De Haarlemse Senior/Junior Big Band

Wat enig, met je kind op het podium staan! (Niet dat ik het óóit zou durven en trouwens, hij ziet me aankomen….maar toch). Vandaag gebeurde dat in het Patronaat waar The Haarlem Senior/Junior Big Band optrad als revanche voor het afgelaste concert tijdens Haarlem jazz. Haarlemse muzikanten speelden samen met hun zoon of dochter; Fred Leeflang met zoon Tobias, Evert Scholten met dochter Eva, oprichter Siegfried van der Klugt met zijn zoon Thijs. Jolanda Kaart zong de sterren van de hemel terwijl vader Ray wegens zijn broze gezondheid toekeek vanuit het publiek. Toch kwam hij voor één nummer (op fluit) het podium op en werd geëerd middels videobeelden van zijn optreden met de Dutch Swing College Band in de jaren zestig.
Jammer dat de zaal slecht gevuld was en wat lauw reageerde want het klonk allemaal prima.
Een fijn begin van het nieuwe muziekseizoen!

100 Jaar station

Vandaag is het station van Haarlem jarig en dat wordt gevierd! Stoomlocomotieven en ander oud materieel maken ererondjes. Een gouden dag voor de treintjesnerd en de spoorwegfanaat! Opgewonden als kleine jongens drommen ze rond locs en treinstellen, camera’s in de aanslag.

Brug der zuchten

Alsof-ie er al jaren ligt...., de nieuwe brug over de Kinderhuissingel.

Morgenster

Ik gaf de katten eten bij een vakantievierende bovenbuurvrouw en stond wat voor haar raam te dralen, genietend van haar uitzicht. Er stond een vrouw beneden op de stoep, haar fiets tegen zich aangeleund. Ze was driftig aan het wroeten tussen de zakken die daar op de vuilnisman stonden te wachten. Ik had daar zelf ook al een rieten mand gesignaleerd, maar alleen gedacht: er staat een mand tussen de vuilniszakken. Zij had er kennelijk méér in gezien, ze was nu duidelijk aan het schatgraven. Op de mand lagen dozen, puzzeldozen zo te zien, die had ze opzij gelegd. Nu viste ze het ene na het andere kleurige speeltje uit de mand en stopte dat in haar fietstas. Ze nam alle tijd om de spullen te bekijken, alsof ze in een winkel stond. Toen ze niets meer van haar gading vond legde ze alle dozen weer netjes terug. Vervolgens ging ze de zak die ernaast stond betasten en haalde daar nog een pet uit. Daarna maakte ze de zak weer keurig dicht. De volgende zak werd bevoeld en toen was het kennelijk welletjes. Ze sorteerde de buit netjes in haar fietstassen en reed rustig weg. Ik bleef in verwarring achter. Voelde ik nu gêne, omdat ik daar een vrouw van mijn leeftijd tussen het vuil zag graaien, of was ik jaloers omdat ik dat zelf ook wel zou willen, maar nooit zou durven? Of vond ik het genant dat mijn buurman zoveel goede bruikbare spullen gewoon weggooit? Ik ben er nog niet over uit. De mand liet ze trouwens staan en ik, heel laf, ook...

Weg!

Waar zijn ze gebleven?

Hier stonden toch echt twee brievenbussen. Broodnodig voor mijn post. Waarom zijn ze weggehaald, waarom hangt er niet een verklarend briefje en waarom kan ik bij TNT Post deze eenvoudige vragen niet stellen?

Afsluiter

Gisteren was daar de passende afsluiter na vier weken vakantievieren in Nederland (op een klein uitstapje naar Barcelona na*): De Kift in het Kröller-Mullermuseum!
We slenterden eerst wat rond in de beeldentuin, lunchten toen op het terras samen met nieuwsgierige meesjes en musjes en troepten toen met de andere bezoekers samen bij het Rietveldpaviljoen. Voor sommige museumbezoekers was dit optreden misschien een onverwachte verrassing, andere bezoekers leken juist echte fans. In ieder geval bleef iedereen geboeid.
Het zonnetje scheen, het bier smaakte goed en de muziek was prima, een waardig uiteinde van onze vakantie!

* Meest voorkomende reactie: ooh, dus je bent verder in Nederland gebleven? Dus je hebt verder niets gedaan? Mensen, we hebben alléén maar dingen gedaan….

Sonsbeek

Een tijdje geleden zag ik in een televisieuitzending iets merkwaardigs: bewoners van Arnhem werden getraind om in een bepaalde cadans te lopen voor een processie met kunstwerken. Die processie zou door Arnhem trekken en de kunstwerken zouden daarna een plaatsje krijgen in het Sonsbeekpark. Het zag er allemaal dermate intrigerend uit dat ik daar beslist eens heen wilde, dus op een van onze laatste vakantiedagen togen we naar Arnhem. Met een mooi uitgevoerd gidsje (slechts € 2,50 en behoorlijk uitgebreid) wandelden we zo’n 2 uur door het park van beeld naar beeld. Uiteraard was het allemaal zeer gevarieerd wat we te zien kregen, van flauw tot fascinerend, maar het werd een hele bijzondere wandeling. Wat te denken bijvoorbeeld van drie enorme lappendekens, gemaakt van platgeslagen frisdrankdoppen? Een figuur op een boomtak die een salto maakt als je eraan komt? Afrikaanse stamhoofden gemaakt van gerecycled materiaal, bustes van despoten die elkaar natspugen en de meest bijzondere, een soort enorme zeepbel tussen de boomtoppen, waar je dan ook nog in kunt klimmen en je in een soort nestje heerlijk kunt laten wiegen.
Maar de hoofdprijs gaat naar Sonsbeek zelf, wat een mooi park is dat zeg, een soort mix van Elswout, Middenduin en de Stadskweektuinen. Heel gevarieerd, met weiden, bos, rotspartijtjes, vijvers en watervalletjes, stroompjes, heuvels, alles zit erin. En dan ook nog vlakbij het station.
Een aanrader, met (t/m 21 september), of zonder beelden.

Lectori Salutem

Mooi hoor, deze tentoonstelling in het Allard Pierson Museum.
Hier zie je hoe de ontwikkeling is gegaan van papyrus via perkament naar papier. Er ligt hier een schat aan bewaard gebleven geschriften. Leuk om te zien dat bibliotheken daar een grote rol in hebben gespeeld. Niet alleen de schriftdrager, maar ook het schrift zelf zie je veranderen. Zo was het in de oudheid niet gebruikelijk om een spatie tussen de woorden in te voegen, iets dat je je nu niet meer kunt voorstellen.
En passent wordt ook aandacht besteed aan de uitvinding van de boekdrukkunst, leerzaam (en ontnuchterend) voor sommige Haarlemmers…

Bazaar stijl

Nog helemaal in de mood van Villa Augustus ben ik in het boek Bazaar Stijl aan het lezen, van Selina Lake en Joanna Simmons. Of beter, plaatjes aan het kijken, die tekst maakt me niet zoveel uit. Het is een interieurboek met foto’s van lekker kleurige en volle interieurs met veel troepjes en dingetjes, er valt veel te bekijken. Een mix van stijlen en tweedehands spullen, mmm, heerlijk. Voor wie van bont en kleurig houdt!
Uitgegeven bij Terra Lannoo, te koop voor 19,95.

Augustus

Ga je vandaag wándelen in Dordrecht? Nou, 'spannend'! zei mijn zoon. En ik moet toegeven het was een beetje suf, misschien kwam het door de schoolvakantie, maar er heerste een saaie zondagsrust in de smalle straatjes van het Dordtse centrum. Veelbelovende winkeltjes waren dicht, de straten waren uitgestorven. Maar, dit werd allemaal goedgemaakt door onze lunch in Villa Augustus, het hipste restaurant van Dordrecht, gelegen naast het gelijknamige hotel dat in een watertoren is gevestigd. Villa Augustus is ingericht door Dorine de Vos, die ook haar stempel drukte op Hotel New York in Rotterdam. Er hangt dezelfde sfeer; groot, industrieel, maar ook kleurig, fantasievol en simpel. Zo zijn als presse-papiers voor de folders een paar flinke aardappelen gebruikt. Vloermatjes zijn uitgestanst in de haasvorm, refererend aan het logo en de w.c.'s in de oude kelder zijn eenvoudig witgekalkt en volgehangen met verschillende spiegels.
En wat te denken van zo'n leuke wegwijzer naar de 'dames'. En die geweldige lamp gemaakt van gevonden plastic rotzooi! En zo'n tuinmuur van oude brokstukken! En dat leuke logo! En, en.....

Stripmuseum Groningen

Ik was in Groningen en heb daar even het Stripmuseum aangedaan. Het was leuk, maar niet helemaal wat ik ervan verwachtte. Of het nou kwam door de entree die het museum deelt met MacDonalds, waardoor je denkt, hier kan het niet zijn, of door de striptekenaars die belicht werden, nogal willekeurig leek het, ik weet het niet. Er waren best hele leuk dingen bij, zoals de verzameling plakboeken met uitgeknipte krantenstripjes, het decor op kamerformaat van een scene uit Jan, Jans en de kinderen waar je mee op de foto kon, een diorama met Eucalypta, het dartbord met kabouterpijltjes van Mark Retera en de vergelijking tussen strips en afbeeldingen uit de oudheid. Er was veel informatie te vinden over allerlei tekenaars, maar op de een of andere manier leek het wat magertjes. Van de museumwinkel werd ik ook niet echt hebberig.
Ik zou niemand aanraden er helemaal voor naar Groningen af te reizen, maar als je er toch bent, ga dan zeker kijken, daar is het leuk genoeg voor.

Veenhuizen

Het is mijl op zeven om er te komen: drie treinen, een half uur met de bus en dan nog een stief kwartiertje lopen, maar dan ben je wel in het Gevangenismuseum in Veenhuizen. Hier wordt de geschiedenis van het Nederlands strafwezen uit de doeken gedaan. Je betreedt de expositie via een sluis, zoals een gedetineerde. Door oude voorwerpen (het lijkt soms wel een gruwelkamer) krijg je een beeld van het leven van een gevangene. Er zijn cellen ingericht, slaapkooien en je kunt een rechtszaak meemaken. Heel aardig allemaal maar mocht je er heen gaan maak dan vooral een ritje met de boevenbus.*) Op een tochtje door Veenhuizen vertelt een geboren Veenhuizenaar over de geschiedenis van dit bijzondere dorp. In 1823 werd het dorp opgericht als heropvoedingsgesticht voor landlopers en bedelaars, later werden er gevangenissen bijgebouwd, waarvan er nu nog vier in gebruik zijn. Aan de huizen in het dorp is de hiërarchie af te lezen die bestond onder de ambtenaren die er woonden. De hoge heren kregen bijvoorbeeld een rode beuk in de voortuin. De huizen van de hogere ambtenaren hebben ook een naam, zoals je op onderstaande ansicht ziet, de meeste stichtelijk, Werk en bid, sommige komisch, Flink en Vlug was het huis van de gymleraar, in Bitter en Zoet was de apotheek gehuisvest.
*) De boevenbus rijdt niet elke dag, dus informeer eerst.

Olympische spelen

Wat is hier aan de hand, denk je als je op het station van Utrecht een tribune ziet met Delftsblauwe bankjes en ineens in een soort huiskamer stapt.
Hier kun je dus de verrichtingen van ‘onze’ atleten bekijken. Gezellig!

Het weer

Een vakantiefoto van vorig jaar, maar ach, wat maakt dat uit.

Gaan we het nog beleven deze maand?

Zomer bedoel ik…

De familie van Bennekom

Van de fotoexpositie in Foam, Kors' Keuze vind ik zijn gezinsfoto's het mooiste.
Kors van Bennekom heeft vanwege zijn 75e verjaardag een keuze gemaakt uit zijn eigen werk. Naast journalistieke foto's hangen daar ook veel foto's die hij maakte van zijn gezin. Ze zijn grappig, vrolijk, zo zonder gêne, intiem en bijzonder liefdevol gemaakt. Je ziet zijn vrouw Ine als jonge moeder, zijn kinderen, een gezin in de jaren vijftig, zestig. Langzaam wordt iedereen ouder, de lange haren gaan eraf, echtgenote wordt oma, kinderen krijgen zelf kinderen, de tijd verstrijkt. Je krijgt er een brok van in je keel, zo gewoon en toch zo mooi.
Uitgevers, dit is het juiste moment om het al jaren uitverkochte boek De familie van Bennekom opnieuw uit te brengen.

Oranje

Voor de Oranje-fanaten: in het Historisch Museum in Amsterdam is deze maand nog de tentoonstelling Amsterdam & de Oranjes te zien. Niet alleen pure geschiedenis, maar ook Oranjebekers, bordjes en andere prullaria, onder andere uit Cafe Rouge. Verder komt Sanne Wallis de Vries aan het woord over haar Beatriximitaties en vertelt Sjaak Vrugt over zijn wit-water-zakjes-worp toen Willem-Alexander en Maxima trouwden. Leuk om even rond te kijken.
Het hele museum is trouwens de moeite waard, zo is er een witkar waarin je een film kunt bekijken en er staat een ouderwetse bakfiets waarop je al trappend historisch Amsterdam doorrijdt. Ook de op schaal nagebouwde woonsituaties en de keukens uit 1900 en 1950 zijn erg leuk om te bekijken.

Terug van weggeweest

Zo, daar ben ik weer, terug uit Barcelona.
Waar we, net als alle andere toeristen, op de Ramblas hebben geslenterd en ons vergaapten aan de fantastische levende standbeelden. Waar we kilometers hebben gelopen en op terrasjes hebben gezeten. We bezichtigden Gaudi’s Pedrera met het prachtig ingerichte appartement en het fantasievolle dakterras. We zonnebaadden op het strand en namen een duik in de Middellandse Zee. We liepen een rondje om de Sagrada Familia en gingen niet naar binnen toen we zagen hoe druk het was. We dwaalden rond in Parc Güell, bezochten het Picasso Museum en verwonderden ons erom dat Picasso al op 13-jarige leeftijd zo fantastisch kon schilderen. We liepen met de stroom mee in Camp Nou, het stadion van Barcelona, wat wij, de mannen geweldig vonden en bekeken het bijbehorende museum waar we kwijlden waar ik kwijlde bij het zien van oude voetbalplaatjes!

Zo, dat was dat, en nu weer regionaal!

(Trouwens, erg leuk zo’n warm welkom met al die zonnebloemen).

Roze zaterdag

1996, Haarlem.
Gerrit van Dijk maakte deze kaart. De tocht die die dag door Haarlem ging was een hemelsbreed verschil met de gayparade vandaag in Amsterdam. Enkele honderden mensen, ieder met zijn eigen verhaal, ieder zijn eigen problemen en worstelingen die overwonnen waren. De stoet was indrukwekkend door zijn eenvoud.