zondag 15 juli 2007

Het kleine huis

Ik kende deze klassieker nog niet, de tiendelige serie over Het kleine huis van Laura Ingalls Wilder. Het is fascinerend om te lezen over het pioniersleven in het Amerika van de negentiende eeuw. Niet alleen over de barre omstandigheden waarin het gezin leefde in een éénkamerwoning met zijn vijven, of zelfs een huis dat is ingegraven in de grond. Maar ook moest je van alle markten thuis zijn op het gebied van ambachten en landbouw. Hoe je mais verbouwt, koeien verzorgt, boter maakt, een konijn vilt, een eg maakt, scharnieren voor de deur van de blokhut, (en de hele blokhut zelf!) kaarsen maakt, het is duizelingwekkend wat een kennis deze mensen hadden om te overleven. Aan alle voorwerpen die ze maken, of gerechten die ze bereiden wordt evenveel liefdevolle aandacht besteed. Het wordt in detail beschreven in de boeken over Laura, het middelste dochtertje van het gezin. Het leven op de prairie kan nog zo onherbergzaam zijn, toch voert de sfeer van veiligheid de boventoon. Als iedereen in het houten huis is en het leertje van de deur naar binnen is getrokken waardoor er niemand binnen kan komen, voelt Laura zich behaaglijk en veilig.
Ik ben nu aangeland in deel vier, waarin het jongetje Almanzo de hoofdrol speelt. Hij woont op een rijke boerenhoeve, een groot verschil met de sobere omstandigheden waarin het gezin van Laura leeft. Toch wordt ook hier hard gewerkt en spaarzaam omgegaan met alles wat maar voorhanden is. (Trouwens geweldige boeken voor de zuinig aangelegden onder ons!)
Ik heb zo’n voorgevoel dat Laura en Almanzo elkaar later nog wel op romantische wijze zullen ontmoeten!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten