Hoog Water

Er lag een bos wortelen bij de garderobe en op de sigarettenautomaat stonden blikjes doperwten. De toon was gelijk gezet bij de voorstelling Hoog Water van Wim T. Schippers. En het werd inderdaad een onvoorspelbare voorstelling met melige humor, Schipperiaanse logica en uitgebreide woordenwisselingen. Blote mannen renden over het toneel, er was aandacht voor de stoelgang en er werd uitgebreid gediscussieerd. Ober: "U wilde toch 'iets' van de kaart, hier heeft u 'iets' van de kaart" (scheurt stukje van de kaart) etcetera, etcetera. Alles in de sfeer van de Fred Haché shows uit de jaren zeventig. Hier paste de immer jeugdig ogende Wim T. Schippers perfect in maar wat mij betreft was het wat al te melig.
Bij de Haarlemse voorstellingen deed een gelegenheidskoor mee van zo'n vijftig Haarlemmers waaronder twee koorleden en de dirigent van mijn eigen Koor Kippevel en dat vond ik nou wel weer heel leuk. Toen de voorstelling (kennelijk) was afgelopen en het publiek even applaudisseerde zong het koor meteen door samen met Titus Muizelaar waardoor zelfs het einde van de voorstelling niet was zoals verwacht. Daarna bleef het nog lang onrustig in de Toneelschuur met een gitarist in de toiletten en een uitbundig zingend koor op de trappen.