vrijdag 31 december 2010

Kuiven en kraplappen (2)

Van die leuke expo over klederdrachten is ook een boek! Leuk om al die foto's nog eens te bekijken en wat meer informatie te lezen. De interviews die je op de tentoonstelling via een ouderwetse telefoon kunt horen, staan op een CD-tje, dat bij het boek hoort, ook aardig als je het authentieke dialect wilt beluisteren.
Kuiven & kraplappen, vrouwen van Spakenburg door Bert Verhoeff en Hannes Wallrafen, te leen bij de bieb.

donderdag 30 december 2010

Kuiven en kraplappen

In de OBA (de grote nieuwe bieb van Amsterdam) kun je met gemak uren zoek brengen. Er zijn niet alleen massa's boeken,CD's, DVD's en niet te vergeten honderden tijdschriften, maar ook diverse exposities tegelijkertijd. Momenteel een expo over de homoleerscene in Amsterdam, een verzameling monstrueuze jaren zeventig vazen, door iemand liefdevol bijeengebracht, en een geinige tentoonstelling over Spakenburgse klederdracht. Niet alleen wat het precies is, maar er hangen ook foto's van vrouwen in burgerkleding en van dezelfde dames in klederdracht, zoek de verschillen!
Erg grappig zijn de foto's van Bert Verhoeff van de dames in hun dagelijkse doen: met een kanten mutsje op in het zwembad bijvoorbeeld, of in klederdracht op de bank met de laptop op schoot. En wat te denken van Ootje's haarlak? (Veur ming kuuf!)

woensdag 29 december 2010

Erika Stucky & the Roots of communication

Gisteren was ze er weer, in het Bimhuis: Erika Stucky. Ze bracht behalve een drummer ook twee blazers mee die de alpenhoorns bespeelden van ruim drie meter lang. Gekleed in een supertuttige dirndl-achtige jurk bracht ze haar show met speels gemak. Toen ze de microfoon naar zich toedraaide en dat een stroef geluidje gaf, zag je haar denken, mmm, kan ik dat gebruiken? En al zingend probeerde ze dat nonchalant uit, zò muzikaal is ze. Vervolgens vertelde ze langs haar neus weg met welk drankje je het hart van een man kunt veroveren ('you take the left eye from a baby crocodile and then...') en zong vervolgens I put a spell on you op een heel eigen manier. Mooi concert.

dinsdag 28 december 2010

Pieterse & van Pamelen

Van Frank van Pamelen had ik nog nooit gehoord, maar Jan P.Pieterse kende ik wel, de dichtende boekjesgooier die ook bij de manifestatie Haarlem schreeuwt om cultuur kwistig zijn boekjes het publiek in smeet. Dat deed hij gisteren weer in de Schouwburg bij de voorstelling Pieterse & van Pamelen schrijven geschiedenis. Beide heren bewegen zich in het genre van de light-verse en zo was de avond ook, lichtvoetig, niet spectaculair, maar wel onderhoudend. Het publiek moest belangrijke historische persoonlijke gebeurtenissen aandragen waar van Pamelen met zijn vlotte babbel een geheel van smeedde terwijl Pieterse uit zijn dichtbundels declameerde. Van de speciale gast (ooit aangekondigd als aanstormend talent) Katinka Polderman had ik wel iets meer verwacht, maar ze paste nu ook wel onder de noemer van de hele avond: best aardig

zondag 26 december 2010

't Kan vriezen

't kan dooien.

En dan krijg je dit.

De Janskliniek in de Ridderstraat is getooid met deze prachtige kristallen.

zaterdag 25 december 2010

Fijne kerstdagen

Kerst anno 1958. Echte kaarsjes in de boom (die zeker weten nooit aan gingen). Ik wees ongetwijfeld naar het koekje dat daar bovenin hing. De krulllen zijn al snel verdwenen uit mijn haar, net als de strik. Maar de kerstengel hangt nog steeds elke kerst bij mijn ouders boven het kribbetje.

Fijne kerstdagen!

vrijdag 24 december 2010

Kouwe fiets

Zielig!
Kouwe framebuizen, bevroren rem, vernikkelde spaken...

donderdag 23 december 2010

The kids are allright

Twee lesbische moeders vormen in deze film met hun zoon en dochter een doodgewoon gezin. Dochter ergert zich groen en geel aan haar moeder (en terecht!). Zoon wil graag weten wie zijn biologische vader is. Als de spermadonor op de proppen komt levert dat een hoop onrust op.
Sympathieke film met de geweldige actrices Annette Bening en Julianne Moore

woensdag 22 december 2010

IJspegels (2)



Het kan vriezen, het kan dooien.

dinsdag 21 december 2010

IJspegels

Nee, deze foto is niet in Siberië genomen, maar in Haarlem. In de Alexanderstraat om precies te zijn, op 21 december, het begin van de winter.
Dat belooft wat.

Potiche

Ik vond het een aardig niemendalletje, de film Potiche, waarvan je niet goed weet of het nu een klucht is of een persiflage. Catherine Deneuve en Gerard Depardieu zijn altijd aardig om naar te kijken, alhoewel de laatste wel een beer is geworden. Deneuve speelt de (huis)vrouw (Potiche) van een paraplufabrikant. Zij neemt (volkomen ongeschoold) zijn werk over als hij ziek wordt en ze doet het vele malen beter en met meer succes zonder dat duidelijk wordt waardoor. Ze gaat nota bene ook nog een liedje zingen als ze een verkiezingsstrijd wint, flinterdun allemaal. Mijn buurvrouw werd echter helemaal lyrisch over deze film en zag er allerlei paralellen in met haar eigen wereld. Tja, dat kan ook natuurlijk.

maandag 20 december 2010

Rineke Dijkstra

Rineke Dijkstra is vooral bekend geworden door haar foto's van pas bevallen moeders en van dunne breekbare tienermeisjes bibberend in badpak. In de Hallen toont ze ook weer kwetsbaarheid met haar serie foto's en video's van dansende tieners, The Krazy House. Vooral de filmpjes zijn fascinerend, ik merkte dat ik aan de ene kant dacht, wat duurt dit lang, maar aan de andere kant keerde ik wel steeds terug om te kijken. De jongeren dansen op hun favoriete nummer tegen een witte achtergrond waardoor ze geïsoleerd worden. De één staat een beetje dromerig te draaien en de ander hakt er op los. Wat ze gemeen hebben is de blik achteraf die vraagt: 'was het zo goed?'
Schattig was dit meisje dat in het begin heel gegeneerd en opgelaten de camera inkeek maar gaandeweg steed meer loskwam.

zondag 19 december 2010

Uitzicht

Vanuit mijn warme huiskamer...

zaterdag 18 december 2010

Sneeuwhond

Vorige jaar maakten de studenten in de straat nog een doodgewone (nou ja..) sneeuwpop, maar ze zijn duidelijk gegroeid, kijk maar:

woensdag 15 december 2010

Niet zoo wijd uit elkaar schrijven

Weer zo'n leuke, mooi verzorgde tentoonstelling in het Historisch Museum: Leren voor het leven, verdwenen vakscholen in Haarlem. In het kort wordt de geschiedenis belicht over opkomst en ondergang van ambachts- en huishoudscholen. Wat de expositie zo leuk maakt zijn de oude spulletjes, in het bijzonder de schriftjes van vroegere leerlingen. Hoe zorgvuldig men in het verleden met de spulletjes omging, het werd allemaal genoteerd in de cahiers, (geëmailleeerde emmers behoeven een ander sopje dan zinken teiltjes!). Het stukje hiernaast uit 1962 lijkt nog uit Joop ter Heul te komen, zoals de leerling over haar 'mevrouw' schrijft. En, tot slot, een vermaning voor de schrijfster die misschien niet zo veel inspiratie had voor haar opstel: Niet zoo wijd uit elkaar schrijven!

maandag 13 december 2010

Kerstboekenboom

Ik ben de naam van de winkel alweer vergeten, want ze verkopen saaie herenkleding, maar de etalage is wel zeer inspirerend! (Ergens in de Zijlstraat).

zaterdag 11 december 2010

Kerststol

Tadaa, de grootste kerststol ter wereld! Gisterenochtend op perron 3 van station Haarlem werd de ruim 70 meter lange stol aangesneden en uitgedeeld. 70 Meter, dat is zo lang als het paarse doek op de foto dus...

Toen wij om 1 uur in de trein wilden stappen was hij nog steeds niet op en dromden jinglebellmeisjes de trein in om uit te delen. Lekker!


vrijdag 10 december 2010

Klankschalen

Gisterenavond deed het zaaltje in Casca denken aan een gymzaal tijdens een sneeuwstorm waar gestrande reizigers het zich gemakkelijk proberen te maken op matjes en onder kleedjes. Alleen kwamen deze mensen, grotendeels vrouwen, niet voor een overnachting maar voor een klankschalenconcert. Op een kleed omringd door kleurige waxinelichtjes stond een flink aantal koperen schalen, daarachter nog een aantal kristallen potten. Toen iedereen lag gaf coach Ineke Venrooij uitleg over de gang van zaken: je schoenen uit, dan zijn de chakra's in je voetzolen beter bereikbaar. Slapen mag ook, dan doen de geluidstrillingen net zo goed hun werk. Eerst moesten we ons ontspannen en daarna liepen Ineke en haar helpster door de zaal met muziekinstrumentjes die een soort oerwoudgeluiden maakten. Het geknerp, geklater en geklapper maakte erg nieuwsgierig naar de instrumenten. In de zaal werd gegeeuwd en zelfs gesnurkt. Daarna ging ze over op de klankschalen. Ze streek er langs, waardoor een toon ontstond, of tikte ze aan in een willekeurige gekozen ritme. Ondertussen leek mijn matje steeds dunner, ik voelde elk botje. Toen ik het echt wat saai ging vinden merkte ik dat mijn buurvrouw ging zitten, goed idee. Zo kon ik ook kijken wat Ineke aan het doen was, gelijk werd het concert veel interessanter. Ineke stond als een topkok voor haar schalen, een beetje van dit en een beetje van dat en dan leek ze weer te overpeinzen wat er verder nog bij moest. Na anderhalf uur was het concert afgelopen. Vriendin P. en ik evalueerden ons eerste klankschalenconcert in de foyer. Vriendin P. was zo ontspannen dat ze in slaap is gevallen. Zelf had ik verwacht dat ik meer het gevoel zou hebben geraakt te worden, zoals bij een drumband die langsmarcheert en je de trommels letterlijk in je lijf voelt. Maar niettemin, we waren weer een ervaring rijker.

donderdag 9 december 2010

Hans Teeuwen en The Painkillers

Ga nooit vooraan staan bij Hans Teeuwen als je een pet op hebt, (of misschien wel als je graag wilt dat hij hem afpakt en opzet, er waren opvallend veel hoofddeksels aanwezig...). Het was een aardig optreden, Teeuwen heeft een mooie stem en is beslist een entertainer, maar toch had dit concert niet je dàt voor mij. Aardige jazzy nummers, waarvan ik Letter to my enemy erg geslaagd vind. Ik denk dat hij ook heel goed Zappa zou kunnen zingen. Verder natuurlijk onvermijdelijk (Hans Teeuwen zou Hans Teeuwen niet zijn...) een liedje dat het vrouwelijk geslachtsdeel bejubelt: I love your cunt, en ook dan geldt: ga nooit vooraan staan bij Hans Teeuwen, ook al draag je géén pet.

dinsdag 7 december 2010

Jopening

Vandaag, maar ook gisteren en morgen werd en wordt de Jopenkerk geopend. En dat gebeurde op een mooie manier: een enorm zwart gordijn schoof open en onthulde niet alleen twee reusachtige Jopenbiervaten maar ook twee operazangeressen die het prachtige Bloemenduet zongen. Geen idee wat dat met Jopenbier te maken had, maar het klonk schitterend. De Jopenkerk zelf is ook prachtig geworden trouwens, met een eigentijdse hippe allure, hoekjes, doorkijkjes maar toch groots. Toch vond ik het in oude staat ook erg prettig.
Neem zelf een kijkje, ik kan het aanraden.

zondag 5 december 2010

Dagje ouder

Bij de Schalm weten ze het wel: Sint is ook geen 100 meer!
Weg met dat paard! Alleen, hoe kom je hier de daken mee op?

zaterdag 4 december 2010

Weer of geen weer

Al je boeken zijn uit dus je moèt wel naar de bieb…

vrijdag 3 december 2010

Op de hoge, hoge daken

"Kijk dan, gauw, daar, op het dak: Zwarte Piet!"

"Waar, waar?"
"Jammer, hij gleed nèt langs die regenpijp naar beneden..."



Des hommes et des dieux

Franse monniken leven tussen het Algerijnse volk, ze worden uitgenodigd voor een besnijdenis en hun arts verzorgt de zieken van het dorp. Het kan en het gaat in goede harmonie. We zien de abt de Koran bestuderen.Maar dan breekt er een burgeroorlog uit en worden de monniken belaagd door terroristen.Ze komen nu voor een dilemma te staan, kiezen ze voor hun eigen hachje of blijven ze stand houden en bij het Aglerijnse dorpje. Interessant om te zien hoe verschillende bij iedereen hun geloofsbeleving, is.

woensdag 1 december 2010

Rampen tampen

De vreselijke titel van dit toneelstuk doet voor het ergste vrezen. Maar het valt mee. Het duo Fred en Ria Reevalk verzorgt een benefietavond voor een nader te bepalen goed doel. Dat zij dat doel zelf zijn dat wordt al snel duidelijk. Als een stel rasechte B-artiesten worstelen de twee zich door de avond, compleet met schlagers en ontboezemingen. De humor is van melig tot hilarisch. Fred (Dick van den Toorn) heeft van zichzelf al het juiste prethoofd voor de rol van gelikte artiest en Debbie Korper is geknipt voor de rol van Ria. Niet spectaculair, maar wel goed voor een aardige avond.

dinsdag 30 november 2010

maandag 29 november 2010

Record

Vorige week is dit eilandje pas aangelegd en toen stond het paaltje er nog niet eens op geloof ik. Hoek Oranjekade/Keizerstraat. Auto's vanaf de Oranjekade rijden er heel onhandig omheen om naar links te gaan dus of het zijn doel bereikt? Ik weet het niet.
Maar nu is het dus al omvergereden, een record?

zondag 28 november 2010

Hoi!


De Zonnevechter benut...

vrijdag 26 november 2010

Club Canape

Vier jaar geleden had ik ze al eens gezien: El Pino and the Volunteers. Ze traden toen op samen met de Hackensaw Boys in dezelfde huiskamer als gisterenavond, bij Michael Struis en Marjon Tieken. Dat werd een gedenkwaardige avond: zwoel voorjaarsweer en muzikanten die al op de stoep zaten te spelen zodat je bij aankomst meteen in de stemming kwam. Dat spelen (en drinken, en verhalen vertellen) bleven ze doen tot diep in de nacht. De herinnering bleek gisteren zowel bij El Pino als bij de hosts nog levendig...
Het concert gisteren was minder spectaculair maar zeker zo aangenaam. Deze keer met Eric van Dijsseldonk die Nederlandstalige liedjes zong, ietwat saai, maar ja, wat wil je als je over Eindhoven gaat zingen. En de americana van El Pino was weer uitstekend geschikt voor deze huiskamer. Aangename avond, fijne muziek, gezellige sfeer.
Dit concert was er één uit de serie Festival Club Canape van Live In Your Livingroom. Ik kan het aanbevelen.

woensdag 24 november 2010

Hoe vind je mijn nieuwe coupe?

Kaartje gemaakt voor een postcrosser die van vintage houdt.

dinsdag 23 november 2010

Decemberzegels

De nieuwe decemberzegels zijn uit. Ook op deze staat net zoals op de gewone nieuwe postzegels geen frankeerwaarde meer. Daar staat op sommige postzegels een 1, dat betekent: voor een brief in het binnenland en 2 betekent denk ik: brief tot 50 gram. Ik ben er nog niet uit of ik dat nou handig vind. Stel dat je een pakje moet frankeren voor een bepaald bedrag en uit je rommellaatje komen ook een paar oude (kerst)postzegels? Dan moet je eerst ergens gaan opzoeken wat die ook weer waard waren zodat je weet hoeveel je er op je pakje moet plakken.
Of mag dat niet meer van TNT en moet er dan een speciale pakjespostzegel op?

zondag 21 november 2010

De Roode Bioscoop

Een bezoekje aan de Roode Bioscoop in Amsterdam doet je jaren terug in de tijd tuimelen. In de piepkleine foyer verzamelt het publiek zich om een kaartje te kopen en koffie te drinken. Een paar niet op elkaar ingespeelde charmant klungelige vrijwilligers verzorgen dit (uiteraard zonder pinautomaat). Bij de koffie worden koffiemelkfles en suikerpot bijgeschoven. Om hier te zitten kijken is al een attractie op zich.
Dan de zaal, een kleine ruimte met een variëteit aan stoelen en opstapjes. De grote oude zwarte kachel snort tevreden en het rode pluchen gordijn zorgt voor het echt ouderwetsche theatergevoel. Het publiek is ook het bekijken waard: veelal zestig plus (ik was zo'n beetje de jongste) waarvan sommigen een slapstick HoeHoudIkVierPlaatsenBezet uitvoeren, vermakelijk. Na de inleiding op de voorstelling vanavond worden nog wat stoelen uit de foyer bijgezet. De sfeer is zeer huiselijk en informeel.
En dan neemt Dorine van der Klei ons mee in het leven van Lotte Lenya, een interessante levensloop bezongen in vijftien liedjes van Kurt Weil en Bertolt Brecht. Dorine past volmaakt in dit theater, ze is op jaren (70 om precies te zijn) en nog springlevend. Ze heeft nog steeds een goeie stem en ze vertelt een boeiend verhaal geillustreerd met fijne liedjes.

zaterdag 20 november 2010

Haarlem schreeuwt om cultuur

Als je allerlei subsidies schrapt dan hou je dit over: twee ouwe wijven met een oud liedje, aldus Brigitte Kaandorp die vervolgens met Mylou Frencken een eigen hilarische versie van De grote stille heide inzet.
Samen met onder andere Erik van Muiswinkel, Loes Luca, Boris, Josée Koning en Holland Symphonia verzorgden zij een puik programma op een overvol Wilsonsplein.
Alle cultuurminnaars waren samengestroomd: Het Patronaat onder aanvoering van de drumfiets van de Kift, Muziekschool Zuid-Kennemerland was achter het Haarlems Straatorkest aangewandeld en en zelfs de bibliotheek was aanwezig met oranje ballonnen en affiches van Ampzinglid Eric Coolen.
Na een twee uur durende manifestatie met als afsluiting De Schreeuw verliet iedereen verkleumd maar eensgezind het plein.

vrijdag 19 november 2010

Raaks

De nieuwbouw aan de Raaks begint vorm te krijgen.
Eens even kijken of het klopt met de plannen.
Dit is de maquette in het ABC,

en hieronder de echte Raaks.
Ja, warempel, het lijkt. Alleen nog wat bomen toevoegen.

woensdag 17 november 2010

Actie!


A.s. zaterdag: verzamelen om 14.00 uur bij Toneelschuur, Patronaat of
de Bibliotheek!

zondag 14 november 2010

Another year

Het lijkt een feel good movie, maar na afloop heb je toch niet dat gevoel. Tom en Gerri, een gelukkig getrouwd stel van rond de zestig trekken voornamelijk kennissen aan met problemen: drank, eenzaamheid, een sterfgeval. Iedereen is welkom en kan op een hartelijk woord rekenen. De film laat een jaar van hun leven zien, geïllustreerd door hun volkstuin die je in die verschillende seizoenen ziet. Troostvol is dat in ieder geval Gerri en Tom gelukkig zijn, alhoewel je steeds het gevoel hebt: er gaat nog iets dramatisch (danwel goed, danwel slecht) gebeuren. Dat blijft uit, maar de film eindigt ook niet met een happy end, integendeel, het einde is wat vreemd als de eenzame drankzuchtige collega van Gerri onverwacht langskomt en we dan zien dat er kennelijk iets vervelends tussen haar en Gerri heeft plaatsgevonden. Maar wat? In zo'n lange film had dat wel even uitgelegd mogen worden. De film kan sowieso wel een half uur ingedikt, dat zou het tempo ten goede komen. Prettig voortkabbelende film met van die fantastische Engelse acteurs die zo fijn gewoon zijn; Another year van Mike Leigh.

vrijdag 12 november 2010

Ontwerp op de weg

Nog twee dagen om de etalages te bekijken die meedoen aan Ontwerp op de weg. Ik heb al onder meer vilten bloempotten gezien, papieren juwelen, lettertassen en deze fantastische jurk van Victorine Pasman (die nog veel meer moois op haar website heeft staan).

donderdag 11 november 2010

Jubileumboek

Mooi boek, deze kloeke uitgave van 25 jaar Kunstlijn. Van vrijwel alle deelnemende kunstenaars staat er een foto in van een werk en van hun werkplek. Verder jubelende maar ook kritische stukjes van Haarlemmers als Wigbolt Kruijver en Gerrit van Dijk. Roni Klinkhamer doet smeuig verslag van haar (letterlijke) uitvoering van de kunstlijn in 1986. Verder citaten, krantencolumns en foto's. Vooral foto's van de laatste edities. 25 Jaar geleden maakten maar weinig kunstenaars foto's, of ze zijn nooit meer boven water gekomen.
Kunstlijn Haarlem Jubileumboek is te gebruiken als een soort naslagwerk voor de Haarlemse kunstenaar en een aanrader voor de Haarlems cultuurliefhebber.

woensdag 10 november 2010

Help

Houdt u van lezen? Houdt u van boeken, van films, van muziek, van lezingen, van exposities? Dan draagt u de bibliotheek ongetwijfeld een warm hart toe.
Help de bibliotheken de bezuinigingen door en teken de petitie Ik steun de bibliotheek!
Of, nog veel beter: word lid! Meteen.

maandag 8 november 2010

Kunstlijn, nog één keertje dan

Het enige nadeel aan zo'n volbeladen kunstlijn is dat het teveel is. Je zou er wel een maand voor kunnen uittrekken als je alles zou willen zien. Keuzes maken dus. Wij belandden in de Spaarnwouderstraat die officieel niet eens mee deed aan de kunstlijn, maar een eigen kunstroute had samengesteld. Verbazend dat achter sommige panden enorme ruimtes schuilgaan die leeg staan of verbouwd worden. In dit geval nuttig te gebruiken als tijdelijke galerie. Voor bijvoorbeeld het werk van Harmen Sliep: textiel opgebouwd uit dweilen en vaatdoekjes. Op de foto zijn de doeken nog erg herkenbaar, maar op sommig ander werk moet je echt twee keer kijken voordat je ontdekt dat er versleten dweilen zijn gebruikt. Geinig.

Aan het Spaarne (ook hier een alternatieve route: de Spaarnekunstroute) deden we het sfeervolle pand van Willemien Spook aan. Zij vertelt met foto's het verhaal van haar dochter die op 16-jarige leeftijd uit huis vertrok en in kraakpanden ging wonen tot afgrijzen van haar ouders. Toch bleven die haar liefdevol volgen en als bezoeker ben je zelf ook opgelucht als het verhaal een happy end heeft.
En tot slot, het oude postkantoor waar de Stichting Klein Haarlem is neergestreken is de nieuwe place to be!

zondag 7 november 2010

Kunstlijn in het Kenaupark

Doodordinaire nieuwsgierigheid leidde mij gisteren op de valreep nog naar het Kenaupark. Daar op nummer 6 stelde Hanneke Barendregt haar huis open. Nee, ze bewoont niet die hele immense villa. Het huis is in eigendom van de Flatstichting voor vrouwen door vrouwen en verdeeld in appartementen. Deze stichting beijverde zich in 1938 al voor de huisvesting van alleenstaande vrouwen en kocht daarom dit pand aan. Twintig jaar later werd Kenaupark 8 erbij gekocht, waar ik zelf nog een jaar gewoond heb. Trouwens, heel wat Haarlemse vrouwen (en een enkele clandestiene man) hebben hier een tijdje onderdak gehad.
Het flatje van Hanneke is nog deels in de oorspronkelijke staat. Hanneke demonstreerde trots de vernuftigheden door Gerrit Rietveld himself aangebracht. Bijvoorbeeld: het bed dat in een alkoofje staat, heeft een verschuifbare achterwand. Het kan al naar behoefte voor of achter het bed worden geplaatst zodat het bed wel of niet bij de huiskamer betrokken is. Zo kun je de achterliggende gang omtoveren in een bescheiden slaapkamertje. Andere snufjes zijn: een lade met uitklapplankje om je bord op te zetten en...onmisbaar element in de jaren dertig: een inklapbare strijkplank! (wel iets om trots op te zijn want het enige andere overgebleven exemplaar bevindt zich in het Centraal Museum in Utrecht). Op het plaatje een idee van de indeling afkomstig uit het boekje: Een kamer in het Kenaupark.
Hanneke Barendregt woont niet alleen in een bijzonder huis, ze maakt ook bijzondere kunst. Ze verwerkt haar reisimpressies in collages en tekeningen waar ze dan weer boekjes en leporello's van maakt. Afbeeldingen uit deze boekjes heeft ze ook weer geprint en ingelijst. Ze werkt veel in zwart-wit maar een enkel boek is juist weer heel kleurig. Zeer fraai en verzorgd.

zaterdag 6 november 2010

Kunstlijn 2010

Gisteren werd de 25e Kunstlijn geopend.
Dat gebeurde in de Vishal waar van deelnemende kunstenaars een klein werk in witte kartonnen kubussen werd geëxposeerd.
Leuk idee, te meer omdat klein werk betaalbaarder is dan groot werk. Zeer betaalbaar zelfs, zie het geestige sculptuurtje van Kuno Grommers gemaakt uit vuilniszakdichtbinders (€ 6,95! Doe er dan maar drie!).
Daarna hield Joost Swarte in de Hallen een praatje over het verschil tussen vormgeving en kunst. Een leuk staaltje van vormgeving waren de kartonnen krukjes waar het publiek op zat. Deze krukjes werden even later ook ingezet voor een battle (hip voor wedstrijd) tussen vormgevers en kunstenaars. De krukjes werden als canvas gebruikt voor hun idee van 'werk je omhoog'. Conclusie: na afloop zie je niet meer welk krukje van een kunstenaar is of van een vormgever.
Door naar de lichtfabriek waar de expositie Lijn 1 plaatsvond, wat volgens de website staat voor jong en vernieuwend. Jong was in elk geval wel de openingsact: The Kroons, een duo dat niet direct in een hokje te plaatsen is, beetje slapstick, breakdanceachtig en vooral muziek. Met haar wat schelle stemmetje en expressieve koppie trekt het zangeresje alle aandacht naar zich toe terwijl haar partner fungeert als aangever. Origineel en erg leuk.

donderdag 4 november 2010

Klederdracht

Voor een postcrosser met voorliefde voor national costumes:

dinsdag 2 november 2010

Rara

Wat is dit?







Deze mooie kloeke letters staan als adresaanduiding op een flat in Schalkwijk.

Aan het Ankaraplantsoen, inderdaad.
Ik zeg: fraai en handig!