Zo ontdekte ik weer de foto´s van mijn eerste kamer. Ik woonde in de Jansstraat naast het gebouw van Zang en Vriendschap. De kamer was nog geen 3 bij nog geen 3 meter. De vloer liep zo scheef dat alles wat je liet vallen zich automatisch verzamelde onder de wastafel. Als je van de wastafel naar het bed liep was het alsof je een heuvel beklom.
Het was in de jaren zeventig, zie mijn Afghaanse jurk daar hangen! Nu doet het me denken aan een boerka, maar in die tijd was het echt hip! De groentekistjes, tevens het enige meubilair dat ik van mezelf had, kocht je op de markt voor vijf gulden statiegeld. Trouwens ook reuze handig bij verhuizingen. Dat wasje in die emmer, ik vraag me af waar ik dat gedroogd heb?
Het is de tijd van kamerplanten, rieten mandjes en macramé, maar ook van Jimi Hendrix (die was toen allang dood, maar ik had hem net ontdekt). In de Toneelschuur kwam ik ook al, gezien het jaren zeventig-logo boven de spiegel.
Qua kamers is er weinig vooruitgang geboekt in Nederland. Het is nog steeds een schaars goed, een kwestie van pech of mazzel en de meeste studenten betalen een behoorlijk deel van hun budget aan huur. Maar de groentekistjes zijn verruild voor Ikea!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten