zaterdag 31 januari 2015

Tevreden klanten

Het is zaterdagmiddag, het is druk in de bieb. Het is aanpoten achter het inlichtingenbureau voor de bibliotheekmedewerkster maar ze heeft veel tevreden klanten.
Een kersverse moeder legt tevreden een boek op de wandelwagen waarin haar kindje slaapt. 'Zo', zegt ze tegen haar man, 'zijn eerste boekje geleend!', helemaal glimmend bij deze mijlpaal, je zou er bijna een foto van maken.
Een engelachtig jongetje laat trots de stapel alfabetplankjes zien die hij hoogstpersoonlijk tussen de boeken heeft uit getrokken. 'O, heeft hij dat allemaal gedaan? We gaan meteen naar huis', zegt zijn moeder schuldbewust. Het jongetje lacht blij.
Een mevrouw jubelt: 'Wat heerlijk dat jullie vandaag open zijn, en zondag ook nog! Dat  is nou weer het voordeel van de crisis, iedereen gaat extra service geven.'
Heerlijk al die tevreden mensen.

vrijdag 30 januari 2015

The Theory of everything

Geen must, maar wel een boeiende film: The Theory of Everything, het verhaal over de liefde tussen de bekende natuurkundige Stephen Hawking en Jane Wilde.
Als student wordt bij Hawking een slopende progressieve spierziekte geconstateerd en zijn levensverwachting is twee jaar. Toch trouwen de twee en krijgen zelfs drie kinderen. Hawking blijkt intussen een briljant en beroemd geleerde. Gaandeweg wordt het huwelijk sleets en bezwijkt Jane voor de charmes van haar koordirigent en Hawking voor Elaine, zijn hulp en verzorgster. Toch blijven zij met elkaar bevriend. De echte Hawking is inmiddels 72 en nog steeds actief in zijn vak.
Eddie Redmayne speelt de aan een rolstoel gekluisterde Hawking natuurgetrouw en ook Felicity Jones is overtuigend.
Je vraagt je wel af hoe het komt dat iemand met zo'n korte levensverwachting zo oud wordt. En hoe is het om in zo'n lijf te leven dat niets meer wil, Hawking kan zelfs niet meer spreken na een longontsteking. De film geeft hierop geen antwoord, maar wel blijkt Hawking een man met humor te zijn die kennelijk plezier in het leven behoudt.

donderdag 29 januari 2015

Eng!

Glazenwasser op het dak van het Haags Gemeentemuseum.

woensdag 28 januari 2015

Emo Verkerk

Er was nog meer te zien in het Gemeentemuseum van Den Haag behalve Rothko. Ik zag de expositie van Emo Verkerk. Zijn schilderijen zijn soms wat kinderlijk klungelig, zo te zien snel geschilderd met een wat droge kwast. Maar ook fris en origineel en met soms een geestige toevoeging. Zo kreeg het portret van Iannis Xenakis een mond van een platgeslagen plastic dop en Shakespeare een snavel van twee houten plankjes, erg grappig. Verkerk maakt ook sculpturen, vaak vogels, die nogal flodderig in elkaar geflanst lijken te zijn, wat juist weer de charme is.
Tot en met 15 februari te zien.

dinsdag 27 januari 2015

Rothko en Mr. Darcy

Vandaag naar Den Haag om het veelgeroemde werk van Mark Rothko te bekijken. We waren niet de enigen...  Niet erg want ik vond het niet zo spectaculair als ik had verwacht.
Leuker vond ik de expositie over 19e-eeuwse kleding, mooi opgesteld in een passend fotodecor. Deze mode is nog steeds een inspiratiebron voor ontwerpers als Jan Taminiau, Vivan Westwood en Erwin Oudshoorn. Daarom zijn van hun hand zijn dan ook verschillende stukken in deze expositie opgenomen.
Op beeldschermen draaiden heel passend filmfragmenten van kostuumfilms als Eline Vere en Pride and prejudice en eigenlijk verwachtte je elk moment Mr. Darcy in de gang tegen te komen.

maandag 26 januari 2015

Doggie in the window

In de etalage bij Rieks Swarte, deze twee leuke handpoppen. Ik heb ze vast wel eens in het theater gezien, geen idee meer bij welk stuk.

zondag 25 januari 2015

De magie van helderheid

In de Vishal exposeren vier kunstenaars die volgens de flyer allemaal iets met het begrip helderheid hebben. Marinus Fuit met zijn herkenbare kleurige strakke schilderijen met helderblauwe luchten. Van Wout Berger, met grote foto's van water, snap ik het verband iets minder en van Lucassen, met tekeningen, helemaal niet. Maar van Jeroen Hennema staan er een paar zeer heldere objecten. Wat te denken van deze schaar? Of de contouren van een stad, bijna een klare lijntekening. Of van een variant op de bekende Kus? Prachtig!

zaterdag 24 januari 2015

Halte Schoten

Vandaag geopend: de tentoonstelling Halte Schoten, over het vervoer in de vroegere gemeente Schoten. Heel toepasselijk reed er een bijna antieke NZH-bus voor, een grijze Leyland als ik het goed zeg, uit 1966, met daarin medewerkers van het NZH museum en van de Stichting Historisch Schoten. De heer Schaap, oprichter van het museum, opende de tentoonstelling door het luiden van een oude trambel, ooit uit de stortbak gered door de heer Wieringa.
De expositie bestaat uit 19 panelen met feitjes en foto's (mooie oude straattaferelen en aardig wat busongelukken) en een vitrine met oude toegangskaartjes en de betreffende bel. Genoeg om je een half uurtje mee te vermaken.
Na de opening mochten de aanwezigen mee om een tochtje met de bus te maken. Nostalgie! Die groene bankjes! Die bagagenetten! Die versnellingspook! Die trektouwtjes!
De tentoonstelling is tot 14 maart te bezichtigen in bibliotheek Noord tijdens openingstijden.

vrijdag 23 januari 2015

Sue the Night

Ik had haar al eerder 'ontdekt', bij de Haarlemse Helden: Sue the Night, de band van Suus de Groot. Toen trad ze op met twee meisjes. Gisterenavond in het Patronaat met een fiks uitgebreidere band. Van de violist en de blazers hoorde ik niet zoveel, maar van Suus zelf wel. Ze heeft een prachtige heldere en krachtige stem die ze uitstekend beheerst. In een uitverkochte kleine zaal presenteerde de band het debuutalbum Mosaic. Mooi!
Het voorprogramma was ook de moeite waard: Midas, een jonge zanger met een aantrekkelijk seventiesgeluid.

donderdag 22 januari 2015

Vodden!

Weten jullie nog wel, beste vijftigplussers, dat het vroeger druk was aan de deur? De melkboer en de bakker kwamen langs, de scharensliep en de schillenboer. De man met een koffer met schoenveters en garen en band. En de voddenboer, in mijn tijd niet meer achter de handkar maar op zijn bakfiets. De kreet Vodduuuh! kan ik me nog goed herinneren.
Dit plaatje komt uit het schoolboekje Nog te klein van Paul van Ipenburg. Geschreven in 1955, heerlijk tuttig en nostalgisch.

woensdag 21 januari 2015

Ode aan Marten Toonder

Wat een geestige blikvanger: Ode aan Marten Toonder, bank annex herdenkingsmonument. Op de top van de obelisk staat Tom Poes bovenop een bol bekleed met het o zo herkenbare ruitje van Ollie B. Bommels jasje. Rond de obelisk staan verschillende figuren uit de strips van Marten Toonder. Ik herken ze niet want ik was nooit zo'n fan. Maar het beeld is erg leuk.
Gemaakt door vier Rotterdamse kunstenaars (de Artoonisten) en te vinden in Toonder's geboortestad Rotterdam vlakbij de Markthal.

dinsdag 20 januari 2015

Markthal Rotterdam

Markthallen zijn helemaal hip. Niet alleen Amsterdam heeft Hallen maar ook Rotterdam. Op de plek waar de kubuswoningen staan, het potlood en de bibliotheek, staat nu ook het spectaculaire marktgebouw. Een grote omgekeerde U met in de poten van de U woningen en in in de hal zelf restaurants en kookwinkels. Vergaap je even aan het plafond.

 En het uitzicht...

maandag 19 januari 2015

Wild art

Wild art is kort gezegd alles wat niet in het gewone kunststraatje past en gemaakt is met oog op een esthetisch effect. Het is een buitengewoon rekbaar begrip. In het kloeke fotoboek Wild art staan voorbeelden van graffiti en straattekeningen, maar ook kunst gemaakt van afval (een olifant gemaakt van oude beeldschermen) en eten (de vleesjurk van Lady Gaga). Verder een auto in de vorm van een banaan, schilderijen gemaakt door dieren, een gebouw in de vorm van een levensgrote mand. In het hoofdstuk gewijd aan lichaamskunst zie je een gespleten tong, vleeshaken, scarfing en nog meer engs. Verder in het boek nog een hond met een tijgerprintje, bizarre gebouwen, XXL kunst (Mount Rushmore) en nog veel en veel meer.
Een boek met een hoog 'Jeetje moet je dit zien' gehalte:Wild art van David Carrier.
Op de foto wat 'normalere' buitenissige kunst: een kroonluchter van winegums en voedselversierkunst van een Thaise kok.

zaterdag 17 januari 2015

Harem

'Heeft u ook boeken over harems?' De jongeman die dat vroeg kon zelf wel een nazaat uit een harem zijn met zijn exotische uiterlijk. De medewerkster achter de balie van de bibliotheek zocht in haar computer. 'Ik vind hier een boek over een Marokkaanse harem, is dat je bedoeling?'. 'Nee, met Marokkanen heb ik niet zoveel, heeft u niks anders?' Hij wipte heen en weer op de ballen van zijn voeten en schoof zijn petje wat naar achteren. De vrouw had iets gevonden en nam hem mee naar de kast. 'Ik ben zelf van Turkse afkomst', zei hij 'en in Turkije is een serie op tv over een harem, een soort Goede Tijden, Slechte Tijden'. De medewerkster haalde een boek uit de kast. Onder een afbeelding van een vrouw met ontbloot bovenlijf stond met grote letters het woord harem. 'Jaja, zoiets zoek ik', zei de jongeman, 'alleen jammer van het plaatje'. 'Boven staat er ook nog iets' zei de vrouw en ze loodste hem mee de trap op. 'Een harem is toch een man met heel veel vrouwen?' vroeg hij voor de zekerheid. 'Ja, zo'n beeld heb ik er ook wel bij antwoordde de vrouw en in een opwelling zei ze 'lijkt het je wat?'. 'Ja, nou! Dat wil iedere man toch wel' glunderde de jongen. 'Maar je moet ze wel allemaal onderhouden hè' zei de vrouw praktisch. 'Nou ja, als je rijk zou zijn...', zei de jongen. Je zag hem al wegdromen. 'Nee, dit boek hoef ik niet, ik neem die andere wel'. 'Succes' riep de vrouw nog met een glimlachje. Met het boek onder zijn arm liep hij weg, zijn tred was veerkrachtig, zijn hoofd in de wolken.

vrijdag 16 januari 2015

Onder het hart

In Onder het hart speelt Kim van Kooten de vlinderbiologe Masha Vliegenthart die dolverliefd wordt op Luuk, gespeeld door de Belgische Koen de Grave. Ze zijn net een paar maanden samen (gedwarsboomd door een nukkige puberdochter) als het noodlot toeslaat, Luuk blijkt een hersentumor te hebben en heeft niet lang meer te leven. Ineens liggen de onderlinge verhouding heel anders.
Kim is altijd een lust voor het oog maar dat kon ik van haar amant niet zeggen, ik vond het ook geen geloofwaardige combinatie. Bovendien kon ik hem slecht verstaan. De film is best boeiend maar raakt niet echt.
Maar een mooi stukje is als allen de euthanasieverklaring moeten ondertekenen (ook de kinderen, is dat gebruikelijk?) enfin, dan snikt jongste dochter: 'ik heb nog niet eens een hándtekening!'

donderdag 15 januari 2015

Het puttertje

Een dikke pil van ruim 900 bladzijden: Het puttertje van Donna Tartt. Ik heb het met plezier uitgelezen dus dat zegt wel iets over het boek.
Theo Decker speelt de hoofdrol in het boek. Hij is 13 jaar oud en woont met zijn moeder in New York. Als zij een museum bezoeken is er een enorme explosie. Verward als Theo is raapt hij het schilderij Het puttertje op dat vlakbij hem is neergekomen en houdt het in zijn bezit. Zijn moeder blijkt bij de explosie omgekomen en Theo's leven zal nooit meer hetzelfde zijn.
Het schilderij en de ontmoeting die hij net na de explosie had met een stervende oude man bepalen van nu af zijn leven, voor altijd ontworteld en op zoek.
Het boek blijft boeien, ik had zelfs niet het gevoel dat het wel wat korter kon. Je leeft mee met Theo als hij in het gezin van een schoolvriendje wordt opgenomen waar hij qua milieu totaal niet thuis hoort en je blijft benieuwd naar hoe het hem vergaat, het eeuwige schuldgevoel over de verduistering van het schilderij, het verlies van zijn moeder, zijn latere drugsverslaving en de verliefdheid op lotgenote Pippa.
Op de foto het schilderij van Fabritius (te zien in het Mauritshuis) dat de andere hoofdrol speelt in het boek.

woensdag 14 januari 2015

Ritsrats

Gezien in de altijd originele etalage van Jan Sikkes Lappenland, deze bijouterieën gemaakt van ritssluitingen.
Zo simpel en zo leuk!

Snel naar de ritsenwinkel...

dinsdag 13 januari 2015

La grande bellezza

In het begin van de film La grande bellezza had ik geen idee waar ik naar keek. Een niet onknappe man van tegen de zeventig die zich in decadente feesten stort in paleizen en op dakterrassen in Rome. Jep Gambardella, zo heet de man, blijkt journalist en heeft ooit, lang geleden, een succesvol boek geschreven. Hij kent de jetset van Rome en iedereen die ertoe doet en heeft geen gebrek aan jonge mooie dames in zijn bed. Er overlijden nogal wat mensen in de film, het begint met een toerist, maar ook Jep's zoon en een vriendin sterven. Hierdoor lijkt Jep zich te bezinnen over het leven dat hij leidt.
La grande bellezza is een vrij lange film met rustige shots en vaak mooie beelden, niet alleen van Rome, maar ook van de bonte stoet mensen die Jep ontmoet, met als hoogtepunt de 104-jarige zuster Maria die bij haar leven al heilig is verklaard (gespeeld door de 50-jarige Giusi Merli, compliment voor de grime!).


maandag 12 januari 2015

Ieniemini

Chris en Wiesje Nierse zijn al aardig op leeftijd maar hebben nog steeds plezier in hun hobby miniatuurmeubeltjes maken. Ooit wilde mevrouw Nierse een poppenhuis en haar man werd aan het werk gezet. Dat was het begin. Later hielp ze zelf vlijtig mee en inmiddels is het poppenhuis flink aan de maat.
Op dit moment staat er in Bibliotheek Centrum een keuze uit hun meubeltjes en modelkamers. Het bijzondere is dat de  modellen zijn geïnspireerd op het werk van Rennie Mackintosh, de bekende Schotse architect uit de Arts and Craftsbeweging. Allemaal gemaakt naar foto's uit boeken want bouwtekeningen zijn er niet of nauwelijks, knap gemaakt en heel fraai.
Echtpaar Nierse exposeerde al eerder in de bieb (klik hier).

zondag 11 januari 2015

The imitation game

Hij is briljant, hij is autist en hij is homoseksueel. Alan Turing in de film The Imitation Game is niet bepaald een doorsnee persoon en Benedict Cumberbatch heeft precies het passende hoofd en postuur om Alan gestalte te geven. We zien hoe hij een sollicitatiegesprek heeft en daar alles letterlijk neemt, even deed het me erg denken aan een voorstelling van Wim T. Schippers. Maar wat daar een grap is is voor Alan Turing ernst. Ondanks zijn sociale onhandigheid krijgt hij in de Tweede Wereldoorlog een aanstelling om de Duitse codemachine Enigma te kraken, een hels karwei wat na een aantal jaren eindelijk lukt. Veel geluk brengt het hem niet, na de oorlog wordt hij veroordeeld tot chemische castratie vanwege zijn homoseksuele geaardheid.
The Imitation Game is het waargebeurde verhaal van Alan Turing. Aanrader!

zaterdag 10 januari 2015

Paradiso korendag

Nog steeds een doorslaand succes, de Paradiso Korendagen. Vandaag met erg veel popkoren, een beetje jammer, want de variatie met klassiek of wereldmuziek is juist zo leuk.
Niettemin was het een leuke dag. Popkoor Zing je Rot zong bekende hits in de vertaling van Jan Rot (vandaar hun naam). Wat te denken van 'De Jordaan is wat je hoort en wat je ziet' op de wijs van Penny Lane? Het klonk geweldig.
Op de foto Het Kapiteinskoor. Ik verwachtte kapiteins van sleepboten, rondvaartboten en de pont maar de dirigent bekende dat er slechts twee echte kapiteins meededen. Maar niet vandaag want ze moesten werken. Tja.
Zondag nog een Korendag voor de liefhebber.

vrijdag 9 januari 2015

Oba actueel

De Amsterdamse bieb, de OBA, haakte gisteren meteen in op de actualiteit. Overal in het gebouw kon je je handtekening zetten om je afschuw te betuigen tegen het geweld in Parijs.

Vanuit de OBA zag ik de Intreprid liggen, het grappige 'papieren' bootje ontworpen door Katja Galyuk voor het Amsterdam Light Festival. Zo voor de hand liggend maar toch zo origineel.

donderdag 8 januari 2015

Hoog Water

Er lag een bos wortelen bij de garderobe en op de sigarettenautomaat stonden blikjes doperwten. De toon was gelijk gezet bij de voorstelling Hoog Water van Wim T. Schippers. En het werd inderdaad een onvoorspelbare voorstelling met melige humor, Schipperiaanse logica en uitgebreide woordenwisselingen. Blote mannen renden over het toneel, er was aandacht voor de stoelgang en er werd uitgebreid gediscussieerd. Ober: "U wilde toch 'iets' van de kaart, hier heeft u 'iets' van de kaart" (scheurt stukje van de kaart) etcetera, etcetera. Alles in de sfeer van de Fred Haché shows uit de jaren zeventig. Hier paste de immer jeugdig ogende Wim T. Schippers perfect in maar wat mij betreft was het wat al te melig.
Bij de Haarlemse voorstellingen deed een gelegenheidskoor mee van zo'n vijftig Haarlemmers waaronder twee koorleden en de dirigent van mijn eigen Koor Kippevel en dat vond ik nou wel weer heel leuk. Toen de voorstelling (kennelijk) was afgelopen en het publiek even applaudisseerde zong het koor meteen door samen met Titus Muizelaar waardoor zelfs het einde van de voorstelling niet was zoals verwacht. Daarna bleef het nog lang onrustig in de Toneelschuur met een gitarist in de toiletten en een uitbundig zingend koor op de trappen.

woensdag 7 januari 2015

Parkland

Parkland is het ziekenhuis waar geprobeerd werd het leven van president Kennedy te redden na de moordaanslag in 1963. De film Parkland gaat over het moment van de aanslag en de drie chaotische dagen erna. Het beveiligingsteam van de president wordt gevolgd, het medisch team in Parkland, maar ook de man die toevallig de aanslag filmde en de broer van de waarschijnlijke moordenaar Lee Harvey Oswald.
Parkland is een erg boeiende, spannende film geworden waarin je duidelijk mee beleeft hoe onthutst en confuus iedereen is na de aanslag en onmiddellijk aan het handelen slaat. Zo moet het lichaam van Kennedy zo snel mogelijk naar Washington maar hoe krijg je zo gauw een grote lijkkist op een waardige manier een vliegtuig in als je niet wilt dat het in de bagageruimte belandt.
Schokkend is het te zien dat de familie van Oswald bijna direct met de nek wordt aangekeken. Op zijn begrafenis zijn er zelfs geen dragers bereid om te helpen. De moeder van Oswald blijft ervan overtuigd dat hij in dienst van de Amerikaanse regering was, dit is de enige verwijzing in de film naar een complottheorie.

dinsdag 6 januari 2015

De jongste

Ze stonden voor de balie van het inlichtingenbureau en keken me nieuwsgierig aan. Een vader en zijn drie dochters. De jongste was een jaar of vier, een blond meisje met rode rubber laarsjes aan. Ik herkende haar, ze was me al eens eerder opgevallen toen ze op een drukke receptie ongestoord in haar eentje zat te spelen, totaal opgaand in haar spel. De andere twee dochters waren zo te zien steeds twee jaar ouder, een mooi trappetje.
'Hun moeder' begon de man, naar zijn kroost knikkend 'heeft een boek geschreven en nu willen we graag weten of het ook in de bieb is.' De meisjes knikten. Ik zocht de titel op in de computer. Gelukkig was het boek in de collectie. 'Ja, we hebben het. Wat leuk!', constateerde ik, 'loop maar even mee'. Op de jeugdafdeling pakte ik het boek van de plank. Het was een kinderboek over een reis in een ver land. Op de achterkant stond een foto van de schrijfster met haar dochters. Een leuke vrouw om te zien, donker haar, slank, vrolijke lach. Haar jongste was op de foto nog een stuk kleiner. 'Kijk, dat ben jij', zei ik tegen haar, 'toen was je nog een kleine broekenpoeper'. Ze knikte ernstig. Geen van de kinderen maakte aanstalten het boek aan te pakken dus ik zette het maar weer terug. Ze hebben het natuurlijk zelf thuis ook in de kast staan, dacht ik. 'Nu kunnen jullie aan al je vriendinnetjes zeggen dat ze naar de bieb moeten komen om het te lenen', promootte ik nog even. Instemmend gemompel. 'Dank u wel', zei de man, 'erg leuk voor ze dat ze nu weten dat het hier in de bibliotheek is'. Daar gingen ze weer, de vader voorop, het kleinste meisje sloot de rij.
Later die middag toen het wat rustiger was kon ik het niet laten om de schrijfster op internet op te zoeken. Ze bleek gestudeerd te hebben, daarna ging ze verre reizen maken en een gezin stichten en ze had dus dit boek geschreven. Twee jaar geleden was ze overleden, veertig jaar oud. De kleine broekenpoeper kon zich haar waarschijnlijk nauwelijks herinneren. Ik was er de verdere middag stil van.

zondag 4 januari 2015

Winterwandelen

Een goed begin van het nieuwe jaar met een winterwandelingetje...

zaterdag 3 januari 2015

Amsterdam Light Festival

Er waaide een snijdend koude wind, het was druk op de route en het café lonkte. Daarom hebben we maar een gedeelte van de Amsterdam Light Festival wandelroute gedaan. Gelukkig wel even de iglo van Vasili Popov gezien die gemaakt is van 300 oude fietswielen. En het kaartenhuis (van OGE Creative Group) vlakbij het station.


vrijdag 2 januari 2015

Kom niet dichterbij

In Kom niet dichterbij beschrijft Erna Sassen het leven van twee zussen. Reva valt voortdurend op mannen die niet van haar houden en haar als voetveeg gebruiken. Bovendien heeft ze een eet- en kotsprobleem en een ingewikkelde verhouding met een leraar van de toneelschool waar ze studeert. Reva belt haar zus Marjolijn regelmatig midden in de nacht op omdat ze niet kan slapen. Marjolijn voelt zich verantwoordelijk voor Reva maar kan tegelijk niet uitstaan dat haar zus niet inziet hoe haar problemen ontstaan.
Het boek is met veel vaart geschreven en heel invoelbaar. Omdat Marjolijn het verhaal vertelt vanuit haar nuchtere visie ervaar je vanzelf twee kanten van het verhaal. Je denkt lang, waar gaat dit heen, maar aan het eind van het boek gloort er toch gelukkig een glimpje hoop.
Erna Sassen woont in Haarlem en kan gerust op het lijstje met Bijzondere Haarlemse Schrijvers.

donderdag 1 januari 2015

Gelukkig nieuwjaar

Dank je, meneer Horváth...