dinsdag 31 juli 2007

't Wed

't Wed , het spartelmeer aan de Zeeweg, bestaat 50 jaar. Een kleine expositie is te zien bij de Zandwaaier waar ook deze ansichtkaart te koop is.
Weet je het nog? Je moeder droeg de koelbox en de badspullen, je vader de stoeltjes en het luchtbed en zelf zeulde je met je emmertje en schepje. Heerlijk de hele dag in het water, zand in je badpak en bij het naar huis gaan nog een ijsje eten bij de kiosk. Dàt waren nog eens zomers!

maandag 30 juli 2007

Smutfish

Ik had Melle, de zanger van Smutfish al eens eerder zien optreden tijdens een huiskamerconcert. In die huiskamer waren meer mensen aanwezig dan gisteren bij zijn optreden in het Patronaatcafé. Onder de pakweg achttien toeschouwers waren er zo’n vijftien medewerker bij het Patronaat, en wij, als bijna buren, telden ook niet echt mee. Enfin, als het Patronaatcafé zich in de toekomst meer als muziekcafé wil gaan profileren trekken ze in het vervolg hopelijk wèl meer publiek. En de groep Smutfish verdient dat echt met hun sfeervolle ‘country-noir’ muziek.

zaterdag 28 juli 2007

De letter R

Een paar jaar geleden hield skatewinkel Revert een fotowedstrijd. Je moest iets doen met het logo van de winkel, een omgekeerde R. Oudste zoon wilde wel een skatevakantie winnen en kreeg inspiratie. Er werd druk gezaagd en geschilderd. Hij smeedde een plan en had twee handlangers nodig, Kees en Bob lieten zich overhalen. Op een vroege zondagochtend moest het gebeuren, ze hadden geen zin in pottekijkers. Acht uur ging de wekker, akelig vroeg voor een scholier. Om negen uur kwam Bob aanzetten, klaar voor actie. Een half uur later kwam Kees aanfietsen, steunend over het onmogelijke uur. Er moest nog eens beraadslaagd en weer overlegd. Toen de mannen uiteindelijk om een uur of elf naar de Grote Markt togen was restaurant Brinkman al volgestroomd met nieuwsgierige bejaarden die wel zin hadden in een verzetje. Niet echt prettig om met die brandende ogen in je rug een touw te moeten mikken. Na een keer of vijf gooien lukte het, maar bij het ophijsen bleef het touw vlak onder het doel steken en viel het plan enigszins in het water. Kees was druk in de weer als een volleerd fotograaf, hij was namelijk de enige met een vader met digitale camera. Een maal thuis bleek dat hij erin geslaagd was alle opnamen weer te wissen en toen bleef alleen deze ene foto over, genomen met een wegwerpcameraatje.Maar tóch, goed voor de tweede prijs!
En zeg nu zelf, met een standbeeld van Mulisch zou dit nooit gelukt zijn!

(Heeft iemand nog interesse in een paar snowboardschoenen van Revert, nooit gebruikt?)

donderdag 26 juli 2007

Serviesje

Ik snap mevrouw de Haas wel, die vanmorgen in de krant stond omdat ze haar poppenserviesjesverzameling aan de Ruyssenaers-Schenk Stichting geeft. Haar serviesjes zijn popperig klein en breekbaar en het valt niet mee om dat dan uit handen te geven. Maar aan de andere kant, het mooie van musea (en bibliotheken) is: je kunt overal van genieten en je hoeft er niets voor aan te schaffen, op te slaan of af te stoffen. Ideaal! En ik neem aan dat mevrouw de Haas levenslang gratis toegang tot haar collectie heeft.
Het rechter serviesje lijkt trouwens wel gemaakt voor Jopo de Pojo, het stripfiguurtje van Joost Swarte.
In de refter van het stadhuis tot 25 augustus.

woensdag 25 juli 2007

Galerie 37

Wat een tijdje geleden volgens mij niet eens zo heel lang de tentoonstellingsruimte van het Spaarnestad fotoarchief was, is nu alweer veranderd in een galerie waar kunstenaars uit de fotografie, mode en beeldende kunst exposeren. Het is een zogenaamde 40 euro galerie, waarbij kunst direct te koop is en via een regeling met 40 euro per maand kan worden afgelost.
Bijvoorbeeld dit schattige tas/objectje van Elke Lutgerink à 2950,- (dan ben je dus wel even bezig met afbetalen). Verder nog te zien: kleding opgebouwd uit draden door Merel Broers, foto’s van Femke Reijerman en een ietwat merkwaardige installatie van Claire Fons waarbij de overhemden aan haken mij wat aan een slachthuis deden denken.
Uit het Spaarnestadarchief hangen wat historische modefoto’s.
Entree gratis, dus ga gerust zelf eens kijken, Groot Heiligland 37.

dinsdag 24 juli 2007

Boekhandel Coebergh

Toen ik van de Havo kwam had ik geen flauw idee wat ik verder zou gaan doen. Ik belandde als verkoopster bij Boekhandel Coebergh aan de Gedempte Oude Gracht waar ik de romans onder mijn hoede kreeg. Boekhandel Coebergh was een gerenommeerde zaak, had naam opgebouwd als katholieke boekhandel en had dus veel klanten onder kloosters, priesters en theologische faculteiten. Ik was wel katholiek opgevoed maar had geen flauw idee van concordanties, bijbelvertalingen of enig geestelijk werk. In die tijd kwam het boek van Schillebeeckx uit: Jezus, het verhaal van een levende. Het was een regelrechte verkooophit, à 75 gulden of zo.

Stevige stappers

Nee, ik koop ze niet, hoewel ik ze wel heel grappig vind. Een variant op het glazen muiltje en nog regenbestendig ook!
Haast je naar de Schalm, voor € 14,- zijn ze van jou!

maandag 23 juli 2007

Jubileum

Niemand besteedt er enige aandacht aan, daarom doe ik het hier maar in mijn eentje.
Dit jaar is het volgens het bijgaande vlugschrift 60 jaar geleden dat de Leeszaal zijn 25-jarig jubileum vierde. In vergelijking met de 350 jaar van de Stadsbibliotheek toendertijd, was dat peanuts, maar het zorgde ervoor dat boeken niet alleen meer voorbehouden waren aan de elite.
Een belangrijke stap voorwaarts dus!

vrijdag 20 juli 2007

Wandelen

Vandaag is alweer de laatste dag van de vierdaagse. Geen denken aan dat ik daar ooit aan mee zou doen! Een wandelingetje, okee, maar 30, 40 of zelfs 50 kilometer en dan vier dagen lang….?
Wat ik dan weer wèl heb en vele vierdaagsewandelaars niet is een wandelstok! Zo’n mooie ouderwetse met plaatjes, die valt in de categorie tuttige souvenirs, waar ik dol op ben. Dat mijn wandelstok vele bergen heeft beklommen zie je aan de stevige ijzeren punt onderaan. In de tijd dat deze stok werd gebruikt kon je nog opscheppen met de emaille plaatjes van je vakantiedoel. Het bovenste plaatje komt uit Luzern en is gezien de kleuren ook het oudste. Daarna is de stok op reis geweest naar het Gardameer, een klein uitstapje naar Artis, verder naar Colmar, Le Grand Ballon (1427 m!), Riquewihr en als laatste, heel wuft naar Parijs.

donderdag 19 juli 2007

Stapeldicht

Ik had het fenomeen al eerder opgemerkt op diverse weblogs, maar vanmorgen stond er ook een artikel over in het Haarlems Dagblad. Het stapeldicht: neem een duik in je boekenkast en stapel met je boeken een gedicht. Dat viel nog niet mee. Mijn boekenkast leidde eerder tot resulaten die leken op dat spelletje dat je vroeger deed: in een kring papiertjes doorgeven waarop je een onderwerp opschreef, briefje omvouwen en doorgeven aan de volgende die er dan een werkwoord aan vastplakte enzovoort.

Of op het advertentiespel: in drieën geknipte advertenties door elkaar gehusseld oplezen, erg leuk toen ik negen was!

Geen gedichten van topniveau, wel een opgeruime boekenkast, tijd om uit te rusten in mijn tuintje!

Wasdag

Van alle huishoudelijke karweitjes is de was doen wat mij betreft het favoriete onderdeel. Je stopt alles in de wasmachine, zet hem aan en gaat een boek zitten lezen.‘Ik doe de was’ kun je dan in alle eerlijkheid tegen iedereen zeggen. Als de was is uitgedraaid komt het leukste onderdeel: de was ophangen. Geen droogtrommel voor mij, duur, milieuonvriendelijk, maar eigenlijk wil ik dat ophangen gewoon helemaal niet missen. Grote donkere shirts komen aan de waslijn (donker droogt het snelst, wist u dat al?), sokken, onderbroeken en ander klein spul aan het droogrek. Vervolgens zet ik mij (weer met boek) achter het raam om de was in de gaten te houden. Op een ronduit zonnige dag hoeft dat natuurlijk niet, maar er zijn veel twijfelgevallen. Het wil zelfs nogal eens voorkomen dat, bij het betreden van de tuin met de wasmand onder mijn arm, de eerste druppels al vallen! Aarghh! Dan wordt het een dag met alles aan het droogrek hangen (dat hangt veilig onder het balkon van de bovenburen), uit het raam loeren of het alweer droog wordt, en zoja, de grote spullen alsnog aan de waslijn te knijperen. Dan op wacht en bij het zien van de eerste druppels weer naar buiten sprinten om de boel te redden. Ja, dat zijn vermoeiende dagen. Maar op een zonnige winderige dag, als het ‘onder je handen droogt’ zoals mijn bovenbuurvrouw altijd zei, dan is het heerlijk oogsten van de lijn. Alles kastdroog, netjes even opvouwen en dan mooie stapeltjes maken voor in de linnenkast. Dan ervaar ik het voldane gevoel van de tevreden huisvrouw. En met een beetje geluk heb ik mijn boek ook uit!

dinsdag 17 juli 2007

Ja zuster, nee zuster

Dit blikje is van mijn oma geweest. Zij bewaarde daar veiligheidsspelden in en dat doe ik nu nog steeds.
Toen ik voor het eerst naar de film Ja Zuster, Nee Zuster keek was ik blij verrast! Daar was mijn blikje in een soort hoofdrol. De professor bewaarde daar namelijk zijn pilletjes in om de boze buurman te temmen! Het was natuurlijk niet echt mìjn blikje, maar toch! Het is trouwens een geweldig leuke film waarin alles klopt. Niet alleen appelleert het aan nostalgische jeugdgevoelens, maar het verhaal is grappig en vrolijk, de decors zijn precies net-niet-helemaal-echt genoeg, de kleuren zijn fantastisch, de liedjes wil je nog eens en nog eens horen en ga zo maar door. Leuk dat Hetty Blok (de zuster Klivia uit de TV-serie) nog heel kort in beeld verschijnt en verder zijn acteurs zoals Loes Luca, Beppe Costa en Paul de Leeuw gewoon helemaal geknipt voor hun rol. Het allermooiste is natuurlijk Paul Kooij als Buurman Boordevol, die zoals Loes Luca vertelt bij de ‘extra’s’, in zijn rol blééf als de opnames allang klaar waren!
DVD tip voor een regenachtige vakantiedag!

maandag 16 juli 2007

Duin en Daal

Gisteren is de expositie 100 Jaar Duin en Daal geopend. Aan de hand van oude ansichtkaarten (helaas niet de originele exemplaren maar uitvergrote scans) maakt de bezoeker een wandeling door het villapark Duin en Daal in Bloemendaal, ontworpen door Leonard Springer.
De tentoonstelling wordt aangevuld door de vazen van Mieke Mostermans. Zij groeide op vlakbij Duin en Daal en heeft zich laten inspireren door de Arts and Craft beweging van begin vorige eeuw. Ik kende Mieke's collages al, prachtig en kleurrijk, die zij maakt door oud werk te verscheuren en opnieuw te rangschikken. Voor de potten mengt ze soms stukjes porselein met plakjes klei, wat ook voor een collageachtig karakter zorgt. Vooral deze blauwe vaas met vissen vond ik erg mooi.
Ga zelf eens kijken: tot en met 2 september in Achter de Zuilen, de expositieruimte achter het gemeentehuis van Bloemendaal.

zondag 15 juli 2007

Het kleine huis

Ik kende deze klassieker nog niet, de tiendelige serie over Het kleine huis van Laura Ingalls Wilder. Het is fascinerend om te lezen over het pioniersleven in het Amerika van de negentiende eeuw. Niet alleen over de barre omstandigheden waarin het gezin leefde in een éénkamerwoning met zijn vijven, of zelfs een huis dat is ingegraven in de grond. Maar ook moest je van alle markten thuis zijn op het gebied van ambachten en landbouw. Hoe je mais verbouwt, koeien verzorgt, boter maakt, een konijn vilt, een eg maakt, scharnieren voor de deur van de blokhut, (en de hele blokhut zelf!) kaarsen maakt, het is duizelingwekkend wat een kennis deze mensen hadden om te overleven. Aan alle voorwerpen die ze maken, of gerechten die ze bereiden wordt evenveel liefdevolle aandacht besteed. Het wordt in detail beschreven in de boeken over Laura, het middelste dochtertje van het gezin. Het leven op de prairie kan nog zo onherbergzaam zijn, toch voert de sfeer van veiligheid de boventoon. Als iedereen in het houten huis is en het leertje van de deur naar binnen is getrokken waardoor er niemand binnen kan komen, voelt Laura zich behaaglijk en veilig.
Ik ben nu aangeland in deel vier, waarin het jongetje Almanzo de hoofdrol speelt. Hij woont op een rijke boerenhoeve, een groot verschil met de sobere omstandigheden waarin het gezin van Laura leeft. Toch wordt ook hier hard gewerkt en spaarzaam omgegaan met alles wat maar voorhanden is. (Trouwens geweldige boeken voor de zuinig aangelegden onder ons!)
Ik heb zo’n voorgevoel dat Laura en Almanzo elkaar later nog wel op romantische wijze zullen ontmoeten!

zaterdag 14 juli 2007

Borduurtrend?

Bespeur ik een trend? Of valt mijn oog er toevallig aldoor op?
In kringloopwinkels zie ik steeds vaker borduurwerkjes, ingelijst en wel te koop staan.
Iemand heeft er maanden van zijn (haar!) tijd aan opgeofferd en het heeft jaren boven de bank gehangen. Nu wordt het afgedankt en belandt het bij de Schalm.
Maar, als iets bij de Schalm komt is het ouderwets en niet meer in de mode.
Of wacht eens, het is natuurlijk retro!
Dus tòch een trend!

vrijdag 13 juli 2007

Vrijdag de dertiende


Voor sommigen een pechdag, maar voor ons een geluksdag: familieuitbreiding! Een prachtig meisje!

woensdag 11 juli 2007

Vakantietip

Voor de late beslissers hier een vakantietip!
Geen files, geen parkeerproblemen, rust en groen en dat alles op slechts, pakweg 100 kilometer vanaf de Randstad.

U vindt dit alles in de Beneden- en Bovendorpstraat in Zeddam!

dinsdag 10 juli 2007

Zoekplaatje

De onderste foto van de Gierstraat had ik al eens gebruikt op mijn weblog.
Van de week kwam ik een bijna identieke versie tegen in Susie's shopping guide van Haarlem.
Zoek de zeven verschillen!

vrijdag 6 juli 2007

Beelden

Dit is een bekend object voor Haarlemmers. Deze vijf pilaren die op de Grote Markt staan zijn gemaakt in 1990 door de Belgische kunstenaar Roger Raveel. De titel is: Hulde aan Frans Hals en Lieven de Key. Met de spiegels wil hij de omgeving een deel van zijn werk laten worden. Ze zijn aflopend in lengte en suggeren daardoor extra diepte, terwijl ze vanaf de andere kant gezien weer op één lijn komen te staan.

Ik vind ze wel leuk,deze kleurige totempalen waar Loutje op uitkijkt. Een modern accentje tussen stadhuis en Grote Kerk.

dinsdag 3 juli 2007

Mendel

Het is weer de tijd van diploma uitreikingen en eindexamenfeestjes.
In de tijd van deze foto was ik nog lang niet zover. Ik ging naar het Mendelcollege, een openbaring na de lagere school. Zòveel leerlingen, die dan ook nog eens, in mijn ogen, bijna volwassen waren! Heerlijk om niet meer één van de langsten van de school te zijn.
Het Mendel had zo zijn tradities. Elk jaar was er in oktober de Mendeldag, waarin je de leraar in een andere rol kon zien, pannekoeken bakkend achter een kraampje of muziek makend bijvoorbeeld. Op deze foto speelden de leraren toneel en je mocht om ze lachen, ook dàt was nieuw voor brugklassers!
Ik herken er nog maar een paar van: de man met de halve baard, vooraan, is volgens mij meneer Weetink (geschiedenis), daarachter, gezien zijn biologenbaardje mòet wel de handenarbeidleraar zijn die zich later bezig hield met de natuurtuin, Ton Engelman. De lange man daarachter, is dat niet pater Merx? En die vrouw met sluier, ja, dat is zuster Faustina (natuurkunde), ook zo'n icoon.