maandag 31 maart 2014

Totem

Geen idee waarom het er staat maar vrolijk is het wel.
Gezien aan de Hagestraat.

zaterdag 29 maart 2014

Contemporary Matters

Ik wist al dat Hans de Bruijn kunstenaars en hun ateliers fotografeerde, maar hij blijkt niet de enige te zijn. In Galerie Contemporary Matters staat momenteel een tentoonstelling van hem en zes andere fotografen die dezelfde belangstelling hebben, allemaal op heel eigen wijze. Zo fotografeert André Smits de kunstenaars uitsluitend op de rug. Margriet Luyten fotografeerde kunstenaars op leeftijd en hing die naast portretten van de artiest in zijn jeugd (onder meer Armando en Ger Lataster). Piet van Leeuwen fotografeerde het atelier van Kees Verweij vlak voor het werd ontruimd en Twan de Veer (van wie de foto op de hier getoonde flyer is) maakte close-ups van de kunstenaar aan het werk. Interessante expositie, nog te zien tot 26 april.

vrijdag 28 maart 2014

's Nachts

Patronaat by night.
Net een poppenhuis waarvan de voorkant is weggeklapt.

donderdag 27 maart 2014

Schrijfles

Erg leuk om te lezen: Schrijfles van Nicolien Mizee. Het zijn oorspronkelijk columns voor NRC over de schrijflessen die zij gaf op de Volksuniversiteit in Haarlem. Spits en to the point en ondertussen steek je er nog wat van op ook, bijvoorbeeld de ijzeren wet van elk verhaal volgens Mizee: Iemand Wil iets, dat gaat Mis, en dan gebeurt er iets Anders.
Wat ik me altijd afvraag bij dit soort stukjes, hoe vinden de personen over wie geschreven wordt dat zelf? Herkent de onaangename Arthur zich in het verhaal? En hoe vindt Kar het dat ze als een wijdbeens onderuitgezakte reuzin van een vrouw wordt benoemd? Nou ja, To zal in elk geval blij zijn dat haar sprookje zoveel waardering oogst.

woensdag 26 maart 2014

Monoloog

'Hoe heette dat ook weer' zei de vrouw tegen haar vriendin, 'dat toneelstuk met al die vrouwen'. Haar vriendin keek haar niet begrijpend aan. 'Ja, je weet wel, Hanneke Groenteman deed mee en Loes Luca en die vrouw van het Journaal. Iets van kutpraatjes of zo'. 'Ooo' begreep nu de vriendin, 'je bedoelt de Vagina Monologen'.

dinsdag 25 maart 2014

37PK

Je ziet het niet vaak, een expositie van potloodtekeningen, maar in Galerie 37PK hangt momenteel tekenwerk van Pietsjanke Fokkema. Ze wordt geïnspireerd door een oude knopendoos die ze in haar bezit heeft en trekt de ronde vormen door tot het heelal. Heel aardig. Enkele objecten en punnikwerk completeren de tentoonstelling.
Ook leuk is de verkooptentoonstelling die er hangt, ofwel M2 kunst. Voor elk van de negen deelnemende kunstenaars is een m² beschikbaar om kunst aan de man te brengen met een maximale prijs van € 250,-. Zo zou je deze kleurige collage kunnen kopen van Ytje Veenstra.

maandag 24 maart 2014

Vrienden van vroeger en nu

Fredie Kuiper en Karin Snoep vormen samen De Brugmakers. Vorig jaar organiseerden zij het fantastische Lennaert Nijghfestival en dit jaar genieten ze nog even na met drie zondagmiddagconcertjes in het Rosenstock-Huessy huis. Gisteren was met Fred Piek en Steef de Jong alweer het laatste concert. Fred Piek (van Fungus en de Amazing Stroopwafels voor wie dat nog weet) zag ik vorig jaar ook optreden, prettige stem, aardige liedjes. Na de pauze Steef de Jong die toch echt alles in zich heeft om een beroemdheid te worden. Hij is zo muzikaal, heeft een prachtige stem en maakt hele geestige liedjes. Hij maakte alvast wat reclame voor zijn nieuwe operette Ludwig en zond ons heen na de gezellige meezinger: Allemaal alleen.
Als toegift zongen Fred en Steef samen met Fredie Kuiper een laatste ode aan Lennaert Nijgh: Verdronken vlinder.

zondag 23 maart 2014

The Grand Budapest Hotel

Perfect. The Grand Budapest Hotel is een pareltje van een film. Het verhaal, de decors en interieurs, de camerastandpunten, de humor, het is allemaal in een stijl die mij buitengewoon bevalt. Rustige symmetrische opnamestandpunten die doordat ze vaak wat bizar zijn niet saai worden. De kitscherige aankleding, de soms wat mierzoete kleurtjes, geweldig. Ook de sterrencast is grote klasse, hoewel ik de meeste nauwelijks of niet herkende (Jeff Goldblum als de notaris bijvoorbeeld en Harvey Keitel herkende ik alleen aan zijn stem).
Nog eventjes het verhaal: oude man vertelt aan een schrijver wat het Grand Budapest Hotel voor hem betekend heeft. Als jonge 'lobbyboy' beleefde hij fantastische avonturen met de flamboyante conciërge Mr. Gustave (Ralph Fiennes) die als erfgenaam van een rijke hotelgaste haar moordlustige zoon achter zich aan krijgt. Genoeg voor een film vol vaart en spitsvondigheden.
Enige kleine minpuntje: de oude en de jonge versie van de lobbyboy lijken in geen enkel opzicht op elkaar, toch niet helemaal perfect dus.
Van dezelfde regisseur zag ik Moonrise Kingdom, ook al zo'n topper.

zaterdag 22 maart 2014

Hollandse Luchten

Theatermakers Marjolijn van Heemstra en Sadettin Kirmiziyüz maakten de voorstelling Hollandse Luchten omdat zij zich afvroegen waarom vroeger iedereen op zijn achterste benen stond als het om Hans Janmaat ging terwijl tegenwoordig iedereen elkaar maar straffeloos beledigt. Uiterst actueel gezien de laatste uitlatingen van Wilders waar Sedettin in een enkel zinnetje aan refereert. Het stuk is een afwisseling van verhalen en kleine scènes.
Marjolijn vertelt over de acties die zij vroeger op school voerde tegen Janmaat, en over de buurvrouw die haar telkens in het trapportaal belaagt, met klaagzangen over 'die' buitenlanders. Sadettin, op zijn beurt, vertelt over de haattweets die hij steeds kreeg van iemand die zich Gekke Toon noemt.
Samen bezochten ze de weduwe van Janmaat. De vrouw bleek totaal niet verbitterd of vijandig te zijn, ze begroette hen zelfs met Salem (vrede), na één blik op Sadettin te hebben geworpen. Verwarrend, en zo is het ook verwarrend als Gekke Toon uiteindelijk een klein onopvallend vrouwtje blijkt te zijn dat dweept met haar schildpad.
Hoe nu verder is de vraag, actievoeren, negeren of de kop indrukken? Hollandse Luchten geeft het antwoord niet maar zet wel aan het denken.

vrijdag 21 maart 2014

Drakentenen

't Is toch even of je oog in oog komt te staan met een draak die met zijn tenen in het zand wroet.
Maar nee, we kunnen veilig het bos in, het is gewoon een ouwe beuk.

donderdag 20 maart 2014

Kenau, de film

Hij viel me niet tegen na alle mopperige recensies, de film Kenau. Je moet alleen geen historische documentaire verwachten. Het verhaal van Kenau, het manwijf, volgt vrij de geschiedenis van de strijd die Haarlem voert tegen de Spanjaarden in 1572. Daarnaast draait het verhaal ook om de relatie tussen Kenau en haar dochter Kathelijne die zich niet begrepen voelt door haar moeder. Ze heeft namelijk haar zus Gertruide op de brandstapel uit haar lijden verlost met een pistoolschot. Enfin, spektakel genoeg in deze film die mij beslist bleef boeien. Alleen jammer dat er nauwelijks iets herkenbaar Haarlems in te zien is en ook zijn alle volmaakte parelwitte tanden van de acteurs niet bepaald geloofwaardig.
Ik hoorde dat historicus Els Kloek zich blauw had geërgerd aan de scène waarin de vrouwen zich bloot op de muur vertoonden om zo de Spanjaarden in de val te lokken (historisch totaal niet aannemelijk) maar dat vond ik nou juist wel weer grappig.

woensdag 19 maart 2014

Stem

Mijn stem heeft ie in ieder geval voor de geestigste poster van deze verkiezingen, de Actiepartij, met Pieter Vonck to the rescue...! 

dinsdag 18 maart 2014

Helsinki

Na haar lezing over Barcelona een paar weken geleden in de bieb vertelde Suzanne Roelofs gisteren over Helsinki. Voor de gebouwen hoef ik er niet heen weet ik nu alhoewel de Rotskerk iets bijzonders is. Van buiten een soort vliegende schotel, half in een stuk rots geland en van binnen een knusse grot met een glazen plafond en ook nog met een geweldige akoestiek.
Ondanks dat de gebouwen niet mijn kopje thee waren was het toch weer erg leuk om naar Suzanne te luisteren, zoveel weet zij te vertellen over architecten, stromingen en details. Deze keer liet ze ook het een en ander aan Fins design zien. Een voorbeeld daarvan is de Fiskar schaar (uit 1967) met het oranje handvat, bekend in waarschijnlijk elk huishouden. Mijn exemplaar is een beetje opgelapt, het zal wel geen echte Finse Fiskar zijn.

maandag 17 maart 2014

Zilverwerk

Nu te zien in de vitrine van de bieb bij Coffeestar: zilverwerk van Frans Meijer. Frans maakt strakke zilveren objectjes, olielampjes, een kandelaar, armbanden. Over zijn werkproces vertelt hij in zijn blog: Dagboek van een zilversmid.
Niet van zilver maar ook erg leuk zijn de hangertjes die hij zaagt uit oude singletjes.

zaterdag 15 maart 2014

Vogelgeluiden op Elswout

Dat valt nog niet mee, vogelgeluiden herkennen als er drie vogels tegelijk aan het kwinkeleren zijn, een medewandelaar door droge bladeren aan komt ritselen en er een vliegtuig overkomt. Niettemin was de vogelexcursie van het IVN een plezierige ervaring. Het leek me slim om bij de gids met de opvallendste oren aan te sluiten, en hij wist er inderdaad wel het een en ander vanaf. Hij wees ons om te beginnen al op een stel buizerds die in de lucht rondzweefden, nooit geweten dat dát nou buizerds waren. We hoorden vervolgens de boomklever ('wietwiet') en de vink ('pink, pink, pink') die allebei te vinden zijn op een eigen stuk van Elswout. IVN had aan het begin van de excursie heel attent kijkers uitgedeeld zodat wij de vogels met eigen ogen konden waarnemen. En zo kon ik daar de holenduif zien, de slobeend en de groenling. Verder heb ik de kwikstaart slechts zien wegvliegen en de heggemus helemaal niet kunnen ontdekken. Vooral in het begin voelde ik mij net Hans Dorrestijn die ook nooit wat zag: 'Waar dan, waar dan?'
Andere waarnemingen (zoals dat zo echt heet) van deze dag zijn drie reeën (waarvan de gids helemaal in vervoering raakte) en twee eekhoorns, die ik op mijn beurt weer zeer schattig vond.

vrijdag 14 maart 2014

Ik sta op wacht

Dienstplicht. Weet u het nog, vijftigers en ouder? Oma vertelt. De oudste twee zonen van een gezin waren de klos en moesten 'onder dienst'. Dat betekende haren kort knippen en zondagavond in je uniform de trein in om naar de kazerne te gaan. Soldatenkistjes, marcheren met bepakking en slapen op de hei. De stations boden vrijdags een heel andere aanblik als de soldaten in uniform weer naar huis gingen en opgewacht werden door hun liefje. Later hoefden de haren niet meer geknipt en mocht je in je eigen kleren naar huis. Nog weer later werd de hele dienstplicht afgeschaft.
Het lijkt zo kort geleden maar mijn kinderen hebben geen idee waar ik het over heb.
Ansichtkaartje uit de jaren zestig.

woensdag 12 maart 2014

Pelgrimeren kun je leren

Zou ik haar nog herkennen vroeg ik me af, zonder Theo en Theatandjes en zoveel jaar later? Maar alleen al aan de doorgerookte grogstem herken je Tosca Niterink. Gisteren stond ze, samen met vriendin Anita ('Annie') Janssen in de bieb om te vertellen over hun wandeltochten. De dames bewandelen al jaren samen langeafstandspaden, Tosca schrijft daarover in NRC, Annie maakt de foto's.
Hun verhaal is opgewekt en rommelig, daarbij bijgestaan door een als immer haperende geluidsinstallatie. Deze keer liet ook de verbinding met de laptop het constant afweten, wat keer op keer tot de kreet 'Winston!' leidde, waarop de technische barman weer kwam opdraven. Later verzekerden de dames de bibliotheekmedewerkster dat het helemaal niet erg was, zo bleven ze zelf bij de les en konden weer eens improviseren.
Enfin, de avond verliep gezellig. Tosca vertelde dat ze bij de allereerste wandeling, van Amsterdam naar Haarlem, al na 5 kilometer haar teen brak, 'goddank', want toen was ze nog niet zo besmet met het wandelvirus. Langzaam maar zeker beviel het wandelen echter steeds beter en nu hebben de dames de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella al twee keer gelopen, de laatste keer vanaf Granada. Tosca vertelde smeuïg over hun belevenissen en de ontmoetingen die ze onderweg hadden en las stukjes voor uit hun boek: Klimmen naar kruishoogte. Annie voorzag de korte filmpjes van droog commentaar: 'het was niet alleen maar mooi weer' (beeld van gietende stortregen) 'en dan loopt daar een lint van gekleurde quasimodo's' (beeld van wandelaars met rugzakken en poncho's). De trailer van het boek geeft een idee, klik hier)
Het volgende project van de dames is een roeitocht over de Ganges ('we zijn dol op India, maar zo hoef je niet steeds al die schoolkinderen van je af te slaan'), we zullen er ongetwijfeld weer over kunnen lezen in NRC.

maandag 10 maart 2014

Nebraska

In de film Nebraska denkt Woody Grant, een man op leeftijd die af en toe wat warrig begint te worden, de prijswinnaar te zijn van een miljoen dollar. Het is hem niet uit het hoofd te praten dat het slechts een reclamestunt is en hij is er zeer op gebrand de prijs persoonlijk op te halen, desnoods te voet, want hij mag geen auto meer rijden. Zijn zoon Dave kan dat niet aanzien en besluit dan maar pa zelf naar Lincoln te brengen, zodat hij met eigen ogen kan zien dat de prijs nep is. Tijdens hun trip doen ze onderweg de geboorteplaats van Woody aan en raakt Woody bijna beroemd als er bekend wordt dat hij een 'miljonair' is.
De personages in de film zijn bijna weerzinwekkend, een kijvende echtgenoot, twee apathische neven, een kluitje broers zwijgend voor de televisie en alle klanten in de bar. De steden waar ze doorheen rijden zijn om deprimerend van te worden, een en al beton en asfalt, maar toch blijft de film boeien en is af en toe ook erg komisch. Zoon Dave zorgt op het laatst nog voor een feel-good moment waardoor je toch tevreden de zaal verlaat.

zondag 9 maart 2014

We are the best

Aardige film over puberperikelen: We are the best van Lukas Moodysson. De film speelt in 1982 als de punkmuziek al bijna uit de mode is. Twee meisjes van dertien, (die er wel heel erg als jongetjes uitzien) gaan toch een punkbandje opzetten, voornamelijk  omdat ze geen instrument beheersen. Zoals alle meiden van dertien vinden de hoofdpersonen iedereen stom, horen ze niet bij de groep en liggen ze in de clinch met hun ouders. Innemende sfeerbeschrijving van het leven van tienermeisjes en levensecht geacteerd.

zaterdag 8 maart 2014

Hollandse vrouwen

Leuke activiteit van de bieb vandaag op vrouwendag: een lied- en poëzieprogramma over Hollandse Vrouwen, gecombineerd met een high tea.
Renee Harp, sopraan en Anneke Volbeda op piano brachten een selectie van veelal middelnederlandse liedjes en Lidwiene Vermeij droeg haar gedichten voor.
Gecombineerd met heerlijke hapjes was dat geen gekke manier om de zaterdagmiddag door te brengen. Het servies was te koop en dat vond ook gretig aftrek.
Ideetje, binnenkort bibliotheek annex porseleinwinkeltje?

vrijdag 7 maart 2014

Kenau de opera

Mylou Frencken als Kenau. Ik zou het zelf niet zo gauw verzinnen maar de blonde vrouw met de liefelijke uitstraling speelde haar rol met verve. Gisteren in de Lichtfabriek was de première van Kenau de Opera, een project van Zangstudio Haarlem. Het toneel was opgesteld als catwalk, handig, vond mijn vriendin M., dan kan iedereen degene zien waarvoor hij komt, doelend op het grote koor van Haarlemmers dat meezong. De tekst was niet allemaal even goed te verstaan, maar het was wel duidelijk dat Kenau een vrouwenvendel wilde organiseren om daarmee te strijden tegen de Spanjaarden. Dat gaat haar in eerste instantie goed af, vooral de scène dat de vrouwen zich wapenen met emmers en pannen, geeft goed de illusie weer van kokende pek van de torentransen smijten. Het Kenaulied, dat mijn eigen koor ook zingt, maar dan een stuk eenvoudiger, werd erg mooi uitgevoerd.
Verder gedenkwaardig: de muziek en de vele geluidseffecten, het fanatieke gezicht van de dirigente die zich geweldig inleefde en de vrouw in het koor die een dikke sigaar 'opstak' zodat, zoals ze ons later vertelde: men snapt dat ik een man ben, want ik zing mee met de mannenpartijen.

woensdag 5 maart 2014

Ochtendgloren

Bavo in het maartse ochtendzonnetje.

dinsdag 4 maart 2014

Moderne architectuur in Barcelona

Wegens groot succes vorig jaar geeft Suzanne Roelofs weer drie lezingen in de bibliotheek over architectuur, deze keer over drie buitenlandse steden. Gisteren was Barcelona aan de beurt, een stad waar ik al vaker ben geweest, maar nu ik er Suzanne over heb gehoord weet ik dat ik er toch nog een keer heen moet om alles te zien wat ik nog gemist heb.
Gelukkig heb ik wel met eigen ogen de 'vis' gezien van Frank Gehry, bedoeld als een soort wegwijzer naar het Olympisch dorp tijdens de Spelen van 1992. De vis, die zo'n 50 meter lang is, is ontworpen aan de hand van nieuwe spraakmakende computerprogramma's en zichtbaar vanaf de verschillende stranden.

maandag 3 maart 2014

Fiets- en wandelbeurs

Dit weekend namen we een kijkje op de fiets- en wandelbeurs in de Rai. We waren niet de enigen. Er is, op zijn zachts gezegd, nogal wat belangstelling voor met name wandelen. Een grijze massa dromde rond de kraampjes, tasje op de rug, de wandelschoenen alvast aan.
Bij de fietsafdeling was er heel handig een fietsparcours uitgezet waar je allerlei rijwielen kon uitproberen. Een jonge vrouw stepte vrolijk voorbij, twee oudere mensen tuften ingespannen op een tandem achter haar aan. Een man op een ligfiets raakte uit de bocht en moest door een begeleider rechtop worden gehouden, als een klein kindje dat leert fietsen. Even later zagen we hem met een verzaligde lach op zijn gezicht weer langskomen, zijn begeleider er op een drafje naast, kijk mama ik fiets los!
We kwamen thuis met een tas vol folders die nu allemaal moeten worden doorgeploegd.

zondag 2 maart 2014

Photo clash in Hutspot

Hartstikke hippe winkel: Hutspot, aan de Rozengracht 204 in Amsterdam. In het grote pand kun je koffie drinken, met je laptop ergens aan een tafel werken, die tafel kun je vervolgens ook weer kopen, je kunt er terecht voor brillen en kleding en je kunt er opgezette dieren kopen. Alles ziet er ook nog eens smaakvol uit. Echt iets van deze tijd want de afzonderlijke onderdelen worden allemaal door andere ondernemers gerund.
Gisteren werd er ook nog een evenement georganiseerd door Converse, die van de basketbalschoenen. Publiek kon een foto twitteren waar vervolgens een aantal kunstenaars mee aan de slag gingen om deze te verfraaien, de live versie van een filter over je foto gooien. Leuk idee en het gaf een hoop reuring in de tent.


zaterdag 1 maart 2014

Boekengala

Gisteren vond het Haarlemse Boekengala plaats. Nou ja, Boekengala, dat is wat teveel gezegd, ik zag zelfs een joggingbroek voorbijkomen. Mijn eigen paillettenstropdas was nog het meeste gala geloof ik. Alhoewel het rode kanten jurkje van Judith Uyterlinde ook een plaatje was. Zij was dan ook de gastvrouw van deze avond.
Na een welkomstwoordje van Rob Luckerhof, een praatje van Cornelis Mooy (onverwacht geestig: 'Ze vroegen mij het kort te houden en het hoefde nergens over te gaan') en twee gedichten door Nuel Gieles introduceerde Judith wonderkind uit de jaren zestig Lev Bont die een stuk voorlas uit zijn boek Theo Bee. Hierna hield ze een kort interview met Renate Dorrestein die nooit verlegen zit om een anekdote en met Joost Zwagerman over zijn nieuweling Americana (1200 bladzijden!). Het programma werd verder verluchtigd door Mylou Frencken met een paar geestige liedjes. Samen met Dorine Wiersma zong ze, toepasselijk op een boekengala, een 'ode' aan het Antiglamourboek van Carice van Houten en Halina Reijn (klik hier als je het wilt horen).
(Vergeet ik nog helemaal het Ampzing Genootschap te noemen, maar ja, zij zijn zo immer overal aanwezig dat ze daardoor bijna niet meer opvallen).
Ja, en toen was het tijd voor het bal. De stoelen werden opgeruimd terwijl het publiek een glaasje champagne nuttigde en de beentjes konden worden losgegooid op muziek van Vic van de Reijt. Zijn muziekkeus was prima voor het middelbare publiek, evergreens uit de jaren vijftig, zestig en zeventig en er werd ook best druk gedanst, maar al snel leek het feestje toch op een schoolfeestje uit je jeugd. Waar bleef toch die ene leuke jongen en iedereen leek om twaalf uur thuis te moeten zijn. Nee, en van decors van de muren trekken om twaalf uur zoals bij het echte boekenbal was natuurlijk helemaal geen sprake.