zaterdag 13 september 2014

023uur

Het blijft jammer dat 023uur, de opening van het culturele seizoen, samengaat met veel te veel andere activiteiten voor één weekend, maar ja.
Ik zag 23 minuten passie, interviews door Frenk van der Linden in de Philharmonie. Het is een geweldige formule, 23 minuten praten met een bekend persoon over diens vaak onverwachte passie. Alhoewel, van Bart Chabot is het niet echt verrassend dat hij rock en roll als passie heeft, maar van Tatjana Simic zou je toch niet verwachten dat zij geïnteresseerd is in spiritualiteit. Met enige zelfspot vertelde ze dat ze vooral bekend is van Flodder en 'kalenders', maar zich dagelijks afvraagt wat er nog meer is op aarde. (Zijzelf bleek ook weer de passie van iemand in de zaal die zeker wel 200 foto's van haar gemaakt heeft maar dit terzijde). De passie van Beatrice van der Poel is de stem. Zelf is ze ook stem-actrice en ze wist mooi te vertellen hoe en met welke toonhoogte je iemand kan verleiden of afschrikken.
De meest bizarre passie waar ik vanavond van hoorde was die van Douwe Draaisma. Hij is gefascineerd door post-mortem foto's, foto's die van iemand zijn genomen na zijn dood, waarop de overledene 'poseert' alsof hij nog leeft. Vroeger was dit vaak de wens van de familie als er geen foto's van de persoon bestonden. De overledene werd in een tuig gehesen en zo overeind gehouden, oogleden werden open gelijmd en met vaseline gedruppeld en de fotograaf zakte net zolang door zijn knieën tot hij de blik kon vangen. We kregen wat voorbeelden te zien, die nogal verschillend waren. Een jongetje, ogenschijnlijk een gezond kereltje, leunend tegen een hek, ouders bij hun op het oog slechts zieke dochter, en twee mannen, staande naast elkaar, de één zijn hand op de schouder van de ander. Allebei al overleden toen de foto werd genomen.
De laatste vraag van Frenk van der Linden aan Douwe Draaisma was: 'Als jij overlijdt, mogen we dan... ?' Maar, nee, het mocht niet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten