De Roode Bioscoop

Een bezoekje aan de Roode Bioscoop in Amsterdam doet je jaren terug in de tijd tuimelen. In de piepkleine foyer verzamelt het publiek zich om een kaartje te kopen en koffie te drinken. Een paar niet op elkaar ingespeelde charmant klungelige vrijwilligers verzorgen dit (uiteraard zonder pinautomaat). Bij de koffie worden koffiemelkfles en suikerpot bijgeschoven. Om hier te zitten kijken is al een attractie op zich.
Dan de zaal, een kleine ruimte met een variëteit aan stoelen en opstapjes. De grote oude zwarte kachel snort tevreden en het rode pluchen gordijn zorgt voor het echt ouderwetsche theatergevoel. Het publiek is ook het bekijken waard: veelal zestig plus (ik was zo'n beetje de jongste) waarvan sommigen een slapstick HoeHoudIkVierPlaatsenBezet uitvoeren, vermakelijk. Na de inleiding op de voorstelling vanavond worden nog wat stoelen uit de foyer bijgezet. De sfeer is zeer huiselijk en informeel.
En dan neemt Dorine van der Klei ons mee in het leven van Lotte Lenya, een interessante levensloop bezongen in vijftien liedjes van Kurt Weil en Bertolt Brecht. Dorine past volmaakt in dit theater, ze is op jaren (70 om precies te zijn) en nog springlevend. Ze heeft nog steeds een goeie stem en ze vertelt een boeiend verhaal geillustreerd met fijne liedjes.