Ik zag op tegen de lange zit (2 uur en 42 minuten) maar dat viel alles mee. Tony Erdmann is een film die je meesleept. Hoofdpersoon Winfried Conradi is de koning van de practical joke. Te pas en te onpas verschijnt hij met een vals gebitje in of met een idiote pruik op zijn hoofd, iets wat bij de openingsscène al meteen duidelijk wordt als hij de postbode in de maling neemt. Zijn dochter Ines heeft een stressvolle baan in Boekarest en Winfried vraagt zich af of ze wel gelukkig is. Onverwacht overvalt hij haar op haar kantoor, iets waar Ines niet bepaald blij mee is. Als ze denkt dat hij weer naar huis is vertrokken duikt hij weer op in één van zijn vermommingen. Al ergert Ines zich groen en geel aan hem, ze lijkt meer op hem dan ze beseft, dat zal blijken als ze haar verjaardag viert.
Originele, geestige af en toe zelfs hilarische film. Een pluim voor Sandra Hüller als Ines, een geweldige rol. En wat de duur van de film betreft: net toen ik dacht: deze scène kan echt wel wat korter was hij afgelopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten