donderdag 31 mei 2007

Jango

Al een hele tijd uit mijn blikveld verdwenen: de clown Jango Edwards.
Vandaag kwam ik het boekje I laugh you tegen, waarin hij op vele manieren verkleed (en ontkleed) op de foto staat. Hier in een geliefde pose:

Zijn shows waren altijd vol vaart, met melige grappen en swingende muziek. Na de voorstelling stond hij steevast bij de uitgang om handen en zoenen uit te delen. En je dan een week niet wassen natuurlijk!
Op het moment is hij vooral bezig met clownworkshops in bijvoorbeeld Barcelona.

woensdag 30 mei 2007

Dansende dames

Wie kent deze beeldengroep nog?
Ik ben er vast wel zo'n duizend keer langs gereden. Ooit is het verdwenen en ik heb nooit meer aan ze gedacht. Het stond op het postkantoor aan de Baljuwslaan. Dat postkantoor was ik ook al helemaal vergeten!
Volgens de Digitale Kennemer Atlas waar ik de foto van heb geleend is het gemaakt door Janneke Ducro-Kruyver. De titel is : "Drie figuren op wereldbol", in de wandeling: "Drie dansende dames".
Deze dames zijn de belichaming van Post, Telegraaf en Telefoon.
Ach, hoe simpel was het leven toen nog. Wat betekent TNT ook alweer?

maandag 28 mei 2007

Dichtlijn

De Haarlemse Dichtlijn werd gisteren geopend door Nuel Gieles die de link legde tussen dichten, Pinksteren, Jezus en dames van lichte zeden waarop drie 'dames' van de seniorenafdeling van de Rode Draad opdoken en de opening overnamen. Hun dichtbundel heette dan ook "Hoerlemse dichtlijn". Daarna kon het publiek uitwaaieren naar de diverse locaties. Inderdaad divers, want bij de één moest je op je tenen naar binnen sluipen, zoals in de Hoofdwacht, waar de dichters gewichtig rond een grote tafel zaten en hun publiek tegen de muren gedrukt stond. Daarentegen was het schijfschieten in Café Cicero, waar slechts drie dichters in aantal hun publiek niet overtroefde. In Molen de Adriaan was het weer volle bak, het publiek werd aangevoerd op het gezellige bootje waar Foleor Steenbergen de muzikale en dichterlijke begeleiding waarnam onder het motto: een béétje dichter draagt een hoofddeksel! Op locaties waar drank werd geschonken was het moeilijk wegkomen: in de Waag zong Fons Stam zijn tragikomische liedjes en bij Koops vond een reünie plaats van de familie Lips terwijl broer Paul optrad en gastheer was.
Het bleef droog, het was gezellig, de gedichten lezen we allemaal nog eens na in de bundel en volgend jaar doen we het weer!
Links is Willem Brand in actie met een gedicht over bevallige benen onder opkruipende rokjes.

zaterdag 26 mei 2007

Bill Bryson

Met het vooruitzicht op een lang Pinksterweekend en niets bijzonders te lezen stapte ik vanmorgen de Schalm binnen op zoek naar een leuk boek. En ik had beet: "Overal en nergens" van Bill Bryson voor slechts € 1,50! Ik ben dol op Bryson. Hij is de Amerikaanse evenknie van Midas Dekkers, Wouter Klootwijk en Romke van der Kaa tegelijk. Hij heeft de eerste twintig jaar van zijn leven in Amerika gewoond en de volgende twintig jaar in Engeland waardoor hij beide landen als buitenstaander kan observeren en beschrijven. En dat doet hij op zo'n hilarische manier dat ik voortdurend grinnikend op de bank zit. Zelfs zodanig dat mijn kinderen bijna besluiten om óók eens zo'n boek te gaan lezen. Nou ja, bijna dan.
In Overal en nergens strompelt Bryson als een grote logge beer door Europa, zich opgewekt verwonderend over die aardige Europeanen (behalve de Fransen dan) en die schattige stadjes.
Laat ik niet te snel lezen, het Pinksterweekend duurt nog even!

vrijdag 25 mei 2007

André Olgers

Hoe het mogelijk is dat ik nog nooit van deze man gehoord had weet ik niet.
André Olgers, een tijdje geleden stond er een artikel over over hem in het Haarlems Dagblad. Het maakte nieuwsgierig en op de laatste dag ben ik nog naar de tentoonstelling geweest die de SBK aan hem gewijd had. Gelùkkig! Het is allemaal even mooi wat hij gemaakt heeft. Tekeningen, films, platenhoezen, tijdschriften, kaarten noem maar op. Een mix van klare lijn, art déco, en de jaren 50. Hij ontwierp ook dozen, met prachtig etiket, waarop bijvoorbeeld de tekst: "Handen uit de mouwen" en dan in de doos een paar werkhandschoenen. Hij heeft veel leaders voor Toppop ontworpen en maakte ook nog eens zelf muziek.
Olgers is een paar jaar geleden overleden, 51 jaar oud.
Een overzicht van zijn werk staat in het boek: "André Olgers: alles is altijd al geweest".

donderdag 24 mei 2007

Luchtfoto

Een tijd geleden was ik in de gevangenis. Slechts op bezoek! Alhoewel dat niet helemaal klopt, het was een excursie. Heel interessant trouwens. Als aandenken kregen de bezoekers nog wat souveniertjes mee waaronder deze ansichtkaart. Vandaar dat de Koepel er zo prominent opstaat!
Ik kan altijd eindeloos kijken naar zo'n uitzicht, de petieterige huisjes, auto's lijken op zo'n afstand schattig en hoe groot zijn die achtertuinen wel niet?
De les die de gevangenisdirectie ons waarschijnlijk wil meegeven is: rij nooit langs het Spaarne want je fietst ontzettend om!

dinsdag 22 mei 2007

Maarten Biesheuvel

Maarten Biesheuvel, de schrijver met de nasale stem en het vrolijke haar krijgt de P.C.Hooftprijs.
Door zijn ziekte (hij is manisch-depressief) heeft hij al lang niets meer geschreven. Hopelijk voelt hij zich goed genoeg om zijn prijs persoonlijk in ontvangst te nemen.
Een heel leuk boekje van hem is het "Biesboek" dat een selectie uit zijn persoonlijke foto's en tekeningen bevat en waar hijzelf zijn persoonlijke en onbedoeld grappige commentaar bij geeft. Zo zie je bijvoorbeeld foto's van hem en zijn vrouw Eva. Maarten was dusdanig verstrooid dat hij pas na drie maanden ontdekte dat Eva maar twee vingers aan haar linkerhand had.
Hier op de foto Maarten met zijn vriend Maarten 't Hart.
Ik heb ze wel eens zien optreden samen, Maarten 't Hart begeleidde op de piano Biesheuvel die uit volle borst zong en niet meer van ophouden wist. Heel bijzonder!
Een stukje van Maarten 't Hart uit het Biesboek staat vandaag in het Haarlems Dagblad.

maandag 21 mei 2007

Solomon Burke

Een concert moet iets toevoegen aan een C.D. Het concert van Solomon Burke gisterenavond in het Patronaat voegde veel toe, zeker een paar honderd kilo Solomon. De man is enòrm, zit vastgekluisterd in zijn troon op het toneel. Als een Afrikaans stamhoofd deelt hij daar de lakens uit. In zijn glitterpak passen zeker allebei zijn violistes en de celliste erbij. Ook zijn stem mag er zijn. Titelkennis houdt bij mij op bij boeken, maar ik hoorde heel wat oude soulklassiekers langskomen. Zijn orkest bestaat behalve uit de genoemde strijkers ondermeer nog uit vier blazers en twee toetsenisten.
Een achtergrondzangeresje dept zijn kale schedel met een handdoek. Hoor ik het nu goed, en vertelt hij dat dit de jongste van zijn veertien(!) dochters is? En dat hij ook nog zeven zoons heeft? Mijn hemel! Gevoel voor romantiek kan hem niet ontzegd worden: uit de emmers rozen die naast zijn troon staan gooit hij er af en toe genadig één het publiek in. Later wenkt hij een aantal mannen het podium op die de honderden rozen moeten verspreiden onder de dames. Als hij ook goedkope kettingen het publiek in gaat gooien wordt het een beetje een kermisattractie.
Ondertussen loopt de show als een trein en als bij het slotnummer het publiek het toneel op wordt genood is dat een mooie afsluiting van een feestje.

vrijdag 18 mei 2007

Mawoevrij

Zijn de termen de termen Mawoevrij en Didoza typisch Haarlems? De meeste Haarlem-Noorders van mijn leeftijd denken dan gelijk aan zwembad Kleef waar je een knipkaart kon kopen voor de desbetreffende dagen. Met je zwempak en badmuts (verplicht!) in een naar rubber ruikende geruite badtas een uur in de rij staan om te kunnen zwemmen. Stond je vooraan dan moest je wel lang wachten, maar je had meer kans op een eigen hokje. Achteraan was de kans groot dat je je in het schaaphok moest omkleden. Het bad was verdeeld in een jongens- en meisjeskant, daar werd strikt de hand aan gehouden. Hoe mooier het weer, hoe drukker het was en hoe korter je maar mocht zwemmen.
In mijn herinnering had Kleef veel weg van de Houtvaart, maar ik heb er werkelijk nergens een foto van kunnen vinden, alleen deze uit 1920 van het bad in aanbouw. (Uit '"Als de dag van gisteren")

Voor alle duidelijkheid, Mawoevrij is niet de exotische naam van het zwembad zoals iemand dacht, maar betekent heel prozaïsch: maandag, woensdag, vrijdag.

dinsdag 15 mei 2007

Witte Fietsenplan

Tijdens mijn bezoek aan het Kröller-Müllermuseum op de Hoge Veluwe heb ik uiteraard gebruik gemaakt van een witte fiets. Op het park zijn 1700 witte fietsen beschikbaar voor de bezoekers. Ideaal!
Het idee voor vrij fietsgebruik is afkomstig van Luud Schimmelpenninck. Hij was daar al in 1965 mee bezig. Iedereen kent de term, maar in de praktijk wil het maar niet lukken. Toch blijven er plannen bestaan en in Lyon en Kopenhagen is het zelfs met succes geïntroduceerd. Waarom wil het in Nederland niet werken? Misschien omdat er al zoveel fietsen zijn, de politiek er niet echt achter staat, de technologie niet eenvoudig genoeg is.
Maar toch zit er beweging in. De ENFB onderzoekt de mogelijkheden voor Utrecht. Hopelijk is de tijd er nu eindelijk rijp voor!

maandag 14 mei 2007

Kröller-Müller

Ik heb wel geen kunstroute gelopen in de Vijfhoek dit weekend, maar ben wel cultureel bezig geweest. Ik was in het Kröller-Müllermuseum op de Hoge Veluwe.
Met name de beeldentuin is erg mooi, een prachtig bos, heel veel vogels en dan natuurlijk de beelden. Niet altijd is het meteen duidelijk dat het om kunst gaat, bijvoorbeeld deze levensechte boom is van metaal!

Een ander leuk kunstwerk is Jardin d'email van Jean Dubuffet. Een enorm groot bouwwerk waarvan het aardige is dat je erop mag lopen, het is zelfs de bedoeling, anders kun je het kunstwerk niet zien.
Bij nadering zie je een gesloten muur, waarin een poortje toegang geeft tot de trap waarmee je de jardin kunt betreden. Als je boven bent sta je in een surrealistisch golvend wit landschap met zwarte lijnen.
Heel speels en bijzonder.

donderdag 10 mei 2007

Vroom & Dreesman

Het was niet mijn meest favoriete winkel de laatste tijd, Vroom & Dreesmann. Mijn geliefde schriftjes en bloknotes waren al lange tijd weggestopt in de kelder, waar duisternis heerst en waar je altijd in je eigen licht staat als je iets wilt bekijken. Je zult er maar werken! En toen ze het aantal kassa’s ook nog halveerden kwam ik er bijna nooit meer.
Maar misschien komt daar nu verandering in want er waart een nieuwe geest door het warenhuis. Na ik weet niet hoeveel jaar kun je behalve op de bovenste etage ook weer op de andere afdelingen uit een raam kijken. Het is nog wel even zoeken, maar het is wel een aangename verbetering. Het is altijd prettig om wat mijmerend uit het raam te kunnen staren over pannendaken heen en je dan af te vragen waar je nu eigenlijk op uitkijkt. Zo zal meneer Vroom het wel niet bedoeld hebben, maar alla.
Dit is het uitzicht vanaf de eerste of tweede etage, rechts de achterzijde van de Gierstraat denk ik.

maandag 7 mei 2007

Zwemmen

Sinds ik weer in de Houtvaart zwem denk ik wel eens terug aan zwembad Kleef, waar ik vroeger vaak kwam. Ik heb daar nog geen enkele foto van kunnen terugvinden. Wel van het Sportfondsenbad, waar wij in de 5e klas schoolzwemmen kregen. Ik vond het niet echt fijn. In een oude grijze stadsbus gingen we er heen (ik werd altijd misselijk). Dan het zenuwachtige opschieten met omkleden, de chloorlucht die er hing, het gegalm van kinderen en badmeesters. Bibberen aan de kant als je in de rij moest staan, de tochtige gangen. En dan weer omkleden, met je vochtige benen in een maillot proberen te komen, snel, want de bus wachtte niet! En dan op de terugweg wéér misselijk. Gelukkig heb ik er wel zwemmen geleerd. Ik was reuze trots op mijn eerste echte diploma!
Het zwembad is trouwens ontworpen door van Lochem. Toen het in 1992 werd afgebroken verwachtte ik een groot gat in de grond, maar het bleek gewoon een bak òp de grond te zijn geweest. (Logisch, je moest ook altijd een trap op).

zaterdag 5 mei 2007

Staatsloten (2)

Een tijdje geleden maakte ik melding van het woord Staatsloten in Jugendstil. Er ontstond een kleine discussie over de authenticiteit ervan. Bladerend in het boek: "Als de dag van gisteren" kwam ik deze foto tegen van het betreffende pand omstreeks 1935. Kijk en vergelijk!

Staatsloten_2_1

In 2007:

Staatsloten_3_1

Let ook even op het mannetje links naast de voordeur!

donderdag 3 mei 2007

Op het matje

Soms stuit je zonder ernaar op zoek te zijn steeds op hetzelfde onderwerp. Bijvoorbeeld gisteren toen ik Inzine inkeek, het blaadje voor medewerkers van de gemeente Haarlem. Daarin staat een rubriek waarin Haarlemmers ambtenaren op het matje roepen. In de kopfoto prijkt Het Matje van Gerrit van Dijk:

Daarna stuit ik in het boek: "Als de dag van gisteren" op een foto van Gerrit van Dijk bij Het Matje in wording (1987)

om vervolgens in een knipselboek op mijn werk de uitnodiging voor de onthulling en een krantenknipsel daarover terug te vinden.


Het Matje is bedacht door Gerrit van Dijk, de bekende Haarlemse tekenfilmer en bedoeld om iemand ‘op het matje te kunnen roepen’. In eerste instantie werd het voor de Brinkman passage gelegd, maar tegenwoordig ligt het voor het stadhuis waar Gerrit het ook bedoeld had. Het is grappig, mooi en je kunt het dus ook nog gebruiken, zoals nu in het Inzine magazine wordt gedaan.
Kunst naar mijn hart!

dinsdag 1 mei 2007

Baantjes trekken

Al jaren was ik lid, ofwel vriendin van zwembad de Houtvaart. Vroeger ging ik er nog wel eens met één van de kinderen naar toe en later een doodenkele keer om zelf te zwemmen, maar een ritme zat er nog niet in. Daarna ging het bad drie jaar dicht wegens restauratie en zat ik relaxt in de tuin sportief lid te wezen. Toen het vorig jaar eindelijk weer open ging mòest ik wel van mezelf. De vrienden hadden niet voor niets gestreden voor het behoud van de Houtvaart en het succes geboekt dat het enige openluchtzwembad in Haarlem behouden bleef. Ik zou voortaan ook baantjes gaan trekken. Ik kocht gelijk maar een tienbadenkaart en begaf mij 's ochtends vroeg met frisse tegenzin naar het zwembad. Als vriendin kon ik immers op de speciale rustige tijden zwemmen, zonder krioelende en bommetjes-makende kinderen. En al gauw was ik om: de gemoedelijke sfeer, de blauwe lucht, de bomen die om het zwembad staan, de vogels die je hoort, het is allemaal heel aangenaam. Verbazend dat zoveel mensen al zo vroeg sportief in de weer zijn. En het zijn zeker niet de jongsten, vorig jaar was er altijd als ik er kwam ook een vrouw van in de 80, die moeilijk liep, maar altijd weer haar baantjes trok! Het is een soort familie, men ontmoet elkaar in het zwembad, bespreekt al zwemmend wel en wee en drinkt achteraf nog een kopje koffie.
Dit seizoen ben ik goed begonnen: ik heb nu zelfs een abonnement gekocht!