
Het leest wel vlot maar omdat het in de eerste persoon geschreven is en Koch zelf ook een zoon heeft in de puberleeftijd zag ik alsmaar Herman Koch zelf voor me als hoofdpersoon. Er wordt er erg veel nonverbaal gecommuniceerd tussen de hoofdpersoon en zijn vrouw, niet zo geloofwaardig vond ik. De verteller ontpopt zich langzamerhand als een steeds meedogenlozer man die voor zijn kind opkomt. Of dit wel of niet terecht is dat is de vraag.
Een veelbesproken boek, maar niet direct een aanrader wat mij betreft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten