dinsdag 31 juli 2012

Retro metro

Gezellig hoor, retrobehang in de metro. Het is of er kussentjes liggen op de banken en aan het eind van het looppad staat een kastje met draaischijftelefoon. Geweldig leuk idee!

maandag 30 juli 2012

ZON op de Botermarkt

Zomerorkest Nederland (ofwel ZON) deed de Botermarkt weer aan.
En zo fijn dat de zon dan ook schijnt...

zondag 29 juli 2012

Present future

Rara waar is dit?
Dit exotische tafereeltje vind je op het bovendek van een parkeergarage in Amsterdam Zuid-Oost. Daar vond gisteren de opening plaats van de tentoonstelling van kunstenaarscollectief FatformPerfect Future, 55 Contemporary Dutch Artists. Jaja.
Heel verschillende werken uiteraard, veel installaties, waar de ruimte (de parkeergarage zelf) zich natuurlijk erg goed voor leende. Niet allemaal even geslaagd maar ik zag wel een leuk wit paard van textiel (Wraakveulen van Gijs Assman), een aardig object van platgeslagen kunststof platen (Between your eyes van Ad de Jong) en een meer dan manshoog beeld van een man zonder armen maar met hele grote voeten (The artist asleep van Henk Visch). Maar de leukste en toepasselijkste op deze plek was de auto die op zijn kop, met de lichten aan, rondjes draaide, alsof hij net uit de slip was gekomen (Sovereign van Lotte Geeven).
Daarna een drankje en muziek op het bovendek met, daar zijn ze weer, Bat Country!
Hartstikke hip allemaal en ik ben nu weer helemaal op de hoogte van de laatste trends: tweekleurig haar, fluorschoenen, blokhakken en plateauzolen en, voor de mannen, korte broek gecombineerd met, heel retro, beige sokken en zwarte veterschoenen.

zaterdag 28 juli 2012

Bibliotheek breit wild

Kijk eens aan, hoe vrolijk... de rage van wild breien heeft nu ook de bieb bereikt.
Het is een promotiestuntje voor de Arts & Craftsmarkt die over een tijdje gehouden wordt.

donderdag 26 juli 2012

Parksessies nr.1

Dat had ze goed bekeken, Coco Groothuis, om wat reuring in de Hout te brengen. Gisteren was de eerste versie van de Parksessies waar een stukje Hout veranderde in een king-size picknickveld. Het veld was aangekleed met kleurige vlaggen en een enorme lap, gemaakt van oude paraplu's, die in de bomen hing. Er werd fanatiek gehoelahoept en (wie kent het nog!) twister gespeeld. Aan een picknicktafel leerden meisjes elkaar haken met garen gemaakt van plastic zakjes. Het resultaat hing later in de bomen, met kleine lichtjes erin. Vogelhuisjes met laddertjes van mensenhaar (van Chrystl Rijkeboer) zorgden voor een vervreemdend effect. De aankondigingen in het Neder-Amerikaans van Joshua Baumgarten en het zwoele zomerweer maakten het prettige summer of lovesfeertje compleet.
En er was muziek. This Leo Sunrise is de lyrische naam van een aardig folkachtig bandje, waarvan het geluid af en toe helaas nogal rondzong, misschien was dat de reden dat een buurtbewoner klaagde en het volgende bandje Isaac Bullock moest uitwijken naar Storing. Sneu, want daar stonden zij voor anderhalve man en een paardekop te spelen in plaats van voor een gezellig vol grasveld.
Volgende week weer een aflevering van Parksessies, komt allen want dan spelen mijn zoons met hun band Bat Country.  En de Marginalen, ben ik ook wel benieuwd naar.

dinsdag 24 juli 2012

Opluchting

Kattenliefhebbers zullen ongetwijfeld het gevoel herkennen, dat akelige ongeruste gevoel: de poes is weg, een hele dag, een lange nacht, wanneer hebben we hem precies voor het laatst gezien? Geschrokken van een hond, weggelopen, aangereden, hij zou toch niet per ongeluk opgesloten zitten in een schuurtje terwijl de bewoners net op vakantie gaan? Mijn fantasie sloeg onmiddellijk op hol toen Fritz, onze bangerd, die altijd rond het huis hangt, een etmaal weg was. Net toen ik een reddingsplan had opgesteld was hij daar ineens weer, niets aan de hand. En kroop als vanouds bij zijn baasje op schoot, snorrend en kopjes gevend.

maandag 23 juli 2012

Vanochtend vroeg vertrokken

Vanochtend vroeg vertrokken van Kate Atkinson bleek al deel 4 in een reeks met dezelfde held te zijn. Er spelen zo'n vier verhaallijnen door elkaar, dus het is concentreren geblazen. Maar het is erg boeiend geschreven, dus erg moeilijk is dat niet. Jackson Brodie, die ook de hoofdpersoon uit de andere delen is, is op zoek naar de biologische ouders van een geadopteerde Nieuw-Zeelandse vrouw. Ondertussen koopt Tracy, ex-politieagente, het kind van een prostituee, het klinkt idioot, maar het is in het boek heel voorstelbaar, en een bejaarde actrice begint de grip op haar leven te verliezen. Ook zijn er kinderloze echtparen die hunkeren naar een eigen kind en de Nieuw-Zeelandse blijkt niet de enige te zijn die niet door haar eigen ouders werd opgevoed. Er gebeurt zoveel in het boek dat ik me na afloop afvroeg of alle verwikkelingen nu ontward waren, eerlijk gezegd geloof ik van niet, maar dat is niet eens zo belangrijk. De uitgebreide gedetailleerde beschrijvingen van de hoofdpersonen zijn alleen al de moeite waard om dit boek te lezen.
Echt een vakantietip, maar dan zou ik met deel 1 beginnen: Oude zaken.

zondag 22 juli 2012

Zonnige zondag

Een ideale dag om lekker door de duinen te fietsen.

zaterdag 21 juli 2012

Naar zee

Geen zeegezicht zonder stormachtige grijze wolkenlucht erboven; als je de schilderijen in de Hallen bekijkt bij de tentoonstelling Naar zee, lijkt het of we nooit wolkenloze hemels hebben in Nederland. Of misschien zijn die te saai om te schilderen, kan ook. Over saai gesproken, een schilderij met alleen een bruingrijze zee met een grijze lucht erboven leek in eerste instantie heel saai, maar bleek toch wat hypnotiserends te hebben. Het heet De Zuiderzee, geschilderd door Willem B. Tholen. Een tijdgenoot zegt hierover volgens het bordje: Zelden is de liefde van de Hollanders voor hun grijze wijde zee zoo eenvoudig en verrukkend uitgesproken. Mmm, ja, daar kan ik me wel in vinden.

Een dergelijk tafereel hangt ook op de zolder, maar dan als foto, een grote kalme blauwe zee lijkt saai, tot je de titel leest: Zeebrugge (Belgium) March 6 1987: The Herald of Free Enterprise capsizes just about the harbour of Zeebrugge killing 192 people. Plotseling krijgt de foto een heel andere lading.
De tentoonstelling is zeer gevarieerd, er hangen schilderijen van Mesdag en Israels, maar ook Wolkers en Jan Cremer zijn vertegenwoordigd.
Verder staat in het Paviljoen (het zoldertje van de Hallen) een minibioscoopje waar ik een leuk filmpje zag over de werkwijze van Teun Hocks. Hij schildert eerst zijn decor, poseert er vervolgens zelf in en maakt met de zelfontspanner foto's, drukt die af en bewerkt die weer met dunne verf. Resultaat, vaak grappige, wat surrealistische, Alex van Warmerdamachtige schilderijen.

vrijdag 20 juli 2012

Tous ensemble

Aardige Franse film, Tous ensemble. Vijf bejaarden zijn al jaren dik bevriend en besluiten, als ze beseffen dat het alleen maar bergafwaarts met ze zal gaan, samen in een huis te gaan wonen. Uiteraard gaat dat niet zonder slag of stoot. Zo werpt een overspelige relatie (veertig jaar geleden) nog de nodige stof op. Het is een luchtige film geworden, goed voor een glimlach maar niet erg diepgaand.
Apart is de casting, de drie bejaarde mannen zijn ook echt grijze bejaarde mannen, maar de twee dames zijn zichtbaar oud maar hebben (uiteraard) géén grijs haar (de een zelfs pikzwart) en het figuurtje van een achttienjarige (Jane Fonda, 75 jaar!) of zelfs van een dertienjarige (Geraldine Chaplin, 68 jaar). Met andere woorden, ze zijn niet bepaald representatief voor de leeftijdsgroep, 't is zelfs bijna eng.

woensdag 18 juli 2012

Vooroordelen

Sta je zomaar bij iemand naar binnen te gluren! Zo lijkt het maar we staan hier gewoon het project Vooroordelen in de Leidsebuurt te bekijken wat Annemarie Jongbloed gedaan heeft met groep 7 van de Peppelaer. De kinderen moesten hun oordeel geven over buurtbewoners die ze niet kenden. Daarna werd de persoon door ze geïnterviewd en het resultaat vergeleken met het vooroordeel. De foto's plus interviews hangen voor de ramen van buurtbewoners in de Clercqstraat. Grappig om te lezen en leuk om te zien hoe de kinderen het zelf ervaarden. Gelukkig zaten ze er lang niet altijd naast. 'Ons vooroordeel over Ismaïl was dat hij aardig was en dat was hij ook' of over de vrouw op de foto hieronder: 'Wij vonden het erg leuk om Rietje te interviewen. Ze was erg aardig en alles wat op ons bordje stond klopte'. De mooie foto's zijn van Marisa Beretta.

dinsdag 17 juli 2012

Haarlem vastgelegd

Leuk zijn ze, deze schilderijen en gouaches van Jacqueline Emmens. Geschilderd in een vlotte snelle stijl legt ze Haarlem vast vanuit een ongebruikelijk gezichtspunt. Ongebruikelijk voor een schilderij dan, het oog herkent het onmiddellijk. Een stuk asfaltweg met uitzicht op de Bavo bijvoorbeeld, een tunneltje van het station of een bushalte op de Gedempte Oude Gracht. Origineel!
Te zien in Bibliotheek Noord tot 17 september.

zondag 15 juli 2012

Wevershuisje

Het Wevershuisje in Leiden, ik was er al eerder geweest (klik hier), maar het blijft apart om in zo'n stokoud pandje rond te kijken waarin nog een poepdoos staat en een simpel zelfgetimmerd aanrechtje met een kraan en een bakje sunlight zeep.
In het achterhuis en op de zolder is momenteel werk van Margaret Sabee te zien.
Margaret maakt als weefster zeer verschillend werk. Er is haute couture te bewonderen van haar hand, maar ook het imposante werk Oerbos, uitgevoerd in natuurtinten, jammer alleen van de glittertjes die ze voor het gebladerte gebruikte. Na een bijnadoodervaring heeft ze zich toegelegd op het maken van kleden die als lijkwade kunnen dienen, tamelijk uniek. Hiervoor gebruikt ze als materiaal soms ook takken waardoor bijvoorbeeld een tunnelvorm ontstaat. De wades zijn tentoongesteld op de zolder, een passende onttakelde omgeving.
Nog te zien tot en met 5 augustus.

zaterdag 14 juli 2012

Alceste

Wat is erger: dat je dood gaat, of dat je geliefde je plaats inneemt om te sterven zodat je alleen door het leven moet? Dat is het onderwerp bij de opera Alceste, een project van Koor Lokaal. De setting is naar de moderne tijd gehaald, het sterven van Admete speelt zich af in een ziekenhuisbed met de koorleden als verplegend personeel eromheen. Het hele toneelbeeld is vrij strak en sober, wel passend bij het onderwerp eigenlijk. Enige komische noot is de komst van Hercules, met engelenvleugeltjes en plastic zwaard waar een duidelijke knik inzit door zijn riem gestoken. Het maakt het verhaal net wat luchtiger. De zang is prachtig, daarvoor zijn naast het koor solisten als Mark Omvlee (Admete), die al eerder meedeed bij Il Pirata, en Julia Westendorp (Aleceste) aangetrokken.
Eindelijk eens een opera in de Schouwburg, zowel voor Koor Lokaal als voor de Schouwburg een noviteit, maar voor herhaling vatbaar. Wel gek om steeds hoofd en schouders van dirigent Wim Dijkstra te zien bewegen terwijl het orkest diep verscholen zat in de orkestbak.

donderdag 12 juli 2012

Apus apus

De gierzwaluw, wie kent hem niet? Zelf herken ik elke mooie zomeravond het schrille geschreeuw van de gierzwaluw (Apus apus in het latijn), maar gisteren, tijdens een rondleiding van vogelaar/collega Erwin bleek toch dat veel mensen het nog niets zegt. Daar is nu verandering in gekomen, want Erwin vertelde ons zoveel leuke feitjes en wetenswaardigheden dat we vanaf nu allemaal in de ban zijn. Zo brengt de gierzwaluw het grootste deel van zijn leven in de lucht door, slapen, eten, paren, alles gebeurt in de lucht. Alleen eieren leggen lukt daar niet, dus daarvoor moet hij (zij) wel een nest gebruiken.  De vleugels van een gierzwaluw zijn erg lang in verhouding tot zijn lijf. Om de spieren te oefenen voor het vele vliegen dat straks komt, doen de jonkies vast opdrukoefeningen met hun vleugels. Eenmaal het nest uit blijven ze in de lucht tot het broedtijd voor ze wordt. Een gierzwaluw vliegt tijdens zijn leven wel zo'n zesmaal rond de aarde.
Gisteren boften we, tijdens de rondwandeling zagen sommigen van ons (voor wie niet net met zijn ogen knipperde), een gierzwaluw in en uit het nest vliegen.
Leuk om een liefhebber zo bevlogen over zijn onderwerp te horen spreken, en leerzaam!
In deze mooie lucht enkele pieterige stipjes, dat zijn ze, de gierzwaluwen.

woensdag 11 juli 2012

Weersverwachting

NS Station Leiden. Geïnspireerd door de natte zomer?
Vrolijk, dat wel.

dinsdag 10 juli 2012

LUMC

Het Leids Universitair Medisch Centrum is zò groot en heeft zoveel kunst dat er een speciale kunstroute is samengesteld. Het is even puzzelen af en toe maar dan loop je zo'n beetje langs alle foto's, schilderijen en beelden die het LUMC rijk is. Er hangen, om maar wat te noemen, portretten van Marlene Dumas en foto's van Machiel Botman. Berend Strik bewerkte een foto met borduurwerk en textiel, erg fraai, en Teun Hocks fotografeerde zichzelf in eigengemaakte surrealistische en geestige decors. Ook staan er beelden, waarvan Shaslick Pieces, glazen voorwerpen geregen aan een spies, van Hans van Bentem en IRIS, een van de opvallendste is.
Op dit moment is er ook een kleine expositie van papierknipwerk. Daar zien we een ware papieren explosie geknipt uit verschillende achter elkaar hangende lagen papier van Charlotte McGowin-Griffin, geweldig! Even verderop hangt een dergelijk werk maar dan uitgevoerd in donkergrijs papier waardoor het een totaal andere uitstraling krijgt. In plaats van een uitbarsting lijkt het meer een zwart gat waar je in gezogen wordt. Bijzonder.

maandag 9 juli 2012

Zomerfestival

Nationaal Park de Kennemerduinen hield het afgelopen weekend een zomerfestival. Voor wie niet hoefde bij te komen van Roze Zaterdag was er gisteren nog van alles te doen. Zo liep ik zelf 's ochtends met een gezelschap en gids door Elswout om daarna voor een gezamenlijk ontbijt neer te strijken bij Kraantje Lek. Ik kom wel vaker in Elswout maar van een gids hoor je altijd wel weer wat nieuws. Zo weet ik nu dat er een parasollaantje bestaat waar de linden zo dicht op elkaar staan zodat de dames er vroeger, toen de mode nog een blank huidje voorschreef, zonder gevaar voor verbranding konden wandelen. De linden zijn trouwens zo geplant dat vanuit het huis de grootste exemplaren vooraan staan zodat er een optische dieptewerking optreedt die het park langer laat lijken. Sommige bomen zijn hol, (erg spannend voor kinderen) maar kunnen dat heel goed hebben omdat ze dan extra voedselstrengen ontwikkelen. En verder huizen er veel vleermuizen in deze linden.
Dat alleen al over het parasollaantje en zo babbelde onze gids bevlogen verder, ik weet nu dat er 81 soorten mos zijn in Elswout bijvoorbeeld (81!), dat er een bestraat pad is omdat de buren een gehandicapt kind hadden die ze in zijn rolstoel wilden rondrijden, dat er prachtige moshellingen zijn die erg veel onderhoud vragen, en dat er orchideeën groeien.
Na het ontbijt in Kraantje Lek bracht ze ons weer terug via Elswout en plakte er geheel voor eigen genoegen (en de onze!) nog een korte excursie aan vast.
Heerlijk zulke enthousiastelingen.

zondag 8 juli 2012

Roze zaterdag

'Ik dacht altijd dat homo's gewone mensen waren', mopperde een collega eens toen het carnavaleske karakter van de Gayparade ter sprake kwam. Gisteren liepen er in de Haarlemse parade genoeg gewone mensen mee. Motorrijders, gehandicapten, politieagenten, muzikanten, bejaarden, kunstenaars, verpleegsters, ordinaire types, enfin, een dwarsdoorsnede uit de maatschappij kwam voorbij op deze zonnige Roze Zaterdag. Plus nogal wat ongewone mensen inderdaad: transgenders, leernichten, travestieten, levend kunstwerk Fabiola en een groene mug! Terwijl ik dit schrijf besef ik dat wat voor de een gewoon is, voor de ander ongewoon kan zijn, tegen een groene mug bijvoorbeeld kun je heel vreemd aankijken maar die is voor Haarlemmers gesneden koek. En een man op plateauzolen van twintig centimeter vind ìk weer niet gewoon...Nou ja, morgen is het maandag en doen we allemaal weer gewoon.
Een groep geüniformeerde politieagenten ('Roze in blauw') gaven aan deze parade een serieus tintje net als de transgenders die met protestborden tegen Teeven liepen.  Hierdoor realiseer je je dan weer waar deze parade eigenlijk voor bedoeld is: kunnen zijn wie je bent.
Kunstenaar Jan Heijer liep samen met zijn collega's met de roze houten pump, die ook te zien was bij de Vijfhoekkunstroute, als ode aan hun overleden vriend Frank Stolvoort, tussen alle roze vrolijkheid een klein indrukwekkend monumentje.

zaterdag 7 juli 2012

I love Pink

Dolle boel gisterenavond in het Patronaat: na de succesvoorstellingen I love 84 en I love X-mas trad Theatergroep Eglentier gisteren op met I love Pink. Voor een zee van in het roze gestoken Haarlemmers, met een keur aan artiesten. Tja, wie trad er niet op kun je wel zeggen, in ieder geval was Karin Bloemen er in kamerbrede roze jurk. Ria Valk, die je niets maakte met haar 71 jaren. De Haarlemse Horecahelden bestaande uit El (van El en Ben de musical), Rolf (de echte) van Koops en Bianca van het Wapen van Bloemendaal (die een uurtje later rustig weer zonder enige sterallure glazen stond op te halen aan de overkant). Het Ampzing Genootschap was er en Diewertje Blok maakte haar zangdebuut. De burgemeester kwam uit de kast (al was het op video), Sinterklaas zong een lied en een tiental boomlange drag queens maakten de zaal onveilig met collectebussen. Want, dat zou je bijna vergeten, de opbrengst van dit feestje is voor Stop Aids Now. En natuurlijk waren daar de acteurs van Eglentier zelf, die niet onderdeden voor de 'echte' artiesten.
Hier en daar vloog de muziek iets uit de bocht of ging er een kleinigheidje mis, maar ach, wie stoorde zich daaraan op zo'n gezellige avond, iedereen brulde mee met roze hits als: Relax, YMCA en It's raining men.
Een passende vooravond van Roze Zaterdag.

vrijdag 6 juli 2012

Alles roze

Zo vlak voor Roze Zaterdag hult de stad zich in het roze. Brugleuningen en lantaarnpalen krijgen een roze jasje aan en zelfs Loutje krijgt een roze vest en draagt een roze tasje.
Sommige mensen gaan wel erg ver en passen zelfs hun fiets aan.

donderdag 5 juli 2012

Dorst!

De hortensia krult ervan, zo droog is het, ondanks geregeld voorspelde plensbuien.

woensdag 4 juli 2012

All together now

Hart, voorheen H'art, voorheen Haarlem-art, voorheen Muziekschool Zuid-Kennemerland, de Volksuniversiteit èn de Egelantier, als ik het allemaal goed heb bijgehouden, nodigt iedereen met muzikale ambities uit voor het gratis muziekfestival All together now. Deze hele week kun je meedoen aan allerlei muziekprojecten. Ik ging met een paar koorgenoten naar de workshop zang. Jammer dat er zo weinig mensen op afgekomen waren, maar ook uit een groep van zo'n tien man bleken Jolanda en Priscilla het beste naar boven te kunnen halen. Do wa diddy diddy klonk best professioneel na een half uurtje oefenen, al zeg ik het zelf.
Leuk initiatief van Hart en ook grappig om in de Muzenzaal een hele vroege Hannes Kuiper te ontdekken.
 

dinsdag 3 juli 2012

Het oog van de storm, deel 1

Zomerexpositie in de Vishal: 24 kunstenaars zijn twee aan twee gekoppeld. Ze tonen enkele werken die op de één of andere manier hun verwante verschillen tonen. Uiteraard werd dat een zeer diverse tentoonstelling. Onheilspellend: twee damesbenen met pumps onder een deken uitstekend, van Anet Pilon, (n.b. Don't worry genaamd). Dreigend: een schitterende foto van Corrie Swaak van een strandhuis in de duinen onder een donkere wolkenlucht. Onsmakelijk: een werk met duizenden dooie vliegen van het duo Startel. Luchtig: vier collages van portretten van Harm Geling. En indrukwekkend: de werken van Overmars en Schouten die heel goed uitkomen in het rare aanhangseltje aan de Vishal, ook wel kabinetje genoemd. Tot slot: in de etalage fraaie serene zoutsculpturen van Kees de Vries.
Leuke expo om even binnen te lopen. Er komt een deel 2 in augustus.
Op de foto 'Kostbaarder dan goud' van Willem Schouten.

maandag 2 juli 2012

Determineren

Ik heb gisteren een hele tijd in mijn plantenboeken zitten speuren, op zoek naar dit mooie blauwe plantje wat we in de duinen volop zagen. Het groeide zo mooi langs het pad, alsof we met slingers werden ingehaald.
Het was 'iets gewoons' volgens iemand uit mijn gezelschap, maar ook zij wist de naam niet. Ik ben nu uitgekomen op Slangenkruid.
 
Maar nu dit kleine roze plantje. Wie weet het?

zondag 1 juli 2012

Kennemerduinen

Tijdens een wandeling in de duinen staat ie daar zomaar tussen de struiken te gluren, dit jonge damhert. Sterker nog, hij liep op de mensen toe in plaats van op de vlucht te slaan. Het geeft het gevoel of je zelf over het hekje van de hertenkamp bent gestapt.