Merels

De merels zijn uitgevlogen. Dat ging niet helemaal goed. Dit kleine sukkeltje vloog in de waterplantenbak waar hij ondanks driftig gespetter niet meer zelf uit kon komen. Toen ik hem redde bleef hij in shock op mijn hand zitten. En later nog steeds in shock in de maagdenpalm. Ik heb hem later nog weg zien huppen via de aronskelken naar de azalea, maar of het echt goed komt?

Ampzing

Vandaag vond het Ampzing Festijn weer plaats in De Gouverneur in Haarlem. Kwinkslagen en woordspelingen vlogen in het rond. Joost Mulder zong, Driek van Wissen dichtte, Jan Kal en Nuel Gieles deden hun zegje en Jan J. Pieterse overhandigde het eerste exemplaar van Aap Noot Mies Wim Not Yet (Part toe) aan de Dichter des Vaderlands. Dat ging zo:

Zijn naam is dus kort,
maar zijn daden zijn groot.
Hij is in zijn vak een hotemetoot,
vandaar ieders wens om op lange termijn
net zo'n Piet Hein als Driek van Wisse te zijn!

Haarlems Kwartier

Voor ieder die het ontgaan is maak ik hier nog even reclame voor ons lokale TV programma: Het Haarlems Kwartier. Een groepje enthousiastelingen maakt elke twee weken een filmpje van een kwartier over Haarlemse ditjes en datjes. Het is kleinschalig, lokaal en een beetje tuttig, dus ik vind het leuk. En natuurlijk de kans om je buurman ineens op de buis te zien. Of je broer. Of een collega. Of jezelf! Eindelijk beroemd!
Klik hier om de afleveringen nog eens te zien.

Merels

Deze boom is aan komen waaien. Op het moment dat ik dacht, nu wordt ie te groot, kreeg ik hem niet meer uit de grond. Nu knotsnoei ik hem elk jaar omdat hij anders veel te groot wordt voor mijn kleine tuintje en elke zomer loopt hij weer vlijtig uit. Dit jaar heeft hij zoveel blad dat er een merelpaar beschutting heeft gezocht. Ik denk dat ze eerst Dora flink bang hebben gemaakt, want die zoekt tegenwoordig heel andere weggetjes. Nu vliegen ze af en aan met een snavel vol voer, waar geen gebrek aan is in het slakkenparadijs dat mijn tuin is.
Er is weer hoop voor mijn hosta!

Het pauperparadijs

Net gelezen, Het Pauperparadijs van Suzanna Jansen. Het gaat over de geschiedenis van haar voorouders, tot vijf generaties terug. Suzanna is geïntrigeerd door verhalen van haar moeder over de schaamte voor haar armoe vroeger en ze ontdekt dat haar voorouders onder buitengewoon schamele omstandigheden in het gesticht Veenhuizen zijn opgegroeid.
Een boeiend stukje sociale geschiedenis over het leven zoals dat nog maar zo kort geleden hier in Nederland plaatsvond. Feitenmateriaal wordt afgewisseld met beschrijvingen over de familie, een stamboom en foto's maken het boek compleet. En wat het boek helemaal levensecht maakt is het feit dat Suzanna dezelfde neus heeft als haar oma Roza.

Verheijde

Meneer Verheijde, de fietsenmaker in de Rozenstraat, houdt opheffingsuitverkoop. Of eigenlijk is dat al achter de rug en is de zaak zo goed als leeg. Meer dan 40 jaar was hij 'tweewielerspecialist' en dealer van Batavus. Als ik hem opbelde om een afspraak te maken voor mijn fiets klonk het 'Verheijdaah!' door de telefoon. Ik vond dat ik dan even moest uitleggen wie ik was, 'van die zwarte Batavus, u weet wel' maar dat was helemaal niet nodig, 'Ik zag je man nog rijden op die opoefiets, ja die heb je ook al een tijd hè' (Hij bedoelde dan de fiets, niet mijn man). Hij had hart voor de fiets: 'Vrouw, je moet echt beter voor je fiets zorgen hoor' al heb ik hem zelf nooit op een fiets zien zitten. Ooit werd hij door ENFB-leden uitgeroepen tot beste fietsenmaker van Haarlem, het artikel hing jarenlang in zijn zaak.
De laatste tijd werkte hij steeds wat minder, wegens zijn leeftijd (ik denk 75) en gezondheidsklachten. En nu is hij dan stilletjes aan gestopt. Een ikoon minder voor Haarlem.

49 up

Verdorie, nu heb ik het 1e deel gemist. Vanavond is het 2e deel van 49 Up, een serie van Michael Apted waarin hij een groep Britse kinderen elke zeven jaar interviewt en kijkt wat er van hun dromen en ambities is uitgekomen. In deze aflevering zijn ze 49 jaar. Vanavond op Nederland 2, 0.15 uur.
Fascinerend!

Rotzooi

Werd afgelopen zondag in de Hout € 0,50 statiegeld geheven op elk glas, met als gevolg een keurig schoon grasveld, op de Botermarkt hadden ze een beter plan: Gooi maar op de grond, leuk voor de kinderen!
En dan krijg je dit.

Houtfestival

Iedereen was er weer gisteren op het Houtfestival, op een handjevol Haarlemmers na, die voor De Botermarkt Blues hadden gekozen. Ook leuk, maar wel jammer dat het op dezelfde dag geprogrammeerd was. In ieder geval kun je niet zeggen dat Haarlem saai is!
Het weer was geheel in stijl, vroeg in de middag wat korte buitjes, (als om te waarschuwen, zó kan het ook) waarna de lucht opentrok en het heerlijk weer werd om in het gras te zitten.
Tja, wat moet ik er verder van zeggen, het is gewoon het leukste festival dat er is, voor jong en oud, multiculti, met hapjes, drankjes, en heel veelzijdige muziek waarbij ik tot mijn verrassing het Pauni Trio terug zag, nu mèt band onder de naam Mesechinka.
En daar was natuurlijk mijn persoonlijke favoriet uit de Zaan: De Kift!
Altijd goed.

Big, black and beautiful

Gelikt maar leuk. De show van Big, Black & Beautiful gisterenavond in Caprera denderde door als een goed gesmeerde soultrain. De drie dames hebben geweldige stemmen en zijn uitstekend op elkaar ingespeeld. Door de vele pruik- en kostuumwisselingen is het ook heel leuk om naar te kijken. En de dames hadden er zin in, dit was de laatste show van het seizoen en ze kregen het Bloemendaals publiek maar weer aan het swingen!

(Tip voor de gemeente Bloemendaal: als je nou weer eens nieuwe fietspaden aanlegt zoals bij de Mollaan, laat die dan niet de bosjes inzwenken waarbij ook nog niet één lantaarnpaal brandt! Vrouwen vinden dat ENG!)

Hallo, hallo, wie stinkt daar zo?

Na zo’n knalvoorstelling als Tante Patent lijkt de nieuwe voorstelling Hallo, hallo, wie stinkt daar zo? van Rieks Swarte misschien wat gewoontjes. Maar dat is niet eerlijk, deze voorstelling over radiomaken in de jaren vijftig is misschien wat minder verrassend maar beslist ook erg amusant.
Ferdi Janssen met snorretje lijkt echt uit de jaren vijftig weggelopen en als hij de waterstanden opleest zit je meteen in de sfeer. De ouderwetse microfoons en de geweldige japonnen en kostuums doen de rest. We zien Vincent Bijlo samen met Lies Visschedijk een kookprogramma verzorgen, ‘ik doe nu de boter in de pan’ waarbij Vincent voor de geluidseffecten zorgt door met een bos filmtapes te knisperen. Uiteraard krijgen we een aflevering te zien van Paul Vlaanderen (‘Ina, kindje’) waarbij de geluidseffecten helemaal ontbreken, althans je hoort ze alleen. Dat is jammer, want het is juist zo leuk om te zien hoe de luisteraar bedot wordt. Tussen de radiomedewerkers schijnt het één en ander te spelen. Wat precies, blijft vaag, evenals de rol van Rieks zelf die in een stofjas een soort toneelmeester is. Maar er is genoeg te genieten. Met veel plezier wordt een revue opgevoerd waarbij het publiek in de toneelschuur als publiek bij de radio opname fungeert. Liedjes als ‘Als ik wist dat je zou komen had ik de loper uitgelegd’ van Dorus en de Trappelzakboogie zorgen voor een ohja gevoel in de zaal en de acteurs hebben prachtige stemmen. Een sketch over een haargroeimiddel is wel erg flauw, maar ook wel weer erg jaren vijftig. Na de revue gaat de uitzending weer door en rolt Bas Keijzer een pluchen kleedje uit en zet een glaasje jenever neer, en ja hoor, daar klinkt de weemoedige begintune van ‘Kronkels’ en hij gaat een column van Simon Carmiggelt voorlezen. De avond besluit uiteraard met het Wilhelmus.
Het is misschien een wat onevenwichtige voorstelling, maar dit was een try-out, misschien wordt er nog aan gesleuteld. Toch is er voor de voorstelling Hallo, hallo, wie stinkt daar zo? maar één passend woord: kostelijk!

Storyboard

Tip voor de Swarte liefhebbers die achter het net visten vandaag bij de veiling van het tapijt: ga snel naar de Vishal. Daar kun je de film Haarlem Punt Uit zien, ontstaan uit een samenwerking tussen Gerrit van Dijk en Joost Swarte. Dit filmpje is uiteindelijk nooit uitgebracht want de Gemeente Haarlem vond geen sponsor. Dus, net als het tapijt, eigenlijk ook een collector's item.
De expositie gaat over het gebruik van storyboards, een soort ruwe kladversie van de scènes van een nog te maken film. Een aardig kijkje achter de schermen van de filmmaker.

Het tapijt

Het tapijt van Joost Swarte dat in het Stadhuis lag pluisde teveel en is vervangen door een zelfde exemplaar van betere kwaliteit. Het oude tapijt is nu in stukjes geknipt en wordt morgen geveild, opbrengst voor Mutare. Jammer dat het zo’n miskoop was, qua materiaal dan, maar mooi dat er dan weer een goed doel mee gediend is.
Ik vind dit kavel (zoals dat dan plotseling heet op een veiling) wel geinig, nr. 13. Vooral de Haarlemse Mug en daarnaast de Houten Haarlemmer spreken me wel aan. Maar ja, dan zit ik thuis met een pluizend tapijt. Mmmm, nog even over nadenken.
(Morgen om 15.00 uur is de veiling in de Gravenzaal.)

Breien

Grappig, hoe sommige dingen samenkomen. Zo kreeg ik vandaag deze spannende panoramafoto die Marinus de Beer maakte van (voorheen) één van Haarlem’s best gesorteerde wolwinkels. Het ging hem niet om wolwinkel Wollana maar om het vastleggen van het pand aan de Tempeliersstraat dat gesloopt gaat worden. Als (ex-)breister moest ik bij het zien van deze foto meteen denken aan de aankondiging van de KIP-dag die aanstaande zaterdag plaatsvindt. KIP betekent Knitting in Public, oftewel Kom Er Voor Uit Dat Je Breien Leuk Vindt En Niet Ouderwets En Laat Dat Zien Op De Grote Markt (en dat gebeurt op die dag in allerlei landen).
Misschien moet ik maar eens op zoek gaan naar mijn breinaalden…

Stripdagen

Ik ben dit weekend niet in de gelegenheid, maar gaan jullie maar in mijn plaats naar de Haarlemse Stripdagen! Je zult je niet vervelen.

Schalkwijk

Kijk, deze kaart is nog van mijn opa geweest.

Eigenlijk ìs deze kaart mijn opa. Hij is hier geboren en heeft er het grootste deel van zijn leven gewoond en gewerkt. Hij was veehouder op Oud-Schalkwijk. Hij heeft deze kaart waarschijnlijk niet veel nodig gehad. Hij kende de omgeving vast wel op zijn duimpje. Ik mocht wel eens met hem mee, achterop de fiets, als hij sluisjes in de sloten ging openzetten of dichtdoen. Op zondag ging hij naar de Spaarnekerk, en daarna zaken doen in café De Gedienstige Boer.
Denk je eens in, er was nog geen flat gebouwd. Je kon over de weilanden naar de Hannie Schaftstraat kijken. Er was nauwelijks verkeer, af en toe een trekker, een kar met een paard of de vrachtwagen van de melkfabriek. Je hoorde alleen koeien loeien, rinkelende melkbussen en het geluid van klompen. Af en toe een geurvlaag van verse koeienmest of gemaaid gras.
Soms wou ik dat ik eerder geboren was.
Maar ja, dan was ik nu alweer dood geweest.

Hendrikje

Tassenmuseum Hendrikje zat eerst in Amstelveen in een royaal woonhuis. Sinds kort is het verhuisd naar de Herengracht in Amsterdam waar het nog net zo verzorgd en smaakvol is ingericht als eerst. Wat te denken van de stoeltjes in de entree, die een rond handvat aan de rugleuning hebben waardoor ze er ineens uitzien als een tas. En het logo, ook zo’n simpele vondst.
De collectie bevat tassen en beurzen vanaf de 16e eeuw. En wat meteen duidelijk is, een tas is niet zomaar een ding, het is een emotioneel voorwerp waar aandacht aan wordt besteed door middel van borduurwerk, kralen en versieringen. Er zijn tassen uit allerlei periodes, in allerlei materialen en vormen.
Op dit moment staat er een collectie ‘groene’ tassen, tassen van hergebruikt materiaal, zoals fietsbanden, bouwvakkerszeil en chipszakjes. Interessant en inspirerend. Jammer dat je ze niet even aan kunt raken, maar dat wordt in de smaakvolle museumwinkel weer goedgemaakt, waar bijvoorbeeld de fietsbandtassen ook te koop staan.
Voor de echte tassengek staan hier ook de tassen van bekende Nederlandse vrouwen die het blad Esta gaat veilen voor een goed doel. Mèt handgeschreven persoonlijke boodschap van de eigenares.

Letterenloop

‘Wat moeten we aan bij de Letterenloop?’ was de prangende vraag van Renate Dorrestein en Lilian Blom. Geïnspireerd door de term ‘Letterenmutsen’ was het probleem snel opgelost en verschenen zij beiden met gouden hoofddeksel aan de start. ‘Leuke hoed’ zei Jessica Durlacher jaloers, maar ja, zij moest meelopen en kon dus geen hoofdbedekking dragen.

Met een confettikanon gaven de dames het startschot en gingen schrijvers, uitgevers, lezers, Haarlemmers en wethouders van start. Midas Dekkers, die hardlopen haat, snorde op de solex aan kop, maar werd helaas met gemak door de renners ingehaald. Hetzelfde gold voor Brigitte Kaandorp, die de 10 km begeleidde.
En na korte tijd kwamen alle hardlopers weer binnen, waaronder Bram Bakker, Beau van Erven Dorens, Paul Witteman, Hans Sibbel, Abdelkader Benali en zelfs Ampzing Genootschaps glorie Joost Mulder zoefde als een hazewindhond langs!
Letterenloop 2008 was een geslaagd evenement en het bleef nog lang onrustig op de ijsbaan!

(Klik op de afbeelding voor een vergroting).