donderdag 30 oktober 2008

Niemand kan het

Hans Aarsman was jaren fotograaf, tegenwoordig schrijft hij alleen nog over foto’s. Dat doet hij op een heel eigen manier; hij neemt een verdwaalde, vergeten foto en beschrijft minutieus wat hij ziet en wat hij daarbij associeert. Op deze basis heeft hij het toneelstuk Niemand kan het geschreven. Actrice Carly Wijs zit op een leeg podium met laptop op schoot. Achter haar worden de foto’s geprojecteerd waar ze over praat. Foto’s van vlees uit de reclamefolders, waardoor je je nu pas realiseert dat iemand die foto’s ooit maakte. Ze verbaast zich over foto’s van asbakken die op e-bay te koop worden aangeboden waarbij ze een fantasie heeft over een berooide gokverslaafde die uit armoe asbakken rooft en verkoopt. Ook krijgen foto’s van een vliegtuig in de nacht een heel nieuwe lading als je er een ander verhaal bij bedenkt. Het wordt aangrijpend als ze foto’s laat zien van een stervende man en vertelt dat ze (dus Hans Aarsman zelf, want het zijn autobiografische teksten) bij het sterven van zijn vader niets anders wist te doen dan maar een camera pakken en foto’s maken.
De tekst van deze voorstelling is door de interessante filosofieën alleen al de moeite waard om nog eens te lezen. Alles is er, maar niemand kan het pakken.

woensdag 29 oktober 2008

Nachtvorst

Het wordt weer koud ‘s nachts.
Tijd om onze piama, pyama, pieama, pijama,piejama, pie..eh, om een extra deken te pakken.

maandag 27 oktober 2008

Curtis Eller

Een dunne man met een Groucho Marxsnor, een banjo en twee elastieken benen, dat is Curtis Eller. Gisterenavond een amusant optreden van hem gezien in het Patronaatcafé. Hij heeft een circusachtergrond en dat is duidelijk te zien aan zijn fysieke performance: met gemak zwaait hij zijn been over de microfoon, ja, ook zonder op een stoel te staan…! Zijn liedjes gaan over zijn dochtertje, over boxer Joe Louis, of Buster Keaton. Hij staat geen moment stil, klimt al zingend en spelend op een stoel, maakt een raar dansje, springt er weer af, rent de zaal door om hier en daar een kaarsje uit te blazen en maakt zelfs een rondje buiten op de stoep. En constateert dan verbaasd dat hij zo zweet.

zaterdag 25 oktober 2008

The birds

Berichtte ik laatst dat ik niet wist wat ik met mijn zure druiven aanmoest, het probleem heeft zich vanzelf opgelost. Gisteren, ik was er zelf niet bij, maar mijn ooggetuige meldde: ‘Een zwerm grote zwarte vogels, het leek wel die film!’, die allemaal neerstreken op mijn druiven en wild in het rond gingen pikken, de struik halfleeg achterlatend, de tuin bezaaid met druiven en bladeren.
Eigenlijk voelde ik me wel voldaan, een mooie bestemming voor mijn zure druiven, maar je zult wijnboer zijn! Opeens snapte ik het nut van de vogelverschrikker.
Vanochtend kwamen ze nog een keertje terug voor de restjes.
Nee, dat wordt geen wijn meer dit jaar.

vrijdag 24 oktober 2008

Eindelijk!

Dat we dit nog mogen meemaken! De Kinderhuissingel is weer open….
Nou ja, vanaf de andere kant dan, en je moet wel nog een stukje over de stoep rijden.
Nu wil ik ook nog graag de nieuwe brug op kunnen fietsen…

woensdag 22 oktober 2008

Bride flight

Ben gisteren naar Bride Flight geweest, de nieuwste veelgeprezen Nederlandse film. Misschien was ik de enige die niet laaiend enthousiast was. Ik ben nooit zo kapot van films waarin de held door verschillende mensen (want verschillende leeftijden) wordt gespeeld, meestal vind ik ze helemaal niet lijken, en dat was in deze film minstens vier maal het geval. Dus de eerste helft van de film moest ik steeds bedenken wie nu wie was in welke tijd. En zeg nou zelf, Waldemar Torenstra lijkt toch echt niet op een jonge Rutger Hauer. Het verhaal: het is in de jaren 50, drie bruiden vertrekken per vliegtuig naar Nieuw-Zeeland om daar herenigd te worden met hun aanstaande. In het vliegtuig ontmoeten zij Frank van Rooij met wie ze alle drie op de een of andere manier veel te maken krijgen in hun leven. Als Frank overlijdt komen de vrouwen naar zijn begrafenis en zien we via flash-backs wat er in hun levens is gebeurd. De verhaallijn is op zich interessant, maar eigenlijk helemaal niet zo goed uitgewerkt. Wat gebeurt er bijvoorbeeld met Ada als zij terugkeert naar haar man, hoe is ze de tijd doorgekomen die ze is gescheiden van Frank?
De film is wel romantisch en geeft veel mooie beelden van Nieuw-Zeeland, jaren vijftig jurken, oude auto’s en vliegtuigen. Het is beslist geen onplezierige film, maar misschien moet ik het boek maar eens gaan lezen.

dinsdag 21 oktober 2008

Zeeland (3)

Dat in Zeeland de watersnoodramp nog steeds een rol speelt, daar sta je helemaal niet bij stil als Haarlemse, geboren na 1953. Maar in de etalage van een boekhandel in Zierikzee liggen enkele boeken over de ramp en over de veranderde Zeeuwse kustlijn, in de Week van de Geschiedenis vertellen grootouders aan hun kleinkinderen over de overstroming en er is veel ophef over de film De Storm waarvoor een dorp onder water moet worden gezet.
We hebben het eiland Neeltje Jans bezocht, een themapark over de Deltawerken. Hier zie je een film over de totstandkoming van de Stormvloedkering, een megaklus. De film dateert uit de jaren 80 en je ziet dan ook zeer verouderde computerapparatuur, waardoor de klus des te ontzagwekkender lijkt. Op de bijbehorende tentoonstelling kun je achter deurtjes en in laatjes de verslagen zien en horen van ooggetuigen van de watersnoodramp, indrukwekkend. Jammer alleen dat het hier en daar zo stoffig en verwaarloosd is.
De Zeeuwse luchten, het landschap en de Zeeuwse wateren zijn trouwens ook behoorlijk indrukwekkend!

maandag 20 oktober 2008

Zeeland (2)

Ik was dus in Zierikzee. Wat een lieflijk historisch plaatsje is. Pittoresk. Met een schilderachtig haventje. En met gezellige cafeetjes waar we nieuwe vrienden maakten en niemand nog heeft gehoord van een rookverbod. Waar we per ongeluk nog belandden bij een optreden van een klarinetkwartet ter gelegenheid van de museumnacht. Waar we in één van de vele eethuisjes mosselen aten. En waar we ons samen met vele andere kwebbelende en giechelende Zierikzeeuwsen in een piepklein bioscoopje propten om nog eens Mama Mia te zien. Waar alle Zeeuwsen vervolgens zingend en dansend de zaal weer verlieten. Waar we als enige achterbleven in de minifoyer om nog een drankje te doen. En waar we de volgende dag rondwandelden in een uitgestorven binnenstad omdat alle Zierikzeeërs in de kerk zaten. En daarna werden begroet als een oude bekende: ‘Hee, zijn jullie het!’.
Dus.
Bijna overbodig om te vermelden dat het een heel gezellig weekend was!

zondag 19 oktober 2008

Zeeland

Groeten uit Zierikzee!

vrijdag 17 oktober 2008

Drie brieven

De voorbereidingen voor de Haarlemse Kunstlijn zijn alweer in volle gang.
Jan Jacobs Mulder heeft voor zijn beeld Drie Brieven een plaatsje uitgezocht op het binnenplein van de Stadsbibliotheek. Het object verbeeldt de achter elkaar geplaatste brieven van de schrijvers Ferron, Bomans en Busken Huet.
Klik voor een driedimensionaal beeld hier of neem zelf een kijkje bij de bieb. Wel even goed zoeken, want Mulder vond een hoekje achteraf het meeste geschikt.

donderdag 16 oktober 2008

Treinkaartje

Kijk, wat leuk! Uit een oud vakantieplakboek. Het is 1974. De reis ging van Haarlem naar Amersfoort. Een treinkaartje was nog echt een kaartje. De prijs: fl 6,80, dezelfde reis kost tegenwoordig € 10,10. Het kaartje werd denk ik doormidden gescheurd als het voor een kind, (1/2 prijs) was, er zit tenminste een breuklijntje. De Railrunner bestond nog niet.

dinsdag 14 oktober 2008

Reliëf

Dit zijn de wandtegels die Babs Haenen ontwierp voor de Stadsschouwburg. Ik vind ze wel mooi, prettig kleurtje ook. In het ABC staan meer werken van haar tentoongesteld, wand- en vloertegels waarbij reliëf het sleutelwoord is. En ja, het mag vast niet, maar ze vragen erom om aangeraakt te worden.

Nog te zien tot 30 november.

zaterdag 11 oktober 2008

Het Zwijgen

En? Allemaal gekeken vannacht naar mijn filmtip?
Ik wel, voor de 3e of 4e keer inmiddels en nog steeds vind ik Het Zwijgen een fascinerende film. Het verhaal in ‘t kort: Victor Dreissen, medewerker van het Meertensinstituut voor volkscultuur erft een huisje in het Drentse Koekange. Tijdens zijn verblijf daar doet hij onderzoek naar de herkomst van het Moordlied, dat handelt over een moord, gepleegd in zijn huisje. Belangrijker dan dit verhaal is de vormgeving en de sfeer. Door de oude zwart-wit beelden waarmee de film doorsneden wordt en de stemmige muziek die daarbij klinkt wordt de sfeer weemoedig en mysterieus. De eigenlijke hoofdrol in de film is die van het moordlied, prachtig gezongen door Nynke Laverman, die zelf ook een klein rolletje in de film heeft. Een andere belangrijke rol in de film is voor het kale Drentse landschap waardoor het geheel vrij tijdloos blijft.
De film bevat veel verwijzingen en symbolen: de baas van Victor heet Beerta, een knipoogje naar de boeken van J. Voskuil, de pontbaas is niet alleen wachter over de watergrens, maar bewaakt als begrafenisondernemer ook de grens van leven en dood. Dood en water spelen sowieso een grote rol in de film. Victor krijgt een verhouding met Geesje, die schipper is op een boot met de veelzeggende naam Sirene, zij blijkt later ook zijn noodlot te zijn.
Extra aardig is dat er een klein rolletje is weggelegd voor De Kift!
Helaas bestaat de website van de film niet meer, hier is nog een trailer te zien.

vrijdag 10 oktober 2008

Filmtip

Vanavond 23.55 Ned. 2, Het zwijgen.
Sfeervolle, wat trage Nederlandse film, speelt in Drente.
Let op de mooie muziek.

donderdag 9 oktober 2008

Boombank

Is dit nu een slim idee (over een tijdje zit je heerlijk in de schaduw op dit bankje) of onzin (je wilt juist in de zon zitten/de bank had ook wel onder een grote boom gezet kunnen worden/boompje groot, bankje verrot)?
Ik weet het niet. Toch wel grappig dit bankje in Middenduin.

zondag 5 oktober 2008

Bergen, Oidipoes

Cultureel weekendje: vrijdag won ik (ik win nóóit wat!) kaartjes voor de voorsteling Bergen, een Toneelschuurproduktie. Aardige voorstelling over drie vrienden die hun jaarlijkse wandelvakantie vieren met veel gefilosofeer en onderhuidse stress. Het decor zag er erg spannend uit: een grote wand bestaand uit gele vlakken met een soort breed ‘loket’ erin, dicht op het publiek. Op de achterwand van dat loket werden beelden geprojecteerd van de reis, de bergen, de vrienden. Een goede greep om de voorstelling een stuk levendiger te maken. Bij de overgangen tussen de verschillende scènes werd muziek van The Smiths gedraaid, een extra mooie toevoeging. Maar waarom de mannen dan met een rare pruik, merkwaardige make-up en vreemde kleding (brandweerhelm, schaatspak met bergschoenen) getooid worden ontgaat me dan weer volkomen. Als geheel niet onaardig.

Gisteren was de laatste voorstelling in Haarlem van Oidiepoes van Het Volk. Lerarentoneel met het publiek als leerlingen, al eerder vertoond met o.a. Jozef in Dothan. De klassieker Oedipus wordt hier volkomen vrij(zinnig) vertaald en naar de hand gezet van de alsmaar meer uitdijende toneelgroep Het Volk, inmiddels uitgebreid met twee Kruijverdochters. Een aparte vermelding verdienen de prachtige gemarmerde decorstukken (haast te mooi voor schooltoneel) compleet met gemarmerde Kleenextissuedoos…!
Amusante voorstelling, tegen het melige aan.

vrijdag 3 oktober 2008

Gerechtigheid

Ha, ik wist het wel!

(Uit het AbvaKaboblaadje)

Gerechtigheid

Ha, ik wist het wel!

(Uit het AbvaKaboblaadje)

donderdag 2 oktober 2008

Atelier Hasjee

Ik ben helemaal in mijn nopjes met mijn nieuwe boek: Atelier Hasjee, van Francesca Vonck. Het is geschreven voor kinderen en de ondertitel is: Stap in de wereld van 20 kunstenaars en ga aan de slag! Van 20 kunstenaars wordt kort uitgelegd wat ze doen en waarom en vervolgens hoe kinderen hiermee aan de slag kunnen. Zo kunnen ze fantasiebeesten maken van waardeloos afval, of een boekje maken, een servies beschilderen of kleren veranderen en versieren, heel inspirerend. Van alle kunstenaars wordt de website gegeven dus als je nog niet genoeg inspiratie hebt kun je nog verder speuren. Kijk bijvoorbeeld eens op de site van Passiepost, daar moest ik echt een beetje van kwijlen, zo mooi!

Slechts € 17,50 en niet alleen leuk voor kinderen!