Observeren

We hebben schrijfles van Willemien. Zij stuurt ons naar buiten met de opdracht om iemand te observeren om zo een personage te verzinnen. ’Kijk hoe hij of zij beweegt, hoe hij staat, loopt en praat’ zegt Willemien. ‘Maar doe het niet te opvallend, we willen natuurlijk geen politie achter ons aan’ maakt ze nog een grapje. Ik ga buiten op het terras zitten, lekker in de zon. Even verder zie ik Mieke staan, een medecursist. Ik moet even gniffelen, ze heeft een zonnebril op met megagrote glazen, een schrijfblok in haar hand en bestudeert ‘onopvallend’ een muizige vrouw die kennelijk op iemand staat te wachten. Ik zit al mee te denken hoe ze de persoon straks zal omschrijven. Maar eenmaal terug in de les beschrijft Mieke haar persoon als ‘John, een donkere schoonmaker met een brede lach en een geel hesje aan.’ Ik kijk lelijk op mijn neus. Ik had de hele man niet eens gezien. Over observeren gesproken.