De leukste

Wij Haarlemmers dachten het al, maar nu is het officiëel:
de Kleine Houtstraat is uitgeroepen tot de leukste winkelstraat van 2008.

Lente?

Af en toe lijkt het al een klein beetje lente.

Dit plantje waagt het erop...sukkeltje...
Alhoewel, je weet maar nooit, best kans dat het toch een flinke boom of struik wordt.

Leeshonger

Er zijn al duizenden boeken opgehaald voor Mutare, vertelde Dik Bol van Stichting Stedenband Haarlem-Mutare. Gisterenavond werd de actie Leeshonger afgesloten met een tweede voorleesavond op de Doelenzolder van de Stadsbibliotheek. Entreeprijs: één Engels boek, simpel en slim bedacht. De rest van de duizenden boeken is ingeleverd bij diverse verzamelpunten in de stad. Deze boeken moeten de leeshonger gaan voeden die heerst in Zimbabwe onder het regime van Mugabe.
De voorgelezen fragmenten waren nogal gevarieerd, zo was er een schrijnend verslag van journaliste Sybilla Claus, Rita Verschuur las een sfeerbeschrijving van Doris Lessing en het Wings Ensemble las een fabel begeleid door contra-fagot. Gelukkig waren er ook wat luchtiger framenten, zoals Schuddende billen, van Elise van der Mark. Ook Erna Sassen, Wim Vogel, Renate Dorrestein en Thomése waren van de partij. Jansje Meijman liet zich inspireren door het logo van Leeshonger en maakte een leuk filmpje. De avond werd aan elkaar gepraat door Rieks Swarte en muzikaal begeleid door het Wings Ensemble. Ze speelden Zimbabwaanse liedjes die bewerkt waren voor fagot. Bijzonder. En even raakten twee culturen elkaar echt toen een van de aanwezige Afrikaanse vrouwen zachtjes meezong bij het Nkosi sikelel, het Zuid-Afrikaanse volkslied.

Living Stones

Als je toevallig toch bij het Historisch Museum bent, wip dan gelijk even binnen bij het ABC Architectuurcentrum, dat ernaast zit in het zelfde gebouw. Momenteel hangen daar prachtige foto's van Hans Peter Föllmi, haarscherpe opnames van organisch gebouwde woningen en kantoren. Het bekende ING gebouw in Amsterdam Zuidoost hangt er, maar ook woningen uit de Amsterdamse School.
Nog te zien tot en met 8 maart.

Haarlems Groen

Verzorgd als altijd, deze nieuwe tentoonstelling in het Historisch Museum. Lief en leed in Haarlems Groen laat de geschiedenis en ontwikkeling zien van de parken en begraafplaatsen in Haarlem. De expositie toont ontwerptekeningen, plattegronden en vele foto's en is aangekleed met boomstammen en een heuse grafzerk.
Bijzonder leuk is de diavoorstelling van Jan Dekker die jarenlang foto's van het Kenaupark maakte. Je ziet demonstraties, herdenkingen, ballonvaarten en zelfs de Parade voorbijkomen, het zou een leuk boekje vormen (tip?).
Naast alle informatie over Haarlems groen staat er ook een kleine verzameling schitterende waaiers, gekozen uit een privécollectie. Compleet met een uitleg over de waaiertaal, waarmee druk gecommuniceerd werd in de 18e eeuw.

Slumdog Millionaire

Na afloop van deze twee uur durende film ben je gewoon moe van het kijken, zo hard, rauw, maar ook levendig en kleurig is Slumdog Millionaire. Het verhaal is vast wel bekend, een jongen uit de sloppenwijk weet alle antwoorden bij Who wants to be a millionaire. Hij wordt verdacht van fraude en we zien hem niet bepaald fijnzinnige ondervraagd worden. In flasbacks volgt het leven van de twee broertjes Malik die jong wees worden; Samir, gewiekst en uitgekookt, en Jamal (de hoofdpersoon), een lief dromertje.
Enfin, ga zelf kijken, het is een aanrader. Al die grote bruine kinderogen, die levenslust, die kleuren en, je zou bijna zeggen, al die geuren.
Zal ongetwijfeld hoog scoren bij de Oscars zondag.

Vogels

Het zal door ons katloze huishouden komen of gewoon door het einde van de winter, maar in mijn tuintje wemelt het tegenwoordig van de vogeltjes. Enkele jaren geleden, toen Dora nog actief was gingen er hele seizoenen voorbij zonder dat we maar één vogel signaleerden.
Ik moet zeggen, er gaat voor mij een wereld open. Ik zit achter het raam verscholen, vogelboekje in de hand, camera in de aanslag. Wat is het leuk om weer een nieuwe soort te ontdekken! Zoals vanochtend, toen er een klein bruin bolletje rondhupte met het staartje parmantig omhoog. Volgens mijn boekje is het een winterkoninkje. Wijdverspreid, vaak algemeen staat erbij, een doodgewoon vogeltje dus, maar voor mij nieuw en nog heel bijzonder. Als je een nieuwe soort ontdekt en de naam opzoekt is het net of je met iemand kennismaakt. Net zoals dat je van een nietig onkruidje ontdekt dat het Herderstasje heet. Ineens verandert de status van onbekend (dus onbemind) in dat van een goede kennis.

Het duurt trouwens nog wel even voor ik een vogelfotograaf van enig niveau zal zijn, mijn hemel wat is dát moeilijk! Een kat fotograferen is een stuk makkelijker...

Ze zijn er weer

Het is akelig weer, de vogels plunderen de vetbolletjes in de tuin. En, voor het eerst sinds jaren, zijn daar weer mussen bij! Wat vroeger zulke doodgewone vogeltjes waren lijken nu wel bijna exoten zo weinig zie je ze nog . Ze wilden niet op de foto, maar raakten wel gelijk weer slaags met elkaar.
Net als vroeger dus eigenlijk.

Middenduin

Een winterse zondagmiddag in Middenduin. Nat!

En na een omtrekkende beweging gemaakt te hebben rond een kudde wisenten, stuitten we opeens op drie herten, reeën moet ik natuurlijk zeggen, maar omdat ze daar zo onverstoorbaar staan, vlak aan het pad, en geen aanstalten tot vluchten maken krijg je onwillekeurig het idee dat je bij een hertenkamp staat met een onzichtbare afrastering.

Love is in the air!

Tja, is het nu Valentijnsdag of niet?
Klik op de foto als je benieuwd bent.....

Milk

In Milk speelt Sean Penn de rol van Harvey Milk, een homoseksueel in San Francisco in de jaren 70. Je zou zeggen dat het een vrijgevochten bende is, zo net na de hippietijd, maar Anita Bryant is dan druk bezig met haar heksenjacht tegen homo’s. Milk wil supervisor worden van de stad, wat dat precies is heb ik niet goed begrepen (een wethouder?), maar in ieder geval kan hij op die manier de strijd aan met Anita en haar achterban. De homobeweging groeit en bloeit en Milk wint de strijd. Toch loopt het slecht met hem af, hij wordt neergeschoten door een verbitterde en homofobe collega.
Sean Penn speelt zijn rol overtuigend en de film krijgt door de historische flashbacks iets heel authentieks. Maar ik mis wat achtergrondinformatie. Zijn politieke leven wordt erg vluchtig uit de doeken gedaan. Misschien moet ik de documentaire The times of Harvey Milk eens bekijken, dan kan ik ook zien of Milk goed getypeerd wordt door Penn .

De nieuwe stadsdichter(es)

De nieuwe stadsdichter is gekozen!
Tout Haarlem was gisteren samengestroomd in het Patronaatcafé om de uitslag te horen tijdens de Broodkastuitzending. Helaas is dit café niet echt de handigste plek om een menigte te verzamelen. Hangende bij de bar verzandt men toch snel in gekout en gekeuvel met vrienden en bekenden. Wil je het radioprogramma De Broodkast volgen dan kun je eigenlijk beter naar huis gaan, maar gezellig was het wel. Eerst presenteerden de aspirant stadsdichters zich nog met een gedicht over Lourens Janszoon Coster (een opdracht) en daarna maakte Chris van Velzen (tromgeroffel van Maarten Veldhuis) de uitslag bekend. Een meerderheid had gestemd op Sylvia Hubers, en had daarmee meteen Marius Jaspers tot stadscolumnist of 'de man van...' gebombardeerd. Sylvia ontving een koffer met inhoud van van Velzen; géld!, opperde iemand uit het publiek, maar dat werd onmiddellijk ontkracht. In ieder geval zat er het Patronaatboek in, waar alle genomineerden later mee rond liepen, dat is alvast een leuk cadeautje.
Van Velzen had ook gelijk al een opdracht voor de nieuwe stadsdichteres, maar wát, dat ben ik door alle gezelligheid eventjes vergeten. Ik zou zeggen, hou de kranten in de gaten!

Stadsdichter

De nieuwe stadsdichter is gekozen!

