zondag 28 september 2008

Batte

Klaagde ik laatst nog dat ik niet bij de opening was van de Stadsschouwburg, gisteren bevond ik mij er inene toch (contacten…)! Ik vermoed dat de hele avond gelijk was aan de avond ervoor, maar dan zonder Maxima. Een feestelijke avond was het, met vrolijke getrommel bij de ingang, de burgervader die iedereen verwelkomde en bloemenmeisjes die gerbera’s uitdeelden. Deze keer werd de schouwburg nogmaals geopend (kan dat twee keer?) door een druk op de knop, alleen nu door Bernt Schneiders en speelden er weer zoeklichten door de zaal en klonken weer de kreten ‘de vis wordt duur betaald’ en ‘to be or not to be!’.
Minder feestelijk was het stuk zelf. Batte Jorisdochter (uit de Barteljorisstraat) is de naam van de hoofdpersoon, een gewilde poging om het stuk een Haarlems tintje te geven. Ze mist iets, of beter, iemand in haar leven. Ze gaat op zoek en belandt in een virtuele wereld waar ze (natuurlijk na eerst gevangen te zijn genomen) haar tweelingbroer vindt. Op driekwart van het stuk hoor je pas dat haar moeder vertelt dat ze twee hartjes hoorde toen ze zwanger was van Batte en dat het ene hartje verdwenen was. Aan het einde van het stuk wordt ze niet echt herenigd met haar broertje, maar die blijft zweven in, ja waarin eigenlijk, een vitruele wereld? een baarmoeder? Allemaal erg vaag. Het hele stuk is erg somber en vaag, ik kreeg zelfs 1984 associaties. De decors en kostuums helpen daar niet erg bij, erg lelijk, (een moeder met kniekousen…). De overgangen van de echte wereld naar de virtuele zijn ook erg onduidelijk. Het is een familievoorstelling, maar wat kinderen hiervan vinden?
Enfin, na afloop werd het weer feestelijk, met champagne en heerlijke hapjes. Feestelijke bediening ook met meisjes uitgedost als kaasblokje of karnemelkmeisje…. En met muziek van meneer Tipitina werd het helemaal gezelllig.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten