eerste editie van de Haarlemse Open Joodse Huizen, een geslaagd evenement.

donderdag 19 maart 2015

Bolletjes

Tip voor de zuinige tuinier: plant de uitgebloeide bolletjes uit dat bloemstukje dat je van de visite kreeg in de tuin. Et voila, volgend jaar is deze bloemenweelde je deel.

woensdag 18 maart 2015

Opdringerig

De mevrouw achter de balie van de bibliotheek helpt geduldig een klant met een lastige vraag over e-reading. Als de klant even een nieuw wachtwoord aan moet vragen op haar tablet vraagt de medewerkster of ze ondertussen even de volgende klant mag helpen. 'O, wij horen bij elkaar hoor, dit is mijn man' zegt de klant, waarop de medewerkster tegen de man zegt 'Ik dacht al, ik vond u al zo opdringerig tegen die mevrouw.'

dinsdag 17 maart 2015

Gevangenpoort

Een rondleiding door Museum de Gevangenpoort in Den Haag bleek toch ietsje gruwelijker dan ik had verwacht.
Vroeger was het gebouw een stadspoort, later werd het een gevangenis. Onze gids loodste de groep van zo'n kleine twintig bezoekers een cel in. Dat paste, maar je moet er niet aan denken hoe al die mensen moesten slapen of hun behoefte moesten doen op de poepdoos in de hoek. In de ramen zaten alleen maar tralies en geen glas dus de wind had vrij spel. Om een compleet beeld te krijgen deed de gids even het licht uit en het was bijna aardedonker. Als je van gegoede stand was en veel geld had kon je een privécel krijgen, ter grootte van een behoorlijke kamer, waar je je eigen meubels kon neerzetten en je bediende mocht meenemen. Hier was wel vensterglas en zelfs een haardvuur. Er hing wel een prijskaartje aan, vergelijkbaar met nu Hotel Des Indes.
Als je geen bekentenis wilde afleggen dan gebruikte men duimschroeven of de pijnbank. De mildste straf was de schandpaal waar je met een schandbord om je nek te kijk moest staan. Als je iets ernstigs had misdaan moest je dat bekopen met amputatie van een lichaamsdeel of het uitlepelen van een oog. En dan was daar nog de doodstraf die op verschillende manieren werd voltrokken. De adel werd met het zwaard onthoofd, de gewone man stierf aan de galg en voor vrouwen was daar de wurgpaal, want stel je voor dat de kleine kinderen, die natuurlijk gezellig mee kwamen kijken naar het spektakel, een blik konden werpen op de onderrok van de misdadigster.
Gruwelijk dus, maar interessant.

maandag 16 maart 2015

Opgeruimd

'Het ruimt altijd zo lekker op hè', zei de vrouw die voor mij haar tas aan het legen was in de papierbak. 'Jaja' praatte ik mee, 'je krijgt er zo'n opgeruimd gevoel van'. Ondertussen voerde de vrouw haar laatste krantjes aan de container. Hoorde ik het nu goed en zei ze 'alsjeblieft' tegen de bak?

zondag 15 maart 2015

Boekenbal voor lezers

De kaartverkoop leek eventjes dramatisch deze week voor het Boekenbal voor Lezers, maar gisteren waren de zalen van de Lichtfabriek toch goed gevuld. Zelf stond ik zaalwacht te spelen in het Energiehuis maar kon af en toe wel weg piepen om even verder een kijkje te nemen. De opening duurde nogal, Paul Breitner had een ironisch bedoelde speech die niet door iedereen werd gewaardeerd en de verdere openingshandelingen heb ik gemist omdat ik weer op mijn post moest zijn. Later op de avond zag ik nog even Steef de Jong met zijn Ludwig en ik weet nu ook dat Gerrie Hondius speciale zandtekenschoenen draagt. De zandtekeningen die zij maakte terwijl Gustaaf Peek zijn werk voorlas vielen zeer in de smaak volgens mij.
Mijn eigen ontdekkingen van deze avond waren twee dichters: de nog jonge Lieke Marsman met licht absurde teksten en de Vlaamse Delphine Lecompte. Zij oogt als een merkwaardig Chineesje met steil gitzwart haar en wijd uit elkaar staande bolle ogen. Haar begeleider, die tevens haar geliefde blijkt te zijn is ruim veertig jaar ouder en babbelt er op los als ze in de nog lege zaal arriveren. Hij vertelt dat Delphine blij is dat ze vroeg mag beginnen omdat er iemand is uitgevallen. Nu kunnen ze vroeg naar hun bed & breakfast in de Haarlemse binnenstad. Ook krijgen we te horen hoe vorige optredens verliepen en dat ze gewed hebben hoe dit optreden zal gaan.
Delphine heeft een heel eigen gevoel voor humor blijkt als ze optreedt: 'van mijn anorexia ben ik nu wel af door middel van Toblerone maar van kleptomanie nog niet, dat zult u vanavond nog wel merken.' Ze schrijft dito gedichten.
De avond werd waardig afgesloten door de Kift, zoals altijd enthousiast, alsof niet de zaal al aardig aan het leegstromen was.

zaterdag 14 maart 2015

Galerie Maurits van de Laar

Ergens in de binnenstad van Den Haag huist Galerie Maurits van de Laar. De vriendelijke galeriehouder vertelde ons het een en ander over zijn twee exposanten.
Marjolijn van der Meij begon met beeldhouwen op de academie maar maakte toen een overstap naar schilderen. Tegenwoordig maakt ze driedimensionaal papierwerk. Er hangt een soort waterval in de galerie, uitgevoerd in houtskool. Aan de muren hangen oude foto's en tijdschriftillustraties die ze verfrommeld en gevouwen heeft waardoor je er weer op een andere manier naar kijkt.
Ronald Versloot schildert vaak een oud doek over en houdt dan een rand aan de zijkant vrij zodat je nog een glimp van het oude werk opvangt. Hij bedrukt zijn werk regelmatig met linosnedes.
Zijn werk Slide doet wat aan Hendrick Avercamp denken, zo'n verstild prettig ijstafereel, alleen draagt hier niemand schaatsen. Als je het doek van dichtbij bekijkt zie je rechts het silhouet van een zittende vrouw die kennelijk is overgeschilderd.

vrijdag 13 maart 2015

Roken

Mevrouw Jansen liep over de Krocht. Het leek wel voorjaar. Ze knoopte haar jas los en zwaaide met haar boodschappentas in de maat van haar pas. Toen ze de hoek omsloeg, de Nieuwe Groenmarkt op, voelde ze de zoele lentewind in haar gezicht. Ze wandelde op haar gemak verder en dacht aan de boodschappen die ze ging doen. Een knappe blonde vrouw passeerde haar met ferme tred. Ze rookte een sigaret. Lopen en roken tegelijk, dat vind ik nou toch altijd zo ongezellig, dacht mevrouw Jansen bij zichzelf. Je moet er lekker voor gaan zitten. Niet dat zij nog rookte, ze was al jaren geleden gestopt. Plotseling, vanuit het niets, begon de blonde vrouw te schreeuwen. Het leek of ze aan het schelden was, maar mevrouw Jansen kon de woorden niet verstaan. Het leek wel Italiaans. Tegen wie de vrouw het had wist mevrouw Jansen niet, er was verder niemand in de buurt. Ondertussen bleef de vrouw doorgaan met haar gekrijs, het was een leven als een oordeel. Ze is niet helemaal in orde, concludeerde mevrouw Jansen. Toch wel sneu. En voor ze het wist was ze op de vrouw toegelopen en had haar op de arm getikt. ‘Heb je problemen kind?’ De vrouw keek haar verbaasd aan en schreeuwde toen verder maar nu tegen háár, mevrouw Jansen. Toen beende ze verder door de straat. Op de hoek stopte ze, met schreeuwen en met lopen en keek om. Mevrouw Jansen liep aarzelend dichterbij. De vrouw zei alleen maar: ‘Dag mevrouw’ en keek naar haar schoenen. Nu niet flauw doen, zei mevrouw Jansen tegen zichzelf. Ze wist dat er om de hoek een leuk koffietentje zat. Ze zei: ‘Kind, zullen we een kopje koffie gaan drinken? Met gezellig een sigaretje erbij?’ Wat kon haar het schelen.

Met dit verhaal ben ik  één van de prijswinnaars in de verhalenwedstrijd Gek in Haarlem van Haarlems Dagblad. Vandaag gepubliceerd, eindelijk beroemd, haha!

donderdag 12 maart 2015

DWDD pop up museum

Leuke idee, tien kunstliefhebbers laten grasduinen in de depots van verschillende musea en een eigen expositie laten samenstellen. De Wereld Draait Door bestond tien jaar en kreeg het voor elkaar. Tien regelmatige gasten van het programma mochten elk een kamer inrichten in het Allard Pierson Museum. Zoals te verwachten leverde dat tien totaal verschillende kamers op, juist daardoor zo leuk. De begeleidende teksten geven een idee waarom juist gekozen werd voor deze werken.
Marc Marie Huijbregts koos een wand vol portretten omdat hij volgens zijn tekst steeds naar de ogen werd toegezogen.
Cecile Narinx zocht het in mode en schoenen van het ontwerperscollectief GILL, met onder meer een rubberschoen met aangebreide sok, ooit waarschijnlijk superhip. Herman Pleij koos voor middeleeuwse beelden uit het Catherijne Convent.
Mijn favoriet was de kamer van Nico Dijkshoorn, een aantal portretten en een paar stillevens van gedekte tafels waar hij vaak geestige teksten bij schreef, bijvoorbeeld: 'Waar nu die kast staat komt een sauna voor de gasten'  bij een schilderijtje van een oud boereninterieur. En zo fijn dat je zijn stem er dan niet bij hoeft te horen.
Nog te zien tot 26 mei.

woensdag 11 maart 2015

Grunberg

Ik ben niet zo'n fan van de man en zijn boeken maar de Arnon Grunberg tentoonstelling vond ik erg de moeite waard. De afdeling Bijzondere Collecties van de Universiteit van Amsterdam heeft onder andere geput uit Grunberg's eigen archief om deze tentoonstelling samen te stellen. Ingebed in de levensloop van Grunberg vinden we behalve boeken ook citaten, foto's en handschriften (onleesbaar). De expositie is prachtig vormgegeven, als een soort wandvullend stripverhaal waarin schermen zijn opgenomen met filmpjes en vitrines met curiosa.

dinsdag 10 maart 2015

Boekenweek

Het is deze week Boekenweek. Bij Boekhandel Scheltema in Amsterdam hebben ze daarom deze fantastische etalage: de typende handen bewegen echt en de proppen papier die op de grond liggen maken het schrijfproces zeer invoelbaar.

maandag 9 maart 2015

In den Groenen Tuin

Je zou er zo langslopen, het hofje In den Groenen Tuin. Het ligt tussen de Warmoesstraat en de Lange Veerstraat en de gevel ziet er eerder uit als een oud schoolgebouw dan als een gezellig hofje.
's Ochtends tussen 10 en 12 is het hofje geopend voor bezoek. Een imposante hal met oud-groen geschilderde lambrisering geeft toegang tot de tuin waaraan 14 huisjes grenzen. Het geheel oogt wat streng, mede door de formeel aangelegde tuin maar de rust is weldadig zo midden in de stad.
Het originele reglement is bewaard gebleven en hangt in de hal. Je kwam zomaar niet in een hofje te wonen. Niet alleen moest je 50 jaar en rooms-katholiek zijn, maar ook in het bezit van een behoorlyk Bed, Peuluw en Onderkleed, 6 Bedlakens en 6 Slopen en een Catoene Deken, dit alles moest tot genoegen zijn van de regentesse. En mocht je het wagen je wasgoed op hekjes of bomen te hangen (het zy droog of nat) dan kostte je dat voor elk stuk een stuiver.

zondag 8 maart 2015

Lente

Het is wonderlijk, de sneeuwklokjes bloeien, maar ook de rododendron die normaal pas in mei bloeit.
(Foto vandaag genomen, op de Elswoutslaan).

zaterdag 7 maart 2015

De Boekendokter

Vandaag begint de boekenweek, met als thema Waanzin. In het verlengde hiervan hield de Bibliotheek Zuid-Kennemerland een spreekuur met een Boekendokter die je mooie nieuwe boeken kon voorschrijven.
Boekendokter Toef Jaeger, recensent bij NRC, bracht haar twee dochters mee. De jongste van 13 bleek al behoorlijk belezen. 'Zo' zei ze terwijl ze deel 7 van de Volledige Werken van W.F. Hermans tussen de tanden van het anatomiemodel propte. 'Bijt hier maar je tanden op stuk.'
Toef had een rustig spreekuur maar op de jeugdafdeling liep een stoet kinderen achter dokter Elsbeth (in witte jas) aan.

vrijdag 6 maart 2015

30 graden

De lente zet hier nog niet erg door, maar mijn Antilliaanse postbode ziet het zonnig in.

donderdag 5 maart 2015

Stach

Is het een winkel? Of is het een eettent? Het blijft onduidelijk, maar erg is het niet. Tussen de opgestapelde repen chocola en de manden vol met zakken chips zaten wij toch heerlijk ons wijntje te drinken. En wij niet alleen, tout Overveen heeft deze spot ook gevonden bleek. Leuk dat jong en oud hier komt. Het gedistingeerde stel met knot en knevel aan de witte wijn maar ook het bejaarde echtpaar gewapend met wandelstok dat gezellig aan de appeltaart zit en het jonge paar dat koffie komt drinken. Stach zit in een voormalige fietsenwinkel en ziet er ook erg trendy industrieel uit.
Je kunt hier terecht voor een hamburger, maar ook voor een kant-en-klaarmaaltijd om mee te nemen.
Leuke halte voor na een fikse wandeling: Stach, Zandvoorterpad 1 in Overveen.

woensdag 4 maart 2015

Kunstenaarsduo's

Zeven kunstenaars(echt)paren exposeren in de Refter. We zien van beiden werk naast elkaar hangen, soms totaal tegengesteld, soms komt het aardig overeen, althans in onderwerp.
Walter van Dieren en Anna Fokkema schilderden hetzelfde Franse poortje maar met een andere uitsnede en een andere uitstraling. Afke Spaargaren en Kees Kalkman schilderden dezelfde krijtrotsen twee maal heel anders en mijn favoriete duo Christine Peursum en Hannes Kuiper hebben allebei een totaal andere (maar zeer aantrekkelijke) hand van schilderen.
Al het werk is plat op twee slanke piramides na. Ada van Velzen maakte ze van ijzerdraad en allerhande troepjes, in de één zijn piepkleine babypoppetjes verwerkt en in de ander, heel schattig, miniatuurboekjes met op de rug de namen van alle deelnemers.

dinsdag 3 maart 2015

De Korrels

Aan de Schotersingel, in de buurt van het Dolhuys, staan een aantal huizen die eruit zien of een kind ze getekend heeft. Een vierkant met een driehoek erop. Uitgevoerd in dat roestige Cortenstaal. Ik vond ze spuuglelijk.
Maar, tijdens een wandelingetje over het Bolwerk zag ik de huizen vanaf een andere kant, mooi contrasterend tegen een strakblauwe lucht. En tja, ik moet toegeven, zo lijkt het wel wat.
De huizen heten De Korrels, een naam waaraan een lyrisch verhaal (klik hier) is verbonden.

maandag 2 maart 2015

Schoenenboom

Behalve een boom met maretak kwamen we gisteren ook een boom tegen die allemaal schoenen droeg. Is dit de nieuwste trend? Heeft iemand een idee?
Gezien op het Stationsplein, maar volgens zeggen dragen ook bomen in de Wilhelminstraat tegenwoordig schoenen.

zondag 1 maart 2015

IVN wandeling

De IVN organiseerde vandaag weer een wandeltocht, deze keer door de Bolwerken en het Kenaupark. Ik weet nu dat twee generaties van de familie Zocher verantwoordelijk zijn geweest voor de aanleg van deze groene stroken. En het is niet erg dat het Kenaupark soms zo drassig is, er staan namelijk moerascypressen in het natste gedeelte en die kunnen tegen natte voeten.
Verder zagen we Kaukasische Vleugelnoot, Platanen, Haagbeuk, Paardenkastanjes en Gele Kornoelje, Houtduiven en Halsbandparkieten.
En, het meest exotische: in een Spaanse Aak vlakbij het Verspronckwegviaduct groeit Maretak. Onze gids en zijn collega's zijn het er niet over eens hoe deze parasiet in Haarlem is terechtgekomen. Hij dacht vooral aan een grap, want de dichtstbijzijnde Maretak bevindt zich in Limburg, maar ja, wie neemt de moeite om zo'n ingewikkelde grap uit te halen? Collega-biologen van een concurrerende natuurvereniging vermoed ik, die zich nu aan het verkneukelen zijn over alle opwinding.