Tout Haarlem was gisteren samengestroomd in het Patronaatcafé om de uitslag te horen tijdens de Broodkastuitzending. Helaas is dit café niet echt de handigste plek om een menigte te verzamelen. Hangende bij de bar verzandt men toch snel in gekout en gekeuvel met vrienden en bekenden. Wil je het radioprogramma  De Broodkast volgen dan kun je eigenlijk beter naar huis gaan, maar gezellig was het wel. Eerst presenteerden de aspirant stadsdichters zich nog met een gedicht over Lourens Janszoon Coster (een opdracht) en daarna maakte Chris van Velzen (tromgeroffel van Maarten Veldhuis) de uitslag bekend. Een meerderheid had gestemd op Sylvia Hubers, en had daarmee meteen Marius Jaspers tot stadscolumnist of ‘de man van…’ gebombardeerd. Sylvia ontving een koffer met inhoud van van Velzen; gèld!, opperde iemand uit het publiek, maar dat werd onmiddellijk ontkracht. In ieder geval zat er het Patronaatboek in, waar alle genomineerden later mee rond liepen, dat is alvast een leuk cadeautje.
Van Velzen had ook gelijk al een opdracht voor de nieuwe stadsdichteres, maar wat, dat ben ik door alle gezelligheid eventjes vergeten. Ik zou zeggen, hou de kranten in de gaten!

Franse lelie

Ik ben er al ontelbare malen langs gereden en overheen gelopen maar het viel me pas op toen ik een keer boven voor een raam stond te suffen, deze Franse lelie op het Doelenplein van de Stadsbibliotheek.
Het ziet er oud en interessant uit, maar wat is het verhaal erachter?
Een van de Haarlemse stadgidsen vertelt dat deze lelie aangeeft waar de onderaardse gangen lopen (daar zijn ze weer!) en een van de bibliothecarissen geeft toe zelf een verhaal te hebben bedacht. Maar wat het werkelijke verhaal is? Iemand die het weet?

Monster

De film Monster is al van 2003, maar ik heb hem nu pas gezien. Wat een triest verhaal, maar wat een boeiende film! Hoofpersoon Lee wordt op 8-jarige leeftijd verkracht en belandt door een laag zelfbeeld al jong in de prostitutie. Haar leven lijkt hopeloos tot ze op een dag het meisje Selby tegenkomt. Ze worden verliefd en Lee wil nu haar leven veranderen. Dat ze niet bepaald een realistische levensverwachting heeft blijkt wel uit het feit dat dierenarts haar wel wat lijkt. En eigenlijk wist je aan het begin van de film al dat haar leven gedoemd is te mislukken en langzaam loopt alles enorm uit de hand.
Een tragisch verhaal (gebaseerd op het leven van Aileen Wuornos), prachtig gespeeld door Charlize Theron, die ik helemaal niet herkende in deze film. Dat kwam door haar acteerwerk (een Oscar), maar ook door de fantastische grime.

Fenix

De leden van kamerkoor Fenix houden wel van gezelligheid. Aan het begin van het concert gisterenavond werd tenminste meteen maar vermeld dat we na aflooop werden verwacht in café De bekeerde Suster om de avond in stijl af te ronden. En een van de koorleden vertrouwde mij toe dat ze het gezelligste van de wekelijks repetitie eigenlijk het afzakkertje in Eik en Linden vond, de stamkroeg van het koor. Maar goed, zingen kunnen ze ook. Gisteren stonden liederen van Tsjaikovsky, Rachmaninov en Tanejev op het programma. Ze klonken prachtig in de Sint Nicolaaskerk. Niet voor niets stond in het programmaboekje al aangekondigd dat de liederen uitstekend pasten in de sfeer van deze katholieke kerk.
Het concert werd besloten met het stuk van Pärt: "which was the son of…" waarin de geslachtslijst van Jezus op muziek wordt gezet. Heel apart, en daardoor had ik ‘s nachts een onrustige droom dat ik mijn stamboom ging uitzoeken. Maar dat kan ook iets te maken hebben gehad met de biertjes in De Bekeerde Suster….

Dora, 1991-2009

Onze Dora is er niet meer. Aan haar leventje kwam gisteren een einde.

Van mij moest ze nooit zoveel hebben, van mijn oudste zoon des te meer. Toen hij klein was moest Dora altijd meespelen en dat liet ze zich gewillig aanleunen. Later kon ze uren op zijn schoot liggen, kwijlend van geluk, en als hij thuis kwam ging hij haar altijd even speciaal begroeten.
Hier een typerende foto van toen ze klein waren.

Reclame

Fantastische plek hè? Deze kaart kreeg ik van een Engelse postcrosser.