Wandelende bruidsjurk

Dames, opgelet!
A.s zondag zal de prachtige skipiste-trouwjurk van Els Hillenius in levende lijve te bewonderen zijn in de binnenstad. Rond 13.00 uur op de Grote Markt!

Amstelveen

Stel, je wilt je woonplaats promoten. Maar erg veel is er eigenlijk niet te doen. En je weet toch deze wervende ansichtkaart te maken…

Dat is lef hebben!

Kunst aan de muur

Wie is dit kunstwerk wel eens opgevallen?

Het hangt aan het einde van de Gasthuisstraat, waar vroeger de junks hun gezellige plekje hadden, grenzend aan de Raaks bouwput. Het hangt er ter gelegenheid van 5 jaar stedenband met Mutare en is gemaakt door Nkosana Dominic Tshabangu.

Tekens aan de wand

Met het blauwe bord heb ik ambtshalve veel te maken.
Op het bordje ernaast zit tot mijn verbazing het logo van Revert, waar mijn zoon, als fanatiek skater, veel tijd doorbrengt.
Schattig, moeder en zoon, op een oude muur in Haarlem.

Boek te vondeling

Vanmorgen heb ik mijn gevonden boek weer losgelaten. Best leuk om te bedenken waar ik dat zou doen. Maar door de regen vanmorgen vielen alle buitenlocaties als terrasjes, de Hout, de trappen van het stadhuis of aan de voet van Loutje al af. Uiteindelijk ben ik naar het station gegaan en heb het op een bankje neergelegd. Uiteraard wilde ik weten hoe het verder ging met mijn boek, dus achter een prullenbak ben ik op de loer gaan liggen. Eerst verscheen er een oude man met een pet die direct naar het bankje stevende toen hij zag dat er iets was achtergelaten. Zou hij wel internet hebben dacht ik nog bezorgd, want de vinder moet natuurlijk wel mee doen aan de bookcrossing regels en het boek registreren. Maar loos alarm, het boek was hem niet interessant genoeg en hij voegde zich weer bij zijn groepje. Daarna namen twee meisjes plaats op het bankje. De oudste begon geïnteresseerd te bladeren. Ondertussen werd ik afgeleid door twee Bromptonberijders die een staaltje fiets-in-klap-kunst weggaven. De trein kwam en vertrok weer en daar lag het boek nog steeds! Verdorie, ik wilde toch wel weten hoe het afliep, maar dan moest ik wel weer een kwartier wachten tot de volgende trein weer geweest was. Eigenlijk was ik dat wachten nu al beu, dus toen ik zag dat een donkere vrouw met een mutsje op de achterflap begon te lezen vond ik het welletjes. Adieu Sterremeer!
Maar voor spion ben ik niet in de wieg gelegd!

Sterremeer

Braaf heb ik mijn gevonden boek gelezen: Sterremeer van F. Springer. Het is het boekenweekgeschenk uit 1990 en in die tijd heb ik het ook al gelezen. Maar dank zij mij slechte geheugen was het nu weer nieuw voor mij.
Het is een aardig boekje, spelend eind jaren 50, begin 60. De ik- figuur ontmoet een aanstormend dichter, Felix Sterremeer. In de loop van hun levens komen zij elkaar af en toe weer tegen en ziet de hoofdpersoon van nabij de hoge verwachtingen en vervolgens de ontgoochelingen van Felix de dichter.
Morgen ga ik het boek weer loslaten, maar waar? Kijk ernaar uit!

Vakantie 1967

In 1967 maakten mensen nog uitstapjes. Bijvoorbeeld naar Mook-Plasmolen in Limburg. Dan kocht je als bewijs een ansichtkaart van het restaurant waar je koffie had gedronken. En die kaart bewaarde je 40 jaar lang.

Nora

Soms kom je in het bezit van een boek dat je nooit zult lezen, maar ook nooit weg zult doen.

Dit boek heeft mijn oma (geboren in 1900) gekregen voor 'zeer goed gedrag en vlijt'.
Zij zat toen in de 4e klas van de St. Antoniusschool in 1909. En al die jaren is het bewaard gebleven!
Levende geschiedenis.

Bookcrossing

Ik heb een boek gevonden! En niet zomaar een boek, maar een boek dat is 'losgelaten in het wild'. Dit is namelijk een boek dat hoort bij Bookcrossing.
Bookcrossing, wat is dàt nu weer? Iemand deelgenoot maken van jouw leesplezier, dat is het idee. Mensen die daaraan mee willen doen plakken op de boeken die ze willen loslaten dit etiketje:

In het boek vind je het internetadres. Op de site vul je het nummer van het boek in en wat je ervan vindt, daarna leg je het boek weer ergens neer voor de volgende lezer. Waarom is dit nou zo leuk? Nou, lezen is leuk en iemand deelgenoot maken van een goed boek ook. Bovendien is het spannend, wordt jouw boek wel gevonden en door wie en waar komt het daarna terecht? Je kunt het overal weer loslaten, in een winkel, op een terrasje, in de trein.
Mijn boek is Sterremeer van F.Springer en ik vond het in de grote hal van de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag.
Wordt vervolgd!

De Verdieping

Viel de expostie 'Magazine' in de Koninklijke bibliotheek wat tegen, de tentoonstelling 'De Verdieping' (ook in de KB) is zeer de moeite waard. In een schemerige ruimte met zachte achtergrondmuziek staan tientallen vitrines uitgelicht waarin de schatten van Nederland bewaard worden. Die schatten zijn zeer gevarieerd, de handgeschreven Grondwet uit 1848 ligt er, de geboortakte van Juliana, een getijdenboek, een zeekaart getekend op geitenhuid, maar ook de eerste Libelle en een serie verzamelboekjes van Blue Band en uiteraard het Gruuthuse-handschrift dat pas is verworven.
Bijzonder is ook het boek 'De eisen van de keizer' waarin was opgetekend wat voor geschenken de Shogun van Japan wenste te ontvangen bij het eerstvolgende bezoek van de Nederlandse delegatie. Hij verlangde o.a. enkele balen stof, waarvan staaltjes in het boek waren geplakt zodat niet de verkeerde stof werd meegenomen. Verder lag er administratie van de hooggeplaatste ambtenaar Vicor de Stuers die hij zelf in de marge voorzien had van fraaie en pikante tekeningetjes. Op de touchscreenpresentatie die bij deze vitrine hoorde (genaamd Kattebelletjes en liefdesbrieven) is ook een briefje van Erica Terpstra te lezen, gericht aan Hans Wiegel waaruit blijkt dat zij lijdt aan hevige spierpijn omdat ze paard heeft gereden. "De politiek is momenteel verre van mij", schrijft ze nogal geestig.
De KB zit bijna aan het Centraal station vast en de tentoonstelling is gratis, dus ga er beslist eens heen als je in Den Haag bent.

Magazine

Ik hou van tijdschriften, speciaal van oude exemplaren, zoals deze Margriet uit 1964.

De expositie ‘Magazine’ in de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag ziet er leuk en verzorgd uit. Veel tijdschriftcovers en laden die je open kunt trekken om daarin de opengeslagen tijdschriften te zien. De diverse ruimtes van een huis zijn nagebouwd met daarin een blik in de tijdschriften die daarbij horen, van vroeger en nu. Er is een zaal over verzuiling en politiek. Er is een ruimte waarin tijdschriften over sex worden tentoongesteld, compleet met peepshow. Maar toch vond ik het een beetje tegenvallen. Het prettige van tijdschriften is namelijk dat je er lekker in kunt bladeren, zittend in je luie stoel met een kopje thee. En dat kon hier niet.

Haarlem vroeger

Dit is de Gierstraat in vroeger tijden.

Moet je nu slalommen tussen de wandelaars, vroeger viel het ook niet mee! Links zie je nog de gestreepte stok van de kapper. Schuin er tegenover, ter hoogte van de bus, heb ik nog een tijdje gewoond. De bus reed toen niet meer door de Gierstraat, maar de kapper zat er nog.
De foto komt uit de Digitale Kennemer Atlas, een bron van vermaak.

Sjakies

Ik was vroeger wel eens in de winkel van Sjakie Haverkorn geweest, de mutsenwinkel aan de Nassaulaan, maar sinds ze verhuisd is had ik haar nieuwe winkeltje nog niet gezien. Zaterdag heb ik er wat gegeten en goed rondgekeken, wat een énige winkel. Of is het een restaurantje? Een mix dus, met de sfeer van de vroegere Fietsznfabriek.Heerlijke broodjes, aardige bediening en na nog een kopje muntthee ga je op je gemak de hele winkel uitgebreid rond. De bekende sloophouten kasten van Piet Hein Eek staan er, de oude behangrollen zijn meeverhuisd, verder veel zelfgemaakte kussens, tassen en mutsen en heel veel gekke leuke spulletjes waar je hebberig van wordt. En zelfs van de flyer word je vrolijk!

Haarlemmer Olie

Dit is Leny van Schaik, Haarlems bekendste koordirigente.
Gisteren trad zij op met een van haar koren, Haarlemmer Olie, in de Philharmonie. Leny kent het hele koor uiteraard bij naam (ca. 75 man en vrouw) maar ook haar halve publiek lijkt het. Verder weet ze ook wie er net oma is geworden en voor wie dus een liedje moet worden gezongen, wie er ziek is of herstellende en ook een verzoeknummer mag uitkiezen. Met een lach en een grap krijgt ze de zaal zo gek dat ze meedoen aan een wedstrijd wie-het-eerst-opspringt-mag-een-verzoeknummer-roepen. Wie haar kent van haar onvolprezen maandelijkse meezingkoor in Zang en Vriendschap weet wat ik bedoel. Zelfs een liedje als ‘De klok van Arnemuiden’ krijgt sjeu door haar en zij maakt dat je vol zin en energie de zaal weer verlaat!

Digitaal in Myanmar

Vandaag in het Haarlems Dagblad deze mooie foto:

Eronder een heel verhaal over dit 'long-neck'volk, dat afstamt van een van de oudste volkeren op aarde. Pas in tweede instantie valt me op dat de vrouw een digitaal horloge draagt. Waar heeft ze dat vandaan? Van een voorbijtrekkende toerist? Of van de plaatselijke Hema? Werkt het horloge? Of draagt ze het alleen maar als sier, of trofee? Weet zij hoe alle knopjes werken? (Zìj wel? Ik niet...)
Zo'n plaatje roept toch veel vragen op.

Sneeuw

De winter viel dit jaar op donderdagmiddag 8 februari.
Je moest nog snel zijn om het vast te leggen!

Sneeuwalarm!

Gisterenavond hoorde ik al drie keer het woord ‘weeralarm’ voorbij komen. We schijnen vandaag ingesneeuwd te raken! Straks maar gauw voor een week boodschappen in huis halen, je weet maar nooit. En zoon die naar Amsterdam moet een slaapzak meegeven want die moet met de trein.
Maar misschien hòeft hij helemaal niet te overnachten op het centraal station in Amsterdam want de NS heeft besloten minder treinen te laten reizen, dat zorgt namelijk voor minder oponthoud!
????
Hiervan ontgaat mij alle logica, maar we zullen zien wat er gebeurt vandaag.
Ik ben er klaar voor!

Is de post al geweest?

Ik mail, chat (heel soms), heb een web-log, maar ben ook nog steeds dol op brieven schrijven.
‘Met een pèn?’ vroeg laatst iemand ongelovig. Ja, met een pen, wel geen kroontjespen, maar een gewone balpen op papier. Maandagochtend in alle rust even de afgelopen dagen laten bezinken en opschrijven. Desnoods dinsdag verder, soms duurt het wel een week voor een brief af is, geeft niet, het is dan net een feuilleton. Het ordent, lucht op en het beste is nog: je stuurt het de deur uit, naar een vriendin die het leuk vindt om het te lezen. Net zo leuk als ik het vind om haar brieven te lezen, het liefst in alle rust met niemand om me heen. Tegenwoordig mailen we soms al dat ‘de brief eraan komt’ zodat je je al kunt gaan verheugen.
Om tien over half twee komt hij meestal, mijn vriend, de postbode!

Leidsevaart

Dat de Westergracht vroeger inderdaad een gracht was is op deze oude ansichtkaart te zien. Hier zie je nog de brug die eroverheen liep.

Crayenburgh

Al een tijdje ben ik het bezit van deze prachtige ansicht:

Op de achterkant staat: Haarlem, Huize Crayenburgh, Crayenesterlaan 136. Er staat zelfs nog een heel antiek telefoonnummer op. Hoe zou het huis er nu bij staan?

Zo dus:

Eigenlijk nog wel prima, alleen met wat minder sprookjesachtige kleuren. Het is ook niet meer nr. 136, de nummering van de Crayenestersingel is kennelijk aangepast aan de latere bebouwing. En het water waar het aan ligt is niet de Crayenestersingel wat ik aldoor dacht, maar het Spaarne. Ik ben er dus in mijn leven al zo'n duizend keer langsgereden!

Gratis!

Nu het voorjaar lijkt te worden krijgen veel mensen weer last van schoonmaakkriebels. Wat doe je met spullen die je na die grote schoonmaak niet meer wilt of kunt gebruiken? Ze moeten de deur uit, maar je hebt niet altijd zin om ermee naar de kringloopwinkel ermee te gaan. Kijk dan eens op deze site: www.gratisoptehalen.nl . Hier kun je je overtollige huisraad opzetten en er een ander blij mee maken. Ook kun je er zelf zoeken naar dingen waar je geen geld voor (over) hebt. Zo heb ik er zelf eens een eettafel bemachtigd en ben ik verlost van een parasolstandaard met betonnen(!) voet, een half afgemaakte lappendeken en een sjoelbak die vreselijk in de weg stond.
Ik blij, ontvangers blij!
Vandaag zou je in het bezit kunnen komen van lieve konijnen, een niet te tillen salontafel en een t.v. met driekwart beeld, maar ook een piano! Doe er je voordeel mee!

Ruisende rokken en stampende hakken

Flamenco heeft niet echt mijn hart gestolen maar toch zat ik gisteren in het Patronaat bij het optreden van Grupo la Primavera. Best eens leuk om mee te maken: mooie jurken, stampende hakken en ingewikkeld gitaarspel.
Maar pas echt mooi vond ik het worden bij de toegift: nu zag je dat deze mensen echt plezier in hun muziek en dans hebben. Het wat norse masker van de flamencodanseressen valt. De zangeres en de percussionist doen ook spontaan een dansje en nù stralen ze allemaal.

Fool Koller

Ik kende hem niet, Erik Koller, maar volgens de krant was hij te vergelijken met Jango Edwards en Mister Bean. Gisteren heb ik zijn show gezien en ik moet zeggen, er kan nog wel wat aan geschaafd en gestroomlijnd worden, maar hij is wel erg goed in zijn mimiek. Als hij een Schot speelt die meedoet aan de Highlandgames en al zwetend en grommend een loodzware bal het publiek inslingert schrik je toch, terwijl de bal natuurlijk van plastic is. Ook als hond (dwars door het publiek heen) is hij fantastisch en helemaal onovertroffen is Erik Koller in de poppenkast. Daar verandert hij in Jan Klaassen wiens bespeler de pop niet goed aan zijn hand krijgt, Eg leuk! Een mooie afsluiter is het waterballet waarin Erik tekeer gaat met spuitflessen , w.c.eend-flessen en een sproeier en waarbij het publiek natuurlijk niet vergeten wordt. Nooit op de eerste rij gaan zitten bij Erik Koller!