Busfolly

In Groet, waar ik dit weekend was, woont iemand die de tijd heeft genomen om een bushokje om te bouwen tot een oud-Hollands bouwsel, of eigenlijk een soort folly, compleet met een uitgesneden hartje en een volstrekt nutteloos, maar aardig torentje.
Ideetje voor de Zuidtangent?

Vogelen

Het wemelt bij deze dakkapellen van de gierzwaluwen. Soms vliegen ze heel hoog en dan lijken ze van zover nog het meest op een stelletje springerige vlooien. Maar op de foto vliegen ze op dakhoogte, buitelend en wentelend en voortdurend hun schrille kreten slakend. Als je er een tijdje naar kijkt zie je dat ze constant in- en uit hun nestgat vliegen. Uiteraard lukt het niet om dat op de foto te zetten, maar ze wonen hier echt. Verveloos of strak in de lak, het maakt ze niet uit. Als ze maar wel elk jaar op hetzelfde plekje terecht kunnen.

Engelandpark

Elke keer als ik naar de tandarts fiets (en dat gebeurt nogal eens nu ik in de afbrokkelende fase schijn te verkeren, zucht) dan rij ik door het Engelandpark. En elke keer weer sta ik versteld dat dit park zo slecht bezocht is terwijl het zo’n oase is met lommerrijke paadjes, een vijver en volop fluitende vogels. Ik zie nooit picknickende mensen of spelende kinderen, slechts een enkele wandelaar die zijn hondje uitlaat.
Of kom ik misschien op de verkeerde tijd en flaneert men er vooral op zomeravond?

Far away from home

Het houdt het midden tussen een theatervoorstelling, een bonte avond en de speelplaats van Phoenixstraat 13: Far away from home, de nieuwste voorstelling van Badmutz (voorheen Badmutsz?) en Het Volk. We worden verwelkomd met het lied: Rolling free en zien cowboys en indianen in losse sketches voorbijkomen, van flauw en melig tot hilarisch. Een groepje linedancers, een ‘levensechte’ scalpering, een mormonenkoor en het mooiste van de avond: het schitterende filmpje (waarin je duidelijk de hand van Gerrit van Dijk herkent) met de rolverdeling. Het acteursgezelschap wordt elk jaar groter, voor volgend jaar voorspel ik de debutanten Nuel Gieles en Renee de Borst.
Leuke vondst: na afloop draait er een filmpje met authentieke beelden uit het wilde westen en ondertussen spoeden de acteurs zich naar beneden om het publiek te onthalen op applaus.

Cocorosie

Als een zingend boselfje huppelde ze gisteren rond in Caprera, Rosie, de ene helft van het duo Cocorosie. Haar zus Coco gaat gehuld in een paarse cape en fluisterzucht, zingt met schrille stem of maakt geluiden met een ratelende ketting of wat ze maar voorhanden heeft. Ze worden begeleid door een vleugel en door een oude commode vol percussie. Zelf spelen ze nog kazoo, fluit en instrumentjes die er uitzien als speelgoed. De muziek is sprookjesachtig en niet alledaags evenals hun verschijning. Laten we zeggen dat de vleermuis die even kwam rondfladderen prima in het geheel paste.
Beslist een leuk concert om mee te maken, maar toch had ik er iets meer bijzonders van verwacht. Maar dat lag aan mij, de rest van de toeschouwers waren laaiend enthousiast.

Uit het ei

Omdat de merels een nest hebben gemaakt vlak voor het slaapkamerraam van jongste zoon zitten we eerste rang. Vanochtend balanceerde ik op de vensterbank in de hoop al enig leven te bespeuren. Eerst zag ik een leeg nest maar toen ik het bovenlicht opendeed om het beter te kunnen zien piepte het uitzetijzer en grappig genoeg werd daar meteen op gereageerd! Drie opengesperde bekjes. Moe merel was later op de dag bezig slakken aan het verbrijzelen voor haar kroost.

Mars der muzikanten

Het is niet mijn muziek, de Mars der muzikanten, maar daar denkt niet iedereen hetzelfde over.

Toch vind ik het op de een of andere manier altijd wel ontroerend, die net iets te dikke majorettes, die bloedserieuze dirigent en vooral de intens genietende toeschouwers.
Èn een prima gebruik van die saaie zondagse Grote Markt!

Hagelslag

Ik ben dol op ansichtkaarten en heb dan ook een hele verzameling. Vooral sinds de komst van de gratis Boomerang kaarten is de collectie flink gegroeid. Er zijn kaarten bij waarvan je denkt, aan wie zou ik ze in godsnaam ooit versturen, maar dat probleem is opgelost sinds ik lid ben van Postcrossing. De wensen van de leden zijn nogal divers. Zo wilde Louise graag food cards. Ze was zeer verguld met deze kaart waarop ik nog wat uitleg had geschreven over onze gewoonte om chocola op brood te eten.
Haar reactie:
THANK YOU very much for your fabulous postcard. You eat "chocolate" on your bread? It sounds fantastic but I'm not sure I could eat it myself, at least not on bread.
Here in Canada, we often get comments about how everyone here put "ketchup" on EVERYTHING, like: bacon & eggs, french fries, potatoes, some pasta, on toast and even on pancakes!

Kijk, dat weet ik dan ook weer, en zij blij met haar kaart.

MZK FSTVL

Gisteren stonden ze weer klaar, de moeders met hun camera’s om de prestaties van hun kroost vast te leggen, terwijl de vaders trots aan de bar stonden op te scheppen. Jonge (en oude) cursisten van de MZK presenteerden zich gisteren in het Patronaat. Van schattige spillebeentjes uit het jongste musicalklasje tot swingende salsaband, er liep weer volop talent rond. Naast de pittige percussie van The Ladies en de jazzfunk van Motif viel vooral Van Dattum op, een band met een soort experimentele punkfolk. Als aanstormend musicaltalent tip ik hierbij Matthijs, daar gaan we zeker nog meer van horen.

Letterenloop

Er heerste een vrolijke chaos vanmorgen op de kunstijsbaan. Daar zou de tweede Letterenloop plaatsvinden. Maar..., waar was de start? Welke kant liepen de deelnemers op? Wat werd er omgeroepen? Waar was de bakfiets met Marius, Sylvia en Suzanne? Waar was Paul Haenen? Waar was Dominee Gremdaat? Wat zei Dominee Gremdaat? Wat zei speaker Jack Goderie? (behalve dan tegen mij persoonlijk: die bakfiets is allang weg!). Enfin, waar Jan Siebelink was, daar was geen twijfel over, daar, waar dat kluitje fotografen stond te klikken. Siebelink liet het zich bescheiden aanleunen en poseerde gewillig met zijn twee windhonden. Fredie Kuiper en het Ampzing-genootschap brachten de menigte vast in de juiste stemming met een vrolijke noot. Om twaalf uur konden we toch nog de start vinden, mét een betogende (maar wat?) Dominee Gremdaat en zagen we schrijvers en lopers wegsprinten. Wie er uiteindelijk heeft gewonnen? Geen idee, in ieder geval niet een mij bekende schrijver, maar dat leest u morgen vast allemaal in de krant. Een geslaagd evenement dat, niet te vergeten, gelopen werd voor het goede doel.
Maar toch jammer dat ik de bakfiets heb gemist...

Op de bovenste foto, rechts aanstichtster Inge Happé met compagnon Roelf van der Laan van Boekhandel Bloemendaal.

Biervatenrace

Geruisloos verdwenen of heb ik het mis? De biervatenrace bedoel ik, ook wel bekend als biervatenwaterrace of biervatenwaterbotenrace, het hilarische spel waarbij op elke brug iets onduidelijks met veel water in een ton mikken gebeurde en de hele bemanning na een tijdje drijfnat in de boot zat.
In 1995 startte de eerste race in de Brouwersvaart, wat natuurlijk geheel voor de hand ligt gezien die naam. De latere edities begonnen in het Spaarne waarbij de race werd uitgebreid met (op de wal) een glazenrace voor kelners of zoiets.
Op de foto de eerste wedstrijd in de Brouwersvaart, je kunt wel van een succes spreken.

Op een mooie Pinksterdag

Mijn idee van een ontspannen Pinksterdag:

Pak de fiets, peddel rustig langs het Spaarne, richting noorden (sport!)

Bezoek bij Spaarndam het fort. Bewonder de schilderijen van Peter Balm (kunst, cultuur!)

Zet je neder op het belendende terras
(ontspanning!)

Bestel een consumptie

Geniet.

Pinksterdichten

Het was een zonnige Pinksterdag, en wat is er dan mooier dan op een licht schommelend bootje over het Spaarne varen, je eigen huisorkestje mee én een dichtende grijsaard aan boord, wuivende (en jaloers kijkende) mensen aan de kant en netjes van de Waag naar De Adriaen vervoerd worden. Ons (huiskamer)geluk was compleet.
We genoten in het zonnetje van de voordrachten, wandelden van de ene leuke locatie naar de andere (Korte Spaarne 7, ik wil óók zo'n atelier!), ontmoetten oude bekenden, tout poëzieminnend Haarlem was op de been, kortom het was weer geslaagd: De Haarlemse Dichtlijn 2009.