woensdag 23 augustus 2017

Ik speel dus ik ben

Al jaren bewaar ik een knipsel van de wijnglazenkroonluchter van Eibert Draisma. Nu zag ik dat hij in het Rijksmuseum Twente exposeerde, dus hup naar Enschede. De tentoonstelling Ik speel dus ik ben bevat kinetische (ofwel bewegende) installaties van verschillende kunstenaars. De tentoonstelling is niet zo groot en de werken zijn nogal verschillend maar een paar dingen sprongen er echt uit. Zoro Feigl maakte een installatie die hoepels van verschillende grootte om en over elkaar heen en weer liet draaien aan een stang. Heel simpel, maar heel aantrekkelijk. Nog fraaier was de installatie van Michiel Martens en Jetske Visser die al spelend met O-led strips (wat dat ook moge zijn) ontdekten dat ze er al ronddraaiend uitzien als zeepbellen, glanzend en licht vervormend, werkelijk prachtig.
Eibert zelf had zijn complete werkplaats verhuisd naar de museum waar hij af en toe ook aanwezig was (helaas niet nu). De zaal stond vol met gekke lampjes en rare robotachtige dingetjes en warempel, daar hing ook de kroonluchter.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten