Johnny Dowd

Gisterenavond was het Patronaatcafé nog niet eens vol, zo weinig mensen wisten de weg te vinden naar Johnny Dowd. Eeuwig zonde, hij verdient beslist meer publiek. Grijs en krom, zich stram bewegend over het podium, moppen tappend met een krakerige stem met dat slepende Amerikaanse accent, ik hou ervan. Leuk dat hij altijd weer andere muzikanten meebrengt. Deze keer Anna Coogan, die haar eigen publiek had, een bejaard stel dat misschien speciaal kwam vanwege haar opera-achtergrond, waar we af en toe een proefje van kregen (Madame Butterfly!). Verder gitarist Mike Edmondson en een ritmebox, genoeg voor weer een fijn concert.
Voorprogramma van Park Doing, die zich bedient van gitaar met een loop, ook heel aardig.