Dat
Gerrie Hondius tekent, schrijft,
tatoeages maakt en zandtekeningen, dat wist ik maar nu blijkt ze ook nog te kunnen zingen! Gisteren verzorgde ze samen met pianist/zanger Martijn Smits een Zandconcert in het Rosenstock Huessyhuis. Gerrie heeft een mooie diepe alt, alleen kon ik de teksten niet helemaal goed verstaan. Het werd me wel duidelijk dat de keuze van de liedjes tamelijk somber was:
Vluchten kan niet meer, Red mij niet en teksten over een dood kind, een dode Duitse herder en zelfs een puddingbroodje werd 'geëxecuteerd'. Het openings- en slotlied heetten ook nog
Alles vergaat en
Stof.
Gelukkig werd dit alles verluchtigd met de frisse zandtekeningen van Gerrie, deze keer meer als illustratie bij de liedjes en niet de op zichzelf staande verhaaltjes zoals ik
eerder van haar zag. Het blijft een wonder om te zien hoe de tekeningen op het scherm getoverd worden en weer getransformeerd worden tot het volgende plaatje. Toegift was
Aan de Amsterdamse grachten, iets vrolijker maar eigenlijk ook wel een melancholiek lied.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten