donderdag 16 februari 2017

Zolang er leven is

Het nieuwe geheime dagboek van Hendrik Groen, 85 jaar, dat is de ondertitel van Zolang er leven is. Hierin vertelt Groen verder over zijn leven in het verzorgingshuis met de Oud-maar-niet-dood-club. In dit boek wordt zijn beste vriend en dwarsligger Evert ziek. Groen schrijft over zijn bezorgdheid, het wegwuiven ervan door Evert en over het stervensproces. Maar de Omanidoclub laat zich niet uit het veld slaan en viert het leven zolang het kan, met uitstapjes en etentjes. In zo'n club zou je later ook wel willen. Net zoals in het eerste deel worden de dagelijkse onnozelheden die mensen kunnen bezighouden beschreven maar ook actuele zaken zoals Charlie Hebdo en de reacties van de bewoners daarop.
Wat de schrijver betreft, dat zou een pseudoniem voor Peter de Smet zijn, een man die helemaal geen publiciteit wil. Opvallend is dat Hendrik Groen in dit deel een boek aanprijst van Carel Helder: CV, wat mij weer bracht op het blog Tzum waarin Chrétien Breukers vermoedt dat Carel Helder de ware Hendrik Groen is.
Enfin, ik heb me weer vermaakt met dit vlot geschreven dagboek vol met kwajongensstreken van bejaarden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten