Frank van Rijn fietst al jaren de wereld over en daar kan hij smakelijk over vertellen. In De gouden capuchon gaat de reis van Doldersum naar India, ach ja waarom niet, hij heeft de tijd en als je stevig doortrapt kom je er vanzelf. Op zijn droge manier beschrijft hij de onherbergzame natuur, de kou die hij als zonaanbidder vreselijk vindt en de zware fietstocht door Kirgizstan, China en Nepal.Het contact met de bevolking beperkt zich tot handen- en voetenwerk en het laten zien van wat foto's van thuis. Helaas zijn dat er maar twee waaronder een foto van Frank poserend bij de molen van Ruinen. Al trappende komen er hele filosofieën bij hem op zoals deze: als je thee verwacht en je proeft de aangeboden yak-thee dan smaakt het smerig, maar als je bouillon verwacht en je proeft dezelfde yak-thee dan smaakt het best. Frank's conclusie: smaak hangt dus niet alleen af van iets en je eigen smaak maar ook van de verwachting die je ervan hebt.
Op de mooie foto's met knalblauwe luchten poseert de schrijver meestal tuttig bij zijn fiets.
Inspirerend boek om te lezen als je van fietsen houdt. Waarschijnlijk zal ik deze tocht nooit nafietsen, maar die molen in Ruinen die ken ik dan weer wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten