Paleis Soestdijk

Het klinkt nogal oubollig maar het was best leuk: een uitstapje naar Paleis Soestdijk. Nu kun je nog je kans grijpen om zelf op het bordes te zwaaien, als het straks verkocht is moet je maar afwachten wat de bestemming van het paleis wordt.
Ik wist al dat Juliana sober was en niet van opsmuk hield en dat zie je ook goed in het paleis. Hier is niet bepaald uitgepakt met grote verbouwingen en pracht en praal maar hier woonde een eenvoudige vorstin met haar gezin. De meubelen zijn weggehaald, wat er nu aan aankleding is, is van de staat. Zo kun je een indruk krijgen hoe het vroeger was, mede door de foto's van het gezin van de koninklijke familie. En ook in dit gezin lag er een kleedje onder de kinderstoel van de jongste om het tapijt tegen geknoei te beschermen.
Momenteel staat ook de expositie Bal! in het paleis en in de tuinen. Tot wisselende tevredenheid van de bezoekers. 'Wat stom die tent' brieste een dame op leeftijd, 'zo kan ik niks meer van die kamer zien!'. Ze had het over het kunstwerk Antichambre van Christa van der Meer. Ze was nog minder te spreken over de kamer die volgeplakt was met witte plakbriefjes met een vaag silhouet van leden van de koninklijke familie waardoor je écht niets meer van de originele kamer zag. Ja, toch, in een slim uitgespaard raam, wat ik zelf wel weer leuk vond. (Anna's white cube van Rolf Bruggink).
De gids vertelde dat Anna Paulowna die ooit ook op Soestdijk woonde elke dag een brief naar haar moeder in Rusland stuurde, een actie die Ricky Rijkenberg inspireerde tot een paar enorme bergen brieven in de Waterloozaal: Lettres des Pays-Bas, voor de liefhebbers van post zoals ik!
Ook mooi was de kamer die Edwin Oudshoorn aankleedde, Het is 1928, het is feest, met pakjes, slingers en een neergestorte kroonluchter, fraai!