Ik dacht altijd dat Martine Bijl erg op haar privacy was gesteld maar in het boekje Hindergroen is ze nogal open. Ik ga er tenminste vanuit dat de dingen die ze over haar ouders en man schrijft wáár zijn. In rake spitse zinnen vertelt ze, soms langs haar neus weg, hoe onaardig en dwingend haar vader was en hoe liefdeloos het huwelijk van haar ouders. Haar vader was huisarts en omdat ze naast een café woonden op een druk kruispunt had hij, met name in het weekend en op de avonden, aan patiënten geen gebrek vertelt Martine droog. Ook schrijft ze over haar carrière, haar plankenkoorts en haar tuin: na de vakantie staat ze bij thuiskomst al 'met mijn kont omhoog te wieden, terwijl Berend de auto wegzet en de koffers nog op het tuinpad liggen'. Over haar hersenbloeding en revalidatie schrijft ze slechts summier in haar in- en uitleiding 'want anders zou het een heel ander boek geworden zijn'.Deze stukjes verschenen eerder in het tijdschrift Zin en ik kan alleen maar denken: meer, méér!.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten