30 Meter Haarlems Landschap

Zou het een record zijn? De foto van Chris Hoefsmit die sinds vandaag in de bieb hangt is bijna 30 (dertig!) meter lang. Het is een panoramafoto gemaakt vanaf de PTT toren. Je ziet niet alleen heel Haarlem, maar ook de Hoogovens, Spaarndam en als je goed kijkt zelfs de zee. De foto is een intrigerende zoekplaat naar bekende plekjes.
En nu we het er toch over hebben: een expositie van slechts één foto waar je toch een hele tijd naar kunt kijken, zou dat ook geen record zijn?
Op de foto Chris Hoefsmit voor zijn panorama. Op de grond een mozaïek van foto's uit zijn Haarlemboek.

Zomertje

En zo ineens is het hoogzomer en vaar je met je buren op de Haarlemse wateren.

We waren niet de enige genieters…

Op de Burgwal staan huizen die in één dag zijn gebouwd! meldde de schipper enthousiast.
Grapje van hem…

We keken even hoe gezellig de Oerkap is geworden.

En deden nog een stukje Mooie Nel.

We zuchtten van tevredenheid. Het is zomer.

Bomans

Zijn boeken heb ik al lang geleden uit mijn boekenkast gegooid, wegens te oubollig (Kopstukken) of nooit gelezen en dat ook niet meer van plan (Sprookjes), maar als televisiepersoonlijkheid en causeur houdt Godfried Bomans nog steeds de aandacht gevangen.
In de Hallen, waar de tentoonstelling Bomans, portret van een levenskunstenaar staat is een een interview te zien van Mies Bouwman met Bomans. En, of hij de vragen nu wel of niet voor het eerst hoort, het is een plezier te horen hoe deze man zijn antwoorden zorgvuldig en met humor formuleert.
Verder op deze tentoonstelling natuurlijk alle aandacht voor Bomans' schrijverschap, zijn lidmaatschap van Teisterbant en zijn band met diverse Haarlemse kunstenaars. Een zaal hangt vol met werken van bevriende kunstenaars als Mari Andriessen, Anton Heyboer en Bronner, op zich al de moeite waard. Verder veel foto's van Bomans, zijn eigen originele typemachine, brieven, manuscripten en geluidsfragmenten.
Het is frappant dat Bomans, al een kleine 40 jaar dood, door deze expositie weer springlevend wordt.
Nog te zien tot 5 september.

Abri

Geinig, een bushokje in de vorm van een beeldengroep. Op de schoot van de oude mevrouw mag je zitten en onder de paraplu's sta je droog. Gemaakt door Sander Dorenbosch uit Den Bosch.
De vorige keer dat ik in Den Bosch was stond het bij de steiger van een rondvaartboot dienst te doen als wachthokje. Nu is het verplaatst en staat het wat doelloos leuk te zijn.

Brug

Daar is tie weer, de Prins Hendrikbrug!
Gisteren reed ik in gedachten voor de zoveelste keer voor niks naar de plek waar de brug altijd lag. Nog steeds is hij niet bruikbaar omdat er nog wat aan de bestrating moet gebeuren. Maar hij ligt er weer, vanochtend op zijn plek getakeld.
Onder grote belangstelling.

Houtfestival

Het ligt vast aan mij, maar ik ben door geen van de bands bevangen geraakt, vandaag in de Hout. De Ploctones speelden aardige jazz, Choc Quib Town bracht een gezellige hiphop, en de Mongoolse Hanggai een merkwaardige mix van grunge en countrymuziek. Waar ik wel bevangen van raakte was de kou. Ik kreeg weer dat ouderwetse campinggevoel: versteend tot op het bot en maar snel aan de drank.
Toch blijft het Houtfestival mijn favoriete Haarlemse evenement. Dit jaar werd het trouwens voor de 25e keer gehouden.
Op de foto de Belgische band DAAU, die een staande ovatie behaalde met een experimentele en uitgesponnen mix van pop en klassiek.

Opgepast!

In tijden van WK Voetbal is de kans op doorslaan altijd aanwezig...

Dat gaat naar Den Bosch toe

We gingen eigenlijk naar Den Bosch om Bossche Bollen te eten en wat te winkelen, maar we konden er niet omheen. Letterlijk. De hele Parade aan de voet van de Sint Jan was afgeschermd door een spannende muur van metershoge foto's. Eenmaal binnen waande je je in een Italiaanse beeldentuin. Tientallen beelden in zeer uiteenlopende stijlen stonden opgesteld voor enorme achterwanden met afbeeldingen van het Versailles of de Keukenhof. We bleken te zijn beland op de Liliane Beelden Parade.
Het Liliane Fonds bestaat 30 jaar en dat jubileum hebben ze groots aangepakt met deze tentoonstelling. Het ziet er schitterend uit. De beelden kosten een klap geld, maar een aanzienlijk deel gaat naar het fonds. Dus, als je nog een plekje in je tuin hebt? Deze van Tjikkie Kreuger kost 42.000,- euro, dus dat schiet lekker op voor het Liliane Fonds. Nog te zien tot en met 27 juni.

Kippetjes zonder haan

Het stond laatst in de krant: Arte Vocale heeft een nieuwe dirigent, Klaas Koelewijn. Helaas voor Koor Kippevel, waar Klaas vijf jaar leiding heeft gegeven. Alle kippen snappen wel dat hij nu wel eens wil overstappen naar een beter koor met meer mogelijkheden, maar we zullen hem erg missen. Elk jaar waren we weer benauwd of we alle liedjes wel op tijd zouden beheersen, maar Klaas was altijd vol van vertrouwen. Afgelopen zondag loodste hij ons door het laatste concert heen.
(En nee, het was niet uitverkocht).

Voorproefje

Vergeet termen als trekzak, inhaken of straatmuzikant. Nihad Hrustanbegovic staat ver boven dit alles. Marijk Kuijt van het Houtfestival introduceert hem als een man die in vele grote zalen heeft gespeeld en menig concours heeft gewonnen. We geloven haar direct als we Nihad zien spelen in het suffige zaaltje van Rosenhaghe. Hij concentreert zich intens en laat zijn accordeon fluisteren, huilen, dansen en zingen. Hij combineert flamenco met Dave Brubeck, oude kinderliedjes met balkan en flamenco. Het resultaat is zeer bijzonder, hier speelt een virtuoos.
Dit optreden is een voorproefje voor het Houtfestival van aankomende week. Sympathiek, zo'n sneak preview, dit jaar voor het eerst.

Levende beelden

Is tie nou echt of niet? Het doet inderdaad wel erg denken aan een uit de dijk herrezen Hansje Brinkers. Maar nee, het is één van de levende standbeelden die vandaag in de Raadhuisstraat te zien waren.
'In Amsterdam word je er mee doodgegooid', vond een mevrouw verontwaardigd, maar ja, dit is Amsterdam niet, dit is Heemstede en hier is een levend standbeeld nog steeds een bezienswaardigheid.

Greetings

Kreeg ik hem zelf maar…
Zo’n zelfgeknutselde kaart stuur ik alleen als ik vermoed dat ie bij de andere postcrosser in de smaak zal vallen. En gelukkig, Rita vond hem leuk.

Zachte Atlas

Interessant en origineel boek, De Zachte Atlas van Amsterdam van Jan Rothuizen.
Jan tekent alles om zich heen als een plattegrondje en levert er commentaar bij, je kunt zijn tekeningen letterlijk lezen.
Rothuizen tekent niet alleen huizen en kamers maar ook het Centraal Station, een dierenasiel, een verloskamer en een gevangeniscel. De manier waarop hij dat doet is erg inspirerend, het laat je weer op een andere manier naar je omgeving kijken.
Op onderstaande tekening zien we een stukje van het appartement van een kennis die van niets weet (vandaar de keet misschien), de tekening is namelijk als cadeau bedoeld.

Letterenloop

Vandaag was de derde editie van de Letterenloop.Deze keer niet zo hilarisch als vorig jaar en met wat minder (mij) bekende prominenten, alhoewel peptalker Emile Ratelband natuurlijk aanwezig was voor tien.
Nieuwkomer dit jaar: een team van de Stadsbibliotheek dat nog snel even reclame maakte voor een kortingsactie.

Drukdrukdruk

De hele stad staat bol van de strips en waar kom ik mee thuis? Met ansichtkaarten, ansichtkaarten en nog eens ansichtkaarten en foto's van de neppostzegels van Joost Veerkamp.

Verder sprak Anton Grunberg in de bieb (druk!)

gevolgd door een veiling van de schilderijen voor Teken mijn verhaal (stil!).

Nee, je hoeft je echt niet te vervelen in Haarlem.

Live in your Livingroom

Het idee is: als je een grote huiskamer hebt kun je daar een muzikant of een bandje ontvangen met een stuk of dertig man publiek. De bezoekers betalen tien euro, je koopt een paar kratten bier en een paar zakken chips in et voila, je hebt een gezellige avond met een intiem concert. Zo ging het gisterenavond in de Drielandenhoek in Haarlem, een adres waar je wel even voor moet speuren. Toch gevonden. Bij een van plezier glimmende gastheer Sander Bosma kregen we een kop koffie en vervolgens belandden we in een met avondzon overgoten binnentuin, terwijl we wachtten op de laatste bezoekers. Het concert vond niet plaats in een living room maar in de gemeenschappelijke ruimte van het gebouw, met de afmeting van een flinke huiskamer. Cosmic Carnival, die vorig jaar de Grote Prijs won, is een jong en enthousiast bandje. Ze speelden eigen nummers maar ook liedjes van Bob Dylan en The Band. Mooie bij elkaar passende stemmen waarbij het zangeresje wel iets meer op de voorgrond mag treden. Prettige muziek en de jongens hadden er zelf veel plezier in, wat natuurlijk helemaal bijdroeg aan een avondje fijn muziek luisteren.

Taktaktak

Een fotoalbum uit 1945. In een tijd dat men wel wat anders aan zijn hoofd had dan zonnige vakantieplaatjes maken was er toch iemand die dat wel gedaan heeft. En merkwaardig genoeg stralen de foto's inderdaad een gezellige vakantiesfeer uit, er worden uitstapjes gemaakt en Trees poseert met haar Canadees. Hier lijkt een foto van een volgeladen truck met bevrijders ineens op een foto van een schoolreisje.
In het Noord-Hollans Archief, bij de tentoonstelling Taktaktak liggen bladzijden uit dit album. Annabelle Rebière exposeert hier met beschilderde kommen die op de oorlogsjaren geïnspireerd zijn. Verder zijn te zien tekeningen van Rogier Polman en beschilderde platenhoezen van Harm van Ee.
Dit alles in het teken van de aankomende Stripdagen, maar dat moet je wel heel ruim zien.

Proveniershofkat

Wat mot dat toch allemaal hier in mijn hoffie? En iedereen wil me maar op de foto zette! Alsof het zo bijzonder is dat ik er als een stripfiguur uit zie...