zondag 30 augustus 2009

Universum

'Welkom in het Universum van Simon Vinkenoog', zo begroette Spinvis ons gisteren in het planetarium van Artis. Een aparte locatie voor een concert, maar wel zeer passend. De geprojecteerde beelden van reizen door de sterren en het heelal pasten goed bij de gedichten van Vinkenoog die werden voorgedragen door Hans Dagelet, terwijl Spinvis goochelde met de muziek. Naast de gedichten kwamen ook een aantal mooie liedjes voorbij ; Dag 1, Aan de oevers van de tijd en Voordeel van video, met Dagelet op trompet.
Bijzonder om eens een concert mee te maken met de blik op het plafond gericht in plaats van op de artiest.

zaterdag 29 augustus 2009

Platentas

Gezien ergens in Edam, deze elpeetassen. Geinig!

donderdag 27 augustus 2009

Sigarenbandjes

Vroeger spaarde ik ze ook, sigarenbandjes. Ik had een album vol met bandjes van Willem II, Elisabeth Bas, Agio en La Paz. Daar bleef het bij, dus ik had er nooit een kamer mee kunnen behangen zoals in het Sigarenbandjeshuisje in het Volendams Museum. Daar zijn namelijk alle muren beplakt met 11 miljoen sigarenbandjes! In 1947 is daar een (ik citeer) kunstzinnige Volendammer mee begonnen. Hij mozaïekte Manneken Pis, Venetië, windmolens en wapens en verwerkte zelfs de koninklijke familie in een patchworkje van sigarenband.
Het resultaat is, tja wat zal ik zeggen, op zijn minst bizar. Edelkitsch?

dinsdag 25 augustus 2009

Souveniertje

Mocht je nog in Amersfoort komen en je zoekt een leuk cadeautje om mee thuis te komen kijk dan eens bij Jans Pakhuys aan de Grote Sint Jansstraat. Ik kocht deze bekers gemaakt door kunstenaars met een verstandelijke beperking, maar er zijn ook bordjes met deze kleurige tekeningen. Leuk dat hun naam er op staat. Ze verkopen er trouwens nog veel meer leuke spulletjes.

zondag 23 augustus 2009

Haar naam was Sarah

De joodse Sarah wordt in 1942 met haar ouders uit Parijs weggevoerd terwijl haar broertje in het huis achterblijft verstopt in een kast. Jaren later ontrafelt journaliste Julia Jarmond het verhaal en ontdekt dat het nauw met haar schoonfamilie te maken heeft.
Een verhaal over schuldgevoel en de ontkenning van een zwarte bladzijde uit de Franse geschiedenis: de grote razzia in het Vélodrome d'Hiver.
Om in één ruk uit te lezen: Haar naam was Sarah van Tatiana de Rosnay.

vrijdag 21 augustus 2009

Earthship

In Doepark Nooterhof in Zwolle staat een earthship. Dit milieuvriendelijke gebouw is helemaal gebouwd van afvalmateriaal en voorziet zichzelf van energie. De muren zijn gebouwd van opgestapelde autobanden bekleed met leem, het dak is van gras en het is versierd met flessenbodems en afgekeurde tegels.
Ik vond het prachtig, kijk maar waarom:


Het gebouw ligt verscholen onder een heuvel en de glazen wand aan de voorkant fungeert als kas.


Alles ziet er erg verzorgd en mooi afgewerkt uit, dit is bijvoorbeeld het toilet, waar het licht naar binnen schijnt door de vele flessenbodems.


Buiten is een groot terras, maar binnen kun je ook zitten in de versierde theekamer, let op de lijst aan de muur. Hierin zie je de verwerkte autobanden.


En voor de kinderen is er een fantasievolle waterspeelplaats.

Bovendien hebben ze heerlijk broodjes en thee, dus, de moeite waard om even heen te gaan als je in Zwolle bent!



maandag 17 augustus 2009

Maandag huisvuildag

Kruispunt Zijlweg, Zijlsingel op maandagochtend (en hier is het nog ‘schoon’):

Vroeger woonde hier een mevrouw die in jasschort gestoken haar stoepje ouderwets schoonhield, en als ze toch bezig was, ook maar even de goot meenam, en nou ja, dan ook maar even het stoepje aan de overkant, wat zeg ik, ze hield het hele kruispunt schoon! Ik zag haar geregeld op jacht naar zwerfvuil het kruispunt oversteken.
Het moge duidelijk zijn, die tijden zijn voorbij.
Wie trekt het jasschort weer aan?

zaterdag 15 augustus 2009

Het diner

Ik weet niet goed wat ik er van moet vinden, van Het diner, van Herman Koch. De opbouw is wel origineel, het hele verhaal speelt zich af tijdens een diner, waarbij nogal de draak wordt gestoken met de nouvelle cuisine, (heet dat nog zo?). Er wordt spanning opgebouwd door middel van vele flashbacks, de zoon van de hoofdfiguur heeft iets op zijn geweten, wat, dat wordt langzaam maar zeker onthuld.
Het leest wel vlot maar omdat het in de eerste persoon geschreven is en Koch zelf ook een zoon heeft in de puberleeftijd zag ik alsmaar Herman Koch zelf voor me als hoofdpersoon. Er wordt er erg veel nonverbaal gecommuniceerd tussen de hoofdpersoon en zijn vrouw, niet zo geloofwaardig vond ik. De verteller ontpopt zich langzamerhand als een steeds meedogenlozer man die voor zijn kind opkomt. Of dit wel of niet terecht is dat is de vraag.
Een veelbesproken boek, maar niet direct een aanrader wat mij betreft.

vrijdag 14 augustus 2009

Gefeliciteerd!

Wist u het al?

Amersfoort is jarig!
750 Jaar maar liefst.
En dat vierden ze vandaag met een gezellige verkleedpartij.

(Ik heb de auto’s maar van de foto afgeknipt voor het authentieke beeld…)

woensdag 12 augustus 2009

Pak eens een museumpje

Net als collega en medeblogger Joop ben ik blij met mijn Museumkaart. 35 Euro lijkt veel geld, maar dat heb je er met vier of vijf museumbezoeken per jaar wel weer uit. En het prettige is dat je even binnen kunt wippen voor bijvoorbeeld een tijdelijke tentoonstelling en als je het niks vindt, geen nood.
Zo was ik vandaag in Den Haag in het Gem, nieuwsgierig naar het werk van Michael Readecker die acrylverf en borduurwerk combineert. Het was best aardig, maar niet heel spectaculair, dus liepen we door naar het ernaastgelegen Gemeentemuseum. Eigenlijk alleen om het gebouw even te bekijken (ontworpen door Berlage), want we hadden nu eenmaal toch die Museumkaart, maar ondertussen hebben we de wonderkamers ook even bekeken. Waar ik overigens niets van snapte (en dat was ook niet de bedoeling) maar die wel heel leuk waren om te zien.
En zo hebben we vandaag weer 14 euro ‘verdiend’….

maandag 10 augustus 2009

Rondje om

Een rondje om:

Amsterdam,
Durgerdam,
Ransdorp,
Holysloot.

Schattige huisjes,
weilanden, water en waslijnen..

… en hele merkwaardige fietsbruggetjes.

zaterdag 8 augustus 2009

Music in motion

Vandaag een hilarisch stukje film gezien: Mambo uit 1954 met bandleider Perez Prado en twee hartstochtelijk dansende dames. Het was op de tentoonstelling Music in Motion in Museum Volkenkunde in Leiden. Een must voor elke muziekliefhebber. Hier zie je hoe de ene muziekstroming voorvloeit uit de andere, je ziet als het ware hoe de muziekroutes door de wereld lopen. Mooi vormgegeven, met veel foto’s, teksten en beeldschermen waar je zelf je fragmenten kunt kiezen. Verder een ingenieuze interactieve muziekvloer en een groot scherm met concertfragmenten waar je de interactie tussen muzikant en publiek heel goed kunt zien. Als je alle geluidsfragmenten en videostukjes wilt zien ben je wel een middagje zoet.
Een aanrader, nog maar tot en met 23 augustus te zien dus snel naar Leiden!
En als iemand weet waar ik het Mambo filmpje nog eens kan terugzien…ik hou me aanbevolen!

vrijdag 7 augustus 2009

Ridderronde

Tijdens ons verblijf in Maastricht, van waaruit we de Regenboogspiraal bezochten, vielen we met onze neus in de Ridderronde. Wij hadden geen idee, maar dit is een jaarlijks wielerfestijn door de binnenstad van Maastricht en dit jaar was extra uitgepakt omdat het de 25e editie was. Al op de Sint Servaasbrug schalde de commentator je tegemoet, heel verwarrend, want de man zelf stond op het Vrijthof bleek pas veel later. Tout Maastricht was uitgelopen om de wielrenners aan te moedigen dan wel rond te flaneren, het was er een uitgelezen avond voor. De Maastrichtse dames steevast op elegante hakjes en met geklede jurkjes aan, de toeristen op slippers of sportschoenen en in alle denkbare soorten korte broek, van modieus tot afzichtelijk.
Vanaf ons terrasje op de Markt zagen we keer op keer de renners langszoeven, geen idee of er kopstukken meededen, met de vaart die ze hadden was het onmogelijk iemand te herkennen. Achter de groep aan scheurden als een soort Jansen en Jansens drie cabriolets met daarin, veronderstel ik, de sponsors of andere VIPs. Weinig kans dat ze zo iets van de wedstrijd gezien hebben. Uitstappen was ook geen optie, want er kon natuurlijk niet onderweg eventjes gestopt worden. Jaja, je bent VIP of je bent het niet.
Toen de rondes gereden waren (geen idee hoeveel, het leken er 40) dromde men en masse naar het Vrijthof om gezellig na te borrelen rond In den Ouden Vogelstruys. Er was geen doorkomen meer aan, een reuze gezelige boel. Misschien moeten we ook maar eens aan carnaval gaan denken...

donderdag 6 augustus 2009

Regenboogspiraal

Pas kort geleden ontdekte ik dat er in Nederland een huis van Hundertwasser staat. En bovendien was het te bezichtigen! Hundertwasser, de kunstenaar die de rechte lijn schuwde, die vond dat bewoners van gebouwen raamrecht hadden, het recht om de muur tot reikhoogte rondom hun raam te bewerken naar eigen goeddunken, de kunstenaar die boomhuurders in gebouwen haalde, bomen die de wortels in het gebouw hadden en naar buiten groeiden om zo de lucht te zuiveren. Bovendien hield Hundertwasser van kleur en mozaïek. Dus! Op naar Houthem!

Op onze OV-fietsjes reden we dapper vanaf Maastricht via Berg en Terblijt naar ons doel. ("Zou het heuvelachtig zijn?" "Aha, dáárom heet het Berg en Terblijt..." Op de terugweg meden we dit dorp).
Meteen als je Houthem binnenkomt krijg je het idee een Fata Morgana te zien. Daar ligt tussen de bomen het regenboogkleurige gebouw als een fantastisch sprookjesbeeld. Dit is de Regenboogspiraal. Het doet dienst als Ronald MacDonaldhuis. Hier kunnen gezinnen met een gehandicapt kind vakantie vieren.
Hundertwasser is in 2000 overleden dus die heeft geen weet van dit bouwsel, maar dit ontwerp had hij al langer geleden voor een ander doel gemaakt. Er zijn nog een stuk of 60 van deze ontwerpen die beheerd worden door de erven Hundertwasser, aldus de gids. Het gebouw bestaat uit twee delen, oorspronkelijk bedoeld om twee volken nader tot elkaar te brengen. In het ronde deel van het gebouw kun je via een spiraalvormige omloop naar het dak lopen en via de daktuin loop je over het andere deel van het gebouw weer naar beneden. In het interieur veel kleur en mozaiek. De plafondhoeken zijn afgerond en de vloeren zijn hier en daar ook wat heuvelachtig. Onze gids vertelde dat het voor de bouwers een flinke omschakeling was om dit huis te maken. Een tegelzetter of stucadoor moest hier immers heel anders te werk gaan dan hij gewend was. Hij vertelde dat er een hele goede sfeer was tijdens het bouwen, ontspannener dan bij de reguliere bouw.
Kijk even mee naar dit schitterende gebouw, dit is het spiraalgedeelte van het gebouw:















Dit is zo'n boomhuurder. Niet vergeten water te geven.

De daktuin, waar zelfs bomen op staan:





















De golvende vloer kán wat praktische problemen geven...

maandag 3 augustus 2009

Eng

Gisteren heb ik met zweet in mijn handen zitten kijken naar Man on wire, een documentaire op BBC over de Fransman Philippe Petit. Deze koorddanser had het, sinds de bouw van de Twin Towers, in zijn hoofd gezet om van de ene toren naar de andere te lopen, via een draad dus, hoog in de lucht. Het kostte een enorme voorbereiding om deze illegale actie uit te voeren, maar in 1974 heeft hij het echt gedaan! Doodeng. En hij vertelt het nog na ook, 35 jaar later. De film maakt gebruik van oude beelden, interviews met mensen die toen hebben meegewerkt en, soms op een wat vreemde manier, nagespeelde situaties. Spannend!

zaterdag 1 augustus 2009

Bankjes

In Middenduin kun je kennelijk een bankje adopteren. Deze vier staan vrij dicht bij de ingang.
Zijn ze familie van dit bankje? Of van deze?