Klaarlichte nacht

Hoe prettig is het om een bezoekje te brengen aan de Roode Bioscoop. Waar de koekjestrommel met tarwebiscuitjes uitnodigend op de bar staat. Waar de kaartjes nog gewoon van een grote rol worden afgescheurd en vervolgens door de musici zelf, Ernst Reijseger en Felix Strategier, bij de zaal worden gecontroleerd. Waar je vervolgens een plaatsje op een van de niet bij elkaar passende keukenstoelen zoekt om te luisteren naar gedichten van Herman de Coninck. Heel prettig dus.
Ernst Reijseger liet alle ongekende mogelijkheden van de cello horen en zien. Indrukwekkend hoe hij streek en plukte, klopte, zaagde en tokkelde op zijn instrument, terwijl Strategier met zijn prettige stem en rollende rrrrrr de gedichten voordroeg of zong. Wolfert Brederode begeleidde op de vleugel.
Er zijn extra voorstellingen ingepland in februari!

Hoe laat is het?

Hij werkt, de klok op het nieuwe Raaksgebouw. Gisterenavond toen ik naar huis fietste lichtte hij op als een baken in de nacht.
Simpel, duidelijk en handig, daar hou ik wel van.

De zomer van 2010, het was ook warm

Dit is de titel van de expositie van Hannes Kuiper die vandaag werd geopend in de bieb. Lilian Blom memoreerde in haar openingswoordje dat ze in haar jeugd bij Hannes thuis kwam als zijn ouders jour hielden. (Wie kent het woord nog? Het klinkt als iets wat wel weer eens hip zou kunnen worden...) Dan was het een vrolijke boel en zwierden Hannes' ouders de kamer rond. Dezelfde vrolijkheid heeft Hannes behouden en vinden we terug in zijn schilderijen, aldus Lilian. Vervolgens deden de genodigden een rondje langs beelden en schilderijen en men streek weer neer met een glaasje om naar de muziek van Hannes en dochter Jorinde te gaan luisteren, waarbij menig bibliotheekbezoeker opschrok uit zijn krantje. (Jorinde zingt trouwens niet onverdienstelijk, horen wij nog meer van haar?) Er werd zelfs nog een klein dansje gewaagd en iemand pakte spontaan de trekzak, het bleef nog lang onrustig in de bibliotheek.

Fritz

Helemaal gelukkig als er iemand zijn benen op tafel legt....

Klok

Hij werkt, de klok op het nieuwe Raaksgebouw. Gisterenavond toen ik naar huis fietste lichtte hij op als een baken in de nacht. Simpel, duidelijk en handig, daar hou ik wel van.

Cappella Amsterdam

Ik ben niet zo thuis in de klassieke concerten, daarom des te leuker dat onze nieuwe dirigent een optreden had met kamerkoor Cappella Amsterdam. Zo kom je nog eens ergens. Ze zongen liederen van onder meer Hindemith, Debussy en Poulenc. Voor mijn ongeoefende oren klonk het behoorlijk indrukwekkend en aan het eindapplaus te merken vond de rest van het publiek dat ook. Mooi was ook de plek van het concert: de Waalse Kerk in Amsterdam.

Levenslied

Gisteren werd het eerste deel uitgezonden van de serie Levenslied, over de ups en downs van een zangkoor. Ik zit er gelijk al helemaal in: Anna Drijver, als dirigente Betty, zorgt goed voor haar koorleden en blijkt een zoontje te hebben dat ze niet mag zien. Hans Dagelet, als nieuw koorlid Lucas, veroorzaakt wat frictie met zijn komst en Elske (Caro Lenssen), zit gevangen in een huwelijk met een overheersende man (Antonie Kamerling). Dit zijn enkele ingrediënten die de serie al interessant maken. Verder speelt de serie in Haarlem, dus met de neus op de buis om bekende plekjes te spotten! Ik zag de Burgwal, de Elsa Brandströmstraat en de Hagestraat voorbijkomen. Verder het crematorium aan de Vergierdeweg, bibliotheek Schalkwijk en mooie panorama's à la Chris Hoefsmit. Last but not least, de liedjes! Klinkt allemaal prima, Caro Lenssen bijvoorbeeld blijkt een verrassend lieve stem te hebben. En als je het koor hoort zingen weet je het weer: samen zingen is genieten.
Donderdag om 21.25 op Nederland 1 bij de NCRV.

File

Vandaag begonnen de Nationale Voorleesdagen.

Dat er belangstelling was merkte je eigenlijk al op het binnenplein van de bieb.

Hannes Kuiper

Hèhè, hij staat, de expositie van Hannes Kuiper in de Bibliotheek Haarlem.
Om vrolijk van te worden: kleurige schilderijen en 'wapperdoeken', voorzien van een poëtische beschrijving, borden en houten beelden.
Omdat Hannes de poëzie graag omhelst wordt de tentoonstelling volgende week donderdag, op Nationale Gedichtendag geopend. Lilian Blom doet een praatje en Hannes himself zingt, samen met zijn dochter.
Komt dat zien, donderdag 27 januari om 16.00 uur!
Op de foto Hannes voor één van zijn karakteristieke schilderijen.

Korendagen

Afgelopen weekend werden weer de Paradiso Korendagen gehouden, voor de 25e keer alweer! Luisterend naar al die mooie, grappige, matige (een enkele), goeie en uitstekende koren deed ik nog een ontdekking: het Gemengd Vrouwenkoor Herman de Winter. Uit Haarlem nota bene! Ik had nog nooit van ze gehoord, maar ze zingen heel mooi, en maken zelf spitse teksten op al bestaande liedjes, waardoor het nummer weer als nieuw lijkt. Zo hebben ze een geheel nieuwe tekst gemaakt op het vertrouwde Eleanor Rigby van de Beatles: klik hier.

You will meet a tall dark stranger

Aardige film, de nieuwste van Woody Allen: You will meet a tall dark stranger. Ouder getrouwd stel gaat uit elkaar, man Alfie meent nieuwe liefde te vinden bij piepjonge prostituee en vrouw Helena zoekt haar heil bij een waarzegster (vandaar de titel). Hun dochter Sally worstelt ook met haar huwelijk met Roy, een gemankeerde schrijver, en haar toekomst. Vol met bekende Woody Allen ingrediënten: oudere man worstelend met midlifecrisis, getrouwde stellen die verliefd op een ander worden, mensen die de verkeerde beslissing nemen en daar niet meer op terug kunnen komen, ach het is de strijd van alledag. En dat alles overzichtelijk gefilmd met een voice-over die ons bij de les houdt. Leuk om Antonio Banderas nu eens niet als knappe flirt te zien, maar als redelijk degelijke man. Verder doen er een stroom van bekende en goede acteurs mee: Anthony Hopkins (vermakelijk met zijn nieuwe aanstaande blonde Bimbo bruid), Naomi Watts, Gemma Jones, Josh Brolin en zo verder. Onderhoudende film

Goede voornemens

Ansichtkaartje uit de kringloopwinkel.

Haarlem-Noordblog

Voor diegenen die nooit de reacties lezen: gisteren reageerde Ton van Beelen op mijn berichtje over de nieuwe fietsenstalling. Hij schreef en passant dat hij zelf ook een blog over Haarlem heeft, namelijk over Haarlem-Noord. (Helaas momenteel uit de running vanwege de migratie van web-log). Nou ben ik altijd erg geïnteresseerd in andere Haarlemblogs, maar deze had ik nog niet ontdekt. Leuk hoor, ga zo door! Wat mij betreft kunnen er niet genoeg weblogs over Haarlem zijn. (Tip: doe alleen de foto's wat groter, dat kijkt wat makkelijker). Ook werd ik door Ton's blog attent gemaakt op een website over Haarlem-Noord met veel voor en na plaatjes, ook erg leuk.
Hieronder mijn eigen herinnering aan Haarlem-Noord: het oude Rechthuis aan de Vergierdeweg als Bibliotheek Oud-Schoten in de jaren tachtig.

Fietsenstalling

Geweldig, die nieuwe fietsenstalling bij het station. Ruim, bewaakt, overdekt en gratis, wat wil je nog meer? Nou, een onderdoorgangetje naar het station, maar dat komt er beloofde de fietsenstallingbeheerder mij.
En ook zo handig, alle gangpaden hebben een nummer zodat je makkelijk kunt onthouden waar je je rosje hebt gestald. En er is nog plek zat, er is kennelijk op heel Haarlem gerekend. Goed gedaan!

Tropenmuseum

Als je dan toch in het Tropenmuseum bent voor de tentoonstelling Rood, loop je natuurlijk het verdere museum even door. Nou ja, even, je mag er wel een week voor uittrekken als je alles zorgvuldig gaat bekijken. Vermeldenswaard is in ieder geval de andere tijdelijke tentoonstelling van de Mexicaanse Betsabeé Romero. Zij laat zich inspireren door auto´s en onderdelen daarvan. Zo hingen er een stel uitgesneden gehalveerde autobanden, als lamp, en had ze van andere autobanden een stempel gemaakt waar ze enorme patronen mee printte of waar ze afdrukken in het zand mee kon maken. Ook kerfde ze autobanden uit en legde die weer in met mozaïek.

Van de reguliere collectie wil ik nog even het wassen beeld vermelden van een fotograaf uit de 19e eeuw die meeging op expeditie om alles vast te leggen. Dit beeld is zo levensecht, met zweetdruppeltjes, pukkeltjes en baardstoppels, het kan zo bij Madame Tussaud in de collectie.
Verder kun je je er nog heel leuk vermaken met het leren jodelen (in een afgesloten studio gelukkig...) en het uitzoeken van een nieuw inheems Afrikaans kapsel op je eigen foto. Erg geinig, ook voor het thuisfront, want je kunt het resultaat zo naar huis mailen.

Rood

Een tentoonstelling over de kleur rood, dat geeft ongekend veel mogelijkheden. En inderdaad, de expo in het Tropenmuseum had nog op 50 andere manieren kunnen worden ingericht. En tegelijk is dat ook de makke van de tentoonstelling, er is zoveel keus dat het een beetje hapsnap lijkt, ook al zijn de voorwerpen op betekenis gerangschikt, zoals: macht, geluk, vruchtbaarheid. Het effect van zoveel rode objecten viel me een beetje tegen, van de oude voorwerpen is vaak de kleur verschoten of afgesleten, zodat je meer bruin dan rood ziet. Alleen de moderne voorwerpen knallen eruit door hun kleur, zoals de Dali lippenbank en de rode gebreide Ferrari. Niettemin een leuke tentoonstelling om gezien te hebben. En het object in de hal van Madeleine Berkhemer op de bovenste foto (gemaakt van panty's!) en het Afrikaanse stoeltje hiernaast vind ik echt geweldig!

Catfish

Je denkt met een jonge knappe vrouw te chatten, maar in werkelijkheid is het een dikke oude man, je hoort het wel vaker. In de film Catfish volgen we de jonge innemende Nev Schulman die denkt contact te hebben met de 8-jarige Abby en haar aantrekkelijke 19-jarige zuster, maar zijn zij wel wie voor wie ze zich uitgeven? De zoektocht naar Abby en Megan is spannend en intrigerend maar nog fascinerender is de vraag of dit nu een waar gebeurd verhaal is, zoals zij zelf willen doen geloven. Is dit echt ter plekke opgenomen of is de nimmer stilstaande camera een te overduidelijke aanwijzing en is het toch een nepdocumentaire? In ieder geval een geslaagde film over een zeer eigentijds onderwerp.

Wonen is een werkwoord

Ik ben dol op woonboeken. Maar dan vooral boeken waarin veel te zien valt, volle interieurs, liefst kleurig en met veel boekenkasten. Huizen waarin veel te kijken valt dus. Wonen is een werkwoord van Yvonne Bakker komt wel aardig in die richting. De interieurs zijn net niet tè VT-Wonenachtig, de lay-out is fijn, maar wat het boek vooral leuk maakt zijn de illustraties van Hanneke de Jager. Zij maakt tekeningen en plakt daar dan weer lapjes, veertjes en mooie papiertjes in waardoor ze wat collageachtig aandoen. Erg leuk en inspirerend.

Papieren pak

Sommige mensen kunnen zelfs een papieren zak aantrekken en dan zien ze er nog goed uit. Laat de kleding in deze etalage nu echt van papier gemaakt zijn! Je moet echt twee keer kijken voor het je opvalt. Vorige week gezien in de Grote Houtstraat bij, ik meen, Thom Broekman.

De verkoper links deelde mijn enthousiasme niet en hield mij argwanend in de gaten.

Let's twist again

Geweldige kaart gekregen via postcrossing, van dit ruziemakende? (O nee Harry, doe dat niet…) of dansende? (Let's twist again) stelletje uit de jaren zestig of zeventig.

Gelukkig nieuwjaar!