dinsdag 30 september 2008

70 Jaar!

Het tijdschrift Margriet is vandaag jarig, 70 is ze geworden.
Ben je tegenwoordig met 70 beslist nog niet hoogbejaard, dat was in 1938 wel anders. Zelfs in 1957 heeft Margriet nog een rubriek met de dreigende naam De vijf kruisjes voorbij. Margriet stelt wel dat deze mijlpaal géén grenspaal hoeft te zijn…
(Actueel logo wel, met dat kruissteekje!)

zondag 28 september 2008

Batte

Klaagde ik laatst nog dat ik niet bij de opening was van de Stadsschouwburg, gisteren bevond ik mij er inene toch (contacten…)! Ik vermoed dat de hele avond gelijk was aan de avond ervoor, maar dan zonder Maxima. Een feestelijke avond was het, met vrolijke getrommel bij de ingang, de burgervader die iedereen verwelkomde en bloemenmeisjes die gerbera’s uitdeelden. Deze keer werd de schouwburg nogmaals geopend (kan dat twee keer?) door een druk op de knop, alleen nu door Bernt Schneiders en speelden er weer zoeklichten door de zaal en klonken weer de kreten ‘de vis wordt duur betaald’ en ‘to be or not to be!’.
Minder feestelijk was het stuk zelf. Batte Jorisdochter (uit de Barteljorisstraat) is de naam van de hoofdpersoon, een gewilde poging om het stuk een Haarlems tintje te geven. Ze mist iets, of beter, iemand in haar leven. Ze gaat op zoek en belandt in een virtuele wereld waar ze (natuurlijk na eerst gevangen te zijn genomen) haar tweelingbroer vindt. Op driekwart van het stuk hoor je pas dat haar moeder vertelt dat ze twee hartjes hoorde toen ze zwanger was van Batte en dat het ene hartje verdwenen was. Aan het einde van het stuk wordt ze niet echt herenigd met haar broertje, maar die blijft zweven in, ja waarin eigenlijk, een vitruele wereld? een baarmoeder? Allemaal erg vaag. Het hele stuk is erg somber en vaag, ik kreeg zelfs 1984 associaties. De decors en kostuums helpen daar niet erg bij, erg lelijk, (een moeder met kniekousen…). De overgangen van de echte wereld naar de virtuele zijn ook erg onduidelijk. Het is een familievoorstelling, maar wat kinderen hiervan vinden?
Enfin, na afloop werd het weer feestelijk, met champagne en heerlijke hapjes. Feestelijke bediening ook met meisjes uitgedost als kaasblokje of karnemelkmeisje…. En met muziek van meneer Tipitina werd het helemaal gezelllig.

zaterdag 27 september 2008

Van huis uit Doopsgezind

‘Mijn naam is Theo Zeilmaker en ik ben koster in dit kerkgebouw van de Doopsgezinde Gemeente’, zo begint de theatrale rondleiding door het gebouw dat zich tussen de Frankestraat en de Grote Houtstraat bevindt. De koster leefde in de vorige eeuw en hij leidt ons door de gangen en kamers die bij het gebouw horen. Op deze tocht komen we allerlei andere figuren, uit andere eeuwen zelfs, tegen. Zoals Jansje de stovenzetster en Mevrouw Nieuwenhuijzen Kruseman-van der Goot, een van de diaconessen. De heer van Zanten, uit de 17e eeuw, ontvangt ons in zijn kamer en vertelt over het fonds dat hij heeft ingesteld om de armen brood en turf te verschaffen. En dominee Craandijk laat ons de schitterende herenkamer zien, met jugendstil haard en een plafond met klapluikjes om de rook door te laten.
Na al die kleurrijke figuren uit vroeger tijden is het even heel raar om ineens weer in de Grote Houtstraat te lopen.
Een leuke manier om iets over de geschiedenis van dit enorme pand te horen en een uitgelezen kans om hier een kijkje te nemen.
De rondleidingen zijn maandelijks op zaterdagochtend.

donderdag 25 september 2008

Maxima

Ik had toch stiekem wel op een uitnodiging gehoopt voor de opening van de Stadsschouwburg als cultuurpromotor en royaltysmuller zijnde, maar nou ja, je kan niet overal bij zijn! Nu doe ik het maar met de foto’s van Maxima’s eerdere bezoek aan Haarlem, tijdens haar verlovingstournee.
Het was op 1 november 2001, heel Haarlem was op de been om een glimp op te vangen van het koninklijk stel (of om een oranje paraplu te scoren die het Haarlems Dagblad uitdeelde). Na een korte (en snelle, voor je het wist waren ze al voorbijgezoefd) rijtoer via de Wilhelminastraat kwamen ze aan op de Grote Markt. Daar had Leny van Schaik een lied ingestudeerd met het Haarlemse volk en er, op zijn Leny’s, een grapje in verwerkt: bij een bepaald woord zouden alle aanwezigen tegelijk de paraplu opsteken. Dat fragment heb ik slechts een keer teruggezien op de televisie: geweldig!
Na afloop gonsde het in heel de stad: heb jij haar nog gezien? Arme Willem-Alexander telde totaal niet mee.

Geniet mee van de foto’s.


Ik zie hier trouwens dat ik allang een foto heb van Maxima en de schouwburg…


Zoekplaatje: waar is het paar?

dinsdag 23 september 2008

Veiligheid voor alles

Het loopt tegen dierendag en de folders met hebbedingetjes vallen alweer in de bus.
Wat zal onze Dora opkijken als ze straks ‘s nachts in een fluorescerend hesje over de schutting mag paraderen!

zondag 21 september 2008

Pestpost

Grrrrrrr! Wat nu weer?

Haarlem autovrij

Het was weliswaar voor een klein gedeelte, maar toch was Haarlem vandaag autovrij.
Gezellig hoor, wat flaneren over straat, skaters konden hun gang gaan op de Nieuwe Groenmarkt en (bak)fietsers vonden elkaar op de Grote Markt.
Kunnen we wel vaker doen!

vrijdag 19 september 2008

Manuel

André Manuel, de flodderige frontman van de Ketterse fanfare vond het zo te zien geen probleem dat de kleine zaal van het Patronaat nog niet voor de helft gevuld was. Hup, spelen heen en hij pakte de zaal in met zijn Twents accent met de rrrollende errrrren. Veel nummers van de laatste CD Op verzoek van de goden en de stemming kwam er helemaal in door het nummer Feest.

woensdag 17 september 2008

Café Globaal

Hoe ze verliefd op elkaar werden vroeg Frénk van der Linden aan het Ghanees/Nederlandse stel. Nou, simpel, ze botsten al fietsend tegen elkaar op en het was gebeurd! Romantisch! Frénk van der Linden en Annet de Groot promootten gisteren in Café Globaal hun boek Let's make love, 27 onmogelijke stellen. Twee van die stellen waren gisteren in het stadhuis waar, ter ere van Prinsjesdag, gisteren het Café Globaal werd gehouden. Ik had niet het idee dat de echtparen veel last hadden van multiculturele verwikkelingen, al was wel duidelijk dat het ene paar veel meer woorden nodig had dan het andere.
Behalve dit aardige interview waren er deze avond nog meer agendapunten: Peter Bruyn was gekozen om de Houtrede uit te spreken. Hij gaf het stadsbestuur enige tips mee: Haarlem autovrij door middel van de Velib, (de vrije fiets die in Parijs een groot succes is), een forensen-tax en een baan-om-de-hoekpremie, en de strijd aanbinden met telemarketeers door alle 023 nummers voor hen te blokkeren. Ik zou zeggen, dames en heren, doe er uw voordeel mee!
Vervolgens deed een mevrouw haar standpunt uit de doeken over kernenergie. Zij wilde vooral de jongeren bewust maken omdat die niet erg op de hoogte zijn van de voors en tegens. Er zat nauwelijks een jongere in de zaal dus ze schoot er niet veel mee op.
Ontspanning was er ook: Larry Cook ofwel Maarten Veldhuis speelde wat prettige liedjes van zijn CD The love interest en Hans Plomp die alweer 40 jaar schrijver is las zijn gedichten voor.
Een leerzame avond, voor een helaas wel wat slechtgevulde zaal.

dinsdag 16 september 2008

Letterboom

Eindelijk heb ik Joost Swarte’s glas-in-loodraam bij avond gezien, zaterdag na het verlaten van het Bakenessergrachtfeestje.
Overdag is het raam te bewonderen voor de bewoners van het Johannes Enschede Hofje zelf, ‘s avonds voor de andere Haarlemmers, allebei wat!

zondag 14 september 2008

Haarlemse hectiek

Haarlem bruiste weer gisteren met het Korenlint en de Stad Als Podium. We maakten een rondleiding in de schouwburg (zo goed als af), jammer alleen dat we niet op het toneel zelf kwamen, dat was mijn geheime agenda eigenlijk… (Leuk uitzicht trouwens vanuit een van de ruimtes back-stage). Daarna holden we van koor na koor. We genoten tussendoor nog van een terrasje (mèt optreden van een koorlid van Vol Vuur dat niet meer te stoppen was) en waren bij een voorstelling van de Boomfanfare. Ik dacht: dat spreek je natuurlijk uit als ‘Boemfanfare’, maar ze zitten/hangen echt in een boom, dus ‘Bóómfanfare’. Leuke Balkanmuziek van jonge Belgjes.

En ‘s avonds natuurlijk flaneren langs de Bakenessergracht voor het bootjesconcert. Van tere vioolmuziek (die helaas wat wegviel) tot smartlappenkoor, van alles dreef er langs. Sfeervol en gezellig!
Op de foto het Ampzinggenootschap in de boot van Arthur Velu.


vrijdag 12 september 2008

Vallende ster

Een eenvoudig, maar mooi decor: donkere blokken die coulissen vormen, drie gele ladders en een blauw achtergordijn. In dit decor speelt René van ‘t Hof de gewezen cabaretier Wim Witteman die aan alzheimer lijdt. We zien het geworstel met woorden, het niet begrijpen van zijn omgeving. Toch is het geen loodzware voorstelling, als hij herinneringen ophaalt aan zijn cabaretverleden staat daar een raskomiek. Zijn tegenspelers, vader, moeder en vriendin, allemaal gespeeld door Gerrit Timmers, verschijnen op beeldschermen die steeds heel ingenieus het toneel opglijden. Gaandeweg de voorstelling horen we ook het verhaal van zijn autistische broertje, dat jong is overleden.
Gevoelig, verrassend en komisch, een aanrader, deze mooie voorstelling.

donderdag 11 september 2008

ABC

Ik hou nogal van knippen en plakken maar bij het zien van deze maquette zakte de moed me in de schoenen. Dit is de markt van Brussel, bestaande uit een kleine duizend onderdelen, schaal 1 : 303. Toch heeft iemand het voor elkaar gekregen deze bouwplaat in elkaar te zetten, en ook het Empire State Building, de Amsterdamse Poort en de Oude Bavo. Allemaal te zien in het ABC Architectuurcentrum in Haarlem. Tot wanneer vermeldt de niet helemaal actuele website niet.
Geestig zijn de stickers voor de ramen, in de vorm van ‘glurende buren’.

woensdag 10 september 2008

Nieuws

Wat een vreselijk nieuws vandaag in de krant.

Ik bedoel natuurlijk het bericht over de postbode die maar liefst 20.000 brieven verdonkeremaand heeft!

Gelukkig was daar ook goed nieuws. De telefoongids (die 'sexy' wil worden, belachelijk! We hebben het hier over een telefoongids!) die om de zoveel maanden ongevraagd en volkomen onnodig in de brievenbus valt kun je tegenwoordig ook afzeggen. Dat kan bij www.stopdetelefoongids.nl .

maandag 8 september 2008

Sokken stoppen

Het is 1966. Emancipatie was nog een raar modern woord. En een man die huishoudelijke klusjes deed was wel erg lachwekkend.

Ik geloof niet dat mannen ooit sokken zijn gaan stoppen. Ze gooien ze gewoon weg als ze stuk zijn. En vrouwen zijn dat ook gaan doen.
Alleen ìk stop ze nog. Ik vind het nog leuk ook, een lekker rustgevend karweitje. Ach, de één mediteert, de ander pakt de stopkous.

De illustratie is van B.Nordberg.

zaterdag 6 september 2008

Hofdames

Ik weet nooit wat ik hier nou van moet vinden, zo’n modeshow van kleren waar je nooit iemand in zult zien lopen. Toch was het wel een sfeervolle belevenis vandaag in de tuin van het Frans Halsmuseum. Modellen toonden ontwerpen van studenten uit Antwerpen. Ze paradeerden door de bosjes of stonden geruime tijd stil zodat iedereen de kleding uitgebreid kon bekijken. Daarbij klonken sfeervolle klanken en watergeluiden.

Voor de nieuwsgierigen: de kleding is samen met de ontwerpen nog te zien t/m 19 oktober in Galerie 37.



vrijdag 5 september 2008

Spica

Gisteren was ik bij de eerste try-out van Spica, een stuk van Orkater. Het verhaal is gebaseerd op de film: The cook, the thief, his wife and her lover. Het decor kan zo uit VT-Wonen komen, een zeer trendy keuken (buitenkeuken zelfs, hoe hip!) van roestvrij staal, met hout en matglas. Het zag er allemaal zeer gelikt uit. Daarin een drumstel en vier zangeressen met merkwaardige make-up. Yorick van Wageningen speelt de kok, wiens restaurant geterroriseerd wordt door een criminieel wiens vrouw een minnaar heeft. Een andere hoofdrol is voor de muziek: de zangeressen werden begeleid door basgitaar, saxofoon en percussie. Onder de voorstelling wordt druk gekookt, gesneden, geroerd en gebakken, etensgeuren drijven de zaal in.

Er is voldoende kwaliteit aanwezig, maar op de een of andere manier wil het stuk toch niet echt boeien. Het lijkt te gewild, te geposeerd. De zangeressen hebben prima stemmen, maar hun samenzang is wat saai, het lijkt ook allemaal erg op elkaar.
Maar misschien ligt het gewoon aan mij, ik hou niet van koken en al helemaal niet van trendy keukens.

(De foto is van Ben van Duin.)

dinsdag 2 september 2008

Handwarmers

Vroeger zag je het best vaak op straat: mannen op grote transportfietsen die bestellingen rond brachten. Ik spreek hier over de vroege jaren zestig, …oma vertelt… In de winter waren dan aan het stuur grote leren kappen bevestigd, zodat de leveranciers niet steeds handschoenen aan en uit hoefden te doen. De winters waren toen nog streng ja. Die handwarmers zie je nu nooit meer, trouwens die leveranciers op hun fiets ook niet.
Hoe typisch, dat ik dan na jaren, op één en dezelfde dag, twee maal in een winkeltje leren handwarmers tegenkom! Het was in Dordrecht, zou het daardoor komen?
(Klik op de foto voor een vergroting).