We horen over stalaktieten en stalagmieten en dat de oppervlakte van de grotten zo' n dertig voetbalvelden beslaat. De gids wijst ons op een klont vleermuisjes die gezellig op een kluitje aan het plafond hangen. Hij doet de lichten even uit om ons de totale duisternis te laten ervaren. En dat is heel donker.
Dan vertelt hij dat de grotten vroeger gebruikt werden als schuilplaats voor de slaven die wegvluchten van de nabij gelegen plantage Hato. 's Nachts moesten ze erop uit om hun voedsel bij elkaar te stelen. En dan? Kwamen ze ooit van het eiland af? Of waren ze gedoemd om hun leven in de grotten te slijten? Na het bezichtigen van Museum Kura Hulanda kan ik me voorstellen dat dat te verkiezen was boven het leven op de plantage.
Ook dit is geschiedenis, plantage Hato is nu Curaçao Winery, de eerste wijngaard van het eiland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten