Harsbouterdorp

Al ronddwalend bij ons rustpunt ontdekten we nog iets bijzonders. Op een boomstronk bij de ingang van een bospad zat Sneeuwwitje, omringd door kitscherige tuinkabouters. Het pad bleek een 'kaboutervoorleespad'. Dezelfde verwoede verzamelaars als die van de beeldentuin hadden zich hier ontfermd over talloze verstoten of weggegeven tuinkabouters. Overal stonden groepjes vioolspelende, lezende, zonnebadende of zingende kabouters compleet met een afdakje van elpee's, een kroonluchter of in gezelschap van een stapel typemachines of een rij rubberen schoenen. Bij de plassende kabouter stonden uiteraard diverse w.c.potten en alles wat rood was en maar enigszins leek op een paddenstoel, een bal, een betonmolen, pannendeksels, was voorzien van witte stippen. Korte verhaaltjes over de kabouters maakten het pad af.
Het was, wat zal ik zeggen, overweldigend. En al ben ik geen kabouterliefhebber, het was echt erg leuk. Er was op dat moment geen kind te zien, maar wij volwassenen voelden ons als een klein kind in sprookjeswonderland.
En ook hier weer, niks gelikts, alles hergebruikt en waarschijnlijk is alles over tien jaar verveloos, versleten en bemost.
Het kabouterpad heet Harsbouterdorp en is te vinden in Harskamp. En mocht je van je tuinkabouter af willen dan wordt hij hier liefdevol opgenomen.