Hun verhaal is opgewekt en rommelig, daarbij bijgestaan door een als immer haperende geluidsinstallatie. Deze keer liet ook de verbinding met de laptop het constant afweten, wat keer op keer tot de kreet 'Winston!' leidde, waarop de technische barman weer kwam opdraven. Later verzekerden de dames de bibliotheekmedewerkster dat het helemaal niet erg was, zo bleven ze zelf bij de les en konden weer eens improviseren.
Enfin, de avond verliep gezellig. Tosca vertelde dat ze bij de allereerste wandeling, van Amsterdam naar Haarlem, al na 5 kilometer haar teen brak, 'goddank', want toen was ze nog niet zo besmet met het wandelvirus. Langzaam maar zeker beviel het wandelen echter steeds beter en nu hebben de dames de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella al twee keer gelopen, de laatste keer vanaf Granada. Tosca vertelde smeuïg over hun belevenissen en de ontmoetingen die ze onderweg hadden en las stukjes voor uit hun boek: Klimmen naar kruishoogte. Annie voorzag de korte filmpjes van droog commentaar: 'het was niet alleen maar mooi weer' (beeld van gietende stortregen) 'en dan loopt daar een lint van gekleurde quasimodo's' (beeld van wandelaars met rugzakken en poncho's). De trailer van het boek geeft een idee, klik hier)
Het volgende project van de dames is een roeitocht over de Ganges ('we zijn dol op India, maar zo hoef je niet steeds al die schoolkinderen van je af te slaan'), we zullen er ongetwijfeld weer over kunnen lezen in NRC.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten