vrijdag 29 september 2017

Fietsenstalling

Iedere keer als ik mijn fiets stal in de ondergrondse stationsstalling denk ik: ha, er zijn plaatsjes onderin vrij zodat ik niet mijn fiets bovenin het rek hoef te hijsen. Maar steeds word ik teleurgesteld: er zíjn helemaal geen 11 plaatsen vrij onder, sterker nog, er is er niet één! Een medewerkster vertelde mij dat het al bijna een jaar duurt dat de informatie niet klopt. Zucht.

dinsdag 26 september 2017

In blue

Mooie film: In blue. Hoofdpersoon is Lin, een stewardess die, zo blijkt gaandeweg, tot haar spijt geen kinderen heeft en eigenlijk een nogal eenzaam leven leidt. Als ze in Roemenië in contact komt met een straatjongen komen haar moedergevoelens naar boven en wil ze zich over hem ontfermen. Nicu woont onder de grond en leeft van de prostitutie, hij leeft in een heel andere wereld. Of de goede bedoelingen van Lin bij hem aankomen is de vraag, de film heeft een open einde.
De film blijft boeien, met name door Maria Kraakman die de hoofdrol heeft.

zondag 24 september 2017

Badkamergalm

Het seizoen is weer begonnen en daarmee ook de Badkamergalm in het Badhuis op het Leidseplein. Vandaag met het duo Maarten Eysker en Roelof Ruis, gitaar met accordeon, een fijne combinatie. Veel nummers had ik al eerder gehoord bij de Open Badkuip, maar ze zijn erg mooi dus alleen maar leuk. Na de pauze trad Maarten op met Rob van Duuren op dobro.
De Badkamergalm is elke laatste zondag van de maand.
Ook leuk dat ik me zomaar in het gezelschap bevond van twee medetekenaars.

zaterdag 23 september 2017

Nazomer Nachtlicht

Petje af voor de organisatoren van het evenement Nazomer Nachtlicht in Elswout. We liepen achter een gids aan die zelf behangen was met een lichtjessnoer door een met waxinelichtjes verlicht bos. Die lichtjes aansteken alleen al is een enorme klus. Langs de route werden we verrast met verschillende optredens, ballet, zang of muziek. Niet alles was spectaculair maar zeker wel sympathiek. Een absoluut hoogtepunt was het uitzicht op het spiegelbeeld van de verlichte bomen in een beekje, alsof je rechtstreeks de aarde inkeek (een dieptepunt dus eigenlijk, haha).
Foto's maken onderweg mocht niet, daarom hierbij een foto van de sprookjesachtig versierde poort.

dinsdag 19 september 2017

Hoedjesdag

Vandaag is het Prinsjesdag en daarmee ook Hoedjesdag in de OBA, de grote Amsterdamse bieb. Al bezit ik dan geen hoed, ik wilde het toch wel eens meemaken, dus op naar Amsterdam. De eerste hoedjes die ik spotte zaten stevig op de hoofden van twee hoogbejaarde dames die hadden postgevat voor de ingang in het zonnetje. De dame op de rollator had een jagershoedje op en haar vriendin een veren gevalletje, beiden heel passend bij de dames.
Hoedjesdag in de OBA betekent een modeshow op de roltrap.Daar daalden steeds de medewerkers van de OBA of de leerlingen van het ROC af met een hoed van deze of gene ontwerper op. De show werd vakkundig aan elkaar gepraat door Dolly Bellefleur, helaas zonder hoed, maar wel zachtklingelend, want in een jurk behangen met lange kralen. We zagen hoeden van ontwerpster Astrid Schouten en Ina Schrama en van het textielcollectief Wij4en, die voor zover ik het kon zien slechts papieren hoeden maakten. De eerste hoed die afdaalde heette Prinsjesdag, een gestipte hoge hoed met gaten in de rand waarvan Dolly snedig opmerkte dat die stonden voor de gaten in de begroting. Wat we verder zagen varieerde van draagbaar tot uitzinnig, zoals een echte modeshow betaamt, allemaal erg vermakelijk. Persoonlijk was ik wel gecharmeerd van de hoeden die geïnspireerd waren op de hoge schoorsteenvegershoed.
Toen de show even stilviel wist Dolly het publiek zo enthousiast te krijgen dat er gedanst werd, drie dames met gehaakte baretten met kipjes erop draaiden wervelend rond, Dolly: 'jaa, K3 is in the house!'.
Nadat de groepsfoto gemaakt werd op het bordes werd iedereen vergast op koffie en Haagse bluf en bleek het kippentrio de derde prijs in de wacht te hebben gesleept. Toch had deze victorie een droevig tintje: 'Mijn man's kippenbedrijf moest geruimd en daarom hebben we deze hoeden gehaakt' vertelde de oudste. Tja, daar valt niet tegenop te dansen. De eerste prijs werd in de wacht gesleept door een grijze hoed met brede rand en uitzinnige doch stijlvolle opsmuk, gedragen door een klein blond vrouwtje. Ze vertelde dat ze de hoed kreeg voor haar verjaardag en dat die door vrienden in één avond in elkaar was gezet, de eerste en tevens laatste hoed die ze ooit maakten. Volgend jaar maak ik ook een hoed.

maandag 18 september 2017

023 Minuten

Gisteren deed Frenk van der Linden weer zijn interviewmarathon: 17 gasten werden 23 minuten ondervraagd, dan een paar minuten rust om even de benen te strekken en hup, door naar de volgende. Het was weer erg leuk, ik ben tenminste van begin tot eind gebleven wat ik niet van mezelf had verwacht. Het kon nu ook omdat het niet meer samenvalt met het drukke Korenlint en Open Monumentenweekend.
De gesprekken gaan natuurlijk niet alleen over de passies, ondertussen probeert Frenk nog wel iets meer los te krijgen uit zijn gasten. Af en toe speelt hij daarbij de psychiater: 'En waar komt dat vandáán denk je?' (over de faalangst van Viggo Waas) of: 'Wat was je memorabelste moment' of 'wat was jouw dieptepunt?' En zo krijg je toch de aardigste gesprekken.
Alzheimerspecialist Philip Scheltens vertelt dat hij het vreselijk vindt om bij zijn dementerende moeder op bezoek te gaan. Eddie B. Wahr vertelt langs zijn neus weg dat hij acute leukemie kreeg en Jan Slagter raakt geëmotioneerd als hij over zijn vader vertelt die in de Sint Bavo op het orgel speelde.
Opmerkelijk genoeg had Frenk maar één vrouwelijke gast tegenover zestien (!) mannelijke. 'Wat zou Freud dáárvan zeggen?' om met hemzelf te spreken. En dat is Sylvana Simons. Haar passie is dansen en verder vertelt ze: 'ik ben opgegroeid als enig kind maar mijn vader heeft buiten dit huwelijk nog 15 kinderen', ook niet bepaald doorsnee.
Je mocht geen foto's maken, dan maar wat tekeningetjes...

donderdag 14 september 2017

Vita

Een leuke energieke voorstelling: Vita. In een soort houten kubus met drie zijden dansen drie mensen een acrobatische circusachtige voorstelling. De kubus kan kantelen waardoor het decor af en toe ineens verandert. De begeleidende muziek doet aan Philip Glass' Koyaanisqatsi denken.
Een voorstelling die nergens verveelt, mede door de frisse uitstraling van de danseres die het stoute zusje is naast de twee grote mannen.

woensdag 13 september 2017

De Romanovs

Het is een ontzettend leuke vondst om voor de tentoonstelling van de Romanovs de expozaal van de Hermitage aan te kleden als een deftige winkelpassage. In de 'etalages' komen zo alle luxe artikelen uit die tijd goed tot hun recht. We zien juwelen, japonnen, vazen, het één nog fraaier en duurder dan het andere. Aan de overkant van de 'straat' is de aandacht gericht op de veranderende sfeer in het oude Rusland. De vakbonden doen hun intree, de bevolking roert zich. Tsaar Nicolaas, die op zijn 26e gekroond werd kan deze verantwoordelijkheid eigenlijk niet aan. Eigenlijk blijft hij dolgraag met zijn geliefde Alix en hun vijf kinderen gezellig thuis. Hij neemt verkeerde besluiten, wordt verkeerd geadviseerd en een fataal voorteken is al gegeven als bij de kroning de zware ambtsketen over zijn schouders op de grond zakt. De tijdgeest is hem tegen en hij geeft uiteindelijk de macht uit handen. Korte tijd later wordt het hele gezin op bloeddorstige wijze vermoord, het tragisch einde van de Romanovdynastie.
Een interessante periode uit de geschiedenis is op deze tentoonstelling zeer toegankelijk gemaakt.

maandag 11 september 2017

Kovacs

Ik baalde eigenlijk dat ik al zo lang geleden kaartjes had gekocht voor het concert van Kovacs in Caprera, want het weerbericht voorspelde weinig goeds. Bovendien spraken haar nieuwe liedjes me niet zo erg aan. Maar wat was het een goed concert. Alle liedjes klonken even goed, en haar oudere nummers al helemaal. Ze werd begeleid door een swingende achtkoppige band, wel een beetje pijnlijk dat ze de namen niet allemaal wist bij het voorstellen. Kovacs is sowieso niet een begenadigd spreker, maar alla, met haar stekelkoppie en sapperdeflapschoenen is ze wel weer erg eigen en op haar manier charmant. De regen viel uiteindelijk ook best mee en al met al hadden wij een prima muziekavond. Enige minpuntje was dat ik zo het concert van Nathalie Matteau miste die eindelijk weer eens optrad in het Patronaat.

zaterdag 9 september 2017

Baden

Gisteren zag ik de voorstelling Baden: een theatrale ode aan het Badhuis. Heel toepasselijk werd de voorstelling gespeeld in het Badhuis op het Leidseplein. De toon werd meteen gezet doordat de drie actrices via de ramen hun entree maakten, heel verrassend. De dames bleken badjuffrouw te zijn in het badhuis dat die dag zou sluiten en reageerden daar elk weer heel anders op. Het stuk was opgebouwd uit vrolijke sketches, soms bijna een beetje slapstickachtig, bovendien blijken de dames ook nog mooi te kunnen zingen. En aangezien ze steeds met badolie in de weer waren rook het ook nog heel lekker.
Erg leuk, zo'n toepasselijke voorstelling op deze locatie.

vrijdag 8 september 2017

Gezichtsbedrog

Het blijft leuk: je komt aanlopen en ziet een kleurige blob getekend op de stoep. Pas als je op het juiste punt staat zie je wat het voorstelt. Gezien in Zandvoort.

donderdag 7 september 2017

Collecte

Wat een deprimerende bedoening om collectant voor de kankerbestrijding te zijn in mijn wijk. In mijn straat deed driekwart niet open, hetzij doordat de bel het niet deed of niet gehoord werd of er zelfs helemaal geen bel was, hetzij doordat men dacht: ach het is maar een collectant (denk ik dan kwaadaardig). Van de wel openers was er een die zei 'niet aan dit soort dingen te doen', en een mevrouw die zei : 'ik zit te eten.' (Ja? Dus?) Van de goedwillenden had bijna de helft weinig tot geen geld in huis want betaalde alles met de pin. Tja, zo schiet het niet erg op natuurlijk.
Eénmaal schoot ik echt in de lach, en dat was toen Bello open wilde doen.

maandag 4 september 2017

Het zalig nietsdoen

Wat een prachtig museum: Kranenburgh in Bergen. Hier is momenteel de expo Het zalig nietsdoen te zien. Over een zestal zalen verspreid hangt werk van bijna dertig kunstenaars, alles met een link naar vrije tijd, niets doen. Meteen bij binnenkomst zie je een verrassend werk van Inge Meijer, blauwe parasols met strooien dakje hangen ondersteboven in de ruimte en sommige maken een soort sprongetje als je langs loopt. Goed om het zomers gevoel op te wekken. Verder naast foto's en schilderijen een installatie met ventilatoren: twee pingpongballetjesmachines die tegen elkaar spelen en een heel vervreemdend werk: Luminal van Matthijs Munnik. Je betreedt een kale ruimte waar je op een soort springplank blijft staan. Rondom je is alles licht wat gaandeweg verkleurt van rood naar blauw naar geel naar wit en waarin je bijna wordt opgezogen. Heel bijzonder.
Grappig zijn de beelden van Ryan Gander, een meisjesfiguur dat met haar handen tegen het raam naar buiten tuurt of een meisje dat op haar knieën naar een schilderij zit te kijken.
Het museum zelf is licht en ruim en heeft een winkel waarin ook een kunstuitleen is gevestigd. Er is een grote beeldentuin met onder andere spannende klimdingen van Chiel Kuijl. Ook leuk voor kinderen die trouwens ook heel goed vermaakt worden in Studio C, een plek waar ze aan de hand van opdrachten en een filmpje zelf aan de slag kunnen, erg leuk. Tot slot erg fijn dat je bij binnenkomst meteen een klein gidsje uitgereikt krijgt met alle info over de werken.

zaterdag 2 september 2017

Beeldentuin Heino

De beeldentuin van kasteel Nijenhuis is een soort dependance van museum de Fundatie in Zwolle. Hier kan het museum alle grote beelden kwijt in een mooi aangelegde kasteeltuin. Altijd prettig als kunst en natuur worden gecombineerd.
De grote zilveren bol van Ronald Westerhuis is een enorme blikvanger, maar ook de gestapelde meubelen van Frode Bolhuis waar je ook op mag klimmen. Verder zijn er een aantal werken die ook op Lowlands hebben gestaan: een triomfboog van Yasser Ballemans en een soort reuze Michelinmannetje van Tom Claassen. Ook 'onze' Hildebrandpersonages uit de Hout staan in de tuin.
Heel fijn dat je bij de entree meteen een looplijst/plattegrond krijgt.
Tot slot kun je ook nog het kasteel bekijken wat deels in oude luister is hersteld maar waar ook weer moderne kunst is te zien, Jan Cremer bijvoorbeeld.