In zijn nieuwste voorstelling Straussvogel trekt Steef de Jong weer alle registers open. We zien hem op het toneel bezig met het maken van een film ('docurette', geweldig woord!) over Johan Strauss, de Walsenkoning. Het publiek moet meedoen, bijvoorbeeld in de vorm van achtergrondgeluid murmelen (niet te vrolijk, men is in rouw!).Steef neemt verschillende takes van de film op tegen een 'greenscreen', een term uit de filmwereld waarmee personages in volkomen andere decors kunnen worden gezet. Dat doet Steef de Jong ook maar dan op zijn Steefs, heel grappig. We zien hem op het filmscherm in een balkonscène met keizerin Sissi (die in deze voorstelling weer overal wordt bijgesleept), die uiteraard ook door hemzelf wordt gespeeld, terwijl hij de scène live meespeelt tegen een groene achtergrond, allemaal net niet synchroon en daarom des te leuker.
Steef heeft ook weer druk geknutseld, een paleis met een gevel van krokettenkartonnetjes uit de automatiek, taartrandjes, golfkarton en plastic diertjes uit de speelgoedwinkel, allemaal verrassend suggestief. Na afloop mag het publiek een kijkje nemen op het toneel, altijd leuk.
Maar eerst moet het klapstuk nog komen: de film is klaar, maar nu moet de aftiteling nog gemaakt. Daarvoor heeft Steef een even simpele als slimme oplossing bedacht: Hij richt de camera op ons, zijn publiek en geeft de voorste rij een stapel stroken karton met daarop de credits. Graag allemaal boven je hoofd doorgeven en ja hoor, op het scherm zie je de aftiteling draaien zoals in een echte film, geniaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten