zondag 30 november 2014

De Hallen Amsterdam

De nieuwe hotspot De Hallen in Amsterdam bevindt zich in een verbouwde tramremise. Het gebouw is behoorlijk groot. Er zit een hotel in, een bibliotheek, een fietsenmaker, een kunstuitleen en een complete foodmarkt. Hier heb je keus tussen sushi, pizza of tosti (vét in de ouderwetse zin van het woord, maar heerlijk) en nog veel meer. Alles ziet er even smakelijk en verantwoord uit. Handig als jij en je gezelschap allemaal zin hebben in iets anders, je koopt je eten bij één van de standjes en schuift weer samen aan op één van de terrassen.
Er zijn negen bioscoopzalen waarvan de Parisienzaal de meest unieke inrichting heeft: het complete interieur van de oude Parisienbioscoop (uit 1927) heeft hier een nieuwe bestemming gevonden. Het staat zelfs op de Unesco werelderfgoedlijst volgens de website. Jammer dat het licht in de zaal zo gedempt bleef na afloop van de film.  De medewerkster was zo aardig om daar iets aan te doen zodat we even goed rond konden kijken, en inderdaad, schitterende art deco wandschilderingen, lampen en lambrisering.
De bibliotheek heeft trouwens ook een 'bioscoopje', heel schattig: in de hal die de entree vormt staan vier rijen met twee bioscoopstoelen en een klein scherm. Hier draait een film over de renovatie van de Hallen.
De monumentale onderdelen van de remise zijn behouden gebleven, zo zijn de metershoge deuren (zo hoog als de tram plus de bovenleiding) na restauratie weer in gebruik genomen. Mooi gedaan.

zaterdag 29 november 2014

De duif

'Zeg, weet je dat hier een duif rondloopt?' roept de vrouw met de blonde krulletjes tegen de medewerkster achter de balie. We zijn in de nieuwe bibliotheek in de Kinkerbuurt dus het is inderdaad niet helemaal zoals het hoort. 'Ja, we krijgen hem niet te pakken' zegt de vrouw achter de balie, 'maar als u er dicht bij bent kunt u hem misschien grijpen'. 'Hij heb maar één poot', roept de blonde krullenbol, 'hee, Manke Nelis, kom jij 's hier!'. Een klant snelt nieuwsgierig toe. De duif is niet gediend van zoveel belangstelling en hipt weg. Als krullenbol een uitval doet vliegt hij op, om op een balk te gaan zitten. 'Nou gaat hij de boel onderschijten', voorspelt krullenbol, 'net als bij mij op mijn stoepie'. 'Weet u wat ze laatst met zo'n duif hebben gedaan', zegt de baliemevrouw samenzweerderig. 'Afgeschoten. Met een buks'. Mmmm, je ziet krullenbol denken: net goed. Maar ze zegt het niet.

vrijdag 28 november 2014

Recycle

Gezien bij Recycle, de fietsenwinkel in het complex de Hallen in Amsterdam, deze bijzondere lamp, gemaakt van fietskoplampen. Ze verkopen ook mooie bedlampjes bestaande uit een koplampje gemonteerd op de springveren van een zadel. Verder regenponcho's gemaakt van aardappelzetmeel maar die eruitzien als plastic, heel apart, en fietsturen die je als een gewei aan de muur kunt hangen, geestig!
En fietsen natuurlijk.

donderdag 27 november 2014

Gründlich

Die Post! In Duitsland pakt men dat grondig aan, met gele fiets en stevige standaard. En uiteraard worden alle brievenbussen dagelijks geleegd*) en ontvangt men na één dag de post in de bus. (Of de post echt zo zorgvuldig is daar heb ik persoonlijk geen ervaring mee maar dat lijkt me zo..).

*) In tegenstelling tot sommige Haarlemse brievenbussen, grrr...

woensdag 26 november 2014

Dagboek van Marie

Het Dagboek van Marie is het dagboek van een jong Vlaams meisje in de Eerste Wereldoorlog. Haar broers moeten in dienst en zelf wil ze ook graag iets ondernemen. Ze gaat brieven smokkelen maar als iemand zijn mond voorbij praat moet ze vluchten. In Engeland doet ze een verpleegstersopleiding om daarna weer terug te keren naar een veldhospitaal in België. Het verhaal is wat vluchtig en (uiteraard) in vet Vlaams opgetekend.
Dit boek van Lize Feryn ziet er uit als een heel authentiek dagboek. De eerste zinnen van elk stukje zijn geprint in een ouderwets krullerig handschrift en het staat vol met tekeningetjes, van simpele schetsjes tot rake portretten, heel fraai. Samen met de 'ingeplakte ' kaarten en gedroogde bloemen en zelfs het spiegelbeeld van een schets die heeft afgegeven geeft het je het idee echt een dagboek in handen te hebben.
Lize Feryn is actrice en speelde zelf de hoofdrol van Marie Boesman in de televisieserie.

dinsdag 25 november 2014

Samba

De Senegalees Samba uit de gelijknamige film woont al tien jaar in Frankrijk maar heeft nog steeds geen verblijfsvergunning. Hierdoor loopt hij een baantje mis bij een restaurant en dreigt uitgezet te worden. Alice, die door een burn-out tijdelijk vrijwilligerswerk doet probeert hem verder te helpen. De twee vallen op elkaar maar het duurt nog wel een hele film voordat dat echt iets wordt.
De film hinkt een beetje op twee gedachten, enerzijds laat het zien hoe zwaar het leven van een illegale immigrant is en anderzijds wil het een luchtige komedie zijn. Die combinatie is niet helemaal geslaagd maar evengoed is Samba een heel verteerbare film. Met Omar Sy uit Intouchables als Samba.

maandag 24 november 2014

Optimisme

Hij, oud, ziek en bezorgd om zijn vrouw: 'Hoe moet het nou met jou als ik er niet meer ben?' Zij, kromgebogen in haar rolstoel: 'Ach, dan neem ik toch gewoon een andere man.'

zondag 23 november 2014

Elpeekrukje

Geinig idee, dit tafeltje of krukje met een elpee als zitting.
Gezien in de Spaarnwouderstraat 114.

zaterdag 22 november 2014

De Boerenhoeve

Op het eerste gezicht een vormeloze steenklomp dit beeld, maar als je nauwkeuriger kijkt zie je koeien, een hooiberg, een poes op een dak en een kar met paard. Het is een monumentje voor de laatste stadsboerderij van Haarlem, de boerderij van de familie van der Zwet die vroeger in de Leliestraat zat. Het beeld, de Boerenhoeve, van Arie Teeuwisse, staat in de Spaarnwouderstraat, vlakbij de Leliestraat.

vrijdag 21 november 2014

Deel je talent

Wat een goed idee: zet een vleugel neer op het station en nodig mensen uit muziek te maken.
Deze meneer zat vol overgave te spelen, erg leuk.
(Locatie: Amsterdam Centraal)

donderdag 20 november 2014

Turn on the lights

Nou, ze zijn weer aan hoor, de lichtjes van de Bijenkorf. Bij deze editie van Turn on the lights dwaalden er drie gigantische dingen over de Dam: een reuzenpop (zo'n vier verdiepingen hoog), een megamuizenrad met acrobaten erin en in de lucht hing een trapeze waaraan zo'n veertig mensen bengelden. Het was aardig maar niet zo heel spectaculair.
Heel zielig was de duif die geraakt werd door het slotvuurwerk.

woensdag 19 november 2014

Dag vuilnisman

De vuilniswagen. Jaren reed hij wekelijks door onze straat om de vuilniszakken op te halen. In een ver verleden stond ik er elke week naar te kijken vanachter ons raam met mijn toen tweejarige zoontje. Hij vond het geweldig zo'n grote wagen die even pas op de plaats maakte voor ons huis en al die sterke mannen die de zakken luchtig in de bak zwiepten. Verlegen zwaaide hij dan naar ze en ze zwaaiden altijd terug. Ook naar mij, de moeder in badjas en met slaaphaar. Wat ik daarvan moest vinden wist ik nooit zo goed.
Maar al dit is verleden tijd. Zoon is groot en de vuilniswagen rijdt niet meer door de straat. De Leidsebuurt doet mee aan de mode van de ondergrondse vuilcontainer. Geen opengereten zakken meer, geen vuil door de hele straat en geen gezwaai meer naar de vuilnisman.

dinsdag 18 november 2014

Loutje speelt gitaar

Het was waarschijnlijk al het meest gefotografeerde beeld in Haarlem, maar nu helemaal: Lourens Janszoon Coster met gitaar. Na Mickey Mouse oortjesroze vestje en meterslange sjaal staat hij er nu bij als linkshandige gitarist.
Om alvast in de stemming te komen voor Gitaarlem.


maandag 17 november 2014

Sinterklaas

Hij is er weer, dit jaar aanweziger dan ooit: Sinterklaas.
De Hema gaf ter gelegenheid van zijn komst een geweldige folder uit. Alles (behalve de letters) op de voorpagina is gebreid. Het vuurtje in de haard en de haard zelf, de poes en haar kussentje, de cadeautjes en zelfs de schoenen.
Breien is weer in, leuk!

zondag 16 november 2014

Täuschung

Een aardig cafeetje denk je als je snel kijkt. Bij een tweede blik zie je pas dat het een trompe l'oeil is, eine Optische Täuschung. Ooit een saai elektriciteitsgebouwtje in de Simplonstrasse in Berlijn.
Hieronder zie je hoe het er uitzag op Googlemaps. En zeg nou zelf...

zaterdag 15 november 2014

Bücherboxx

Gezien in Berlijn op Tempelhof, deze kleurige telefooncel vol met boeken, een free library. Op zijn Duits: een Bücherboxx.
Hier kun je een boek uitzoeken of de boeken achterlaten waar je op uitgekeken bent, Nimm ein Buch, bring ein Buch.

vrijdag 14 november 2014

Hundred-Foot Journey

Honderd voet, dat is in de film Hundred-Foot Journey de afstand tussen het gevestigde éénsterrenrestaurant van Madame Mallory en het Indiase restaurant van nieuwkomer Hassan en zijn familie. Wat  eerst een enorme afstand lijkt wordt in de loop van de film uiteraard overbrugd. Na aanvankelijk een kille oorlog te voeren krijgt Madame Mallory waardering voor Hassan's kookkunsten en neemt hem zelfs in dienst waarna hij de tweede ster voor haar binnenhaalt.
Een voorspelbaar verhaal in het genre 'kookfilms' maar buitengewoon charmant verfilmd. Helen Mirren is de perfecte meedogenloze uitbaatster van haar sterrestaurant en in de grote bruine ogen van Hassan (Manish Dayal) en zijn collega Marguerite (Charlotte le Bon) móet je wel verdrinken. Fijn dat Charlotte le Bon één van de weinige filmsterren is met een onregelmatig gebit. Wel opvallend dat zij in de ene scène een veel minder Frans accent heeft dan in de andere.

donderdag 13 november 2014

Tempelhof

Het grootste stadspark van Europa ligt in Berlijn: Tempelhof. Het is een vliegveld dat niet meer in gebruik is. Groot en klein laat er zijn vliegers op, kinderen leren er fietsen en het is ideaal om te skaten.
Op verschillende plekken zijn 'Stadtackers' aangelegd, volkstuintjes met een krakerstouch. Met bijeengescharreld hout zijn bankjes en plantenbakken gemaakt, de tuiniers zitten heerlijk op hun landgoedje in de zon.
Geestig is de midgetgolfbaan die door kunstenaars is aangelegd.
Je moet je balletje tussen afgedankte ijskasten slaan of door vliegtuigonderdelen door, tussen lichtgevende bomen of gewoon door een fiets met vleugels. Klapstuk is de wereldbol waarin een vuurtje ontsteekt als de bal in het gaatje rolt.

woensdag 12 november 2014

Holocaust Monument

Het is altijd gek om iets wat je zo vaak op foto's hebt gezien in het echt te zien omdat je nooit de omgeving erbij weet. Zo staat het Holocaust Monument in Berlijn gewoon op een hoek aan een drukke weg en kun je er aan alle kanten in lopen. Het heeft wat weg van een begraafplaats met al die grijze kistachtige blokken. De blokken, op een terrein van 19.000 vierkante meter, worden naar het midden toe groter en er tussendoor lopen golvende paden waardoor de blokken soms boven je uit torenen.
Maakte het indruk op me? Mmmm, ik ergerde me vooral aan een paar rondrennende en schreeuwende kinderen. Tot ik me bedacht dat het misschien wel goed is juist op deze plek, nieuw en onbezorgd leven.
Het monument heet officieel: Denkmal für der Ermordeten Juden Europas en is ontworpen door Peter Eisenman.

dinsdag 11 november 2014

Kladderen en plakken

Het lijkt wel, hoe meer je naar het Oosten in Berlijn gaat, hoe meer er geplakt en gekladderd wordt. Geen muur is onbenut, geen lantaarnpaal onbeplakt. Wat de plaksels betreft, die worden er ook niet meer afgehaald zodat er bij sommige palen een klein tafeltje is ontstaan, een soort olifantenpoot van een halve meter dikte. De graffiti varieert van schreeuwerig en kleurig tot grappig en fraai.







maandag 10 november 2014

Mauerpark

Tip voor Berlijngangers: het Mauerpark in Prenzlauerberg. Muzikanten, straatartiesten en op zondag een grote rommelmarkt. En in de zomermaanden kun je karaoke doen voor een amfitheater vol met mensen, dus grijp je kans!

zondag 9 november 2014

Mauerfall

Dit weekend moesten we in Berlijn zijn en we vielen met onze neus in de boter. Vandaag is het 25 jaar geleden dat de muur viel tussen Oost-en West Duitsland en deze Mauerfall werd natuurlijk op spectaculaire wijze herdacht. Het wemelde het hele weekend al van de filmploegen en satelietwagens bij de Brandenburger Tor en Checkpoint Charlie. Waar vroeger de muur stond waren nu ballonnen neergezet, als een lange rij witte ronde schemerlampen. Op veel plekken langs de route stonden grote filmschermen waarop historische beelden te zien waren en aan de muren hingen foto's en zelfs een uitvergroot stripverhaal. Er liepen uiteraard uiteraard vele, vele toeristen te flaneren.
In oktober 1989 waren mijn man en ik voor het eerst in Berlijn. De muur stond nog stevig overeind en een uitstapje naar Oost-Berlijn was een spannende onderneming. Vooral het museum bij de grensovergang maakte veel indruk. Verhalen over ontsnappingspogingen in een koffer of luchtballon of gewoon maar wanhopig de Spree over zwemmen, zo hard als je kon. Verhalen over de verscheurde gezinnen, een moeder die vanuit een raam op de bovenste etage huilend naar haar dochter zwaaide die in West-Berlijn ging trouwen. Een maand later viel de muur, wij zaten sprakeloos voor de televisie.
Inmiddels is dat alweer 25 jaar geleden en zoals een inwoonster van Berlijn ons spontaan op straat vertelde: Alles hat sich verändert. Gott sei Dank!
Wat de festviteiten betreft, alle drukte rond de Brandenburger Tor hebben we aan ons voorbij laten gaan. In het Mauerpark was het al druk genoeg. De witte ballonnen gingen een voor een de lucht in en niet zoals ik steeds dacht allemaal op het zelfde moment als een soort lichtgevende muur. Het ging een beetje als een nachtkaars uit en eigenlijk was dat prima want zo'n feest als 25 jaar geleden kun je nooit meer evenaren.

zaterdag 8 november 2014

Fiftyfifty

Heel aardige relatiekomedie met Marcel Musters en Lies Visschedijk: Fiftyfifty. In het kort: eigentijds echtpaar heeft een open huwelijk, maar ook dat heeft zijn grenzen.
Nog aardiger was de inleiding die de schrijfster van dit toneelstuk, Aaf Brandt Corstius, gaf over het schrijfproces. Het was haar eerste werk in fictie, en haar eerste toneelstuk, dus er moesten heel wat hindernissen genomen worden. Het hielp enorm, vertelde ze, dat ze wist dat ze voor Marcel  en Lies ging schrijven, wier komisch talent zij zeer bewonderde. Ook hielp het dat Joan Nederlof (van Mugmetdegoudentand) haar vroeg eerst wat dialogen te schrijven, die dan later weer aan elkaar werden gebreid.
Aaf was erg in haar nopjes over het resultaat en wilde ook bepaalde dingen niet verklappen: een wending in het stuk, en iets wat in de realiteit niet kon gebeuren, waardoor je onwillekeurig wonder wat van het toneelstuk verwachtte. Daardoor viel het uiteraard weer ietsje tegen.
Maar toch, een erg leuke inleiding en een heel aardig toneelstuk. Geen verloren avond.

donderdag 6 november 2014

Lak! De wereld van Jantje

Het lijken wel cartoons, de foto's van Jan van Breda die in De Gang hangen. Hij fotografeerde dragqueens en travestieten in vol ornaat met de pruiken op die John Gravemaker maakte. Alle modellen zijn gefotografeerd tegen een witte achtergrond en met een witte bontjas aan waardoor het haarwerk alle aandacht krijgt. Beslist geslaagd.
Om te laten zien dat Jan niet alleen dragqueens fotografeert hangt er ook een mooie serie portretten van bekende Nederlanders, zoals Kees van Kooten, Mimi Kok en Tosca Niterink, heel sfeervol.
Op de foto rechts Jan van Breda zelf, in de rol van Paula Hufter.

woensdag 5 november 2014

Hoge nood

Stom: je stapt bij de verkeerde halte uit de bus.
Leuk: daardoor ontdek je dan weer dit gekke beeld.
Het is even of er echt iemand staat in de koude ochtendmist, maar het is een beeld van een meisje dat vrolijk in haar broek staat te plassen, Lady Solid van Caro Bensca. Het is een fontein, ooit ontworpen voor het Krugerplein, maar daar door de bewoners met veel felheid geweigerd. Nu staat ze gezellig op het terrein van het pompstation aan de Amstelveenseweg in Amsterdam.


dinsdag 4 november 2014

Mandela, long walk to freedom

De film Mandela, long walk to freedom duurt ruim twee uur maar toch blijven er nog vragen over. Hoe was zijn jeugd? Hoe moeilijk was het voor hem in zijn situatie om advocaat te worden? Wat was de aanklacht tegen Winnie Mandela precies dat ze 16 maanden in afzondering opgesloten was en op grond van wat kwam ze weer vrij?
In de film zien we Mandela als jonge advocaat, strijdend bij het ANC tot hij opgepakt wordt en levenslang gevangen wordt gezet op Robbeneiland. We volgen hem tot aan zijn vrijlating en latere verkiezing tot president van Zuid-Afrika. Wat een bijzonder leven en wat een bijzondere man.
Mooie interessante film waarin Idris Elba als Mandela met de minuut geloofwaardiger wordt.

maandag 3 november 2014

Kunstlijn (3)

Eén van de grappigste werken in de Lichtfabriek tijdens deze Kunstlijn is een stapeling van kastjes en tafeltjes waarop allerlei groen is uitgestald. Avocadopitten en aardappels staan gezellig te ontspruiten in glazen vaasjes. Uit de tuit van een theepot groeit een hangplantje en op de grond staan twee pumps, gevuld met tuinkers. In een laatje ligt ook een weelderig tapijtje tuinkers. Zelfs op de tandenborstel groeit tuinkers.
Een project van Merel Slootheer.

zondag 2 november 2014

Kunstlijn (2)

Van tevoren ben ik altijd bang dat ik meer mis dan ik zie, bij de Kunstlijn. Maar de praktijk leert dat als je een paar leuke ateliers bezocht hebt, je weer helemaal tevreden bent. Vandaag was ik in het Hoofdkantoor waar ik helemaal verrukt was van het mooie atelier van Carlos Porras Arroyo. Een mengeling van de volle huiskamer van grootmoeder en het magazijn van Malle Pietje, een waar rariteitenkabinet. Overal is iets te zien en alles is heel smaakvol neergezet. Tussen de koffers, kruizen, boeken en souvenirs staan ook nog zijn eigen objectjes en schilderijen en de werken die hij restaureert.


zaterdag 1 november 2014

Kunstlijn

O, wat is er weer veel moois te zien bij de Kunstlijn. Ik deed vandaag een kort rondje rond de Grote Markt en zag in het stadhuis papieren sieraden van Saskia Sipkema, onder  andere deze grote kraag.
In de Refter hele sfeervolle schilderijen van bushokjes met een kunstwerk in het reclamebord, van Frank Lisser.
Verder natuurlijk een hele Vishal vol met klein werk van alle deelnemende kunstenaars, leuk weer zo in die witte dozen geëtaleerd. En verder was daar de zonovergoten Wijngaardtuin met een gigastoel van Jan Heyer, een kleurige werk van Kees Okx wat bij nader inzien een beschilderde sjoelbak bleek te zijn
en een doorgang waar je langs wenkende en wijzende handen loopt, een werk van Selina Post en Marja Stokman.
Morgen weer verder!