De ultieme vakantiekaart die je vroeger kon krijgen (vriendinnetjes dan, mìjn tantes gingen nooit naar Spanje) was natuurlijk de flamencodanseres met echte rokken! Later gelukkig alsnog in mijn bezit gekomen! Je had ook van die kaarten met een klepje, waarachter een harmonica van plaatjes schuil ging. Die stuurde mijn oma wel op uit Tirol of zo.
Dat vakantiepost belangrijk is blijkt wel uit het feit dat je op rommelmarkten nu nog steeds een ruime sortering hebt in groeten uit Egmond van tante Riet uit 1964 bijvoorbeeld. Altijd bewaard gebleven.

Geen opmerkingen:
Een reactie posten